Bloggang.com : คนเดินดินฯ : ความคิดคำนึงลอยล่องไป

คัดจากกรุงเทพธุรกิจ Biznews

"ดาวน์ไซส์ธุรกิจ" ปั๊มเงินจาก 20 เป็น 100 ล้าน

จีราวัฒน์ คงแก้ว cheerawat @ nationgroup.com
"ดาวน์ไซส์ซิ่ง" ลดขนาดธุรกิจ ไม่ใช่ลดเม็ดเงินในกระเป๋า หากรู้วิธีบริหาร "ต้นทุน" ให้ได้ปริมาณงานที่ "คุ้มค่า" ควบคู่กับการ "ควบคุม" คุณภาพไม่ให้ถดถอย แนวทางนี้ก็สร้างรายได้เป็น "ร้อยล้าน" ได้สบาย

ทฤษฎีดังกล่าวไม่ได้เกินความจริงเลย เมื่อ "ณัฏฐา รัถยาพิมล" กรรมการผู้จัดการ บริษัท ดราโค ดิเวลลอปเมนท์ จำกัด และบริษัท ฟิเรนซ์ อินดัสเตรียล จำกัด ผู้ผลิตและจำหน่ายผลิตภัณฑ์เครื่องหนัง แบรนด์ NUTZ-U และ OEM ได้พิสูจน์มัน ด้วยการยอมรับสภาพปัญหา และปรับองค์กรให้เติบโตในทิศทางที่ถูกต้องมากขึ้น

เธอบอกเราว่า ในยุคที่เรียกว่าเฟื่องฟูสุดๆ ธุรกิจของเธอเคยมีโรงงานขนาดใหญ่ กับพนักงานกว่า 200 ชีวิต ด้วยศักยภาพขององค์กร ทำให้หลายธนาคารหยิบยื่นเครดิตและปล่อยกู้ให้ง่ายๆ เมื่อมีเงินเข้ามามาก ก็ใช้กันสนุกมือ แต่พบว่ายอดขายกลับไม่สอดคล้องกับดอกเบี้ยธนาคาร เมื่อกำไร 3-4 แสนบาท ต่อเดือน ถูกหักลบไปกับดอกเบี้ยแบงก์จนหมด

ธุรกิจที่อยู่มานานถึง 18 ปี หากยังคงถือทิฐิ "จมไม่ลง" ก็คงจะเจ็บหนักกว่านี้ สิ่งที่เธอเลือกทำคือ ขายโรงงานทิ้งไป และดาวน์ไซส์ธุรกิจ จากพนักงาน 200 คนในอดีต ก็เหลือเพียง 100 คน

แม้ว่ากำลังคนจะน้อยลง แต่ผลผลิตกลับมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

วิธีการที่พวกเธอทำ คือ การปรับระบบการทำงานให้เป็นออโตเมติก โดยทำให้กำลังการผลิต จาก 1 : 50 คน/ชิ้น เพิ่มเป็น 1 : 120 คน/ชิ้น รับออเดอร์ได้ไม่ต่ำกว่า 1,000 ชิ้นต่อเดือน และลดขั้นตอนการทำงานลง จาก 3-4 ขั้นตอน เหลือเพียง 2 ขั้นตอน โดยใช้ความเชี่ยวชาญจากประสบการณ์มาเพิ่มศักยภาพในการผลิต รวมถึงการกระจายงานภาคผลิตไปยังพันธมิตร โดยที่เกินกำลังของตัวเองก็ให้โรงงานอื่นทำไป แล้วควบคุมการผลิตของโรงงานนั้นๆ นั่นทำให้ล่าสุดพวกเธอสามารถรับงานได้ถึง 500,000 ชิ้น ภายใน 2 เดือน ผลิตเม็ดเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

"ยิ่งเราทำให้การทำงานสั้นลงเท่าไร กำไรก็จะอยู่ตรงนั้น ซึ่งที่นี่ให้ความสำคัญกับกำลังคนมาก โดยได้มีการทำบ้านพักคนงานประมาณ 58 ห้อง ที่เป็นทั้งห้องพักและที่ทำงานไปในตัว เพื่อให้เขาสามารถทำงานที่บ้านได้ และพนักงานของเราจะมีความเป็นอิสระ เพราะที่นี่ไม่มีการตอกบัตร เขาจะเลิกทำเมื่อไรก็ได้ โดยเราจะจ่ายค่าจ้างตามจำนวนชิ้นที่ทำ วิธีการนี้จะทำให้เราไม่สูญเสียฝีมือแรงงานไป และทำให้แรงงานขยันมากขึ้น"

กุศโลบายที่ ฟิเรนซ์ อินดัสเตรียล นำมาใช้ เพื่อให้พนักงานทำงานได้มากขึ้น คือ สร้างผลประโยชน์จูงใจ เช่น การจ่ายค่าแรงที่สูงและมีโอที 3-4 วันต่อสัปดาห์

วิธีการนี้ ไม่เพียงสร้างรายได้ให้พนักงานเท่านั้น หากยังเป็นการบริหารการใช้เงินของพนักงานด้วย โดยให้มีเวลาใช้เงินน้อยที่สุด เธอบอกว่า "ถ้าให้เลิกงานเร็ว เงินไม่พอใช้แน่" การทำงานที่หนักขึ้นแต่เห็นเม็ดเงินอยู่ตรงหน้า ทำให้ผลผลิตจากโรงงานเพิ่มขึ้นทุกขณะ ปิดช่องว่างจากกำลังคนที่น้อยไปได้สนิท

“มันทำให้เรารับงานได้ไม่อั้น แต่ต้องวางแผนไว้ก่อน โดยจะกระจายงานให้พันธมิตร ส่วนหนึ่ง เรียกว่าลูกค้าต้องการอะไรเราทำได้หมด ขึ้นอยู่กับเงิน ในกระเป๋าว่ามีเท่าไร ซึ่งการขายห้ามพูดว่า "ไม่" แต่ต้อง “ได้” ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้”

นอกจากลดกำลังคน เพิ่มผลผลิต การหาวิธีลดต้นทุนด้านวัตถุดิบ ยังเป็นแนวทางที่พวกเธอให้ความสำคัญ ณัฏฐา บอกเราว่า การจะได้เปรียบเสียเปรียบในธุรกิจรับจ้างผลิต ก็คือ การทำให้ราคาไม่สูงกว่าที่อื่น ซึ่งตัวตัดสินราคาก็จะขึ้นอยู่กับวัตถุดิบเป็นหลัก สิ่งที่ผู้บริหารมองต่างออกไป คือ ไม่ได้ลดที่ตัวบริษัทเท่านั้น แต่ต้องทำให้ซัพพลายเออร์ลดต้นทุนเพื่อส่งงานในราคาที่ถูกลงได้ด้วย

“เราจะคุยกับซัพพลายเออร์ เพื่อให้เขาทำอย่างไรก็ได้ที่จะไปลดต้นทุนของตัวเอง โดยต้องให้ได้คุณภาพเหมือนเดิม และมีมาตรฐาน วิธีการหนึ่งคือ เราจะไปวิเคราะห์ตัววัตถุดิบ อย่างเช่น ส่วนประกอบบางอย่าง เขาออกแบบมาเพื่อให้เหมาะกับอากาศเมืองหนาว ซึ่งบ้านเราไม่จำเป็นเลย ตรงนั้นตัดไปได้ และมันจะช่วยทำให้ต้นทุนถูกลงด้วย นั่นทำให้เราสามารถสั่งวัตถุดิบที่ถูกกว่าท้องตลาดได้ เช่น จากวัตถุดิบกว่า 70 บาท เราได้ที่กว่า 50 บาท เท่านั้น”

แม้จะเป็นบริษัทที่เล็ก แต่ ณัฏฐา เลือกสร้างจุดแข็งให้กิจการของตนเอง ด้วยการเสนอบริการตลอด 24 ชั่วโมง โดยลูกค้าสามารถติดต่อกับบริษัทได้ตลอดเวลา เพื่อสั่งและติดตามการทำงาน รวมถึงการให้ลูกค้าได้มีส่วนร่วมกับงานรับจ้างผลิตมากที่สุด

"ปกติเรื่องของดีไซน์เราจะออกแบบเอง 100% โดยลูกค้าอาจจะให้โจทย์มาว่าชอบแนวสปอร์ต มีงบอยู่ประมาณเท่านี้ แล้วเราตีโจทย์ออกมาผลิตตามนั้น โดยจะดูแบบตามเทรนด์ แน่นอนว่าเราทำในสิ่งที่ลูกค้าต้องการ แต่ไม่ใช่ผลิตมาแล้วไปให้ลูกค้าทั้งอย่างนั้น แต่เราจะใช้วิธีให้เขามี "ส่วนร่วม" ในการออกแบบมากที่สุด โดยที่เขาอาจไม่รู้ตัว เช่น ถามเข้าว่า ใช้สีนี้ดีมั้ย เป็นแนวนี้ดีมั้ย เมื่อผลิตออกมาก็จะไปบอกลูกค้าได้ว่าเขามีส่วนร่วมในการดีไซน์ด้วยนะ ซึ่งเขาก็จะพอใจกับงานที่ออกมามากขึ้นด้วย"

นอกเหนือจากงานรับจ้างผลิต พวกเธอก็หันมาปรับตัวงานเบื้องหน้าบ้าง โดยหันมารุก "การตลาด" มากขึ้น เธอบอกเราว่า โดยทั่วไปคนก็จะเลือกเชี่ยวชาญกันแต่ด้านเดียว เช่น หากเก่งโรงงาน การตลาดก็จะบอด แต่ที่พวกเธอทำคือการพัฒนาด้านการตลาด เพื่อเติมเต็มความเชี่ยวชาญด้านโรงงานที่มีมานานแล้ว

รวมทั้งกลยุทธ์การสร้างแบรนด์ของตัวเอง ในชื่อ NUTZ-U (นัทซู) ที่มาจากคำว่า Nut crezy about you ซึ่งทุกวันนี้ผลิตแบรนด์ตัวเองที่ประมาณ 10% ส่วนที่เหลือยังเป็นรับจ้างผลิต เพราะให้เงินที่มากกว่า

สิ่งที่ผู้บริหารมองเห็น เบื้องหลังแบรนด์ที่มี ไม่ใช่รายได้ที่จะเข้ามา เพราะเธอยอมรับว่ารายได้น้อยกว่างานรับจ้างผลิตหลายเท่าตัวมาก แต่สิ่งที่จะได้ คือการสร้างหลักประกันให้ตัวเอง ว่ามีตัวตนอยู่จริง ลูกค้าสามารถเยี่ยมชมโรงงานได้ และสินค้าที่มีคุณภาพจะเกิดการบอกต่อ สร้างตลาดใหม่ๆ ให้กับตัวเองได้อีกทาง สิ่งสำคัญคือ การให้แบรนด์ของพวกเธอติดตัวลูกค้าไปด้วยนั่นเอง

“คอนเซปต์ของเราคือ เมื่อลูกค้าใช้กระเป๋าใบแรก ก็จะกลับมาใช้แบรนด์เราอีกต่อๆ ไป โดยจะเน้นรูปแบบที่คลาสสิก ไม่ใช่แฟชั่น เพราะแฟชั่นมาแล้วก็ไป และเราทำให้มีฟังก์ชัน การใช้งาน เพื่อที่ลูกค้าจะรู้สึกคุ้มค่า มีสินค้าตามฤดูกาล เช่น หน้าร้อนเป็นพวกของปิกนิก หน้าฝนเป็นกระเป๋าแบบใส่กันน้ำ โดยเราจะเน้นพนักงานขายเป็นนักประชาสัมพันธ์ของบริษัท ที่จะแนะนำสินค้าเป็น ออกไป”

นอกจากนี้เธอยังนำตัวเองเข้าไป พึ่งพิงหน่วยงานราชการ โดยเลือกอบรมกับ โครงการพัฒนาผู้ประกอบการธุรกิจ อุตสาหกรรม (คพอ.) เพื่อนำความรู้ด้านการจัดการ การตลาด การบริหารงานบุคคล การสร้างแบรนด์ เพื่อมาเติมเต็มธุรกิจของตนเอง

การปรับตัวของพวกเขา ทำให้ธุรกิจเพิ่มรายได้จากประมาณ 20 ล้านบาทต่อปี มาเป็น 50-60 ล้านบาท ในปีต่อมา ซึ่งปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 100 ล้านบาทต่อปี แล้ว จากกำลังคนเพียง 100 คนเท่านั้น

นี่คือ การดาวน์ไซส์ธุรกิจที่ "ลด" ต้นทุน "เพิ่ม" ผลผลิต และเม็ดเงิน

....................

key success

ทฤษฎีรวยธุรกิจ "ลดขนาด"

๐ ลดพนักงานปรับระบบงานเป็นออโตเมติก

๐ ใช้ประสบการณ์เพิ่มกำลังการผลิตต่อคน

๐ ลดขั้นตอนการทำงาน

๐ ส่งต่องานเกินกำลังให้พันธมิตร

๐ ควบคุมโรงงานเครือข่าย

๐ จ่ายผลประโยชน์จูงใจคนทำงานนานขึ้น

๐ จัดบ้านพักเป็นโรงงาน

๐ ลดต้นทุนวัตถุดิบตั้งแต่ต้นน้ำ