1 อาทิตย์ใกล้สิ้นเดือนมกราคมหลังตรุษจีนต้องทานพะโล้เป็ดไก่เกือบทั้งอาทิตย์ เพื่อนที่ทำงานทำมาให้กิน วันอังคารหิ้วหมูแผ่น หมูหวาน หมูหยองแท่ง หมูฝอยซึ่งมีทั้งชนิดกล่องและถุงทั้งที่ยังไม่ได้แกะและแกะแล้ว เป็นหมูที่ซื้อตุนเมื่อตอนน้ำท่วมที่ผ่านมาและมีใครบางคนซื้อฝากมาให้ ไม่กล้าเอาไปให้ใครเพราะสองสามเดือนแล้ว นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่เลี้ยงหมาเลยหิ้วเอาไปวางไว้ที่โต๊ะเค้า ไหนได้โดนเพื่อนร่วมงานต่อว่า..บอกว่าหมูบางถุงยังไม่ได้แกะถุงเปิดกล่องเลยเอาให้หมาได้อย่างไร ไม่ยอม..55555...ว่าแล้วแย่งหมาดีกว่า..อ่ะนะ..อาทิตย์นี้นอกจากทานของเหลือจากตรุษจีนแล้วยังต้องทานของที่แย่งน้องหมาอีกต่างหาก...แต่ก็อร่อยดีแฮะค่ะ...เกิดจากคนซื้อมาฝาก และจขบ.ซื้อตุนไว้แล้วไม่ได้อยู่บ้าน พอกลับเข้าบ้านก็ไม่มีใครแกะทานอีก ขนาดบางห่อ จขบ.อำนวยความสะดวกแกะใส่ทัฟเพอร์แวร์ไว้ให้แล้วก็ไม่สนใจ จะให้เพื่อนๆ เดี๋ยวก็จะหาว่าดูถูกเลยตัดสินใจให้น้องหมาบ้านเพื่อนร่วมงานดีกว่า แต่เผอิญเพื่อนคนนั้นมาสายเลยไม่รู้ว่ามีการแย่งอาหารน้องหมามาเป็นอาหารคนเกิดขึ้นในที่ทำงาน...

อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ติวหนังสือให้เจ้าตัวน้อยเพราะเค้าสอบกลางภาควันพฤหัส ศุกร์...เอาล่ะสิ..สอนเค้าเสร็จเค้าบอกให้ จขบ.ไปสมัครเป็นครู ร.ร เค้าซะนี่บอกสอนเก่งสอนแล้วเค้าเข้าใจ อีกอย่างจะได้ไปและกลับด้วยกันทุกวันจะได้ไม่ต้องนั่งรอ จขบ.มารับซะเย็นอะไรแบบนี้..ความจริงไปรับ เจ้าตัวน้อยทีไรก็ไม่เห็นเค้านั่งรอสักครั้งเห็นวิ่งพล่านรอบ ร.ร กะเพื่อนๆ เค้า..

วันก่อนมีคนที่ทำงานมาขอคำปรึกษาเรื่องส่วนตัว..สิ่งที่ได้รับกลับคือคำพูดที่เสียดแทงใจ จขบ. ก่อนหน้าเค้ามีปัญหากับเพื่อนที่สนิทกันกะ จขบ. โดยส่วนตัว จขบ. สนิททั้งสองคนแต่เมื่อเค้าผิดใจกัน จขบ.อยู่ตรงกลางไม่ได้เอนเอียงไปด้านไหน ยังคงทำตัวเหมือนเดิมกับทุกคน เพื่อนที่สนิทเข้าใจและไว้ใจ จขบ. แต่คนที่มาปรึกษากลับมีคำพูดแปลกๆ เมื่อ จขบ.เห็นสิ่งไหนไม่ถูกต้องก็จะพูดตักเตือนแนะนำเหมือนที่เคยทำมา แต่ครั้งนี้เธอกลับใช้คำพูดว่า ต่อไปเค้าจะไม่เชื่อที่ จขบ.บอกว่าควรทำและดี เพราะคนที่ จขบ. บอกว่าดีก็ไม่เห็นดีอย่างที่บอก...อ่าว..ไหงงั้นล่ะ..ทำไมไม่รู้จักแยกแยะ..เรื่องนี้เป็นสิ่งที่พูดยาก ครั้งแรก จขบ. ไม่คิดอะไรเพราะไม่ใช่เรื่องอะไรของเราเค้าจะทำหรือไม่ทำก็เป็นเรื่องที่เค้าต้องตัดสินใจเอง เราได้แค่แนะแนวทางตามที่มาปรึกษา แต่คราวนี้ จขบ.เริ่มรู้สึกที่เค้ายังใช้ประโยคเดิม..ทำให้ จขบ.คิดว่าแล้วมาปรึกษาตรูทำไม หรือแค่มาเล่าให้ฟังแบบเห็น จขบ.เป็นตอไม้มีหน้าที่แค่รับฟังไม่ต้องแนะนำออกความเห็นอะไร..จขบ.เลยมีทางเลือกว่า ต่อไปเราจะรับฟังหรือไม่รับฟังเค้าดี...ก็สรุปได้ว่าเพื่อมิตรภาพ เพราะเค้าไม่ได้มีเรื่องกะเราโกรธกะเรา เค้าอาจเข้าใจผิดและระแวงไม่เชื่อใจ จขบ.ว่าไม่ได้เอนเอียงฝ่ายใด เรื่องอะไร จขบ. ไม่ยุ่งเพราะบางเรื่องคนกลางไปยุ่งมากก็เจ็บตัวมากและยิ่งทำให้เรื่องที่มีอยู่แล้วเป็นเรื่องใหญ่ปล่อยให้เวลาแก้ไขไปและกัน

สิ่งที่น่าเป็นห่วงสำหรับคนๆ นี้ คือ คิดว่าตัวเองคิดถูก ทำดีแล้ว แต่สิ่งที่ จขบ.เห็นยังไม่ใช่โดยเฉพาะการทิ้งลูกให้ไปอยู่กับพ่อที่มีแม่ใหม่ให้อยู่ตั้งแต่เล็ก กลับมาอยู่กะเค้าลูกก็อยู่มัธยมต้นแล้วเด็กเริ่มติดเพื่อน เริ่มมีปฏิกริยากับความรักของแม่ จขบ.มองเห็นว่าที่เด็กทำตัวมีปัญหา อาจจากตัวเค้าเอง หรืออาจจากแม่ที่ปล่อยเค้าไว้ให้พ่อเลี้ยงแล้วเอาพี่สาวมาอยู่ด้วย..จขบ. ให้ข้อคิดว่า..อาจจะเป็นไปได้ว่าอาจเกิดจากหมอกบางๆ ทางความคิดเด็กว่าแม่ไม่รักเค้าเท่าพี่สาวถึงทิ้งเค้าไว้ ทำไมไม่ลองละลายความคิดนี้กะลูกก่อน ให้เค้าเข้าใจถึงความจำเป็นของเราที่ต้องทิ้งเค้าไว้อย่างนั้น ควรเลี้ยงลูกด้วยเหตุผลอย่าใช้อารมณ์(ตัวเอง)ตัดสิน แต่เค้ากับแปลความหมาย จขบ.เรื่องความรักว่าเค้าให้ความรักลูกมากแล้วด้วยการเอากลับมาเลี้ยงและให้โน่นให้นี่...ความรัก คือการให้ ถูกแล้ว แต่ต้องเป็นการให้ที่ถูกวิธีและไม่ใช่การให้สิ่งของ แต่ให้ความรักต่างหาก...คุยให้ไปสลายความคิดลูกให้เค้าเข้าใจความรักที่เรามีต่อเค้าก่อน..เค้ากลับเถียงว่าเราไม่เข้าใจว่าเค้ามีปัญหาอะไรบ้างในอดีต..เราก็บอกเข้าใจสิแต่ให้แยกประเด็นก่อน อดีตให้เป็นอดีตไป แต่ปัจจุบันลูกกำลังมีปัญหาต้องคิดแก้ปัญหาลูกก่อน กลายเป็นว่าต่อไปจะไม่เชื่อคำพูด จขบ.อีก..เลยต้องถอนหายใจและสงสารเด็ก ทำไมต้องแก้ปัญหาด้วยการผลักไสลูกให้กลับไปอยู่กะพ่ออีกครั้ง..ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของ จขบ. หรอกนะเพียงแค่เข้าใจเห็นใจทั้งแม่และลูก ผงเข้าตาตัวเองมักเขี่ยไม่ออก พอมีใครมาเขี่ยให้กลับส่ายหน้าหนีซะนี่คนเรา...

ก็เลยอยากพูดถึงทางเลือกของคนเราว่า ในโลกนี้มีทางเลือกให้คนเราเลือกอยู่เสมอ ก่อนเลือกก็ต้องเลือกหนทางที่ดีกะตัวเองและถ้าเผื่อแผ่ให้เป็นสิ่งที่ดีกะทุกคนได้ก็จะดีไม่น้อย อย่าเลือกหนทางด้วยความเห็นแก่ตัวเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ทางเลือกบางทางเลือกต้องไตร่ตรองใคร่ครวญให้ดีก่อนเลือกด้วยซ้ำไปแม้ไม่สามารถเลือกได้ทุกอย่างและไม่รู้ว่าทางเลือกไหนดีหรือไม่ดีเหมาะสมกะตัวเองหรือไม่ แต่เราก็ต้องเสี่ยงดู จงจำไว้ว่าไม่มีทางเลือกดีพร้อมอย่างที่เราต้องการบนโลกใบนี้ ที่สำคัญเราก็ยังมีสิทธิที่จะไม่เลือกหากทางเลือกนั้นเรายังไม่แน่ใจได้เสมอ เพราะทุกข์และสุขอยู่ที่เราเลือกเราเลือกที่จะสุขเราก็สุข เพราะทุกข์และสุขอยู่ที่ใจของคนเรานี่ล่ะ อย่างเพื่อนร่วมงานรายนี้คิดจะเปลี่ยนให้ลูกเป็นอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่ไม่เคยเข้าใจความต้องการของลูกว่าเค้าต้องการอะไรเลี้ยงแบบบีบบังคังลูกตลอดให้เค้าทำเค้าเป็นอย่างที่ต้องการ พอเค้าทำเค้าเป็นไม่ได้อย่างต้องการก็เกิดปัญหาและทุกข์ กลายเป็นเด็กผิดที่ไม่ทำตาม อยากบอกเค้าจังเลยว่าการเปลี่ยนที่ง่ายที่สุด คือการเปลี่ยนตัวเอง ถ้าตัวเองยังเปลี่ยนไม่ได้ก็อย่าหวังจะไปเปลี่ยนคนอื่นได้ แม้จะเป็นลูกก็ตาม...

ชีวิตคนเราจึงมีทางเลือกเสมอ ว่าแต่ว่าทางเลือกของ จขบ. จะออกหรืออยู่ทำงานต่อดีนะ...5555555...เห็นป่ะคะว่าผงเข้าตาตัวเองมักเขี่ยไม่ออกเสมอจงจำไว้ว่า ทางเลือกในชีวิตของคนเรามักมีสองทางให้เลือกเสมอ คือ ทางเลือกที่เป็นบวก และทางเลือกที่เป็นลบ ขึ้นอยู่ว่าเราจะเลือกทางเลือกไหน เลือกทางเลือกเป็นลบก็ทำให้เกิดความทุกข์และเครียด เลือกบวกความคิดก็บวก ความสุขก็เป็นของเราทันที สิ่งที่ควรจำไว้ให้แม่นคือ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราก็เลือกที่จะทำดีเป็นคนดีได้ใช่ป่ะคะ