วันจันทร์ที่ 9 ม.ค ตื่นแต่เช้า แต่เช้าเกินไปมั๊ยตื่นตีสามเลย อาจเพราะคืนวันอาทิตย์นอนเร็วเกินพิกัด ลืมรีดเสื้อตัวเองและเจ้าตัวน้อย ลุกทำธุระส่วนตัวแล้วพะวงถ้านอนต่อแล้วจะตื่นสาย ตัดสินใจไม่นอนต่อยืนรีดเสื้อจัดการทำอะไรต่ออะไรให้เสร็จแล้วคอยเวลาปลุกเจ้าตัวน้อยให้ตื่น อีกอย่างทุกวันจันทร์รถจะติดมากมายไม่รู้ทำไม หลายวันจันทร์มานี้รถติดบรรลัย..ไปทำงานสายทุกวันจันทร์ วันนี้เลยออกแต่เช้าที่ไหนได้รถติดแค่บางช่วงวันนี้ไปทำงานเช้าเป็นพิเศษ...พูดถึงหนทางที่ไปทำงานแล้วเหนื่อยใจ แต่ก็เข้าใจเพราะถนนหายไปหลายเลนกำลังสร้างทางรถไฟฟ้า เพื่อความสะดวกในอนาคตของเราทุกคน แต่จขบ.หมดกำลังใจที่จะไปทำงานอยากลาออกมาอยู่บ้านเฉยๆ สองจิตสองใจจะลาออกดีมั๊ยเนี่ย..เหนือยกะการเดินทางเหลือเกิน อีกอย่างไม่อยากให้ใครมาว่าเมื่อเราต้องไปทำงานสายแล้วมองดูเราเหมือนเรามีข้ออ้างไปทำงานสายเพราะรถติด...ความเป็นจริงแล้วคนที่ทำงานอยู่ใน กทม. ก็รู้กันดีอยู่ว่า ทุกถนน ทุกซอกทุกมุมไม่มีตรงไหนหรอกนะที่รถไม่ติด เวลาจะไปไหนมาไหนต้องเผื่อเวลามากๆ สำหรับ จขบ. ถ้าออกเช้าไปก็มีปัญหาเพราะต้องส่งเจ้าตัวน้อยก่อนไปทำงาน ถ้าออกเช้าส่งเค้าก่อนหกโมงเช้าก็ห่วงเจ้าตัวน้อยที่ต้องอยู่ ร.ร คนเดียว ถ้าเค้าโตกว่านี้คงไม่ห่วง แต่นี่เค้าแค่ ป.2 เองส่งเค้าอย่างเร็วที่สุดก็หกโมงครึ่งอย่างช้าก็ไม่เกินเจ็ดโมงเช้า ช่วงนี้ไม่มีงานอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอันนั่งเบื่อไปวันๆ ตั้งแต่เปลี่ยนหัวหน้างานก็หดหายไปตามหัวหน้าคนเก่า เคยถอนหายใจและบ่นดังๆ ว่าเบื่อๆๆ กรุณาให้งานข้าพเจ้าด้วยข้าพเจ้าอยากทำงานๆๆๆ...บางครั้งงานที่ได้มาทำให้ จขบ. ง๊งงง ว่าตัวเองถูกลดระดับ หรือไม่มีความสามารถในการทำงานถึงให้ทำงานบางประเภทที่ไม่ได้ใช้ความรู้ความสามารถอะไรเลย แค่ความสามารถในการรับฟังคำสั่ง รก.(รักษาการ)หัวหน้าให้เข้าใจก็พอแล้ว ถ้าเป็นงานที่สามารถเอาไปวัดผลงานได้ เค้าก็ให้คนของเค้าทำซะหมด จขบ.ก็รู้นะว่าโลกนี้หาความยุติธรรมไม่ได้ พวกใครพวกมันแต่มันก็ควรจะหมดไปจากสังคมไทยได้แล้วไม่ใช่หรือในยุคโลกาภิวัฒน์แบบนี้น่ะ...

วันที่ 10 ม.ค ก็ยังคงเดินโต๋เต๋ไปมาในห้องและนอกห้อง ไม่มีงานเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนเดิม เลยประชดด้วยการเดินออกไปนอกกรมซะเลย กลับมามีถาม ??..ตอบไปตามความจริงก็ไม่เชื่ออีกสงสัยอยากให้โกหก..55555...คนเราก็แปลกดี มีคนบอกว่าพรุ่งนี้พระมหาสมปองจะมาเทศน์ที่กรมฯ มีคนถามว่าจะขึ้นฟังมั๊ย ก็บอกเค้าว่าตามสบายเพราะเคยฟังท่านเทศน์แล้วสนุกดี อาจไม่ได้ไปเพราะนัดกันไปธุระที่กรมบัญชีกลาง..คนเดิมบอกนอกจากมีเทศน์แล้ว กองที่ จขบ.อยู่มีทานเลี้ยงตอนกลางวัน ผอ.เป็นคนเลี้ยง ก็บอกเค้าไปว่าไม่เป็นไรขอไปธุระดีกว่านัดกันไว้แล้ว..อีกอย่าง กองเลี้ยงทีไรมักจะเป็นก๋วยเตี๋ยวหรือไม่ก็ขนมจีนน้ำยา แบบว่าเบื่อแล้ว ที่สำคัญเบื่อคิวยาวแย่งกันเหมือนขอเค้ากินบางปีไม่อร่อย กินก็เหมือนไม่กิน สู้ไปหากินเองดีกว่าเสียตังค์แล้วสบายใจกว่าอะไรแบบนั้น...มีคนบอกว่าปีนี้เป็นบุปเฟต์ ผอ.เลี้ยงเอง..พูดถึง ผอ.คนใหม่ เมื่อใครพูดถึงมีแต่คนบอกว่าเป็นคนน่าสงสารที่เวลาทุกคนพูดถึงจะพูดในแง่ลบ เรื่องชื่อลือชาความดุ เอาแต่ใจ สั่งการไว คนรับก็ต้องรับไว ไม่ว่าใครทำอะไรให้ก็ไม่มีใครทำได้ถูกใจสักคนจะโดนดุไม่เรื่องโน้นก็เรื่องนี้จนไม่มีใครอยากเอาหน้าไปรับแม้คนที่ชอบประจบสอพลอก็ยังไม่กล้าประจบเลย ส่วน จขบ.อยู่รอบนอกไม่เคยอยู่ในสายตาด้วยซ้ำไป และดูเหมือนจะไม่ค่อยกินเส้นกันอยู่ (จขบ.เจริญในหน้าที่การงานแน่นอน...55555...) เคยเข้าไปเพราะงานบางอย่างต้องพูดคุยกัน ได้ความจริงเรื่องการไม่อยู่กะร่องกะรอย วันนี้พูดอย่างพรุ่งนี้เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา...สิ่งดีที่ จขบ.มองเห็น คือ ความจำดี ความคิดที่โลดแล่น คิดเร็วทำเร็ว มีความตั้งใจทำงานให้ดีในทุกเรื่อง ยกเว้นการทำดีกะลูกน้องอันนี้เป็นข้อเสียเป็นอย่างมาก...แต่สรุปแล้ว จขบ.ยกย่องเธอนะว่าเป็นคนเก่งคนหนึ่งที่เป็นคนคิดอะไรฉับไวทันเหตุการณ์ แต่ก็อยากให้เธอเป็นผู้บริหารที่ดีเหมือนหัวหน้าเก่าที่ท่านต้องออกไปตามกาลเวลา...พูดแล้วคิดถึงหัวหน้าเก่าจริงๆ เลย...วันนี้หลับเป็นตายอีกแล้ว...เหมือนคนพักผ่อนไม่เพียงพอมานานเลยผลอยหลับไปซะเฉยๆ เลย

11 ม.ค วันนี้ยกเลิกนัดเพราะมีเหตุจำเป็นนิดหน่อยถ้าไปวันนี้แล้วไม่ได้อะไร ตัดสินใจขึ้นไปฟังเทศน์พระมหาสมปอง อีกอย่าง รักษาการหัวหน้าบังคับให้ทุกคนขึ้นไปฟัง ท่านมหาสมปองเป็นพระนักเทศน์ชื่อดังที่เมื่อเอ่ยแล้วใครๆ ก็รู้จัก ยิ่งใครได้ดูรายการหลวงพี่มาแว๊ววว (แล้ว) ก็คงจะจำกันได้ พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต เป็นพระนักเทศน์ พระนักเผยแผ่พระพุทธศาสนาและพระนักบรรยายธรรมรุ่นใหม่ ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดสร้อยทอง (พระอารามหลวง) กรุงเทพมหานคร เป็นพระนักเขียนที่ได้รับรางวัลนักเผยแผ่พระพุทธศาสนามากมาย ความจริงเคยฟังท่านมาเกือบสองปีได้แล้วตอนที่ไปอบรมความรู้คู่คุณธรรมที่ จ.ชลบุรี จขบ.ยังซื้อหนังสือที่ท่านเขียนพร้อมซีดีมีลายเซ็นของท่านมาเก็บไว้..แต่ตอนนี้หนังสือและซีดี อยู่ในบ้านตรงส่วนไหนจำไม่ได้ค่ะตั้งแต่น้ำท่วมคราวนี้ ขนของหนีน้ำทุกอย่างก็ไม่เป็นที่เป็นทางจนทุกวันนี้ล่ะ...55555...วันนี้ท่านเทศน์ได้สนุกมากเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ ฟังไปคิดไปท่านเก่งนะเป็นนักพูดและนักจดจำเรื่องราวต่างๆ รอบๆ ตัวเราได้ดี บางเรื่อง จขบ.เองยังลืม แต่ท่านกลับจำทุกแง่มุมและนำมาเล่าให้พวกเราฟังได้อย่างขบขันเรียกเสียงหัวเราะตลอด แต่ก่อนจบเทศน์ท่านกลับทำให้หลายๆ คนต้องหลั่งน้ำตาเมื่อพูดถึงพ่อและแม่..คำถามของท่านที่ถามทุกคนว่า...มีใครบ้างเคยล้างเท้าให้พ่อและแม่...ถ้าใครยังไม่ได้ล้างก็รีบกลับไปล้างเท้าให้ท่านก่อนที่จะไม่มีเท้าท่านให้ล้าง...ต่อด้วยแหล่ถึงพระคุณแม่...ที่ทำให้หลายคนน้ำตาหยด..หลังฟังพระเทศน์จบก็ขึ้นไปทานเลี้ยงปีใหม่ที่ ผอ. หน่วยงานของ จขบ.เลี้ยง อาหารวันนี้หลากหลายมากมาย จุใจคนรับประทานมากๆ ดูทุกคนมีความสุขในการกิน ไม่ต้องแย่ง ไม่ต้องต่อคิวกันกินเหมือนทุกครั้ง..กินได้เท่าไรเท่ากัน..แหะๆๆ วันนี้ จขบ.ท้องแทบปริ ซัดขนมจีนน้ำพริกมีผักทอดกรอบและกุ้งชุบแป้งทอดซะ 2 จานบวกข้าวอีก 1 จานโตที่ประกอบไปด้วยน้ำพริกลงเรือ ผัดโป๊ยเซียน ต้มซุปกระหมู แกงเผ็ดเป็ดย่าง ผัดเขียวหวานแห้งลูกชิ้นปลา และยังมีที่ จขบ.ไม่ได้ตักอีกสองสามอย่าง ต่อด้วยบัวลอยเผือก และไอศครีม ทานกันแบบชดเชยปีที่ผ่านๆ มาซะงั้น..555555...(เหมือนตระกละนะคะ) มีจับรางวัล ผลไม่มีใครในห้องได้รางวัลเลยสักคนเป็นหน่วยงานอื่นทั้งนั้นบางหน่วยงานได้แล้วได้อีกจนน่าอิจฉา...กลับมาที่ห้องรักษาการบอกว่า หัวหน้าเก่าให้ของขวัญบวกตังค์ 1 พันให้จับฉลากกัน มีคนบอกให้ จขบ.เป็นคนทำฉลาก อ้ายเราก็ทำไม่คิดอะไร แต่ระหว่างทำก็คิดนะเหมือนมีเซนท์ว่าตัวเองคงจะได้ เมื่อปีที่แล้วก็ได้จากหัวหน้าคนนี้ 1 พันบาทเช่นกัน ปีนี้ทำเองจับได้เองโดนกระแนะกระแหนเลยว่าทำเครื่องหมายไว้ป่ะ จับใหม่เลยๆๆ...จขบ.ซื่อสัตย์ต่อตัวเองไม่ทำเรื่องแย่ๆ แน่นอน ตอนจับก็ให้คนอื่นจับก่อน จขบ.จับทีหลังแต่ก็ไม่ได้หลังสุด กันครหาว่าทำเองได้เอง แต่แล้วเมื่อได้ก็ไม่แคล้วโดนอีก..เฮ้อ..คนเรา แต่ก็มีคนพูดแบบบวกๆ ว่า จขบ.ถูกกะหัวหน้าเก่านะได้อยู่เรื่อยเลย..เออ.จริงนะได้จากหัวหน้าเก่าทุกปีเลย คงสมพงษ์กันจริงๆ นั่นล่ะ...555555...

สรุปได้ว่าขอย้ำความคิดเดิมๆ ว่า ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ตัวเรา ความคิดเป็นสิ่งสำคัญ คิดอะไรบวกๆ ชีวิตก็บวกตามความคิด ความสุขก็ตามมาไม่ว่าจะมีเหตุการณ์อะไรเข้ามาในชีวิตเราถึงจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดความรู้สึกหนักหนาสาหัส แค่คิดว่าเดี๋ยวทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไปแล้ว เวลานี้แค่อดทนให้เวลาผ่านเท่านั้นเอง...ความสุขก็จะบังเกิดหลังจากนี้...ก็ขอให้ทุกคนที่แวะเข้ามามีความสุขกันทุกคนนะคะ...