@@ประมวลกายใจให้เป็นหนึ่ง ดึงเอาความสามารถออกมาใช้ คัดจาก "พัฒนาตัวเองแบบเซน" เหลี่ยวหันจวีซือ เขียน สมจิตร ฟูสกุล แปล คนทั่วไปคิดว่าความสามารถและสติปัญญาเป็นสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด เป็นสิ่งที่ฟ้าประทานพรมาให้ หากไร้วาสนาเป็นเจ้าของแล้ว ก็เปล่าประโยชน์ที่จะพูดถึงมัน ขณะเดียวกัน มีคนไม่น้อยคิดว่าความรู้ ความสามรถและสติปัญญาเป็นสิ่งที่ได้มาจากการเสาะแสวงหาของเจ้าตัว น่าเสียดาย คนทั้งสองประเภทนี้ล้วนละเลยลืมหลงที่จะมองดูศักยภาพภายในตนเอง มัวแต่ไปเปรียบเทียบจากปัจจัยภายนอก เช่น กรรมพันธุ์ คุณภาพของการศึกษา เป็นต้น และถือเอาเงื่อนไขเหล่านี้มาเป็นเกณฑ์เปรียบเทียบความสามารถ นี่เป็นสภาพทั่วไปของสังคมที่มักจะมองว่า คนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใคร พ่อแม่ร่ำรวยขนาดไหน ฉลาดหรือไม่ จบจากสถาบันอะไร ได้คะแนนเท่าไร ถ้าดีหมดก็ถือว่าคนนั้นเป็นบุคลากรอันมีค่า สมควรรับเข้าทำงานในบริษัท ทว่า หลักการของการปฏิวัติตัวเองแบบเซนนั้น กลับปฏิเสธเงื่อนไขดีเด่นภายนอกโดยสิ้นเชิง เพราะเซนสอนให้คนเราตระหนักรู้ในทรัพยากรมหาศาลภายในตัวจน ญี่ปุ่นยุคเอโดะ มีพระอาจารย์เซนชื่อว่าท่านอิวาเกอิ เป็นผู้เชียวชาญในการสั่งสอนเซนให้ชนทั่วไปเข้าใจได้โดยง่าย มีคนถามท่านว่า "กระผมมีความรู้และสติปัญญาอยู่มาก แต่ไม่อาจนำออกมาใช้ได้อย่างใจ ควรทำอย่างไรดีครับท่าน" "กระเถิบเข้ามาใกล้อีกนิดนึงสิ" เจ้าของคำถามขยับตัวไปข้างหน้าให้ใกล้ท่าน ท่านอิวาเกอิยิ้มพร้อมกับพูดว่า "ที่จริงเธอก็ใช้มันได้ดีอยู่มิใช่หรือ" ท่านเอ่ยชมอย่างจริงใจ คนที่เชื่อว่าความรู้และสติปัญญาอยู่ในสมอง ย่อมจะไม่เข้าใจ ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ชาวเอเชียได้รับเอาอารยธรรมและแบบแผนการศึกษาแบบตะวันตกเข้ามาใช้ ได้รับแนวโน้มความคิดที่แบ่งแยกจิตและกายออกจากกัน หรือลัทธิทวินิยม (dualism) แนวคิดนี้สามารถซึมแทรกเข้าสู่กระบวนการปฏิรูปตนเอง และการอบรมบุคลากรได้ง่ายมาก โดยการให้ความสำคัญกับความรู้ความสามารถทางเทคนิคเป็นอันดับแรกสุด พร้อมทั้วปฏิเสธว่ากายและใจนั้นรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเป็นสาเหตุให้เราไม่อาจนำความสามารถออกมาใช้ได้อย่างพลิกแพลงอย่างเต็มที่ คนที่ถามท่านอิวาเกอิ คิดว่าความรู้และสติปัญญาอยู่แยกต่างหากจากตัวตน แต่ครั้นอาจารย์ท่านบอกให้ขยับเข้ามาใกล้หน่อย เขาก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้า มีเพียงผู้ที่ควบคุมร่างกายได้เท่านั้น จึงจะดึงสติปัญญาความสามารถอันดีเด่นออกมาใช้ได้ การที่เรากำเนิดมามีมือ เท้า หู ตา ร่างกายครบถ้วนสมบูรณ์ มีชื่อเรียก ก็เท่ากับมีเอกลักษณ์ในตนเอง เพียงแค่นี้ก็เป็นการดำรงอยู่ที่งดงามพร้อมสรรพอยู่แล้ว หากเรากลับมองข้ามสิ่งเหล่านี้ ละเลยพลังชีวิตของตนด้วยการนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับผู้อื่นแล้วมานั่งเจ็บช้ำ รู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า รู้สึกว่าไม่เอาไหน สู้คนอื่นไม่ได้ เป็นผู้แพ้ตลอดกาล ? ธรรมชาติได้ประทานพลังชีวิตและความสามารถที่จะตอบโต้กับสภาวะต่าง ๆ ด้วยสมรรถนะอันสมบูรณ์แก่เราอยู่แล้ว เพียงแต่ตระหนักในข้อนี้ก็จะพบเพชรล้ำค่าในกายตน นี่เป็นก้าวแรกสู่การปฏิวัติตนเอง@ บล็อกที่แล้ว คลิกที่นี่   Create Date : 28 พฤษภาคม 2549 11 comments Last Update : 28 พฤษภาคม 2549 11:21:33 น. Counter : 2410 Pageviews. Share Tweet

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อความที่นำมานะค่ะ คนเราอย่าเอาอะไรมาเป็นตัวกำหนดและกฏเกณท์ โอเล่ว่าคนที่มีไหวพริบดีและฉลาด ไม่จำเป็นต้องมีใบรับประกันคุณภาพในตัว แต่สามารถอยู่ได้กับธรรมชาติรอบตัวมากกว่าค่ะ ขอให้คุณคนเดินดินฯ มีความสุขมากๆนะค่ะวันนี้   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 28 พฤษภาคม 2549 12:34:24 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ....อยากจะบอกให้เธอรู้ว่าห่วงใย.... ....คิดถึงคำนึงใส่ใจและห่วงหา.... ....อยากจะบอกให้เธอรู้ตลอดมา... ....ว่าจอมแก่นนี้เป็นเพื่อนเธอเสมอมา..... ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า **   โดย: จอมแก่นแสนซน 28 พฤษภาคม 2549 12:53:54 น.

มึน ๆ อ่ะจ๊ะ อ่านแล้วพยายามทำความเข้าใจ แต่ศักยภาพตอนนี้ไม่เอื้อ เพราะกำลังหงุดหงิด...อย่างแรง เช้าอากาศสดชื่น จิตใจผ่องแผ่ว จะมาอ่านซ้ำเป็นรอบที่ 4 ค่ะ   โดย: run to me 28 พฤษภาคม 2549 22:33:11 น.

พี่จ๋า วันนี้ หนูนอนไม่หลับ...ไม่รู้ทำไม เลยมาเยี่ยม ชอบตรงนี้ค่ะ ธรรมชาติได้ประทานพลังชีวิตและความสามารถที่จะตอบโต้กับสภาวะต่าง ๆ ด้วยสมรรถนะอันสมบูรณ์แก่เราอยู่แล้ว เพียงแต่ตระหนักในข้อนี้ก็จะพบเพชรล้ำค่าในกายตน นี่เป็นก้าวแรกสู่การปฏิวัติตนเอง@ เป็นคำพูดที่ ดาวรู้สึกอย่างนี้จริงๆ...พลังตรงนี้เป็นพลังเพเศษ ขอให้พี่ สะสมและ มีไว้ เป้นทุนสำรอง สู้ชีวิต นะคะ คิดถึงค่ะ   โดย: ประกายดาว 29 พฤษภาคม 2549 0:27:34 น.

พูดง่าย แต่ทำได้ไม่ง่ายนะคะ แต่ถ้าไม่ลองทำ ก็จะทำไม่ได้เลย ปล. ดอกลั่นทมนี่ จุชอบชื่อดอกลั่นทม มากกว่า ลีลาวดี อีกอ่ะ   โดย: กระจ้อน 29 พฤษภาคม 2549 10:30:33 น.

คัดจากกรุงเทพธุรกิจ ประชาธิปไตยแผ่นดินแม่ 29 พฤษภาคม 2549 15:49 น. เป็นเวลาหลายเดือนที่ความขัดแย้งทางการเมืองนำมาสู่การวิพากษ์วิจารณ์ ถกเถียง และเคลื่อนไหวในหลายรูปแบบ ซึ่งข้อเสนอเรื่องการปฏิรูปการเมืองครั้งที่สองถือเป็นรูปธรรมที่สุดที่จะนำพาประชาธิปไตยไทยมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญอีกครั้งหนึ่ง อย่างไรก็ดีนอกจากความพยายามที่จะเสนอให้มีการเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ข้อบังคับและเงื่อนไขในบางมาตราของรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน โดยนักวิชาการและฝ่ายการเมืองแล้ว ภาคประชาชนซึ่งเป็นตัวแทนของประชาชนในระดับรากหญ้า ถือเป็นอีกส่วนหนึ่งที่จะต้องเข้ามามีบทบาทเพื่อให้การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ เอื้อประโยชน์ต่อชุมชนท้องถิ่นอย่างแท้จริง เมื่อวันที่ 20 พ.ค.ที่ผ่านมา เครือข่ายพันธมิตรเพื่อการปฏิรูปการเมืองและสังคมภาคเหนือ ร่วมกับวิทยาลัยการจัดการทางสังคม ภาคีคนฮักเชียงใหม่ ได้จัดเวทีระดมความคิดเห็น เพื่อจัดทำข้อเสนอเพื่อพัฒนาประชาธิปไตยแผ่นดินแม่ โดย ชัชวาลย์ ทองดีเลิศ ผู้จัดการวิทยาลัยการจัดการทางสังคม กล่าวถึงวัตถุประสงค์ว่า "การที่ชุมชนท้องถิ่นไม่สามารถมีส่วนร่วมกำหนดทิศทาง แนวนโยบายต่างๆ ของประเทศ หรือเข้าไปมีส่วนร่วมในการปฏิรูปการเมืองนั้น ส่งผลกระทบต่อชุมชนและกระบวนการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยอย่างยิ่ง เพราะกระบวนการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยจะจำกัดคับแคบเพียงแค่ 'อุดมการณ์' ลอยๆ แต่ขาดการ 'ปฏิบัติการ' ที่ทำให้ประชาธิปไตยมีชีวิตจากประชาชนทุกภาคส่วน" ดังนั้นในเวทีนี้จึงเปิดโอกาสให้ชุมชนต่างๆ อาทิ ชุมชนน้ำเกี๋ยน จังหวัดน่าน ชุมชนแม่ทา จังหวัดเชียงใหม่ ชุมชนห้วยปูลิง จ.แม่ฮ่องสอน และเครือข่าย อบต.รุ่นใหม่ มาเล่าถึงประสบการณ์ประชาธิปไตยในระดับชุมชน ข้อเสนอรวมทั้งความคาดหวังต่อการปฏิรูปการเมืองรอบสอง ซึ่งพบว่าแต่ละชุมชนมีวิถีการปฏิบัติที่แตกต่าง และไม่จำเป็นต้องพึ่งพาอำนาจรัฐเสมอไป พวกเขาสามารถแก้ปัญหาของตัวเองอย่างได้ผล โดยอาศัยผู้นำตามธรรมชาติ และการมีส่วนร่วมของคนในหมู่บ้านในการสร้างกฎระเบียบต่างๆ ที่สอดคล้องกับวัฒนธรรมดั้งเดิม ซึ่งได้รับความร่วมมือจากชุมชนเป็นอย่างดี โดยในช่วงของการเสวนาหัวข้อประชาธิปไตยแผ่นดินแม่ นักวิชาการ และอดีตสมาชิกวุฒิสภา ได้เสนอความเห็นที่น่าสนใจในหลายประเด็น เริ่มจาก ศ.ดร.อานันท์ กาญจนพันธ์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มองว่า "ประชาธิปไตยที่เข้าใจนั้น ส่วนใหญ่เป็นลักษณะที่เป็นการมองอุดมการณ์ หลักการลอยๆ แต่เมื่อได้ฟังจากชาวบ้าน ชุมชนต่างๆ ชี้ให้เห็นว่า ประชาธิปไตยไม่มีสูตรสำเร็จ แต่มีความแตกต่างกันไปบริบทของแต่ละชุมชน" สิ่งสำคัญในทัศนะของนักวิชาการที่ทำงานกับชุมชนมาหลายสิบปีก็คือ ประชาธิปไตยเป็น 'ปฏิบัติการ' สามารถพลิกแพลงได้ "หัวข้อประชาธิปไตยบนแผ่นดินแม่ หรือสมานฉันท์ ในท้องถิ่นกลับไม่ได้พูดถึงความสมานฉันท์ จริงๆ ชาวบ้านเน้นความแตกต่าง ชุมชนไม่เหมือนกัน การไม่เหมือนกันไม่ใช่ความขัดแย้ง ความแตกต่างไม่ใช่ปัญหา แต่ความแตกต่างเป็นเรื่องของพลัง หรือวิธีการที่หลากหลาย ขึ้นอยู่กับผู้นำที่จะนำมาใช้กับสถานการณ์เหมาะเจาะได้อย่างไร" ด้วยเหตุนี้ประชาธิปไตยของชาวบ้าน จึงต้องอาศัยการมีส่วนร่วม "แต่ไม่ใช่ความสามัคคี ซึ่งเป็นอุดมการณ์ภายนอก ประชาธิปไตยในท้องถิ่นไม่ใช่อุดมการณ์ แต่เป็นการปฏิบัติการ เมื่อเป็นปฏิบัติการ จึงไม่ได้เน้นเป้าหมาย แต่เน้นกระบวนการของฝ่ายต่างๆ ที่พยายามมีส่วนเข้ามาร่วม" อ.อานันท์ วิเคราะห์ต่อไปว่าเมื่อมีลักษณะเป็นประชาธิปไตยที่เน้นการแก้ไขปัญหา ความรู้และภูมิปัญญาที่ไม่ได้หมายถึงเฉพาะความรู้แบบที่เรียนกันในมหาวิทยาลัย คือหัวใจสิ่งสำคัญ "ในการแก้ไขปัญหา ไม่ได้คิดว่ามีหลักเกณฑ์หรือกฎเกณฑ์อันเดียว มีหลายกฎเกณฑ์ บางส่วนเปิดอิสระให้มีทางเลือกที่แตกต่างกัน ซึ่งจะปรากฏในรูปของการสร้างเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน ในหลายชุมชนแก้ไขปัญหาได้ดี อย่างไรก็ตามศักยภาพภายในกับคนภายนอกยังต้องเชื่อมกันอยู่ แม้ว่าสังคมนั้นจะเป็นสังคมอุดมคติ และคิดว่าชุมชนทำได้และทำมาแล้ว อาจจะต้องถอดประสบการณ์ออกมาเพื่อให้เป็นการเรียนรู้ประชาธิปไตยระดับชุมชน" นอกจากนี้นักวิชาการท่านนี้ยังเห็นว่าการต่อรองและตรวจสอบเป็นเรื่องที่ชาวบ้านไม่ค่อยพูดถึงมากนัก ซึ่งถ้าหากท้องถิ่นสามารถประสานเชื่อมโยงกับภายนอกมากขึ้น ถ่วงดุล ตรวจสอบ อาจจะทำให้สังคมได้เรียนรู้ร่วมกันมากขึ้น ขณะที่ เตือนใจ ดีเทศน์ รักษาการวุฒิสมาชิก มองอีกด้านหนึ่งว่า เพื่อให้เกิดการเชื่อมโยงระหว่างชุมชนกับสถานการณ์การเมือง ควรผลักดันให้มีตัวแทนของชุมชนชาวบ้านเข้ามาสู่เวทีประชาธิปไตยระดับประเทศ ไม่เฉพาะแต่ อบต.หรือ อบจ. แต่เข้ามาเป็น ส.ส.และ ส.ว.ให้มากขึ้น อีกประการหนึ่ง อดีต ส.ว.หญิงท่านนี้ มองว่าตัวแทนของผู้หญิงในระดับองค์กรปกครองท้องถิ่นยังมี ผู้หญิงจะต้องได้รับการเปิดพื้นที่และรับโอกาสทางการเมืองทุกระดับมากขึ้น "ควรจะมีการเชื่อมเครือข่ายที่มีอยู่อย่างกว้างขวาง มีปัญหาที่ไหน ต้องมาช่วยกัน อย่างเวทีวันนี้ อาจจะต้องเกิดขึ้นทุกจังหวัด หรืออำเภอ ไม่เช่นนั้น การเมืองระดับท้องถิ่นหัวคะแนนการเมืองอาจจะเข้าไปครอบงำ เราจะต้องทำให้การเมืองภาคประชาชนเข้มแข็ง" ประเด็นนี้ อ.จิรพร วิทยศักดิ์พันธุ์ จากคณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เสนอว่า หากต้องการสร้างการเมืองภาคประชาชนที่เข้มแข็ง ต้องเท่าทันประชาธิปไตยที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน "ประชาธิปไตยทุกวันนี้ไม่ใช่อุดมการณ์ด้วยซ้ำไป เป็นกลยุทธ์เชิงการตลาดของทุนนิยมเสรี หรือการแอบอ้างเพื่อแสวงหาความร่ำรวยเพื่อกลุ่ม ครอบครัวของตนเอง" ในกระบวนการเช่นนี้ อ.จิรพร มองว่าชนชั้นปกครองใช้สื่อเป็นเครื่องมือในทางการเมือง ไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ของชุมชนอย่างแท้จริง ดังนั้นประชาธิปไตยในระดับรากหญ้าจะต้องมีการเลือกผู้นำตามธรรมชาติ ซึ่งเป็นผู้นำชุมชนที่ทำเพื่อประโยชน์ของชุมชน และมีกระบวนสื่อสารกันในชุมชนในระดับแนวราบ "ชาวบ้านต้องยกระดับให้เท่าทันหรือเชื่อมต่อติดกับการเมืองระดับชาติ จะต้องมีความเท่าทันในการศึกษา เนื่องจากผู้นำธรรมชาติมักจะเป็นคนพูดเก่ง สื่อสารกับคนในระดับชุมชนได้ แต่ควรยกระดับการสื่อสารให้เป็นขั้นเป็นตอนหรือเป็นตรรกะ และต้องทำได้ดีเท่ากับสิ่งที่พูด รวมไปถึงการยกระดับการต่อรอง โดยใช้องค์ความรู้ที่มีอยู่เดิมเสริมการต่อรองเข้าไปด้วย" ที่สำคัญจะต้องใช้สื่อสร้างอุดมการณ์ใหม่ ไม่ใช่แค่เฉพาะวิทยุชุมชน แต่ต้องรุกคืบเข้าไปในสื่อกระแสหลัก แล้วเผยแพร่ประชาธิปไตยชุมชนรากหญ้า ขยายเครือข่ายให้กว้างขวาง จึงจะสามารถสร้างประชาธิปไตยภาคประชาชนที่ทัดเทียมกับประชาธิปไตยชนชั้นกลาง ในมุมที่ต่างออกไป อ.สมเกียรติ ตั้งนโม จากมหาวิทยาลัยเที่ยงคืน เห็นว่าน่าจะเรียนรู้โจทย์ของการปฏิรูปการเมืองก่อน โดยพิจารณาชีวประวัติสังคมไทยในรอบ 40 ปี ว่า เราอยู่ในยุคการเมืองของใคร และภาคประชาชนหรือชุมชนจะทำอะไรได้บ้าง โดยในปัจจุบันซึ่งเป็นยุคทักษิณ หรือยุคจอมโจรผู้ดี วิธีการของคนเหล่านี้จะครอบครองตั้งแต่ฐานทรัพยากรตั้งแต่ต้นทางไปจนถึงตลาด ตั้งแต่ต้นน้ำไปถึงปลายน้ำ และนี่คือโจทย์ "วิธีการต่อสู้ เราไม่สามารถหวังพรรคการเมืองฝ่ายค้านได้ต่อไป สิ่งที่เหลือคือ ชุมชนเข้มแข็ง ชุมชนที่ปกป้องฐานทรัพยากรฯ ของตนเอง การปกครองยุคนี้ คือ การพยายามยื่นมือ หรือแขนที่ยาวมาตักตวงผลประโยชน์ของเรา สิ่งที่เราทำได้ คือ การสร้างเครือข่ายของเราให้เข้มแข็งเพื่อดูแลฐานทรัพยากรเหล่านี้" ทั้งนี้ อ.สมเกียรติ มองว่ารัฐธรรมนูญฉบับนี้ เป็นฉบับหวยล็อก คนที่จะเข้ามาเป็นนักการเมืองมีต้นทุนแพงมาก คนธรรมดาเข้าไม่ถึง ตราบใดที่รัฐธรรมนูญยังไม่แก้เงื่อนไขเรื่องการจบปริญญาตรี คนธรรมดาก็เข้าไม่ได้ มีแต่คนชั้นกลาง "จะทำอย่างไรให้การจัดตั้งพรรคการเมืองมีราคาถูก เป็นสิ่งที่ต้องช่วยกันแก้ไขต่อไป แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือ ปิดประตูทรัพยากรของเราให้แน่น" หลังจากสังเคราะห์แลกเปลี่ยนกันอย่างกว้างขวางทั้งในเวทีใหญ่และการประชุมย่อย ได้มีข้อเสนอต่อการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยจากฐานล่าง ได้แก่ การปฏิรูปการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม ต้องเป็นกระบวนการที่ชุมชนท้องถิ่นเข้าไปมีส่วนร่วม ในการแก้ไขกฎหมายจะต้องกระจายอำนาจและเพิ่มอำนาจประชาชนระดับฐานล่างให้มีส่วนร่วมทางการเมืองทุกระดับ และชุมชนต้องมีส่วนร่วมในการเสนอนโยบาย กฎหมายเพื่อจัดการชุมชนท้องถิ่นของตนเองได้ทั้งระบบและมีอิสระ ระบบการเมืองต้องเปิดโอกาสให้คนทุกกลุ่มสามารถตรวจสอบได้ ชุมชนต้องเข้าถึงสื่อสาธารณะอย่างแท้จริง มีสภาผู้นำที่เป็นกลไกในการตรวจสอบถ่วงดุลตัวแทนในระบบ สุดท้ายเพื่อให้ข้อเสนอต่างๆ เหล่านี้เป็นหลักการหนึ่งของการปฏิรูปการเมืองรอบสอง คณะทำงานเพื่อสถาปนา 'ประชาธิปไตยแผ่นดินแม่' คือรูปธรรมที่จะผลักดันประชาธิปไตยจากฐานล่างให้เกิดขึ้นอย่างแท้จริง   โดย: คนเดินดินฯ 30 พฤษภาคม 2549 16:59:35 น.

ไม่ว่าจะเป็นโครงการ แผนการ การวิเคราะห์ วิจัย อะไรก็ตาม ที่คิดๆ กันขึ้นมานั้น ถ้าไม่ปฏิบัติ และ ใช้ช่องทางที่จะเอื้อผลประโยชน์ส่วนตนมากกว่าส่วนรวมแล้วละก็... มันก็เข้าวังวนเดิมๆ นั่นแหละค่ะ ป่วยการแก้ไข โน่นนี่... คิดนั่นคิดนี่ เยอะแยะมากมาย สุดท้าย ก็ได้แต่คิด ไม่มีใครทำ หรือ ทำแต่น้อยมาก จนไม่เกิดผลอะไร ตรงนี้คือปัญหาที่แท้จริง. แค่ความคิดจุนะคะ   โดย: กระจ้อน 31 พฤษภาคม 2549 9:52:26 น.

คุณ คนเดินดินฯ สบายดีเปล่าค่ะ หายไปหลายวันแล้ว   โดย: run to me IP: 125.24.82.246 31 พฤษภาคม 2549 13:53:40 น.

โดย: โสมรัศมี 31 พฤษภาคม 2549 21:40:29 น.

สวัสดีตอนสายๆ ค่ะ เจ้าของบล็อคสบายดีรึป่าวคะ ไม่ได้เข้ามาทักทายซะนาน^^ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 1 มิถุนายน 2549 9:51:16 น.

โดย: I'm sorry IP: 58.64.113.60 8 กรกฎาคม 2549 11:36:52 น.