Bloggang.com : aston27 : จุดเปลี่ยนของชีวิต ตอนที่ 3

จุดเปลี่ยนของชีวิต ตอนที่ 3

สิ่งหนึ่งที่คนจำนวนมากเข้าใจคลาดเคลื่อนคือ

การวิปัสสนา แปลว่า นั่งสมาธิ แปลว่าเดินจงกรม

แต่ที่จริงแล้ว การวิปัสสนา แปลว่า "การรู้เห็น ความจริงอันวิเศษ"

ซึ่งครูบาอาจารย์ท่านแปลไว้ว่า คือการได้รู้เห็นความจริงแห่งธรรมชาติของกาย และจิต

คุณคงนึกสงสัยเหมือนผมตอนใหม่ๆว่า..แล้วมันวิเศษตรงไหน..

ตอบว่า.. ตรงที่มันเป็นสิ่งที่น้อยคนจะเคยสังเกตเห็น
ตรงที่ เมื่อเห็นแล้ว จะเกิดปัญญาที่ช่วยให้เราทุกข์น้อยลงๆได้
เพราะจะเห็นว่า กาย ก็ไม่ใช่ของเรา จิตก็ไม่ใช่ของเรา
ทุกข์ ก็ไม่ใช่ของเรา สุขก็ไม่ใช่ของเรา (อันหลังนี่ยากจริงๆครับ 555)

การรู้การดูการเห็นที่ว่า ไม่ได้ขึ้นกับท่าทางนะครับ

จะเดินจงกรม นั่งสมาธิ ขูดกะทิ กินกะปิ ดูทีวี เปิดพัดลม ชมสวน
เป็นแค่ท่าทาง อากัปกิริยาของร่างกายเท่านั้น

และในทุกอากัปกิริยา เราก็สามารถ เข้าไปดู เข้าไปรู้ ความเป็นไป ความเปลี่ยนแปลงของกายกับจิตได้ทั้งนั้น

แปลไทย เป็นไทยอีกทีว่า.. ถ้าคุณเดินจงกรม แต่เพ่งแค่ส่วนใดส่วนหนึ่ง แล้วลืมกาย ลืมใจ
มีสติรู้แค่เท้า รู้แค่มือ ไม่รู้ว่า ตอนนั้นใจมันหลงไป
ไม่เห็นว่า ตอนนั้นใจมันรู้สึกหนักๆ แน่นๆ แข็งๆ
หรือสบาย เบา ไม่รู้ว่ามันสุข หรือทุกข์

ไม่เห็นว่า การ "รู้ตัวทั่วพร้อม" เป็นยังไง

อันนั้น ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการ วิปัสสนา เพราะการ "รู้สึกตัว" ยังไม่เกิด มีแต่การเพ่ง มีแต่การหลง

ผมถูกสอนมาว่า .. คนส่วนมาก เวลาจะปฏิบัติ จะเริ่มคิดหา "ท่า"
ประมาณว่าตัวเองเป็น ไซมึ้งชวยเสาะ ลี้คิมฮวง เล็กเซี่ยวหง หรือฮุ้นปวยเอี้ยง ก๊วยเจ๋ง

ต้องเกร็งลมปราณ ต้องมีท่าบังคับ ต้องทำให้ถูกท่าด้วยนะ
ไม่งั้นพลังฝ่ามือ มันไม่พุ่ง

ต้องทำท่าทาง ร่างกายให้สวยๆ เกร็งๆนิดๆคล้ายนายแบบ นางแบบโพสต์ท่าก็ต้องแขม่วพุงหน่อย

อันนั้นมันไปตกหลุมพรางของการบังคับ ตั้งท่า
ลืมไปว่า หัวใจของการปฏิบัติ มีแค่ "รู้" กับ "หลง หรือ ไม่รู้" เท่านั้นแหละครับ

ไม่มีท่าทางถูก ท่าทางผิด ไม่มี 18 กระบวนท่า อรหันต์ ปราบมารอะไรทั้งนั้น

เพราะเราต้องการเห็นสิ่งที่มันเกิดขึ้น ตามธรรมชาติ
เราต้องการเห็นความจริง ว่า กาย นี้เป็นทุกข์ ใจนี้เป็นทุกข์
ไม่เที่ยง บังคับไม่ได้

ไม่ได้ต้องการบังคับให้เกิด หรือไม่เกิดอะไรทั้งสิ้น

เห็นกายเป็นทุกข์นี่ เห็นไม่ยากเลยครับ
คุณนั่งๆอยู่นี่.. ลองหยุดเคลื่อนไหวสิครับ เอาให้นิ่งเด๊ะเลยนะ

ต่อให้เลือกท่าที่สบายที่สุด ที่คุณชอบที่สุด คุณก็บังคับให้มันอยู่เฉยๆได้ไม่นานหรอก

ในแต่ละวัน เราขยับตัวหนีความเมื่อย ความล้า กันกี่ครั้ง
เคยสังเกตไหมครับ เป็นพันๆเลยนะ

อันนี้เว้นท่านที่เป็นอัมพาต ขยับไม่ได้นะครับ

จิตก็เหมือนกัน มันจะวิ่งหาความสุขไปทั้งวัน
พอทุกข์เกิดขึ้น ก็ไม่ชอบ สุขเกิดขึ้น ก็อยากได้ไม่เคยพอ
พระท่านถึงว่า กายนี้ จิตนี้ มันทุกข์ ตลอดเวลาแหละ

สุขที่ถาวร ไม่มี
นอกจากเราจะนิพพานนะครับ เพราะนิพพานเป็นสภาวะที่สงบ ไม่ปรุงแต่ง ไม่อยาก
หมดความอยาก ก็ไม่ทุกข์

เพราะคนธรรมดาอย่างเรามีอารมณ์เกิดขึ้นทุกขณะจิต
และอารมณ์มันไวกว่าจิตเรา เกิดดับ เกิดดับ ไวมาก
เราจึงไม่เห็นว่ามันเปลี่ยนไปเร็วขนาดไหน

เหมือนการที่เราเห็นภาพเคลื่อนไหวบนจอภาพยนตร์
1 วินาที คุณรู้ไหมว่า มันเกิดจากภาพนิ่งถึง 24 เฟรมวิ่งผ่านเครื่องฉาย ทีละเฟรม ทีละเฟรม

ก็เหมือนการเกิด ดับ หนึ่งขณะจิต ที่มาเรียงร้อยต่อกัน ไอ้ที่เรารู้สึกอยู่ เราไม่เห็นว่าจริงๆ มันเกิดดับๆๆๆๆๆ
แต่เราเห็นว่ามันเป็นจิตดวงเดียว จิตดวงเดิม
ดำเนินต่อกันมาเรื่อยๆ .. ใช่ไหมครับ

สัมมาสติ จะช่วยให้เราเห็นได้ ครับ
ว่าจิตแต่ละขณะ แต่ละดวง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป
แต่มันเกิดแบบต่อเนื่องถี่ยิบ จนเราเห็นมันเป็นเส้นเดียว

เหมือนเอาปากกามาจุดๆๆๆๆๆๆๆ ต่อๆกันถี่ยิบ
เราก็อาจเห็นภาพลวงตาได้ว่า มันเป็นเหมือนเส้นที่ถูกลากขึ้นเส้นหนึ่ง

ไม่ได้บอกว่า เดินจงกรม นั่งสมาธิไม่มีประโยชน์ หรือผิดนะครับ
อย่าตีความอย่างนั้นเป็นอันขาด..

เพราะผมจะบอกว่า.. จะเดินจงกรม หรือเดินเล่น
จะนั่งสมาธิ หรือนั่งเล่นเนท นั่งดูวิว
ก็เจริญสติ รู้สึกตัวรู้กาย รู้ใจได้เหมือนกัน และหลงไปเผลอไปได้้เท่ากัน

เพียงแต่ เดินจงกรม นั่งสมาธิ จะช่วยในเรื่องการเพิ่มกำลังสมาธิ
เป็นการฝึก ในรูปแบบ .. อย่างน้อยๆ ก็จะได้สมถะ คือความสงบ

แต่ถ้าจะเอาปัญญา ต้องไปเล่นเกมทศกัณฑ์ เอ๊ย.. ชิงร้อย ชิงล้าน เอ๊ย.. กล่องดำ เอ๊ย.. ต้องเจริญสติ หรือวิปัสสนานั่นแหละครับ

ชักเริ่มไม่ได้เรื่อง ไปดีกว่า.. 55
สุขสันต์วันอังคารนะครับ