วันนี้มากับเรื่องราวของความรัก ซึ่งต้องขอบคุณคนที่เขียนเรื่องราวเหล่านี้ไว้ตรงไหนสักแห่งในโลกไซเบอร์ เท่าที่อ่านดูแล้วบอกได้คำเดียวว่า "ก็จริงนะ" ทำไมคนเราต้องมีความรัก...เพราะรักส่วนมากทำให้คนเราเกิดความทุกข์ ซึ่งเป็นทุกข์ที่เกิดจากความคาดหวังที่จะได้รับความรักตอบเหมือนที่ตัวเองให้ไป แต่เมื่อไม่ได้ตามที่หวังก็มีเรื่องราวตามมามากมายที่สำคัญคือ เกิดความทุกข์ร้อนรน แล้วทำไมคนเราต้องมีความรัก...ก็เพราะโลกนี้สร้างมาจากความรัก หล่อหลอมรวมให้มนุษย์ชาติที่เกิดมารวมตัวถ้าไม่รักกันก็ไม่เกิดสามัคคีที่เป็นพลังทำให้ทุกคนร่วมมือร่วมแรงสร้างสิ่งดีๆ ให้กันและกัน

คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงามแต่อาจจะยากแก่การลงมือทำ จริง ๆ ในสายตาของบางคนที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลยหรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้ายจากความรักมาแล้ว.....ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะพวกเขารู้สึกว่าการนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรักก็เหมือนกับการเสี่ยง... เสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ...ถูกทำให้ผิดหวัง...ถูกทอดทิ้ง..และทำให้เจ็บปวด จึงเป็นที่มาของความรู้สึก..กลัวความรัก.....




..... แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตแต่มันก็มีค่า.. ต่อการมีชีวิตอยู่เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย.... อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่าไม่ผิดหรอกที่คุณจะกลัวมันเพราะอย่างน้อยคุณก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเองเพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น




.... หนทางของความรัก มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจนให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น ก็มีค่ามากพอที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา...แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน ก็เปลี่ยนมาเป็นเตรียมตัวเองให้พร้อม เวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่าเหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทางก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดีเผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้.... แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้ายต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร...รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง..แต่เชื่อมั้ยว่า..การเดินทางครั้งต่อไปของเรา มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ... ก็เพราะ....."วันนั้นฉันอ่อนแอ แต่วันนี้ฉันไม่ใช่"....




อยากรู้จังว่าบนโลกใบนี้มีใครบ้างไม่เคยผ่านประสบการณ์ด้านความรักตั้งแต่เกิดมาก มีบ้างล่ะน่าที่มีคนแอบรัก เรารักเค้า เค้ารักเรา อะไรแบบนี้ บางคนประสบความสำเร็จ บางคนก็ไม่ประสบความสำเร็จต้องผิดหวังแล้วผิดหวังอีก บางคนก็ชาชินบางคนก็ไม่ชินเข็ดไปเลยก็มี จขบ. ก็ไม่พ้นนิยามเหล่านี้ผ่านความผิดหวังด้านความรัก เคยเสียอกเสียใจแต่พอผ่านวันเวลาเหล่านั้นมาก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มีบ้างที่เจ็บจิ๊ดๆ ในหัวใจที่ต้องเจอได้ข่าวคนในอดีตแต่ก็ปรับตัวเองอย่างรวดเร็วด้วยการคิดแค่ว่า "มันจบไปแล้ว...สำหรับคนไม่รักกันจริง..อย่าไปเสียเวลาแม้แต่จะคิด"




เพลงข้างล่างนี้ขอมอบให้กับใครบางคนที่ไม่เคยผ่านบล๊อกนี้เลยสักครั้ง แต่อยู่ในใจ จขบ. ตลอดมากับความดีของเค้าที่ทำให้ จขบ. ประทับใจในความรักที่อดทนและเสียสละ ยามที่ จขบ. ต้องการใครสักคนในวันที่ท้อ เหงา เศร้า ก็จะมีคนๆ นั้นอยู่ข้างๆ กันเสมอนานสิบกว่าปีแล้วทั้งที่เราต่างมีวิถีชีวิตของตัวเองแต่เราก็เข้าใจกันได้