|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ของเล่น หนังสือ ความโชคดีในความขาดแคลน
เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง แต่ได้แรงบันดาลใจจากบล็อคของสตรีท่านนึงที่มีชื่อในกรอบขวามือของคุณ
ตอนผมเล็กๆ ผมมีพี่น้องเยอะมาก แต่ผมถูกส่งไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่แบเบาะกับพี่สาวสองคน พอปู่ผมเสีย แม่ก็มารับพี่สาวไปอยู่เมืองนอก
ผมเลยโตมาคนเดียวตั้งแต่เรียน ป. 2 โดยไม่มีพี่ชายให้ผมรับของเหลือ :)
ไม่ต้องหวังไกลถึงจักรยานหรอกครับ เพราะของเล่นอย่างเดียวสมัยผมเด็กๆ คือตุ๊กตาพลาสติกรูปทหารตัวเล็กๆ สิบกว่าตัว บวกกับตุ๊กตาพวกไดโนเสาร์ อีกสิบสองตัวได้มั้ง แล้วก็ลูกแก้วสี่ห้าลูก
ผมจะเอาตุ๊กตาตั้งไว้สองฝั่ง แล้วก็ใช้ลูกแก้วกลิ้งไปชนสลับกันฝั่งละครั้ง ใครล้มหมดก่อนแพ้ .. แต่ก็เล่นคนเดียวน่ะ สนุกแบบเหงาๆ นั่นคือของเล่นอย่างเดียวในวัยเด็กของผม
ผมไม่มีลูกบอล ไม่มีไม้แบด ไม่มีจักรยาน ไม่มีเครื่องบิน ไม่มีหุ่นยนต์ ไม่มีเกม ไม่ได้หมายถึงนินเทนโด้ หรือ Play Station อะไรหรอก ผมหมายถึงเกมเศรษฐีธรรมดาๆนี่แหละ ผมก็ไม่มี
ถ้าจะเล่นของพวกนั้น ต้องไปบ้านข้างๆ ไปขอเล่นกับเขา จักรยานผมก็ยืมเพื่อนแถวบ้านมาขี่ บอลก็ไปเตะกับเขา แบดก็ไปตีกับเด็กละแวกนั้น โทรทัศน์ก็ไปขอดูบ้านถัดๆไป
โตมา ผมค่อนข้างอ่อนไหวกับแผนกของเด็กเล่นพอควรนะครับ จำได้ว่ามีครั้งนึง ผมแอบหนีไปเที่ยวงานฤดูหนาว (งานกาชาดของคนนอกกรุง) แล้วผมไปยืนเฝ้าดูตรงม้าหมุนตั้งนานสองนาน ด้วยความอยากเล่น
อ้อนขอคนเฝ้า ขอเล่นหน่อยสักรอบก็ยังดี ขออยู่นานแต่ก็ไม่สำเร็จนะครับ
สมัยเด็กๆ แผนกของเล่นจะเป็นแผนกที่ผมเป็นลูกค้าที่มาเยี่ยมชม (เฉยๆ) อยู่เป็นประจำ
ผมเริ่มมีของเล่นพวกเครื่องบินต่ออะไรก็โน่นแหละครับ มัธยม ตอนย้ายมาอยู่บ้านที่กรุงเทพ
แต่ข้อดีก็มีนะ.. เพราะมันทำให้ผมชอบอ่านหนังสือ เพราะผมไม่มีอะไรจะเล่นมากนัก ทีวีก็มีช่องเดียว บ้านนอกนี่นา ไม่มียูบีซี ไม่มีการ์ตูนเนทเวิร์ค ช่องเก้าการ์ตูนก็ยังไม่มา ตอนผมอยู่ประถมนี่ การอ่านหนังสือสนุกกว่าเป็นไหนๆ
หนังสือชุดแรกๆที่อ่านแล้วติดงอมแงม คือพลนิกรกิมหงวน อันนี้สนุกชนิด เจเคโรวลิ่ง กลิ้งมาพร้อมแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ ยังต้องสยบ
ผมไม่รู้หรอกว่า เด็กสมัยนี้อ่านแล้วจะฮาขี้แตกขี้แตนแบบผมไหม แต่สมัยนั้น ผมอ่านไปก็หัวเราะเหมือนคนบ้า แล้วเลยชอบอ่านหนังสือตั้งแต่นั้นมา
แต่มีหนังสือประเภทเดียวที่ผมไม่อ่าน
จะทายว่าหนังสือโป๊ล่ะสิ.. ผิด!!! อันนั้นสำหรับเด็กประถมรุ่นผมมันหายาก พอๆกะหามะม่วงน้ำปลาหวานใส่กะปิทาน แถวๆเมซซาจูเส็ต หรือบอสตัน ผมเลยไม่นับ
คำตอบคือหนังสืองานศพครับ เพราะสมัยเด็กๆ ผมกลัวผีมาก เวลาเจอหนังสืองานศพนี่เป็นไม่กล้าแตะ มันเสียวววว..
พูดถึงงานศพ .. ผมถือว่ามันเป็นกิจกรรมที่คนวัยสามสิบกว่าแบบผมต้องทำบ่อยๆ ในวัยนี้
โดยมากคือการไปงานศพบุพพาการี ของเพื่อนฝูงคนรู้จัก และรวมถึงครูบาอาจารย์
ต่างจากสมัยอายุยี่สิบปลายๆ กับสามสิบต้นๆนะครับ อันนั้นส่วนมากไปงานแต่งงานเสียมากกว่า
อย่างอาทิตย์นี้ ก็มีแจ้งมาวันนี้วันเดียว สองงานแล้ว ใครกำลังจะขึ้นเลขสาม หาชุดดำติดบ้านไว้มั่งก็ดีนะครับ
ที่เล่าเรื่องของเล่นวัยเด็กที่ขาดๆของผม ตั้งใจจะบอกว่า ในส่วนด้อย มันก็มีดีอยู่ ถ้าเราจะมอง
ยกตัวอย่าง.. เหมือนเรื่องของนักร้องคนนึง ชื่อสตีวี่ วันเดอร์ เขาเป็นคนที่อเมริกันชน ยกย่องว่าเป็นนักร้อง นักดนตรี อัจฉริยะ เป็นคนปฏิวัติเพลงอาร์แอนด์บี ในยุค 60's ให้กลายเป็นสำเนียงแบบ 70's เป็นคนที่ปีไหนออกอัลบั้ม คนอื่นๆจะถอนหายใจเฮือกๆๆ เพราะเขาจะกลายเป็นตัวเต็ง ของรางวัลแกรมมี่เสมอ
เป็นคนที่ทำอัลบั้มบางชุดด้วยมันสมอง และฝีมือเขาเองทั้งหมด ทั้งแต่ง เรียบเรียง เล่นเครื่องดนตรีทุกชิ้น และร้องเอง
ทั้งหมดที่พูดมา.. เป็นเรื่องของผู้ชายตาบอดคนนึงครับ ใช่แล้ว .. สตีวี่ วันเดอร์ เขาตาบอด
ไว้บล็อคหน้าจะเล่าให้ฟังนะครับ บล็อคนี้ยาวแล้ว
ดูแลสุขภาพกันนะครับ ทุกท่าน
Create Date : 30 พฤศจิกายน 2549 |
Last Update : 2 ธันวาคม 2549 12:52:47 น. |
|
20 comments
|
Counter : 1799 Pageviews. |
|
|
|
โดย: พี่หมูน้อย วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:2:30:35 น. |
|
|
|
โดย: random-4 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:4:22:15 น. |
|
|
|
โดย: Picike วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:4:38:11 น. |
|
|
|
โดย: Q.NUH IP: 58.181.205.31 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:00:37 น. |
|
|
|
โดย: I am just fine^^ (I am just fine^^ ) วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:38:11 น. |
|
|
|
โดย: Tony KooN IP: 58.9.192.117 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:58:43 น. |
|
|
|
โดย: King Of Pain IP: 58.9.135.207 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:0:11:32 น. |
|
|
|
โดย: ดำรงเฮฮา IP: 58.9.61.74 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:0:16:28 น. |
|
|
|
โดย: อรุค่ะ IP: 58.9.26.26 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:3:41:31 น. |
|
|
|
โดย: แพ็ท IP: 58.147.77.229 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:9:19:10 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:21:15:17 น. |
|
|
|
โดย: LTG IP: 58.8.106.30 วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:22:27:11 น. |
|
|
|
โดย: ตาอุ่มมาเอง...บลื๋อ... (fifty-four ) วันที่: 2 ธันวาคม 2549 เวลา:0:22:37 น. |
|
|
|
โดย: ซออู้ วันที่: 2 ธันวาคม 2549 เวลา:1:16:12 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 2 ธันวาคม 2549 เวลา:10:41:38 น. |
|
|
|
โดย: นุ่นค่ะ IP: 221.128.89.101 วันที่: 3 ธันวาคม 2549 เวลา:13:07:14 น. |
|
|
|
โดย: Dflatt วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:0:01:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนเด็กๆ ผมก็ไม่ค่อยมีของเล่นเหมือนกันครับ มีแค่ตุ๊กตาทหารแบบพี่เลย
โตมามีรายได้หน่อยเลยเกิดอาการซื้อของเล่นแบบลืมตัว
กว่าจะรักษาได้ก็หมดเงินไปโขอยู่ นึกเสียดายเหมือนกันครับ
ส่วนเรื่องงานศพนี่ พักหลังมักมีให้ไปบ่อยกว่างานแต่งซะอีก
สตีวี่ วันเดอร์ นี่ผมรู้จักเค้าจากเพลง I just call to say i love you
เพราะว่า ครูสอนภาษาอังกฤษ เอาเพลงนี้มาสอน
นับถือความเก่งของเค้าจริงๆครับ