|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
อีกด้านของเหรียญ: วัยเยาว์ของผม
ตั้งแต่ผมยังเด็ก .. ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
คือด้วยความที่เป็นเด็กเล็กๆ ที่ต้องอยู่กับอาม่าตามประสา ย่าหลานสองชีวิต ในบ้านห้องแถวสามชั้นครึ่ง ไอ้ครึ่งชั้นที่ว่า คือชั้นลอยที่คั่นระหว่างชั้นล่างกับชั้นสอง
ชั้นล่าง และชั้นลอย บางครั้งก็ปล่อยให้คนอื่นมาเช่าบ้าง แต่ให้เช่าแค่สองเจ้า พ่อก็ไม่แนะนำให้ใครเช่าอีก ก็เลยเป็นห้องแถวว่างๆ เหงาๆ วังเวงๆ อย่างนั้น เวลาไปเล่นข้างนอกจะเข้าบ้าน ก็ต้องวิ่งมั่ง เดินมั่ง ผ่านชั้นล่างที่มืดตื๋อ เพราะอาม่าจะประหยัดไฟมาก ท่านจะไม่ให้เปิดไฟทิ้งไว้เด็ดขาด
ไอ้เด็กกลัวผี แต่อยากวิ่งเล่นนอกบ้านจนค่ำมืดอย่างผม ก็โตมาแบบนั้นแหละ
บ้านผมไม่มีของเล่นมากนัก มีของเล่นถูกๆอยู่ไม่กี่อย่าง ฉะนั้นทุกอย่างจะถูกเก็บอย่างดี และเล่นจนเกินคุ้ม ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก
ประมาณว่าถ้าราคาของเล่นชิ้นละหกสิบ ผมคงเล่นไปแล้วประมาณ สี่พันสองได้
ผมกับอาม่าอยู่ชั้นสอง มีห้องครัว อยู่ตรงชานด้านหลังที่ต่อเติมยื่นออกไป ห้องน้ำ โต๊ะกินข้าว ห้องรับแขก ห้องนอน อยู่ชั้นนี้หมด
ชั้นสามส่วนนึงเป็นห้องพระ กับห้องนอนเปล่าๆ บางช่วงก็มีญาติมาอาศัยบ้าง
บ้านหลังนั้นมีทีวีขาวดำเล็กๆเครื่องนึง ใครซื้อให้ผมจำไม่ได้ ตอนแรกผมติดทีวีมาก จนอาม่าต้องแก้ลำ ด้วยการยกทีวีไปไว้ชั้นสาม ในห้องนอนร้างนั่นแหละ
แจ๋วไหม.. อาม่าผม.. รู้ว่าหลานกลัวผี อยากดู ก็ไปดูสิ
วันหนึ่ง ไอ้เด็กขี้เหงาอย่างผมก็พบโลกของความบันเทิงใหม่เข้า ในยุคที่ไม่มียูบีซี
บ้านผมอยู่บนถนนแก้วนวรัฐ พูดไปคนเชียงใหม่ต้องร้องอ๋อ ถนนเส้นเดียวกับที่ตั้งโรงเรียนปรินส์รอยฯ กับดาราวิทยาลัย ที่มีนักเรียนสวยๆเยอะพอๆกับเรยีนานั่นแหละ
ถัดจากบ้านผมไปทางซ้ายมือ อีกประมาณสิบสี่ สิบห้าห้องได้ เป็นร้านรับซ่อมหัวฉีดเครื่องดีเซล เจ้าของเป็นคุณผู้หญิงใจดีท่านนึง เธออยู่ตัวคนเดียว
ผมนึกชื่อเธอเท่าไหร่ ก็นึกไม่ออก.. สัญญา(ความจำ)มันไม่เที่ยงนิ แต่เธอมีคุณูปการกับผมมาก.. ทั้งเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมผมบ่อยๆ เลยเป็นธรรมดา ที่ผมชอบไปนั่งเล่นที่นั่น
จะว่าไปแล้ว ข้อดีที่สุดของบ้านคุณน้าท่านนั้น คือเธอชอบอ่านหนังสือครับ คุณน้าเธอจะรับวารสารพวก ชัยพฤกษ์การ์ตูน สตรีสาร หนูจ๋า เบบี้ ชื่อพวกนี้ใครเกิดทันยุคผม ไม่มีใครไม่รู้จัก และที่เหนืออื่นใด เธอยังมีหนังสือนิยายกำลังภายใน มีหนังสือของ ป. อินทรปาลิต อย่าง พล นิกร กิมหงวน
ด้วยอิทธิพลของหนังสือในบ้านเธอ ที่เธอรื้อลังใต้เตียงมาให้ผมอ่านหมดทุกเล่ม เด็กขี้เหงาอย่างผม เลยกลายเป็นเด็กชอบอ่านหนังสือ ตั้งเรียนชั้น ป. สาม ชอบเข้าห้องสมุดเอง โดยไม่ต้องรอให้อาจารย์บังคับ
นึกภาพเด็ก ป.สามเดินไปเช่าหนังสือจากร้านเช่าออกไหมครับ ผมชอบอ่านขนาดเคยเช่าหนังสือมาแล้วไม่มีตังค์จ่ายค่าเช่า คุณป้าที่ร้านเช่าก็ใจดี ไม่เอาเงินผม ..
ร้านนี้ผมจำได้ ชื่อร้านหนังสือ รุจา.. ขอบพระคุณนะคร้าบ.. ผมไม่เคยลืมเลย
ผมเคยกลับไปเชียงใหม่ ตอนโตแล้ว กะว่าจะเอาเงินไปคืนให้ พร้อมดอกเบี้ยและการชดเชยค่าเงิน
แต่ร้านก็ไม่อยู่แล้ว ..
*************************** ผมนึกอยากเล่าเรื่องนี้ ด้วยสองเหตุผล
หนึ่ง.. เพราะมีคนถามบ่อยๆ ว่า.. ทำไมผมเขียนหนังสือถ่ายทอดความคิดได้ ถ่ายทอดเป็น
คำตอบมันง่ายมากนะครับ.. คนจะเขียนหนังสือเป็น ต้องอ่านหนังสือเยอะ
สอง.. ผมอยากชี้ให้เห็นว่า.. ธรรมชาติมักจะมีสมดุลย์เสมอ ไม่มีอะไรที่เกินไป แล้วไม่มีข้อเสีย ไม่มีอะไรที่ขาดไป แล้วไม่มีอะไรมาชดเชย
เหมือนเหรียญ.. ย่อมมีสองด้าน ถ้าช่วงหนึ่งของชีวิต คุณเจอแต่ด้านหัว ก็โปรดอย่าลืมว่า มันมีด้านก้อย อยู่ในเหรียญเดียวกัน
ถ้าช่วงไหนของชีวิต คุณเจอแต่ด้านก้อย ก็กรุณาอย่าลืมว่า มันมีด้านหัว อยู่ในอีกฟากของเหรียญ
แค่เราพลิกมันกลับมา เราก็จะเห็น
ผมเคยรู้สึกว่าผมโชคไม่ดีนัก ที่ต้องโตมาคนเดียว ห่างจากพี่น้องคนอื่น และไม่บริบูรณ์ในเงินทองเทียบกับเด็กในละแวกเดียวกัน
แต่ทุกวันนี้ ผมมองเห็นว่า.. ผมคงไม่ใช่คนเดียวกับที่ผมเป็นอยู่ และชอบที่ผมเป็น ถ้าผมไม่ได้โตมาอย่างนั้น
ผมคงไม่ได้มีเวลา สนใจอ่านหนังสือดีๆหลายๆเล่ม ไม่ได้คิดแบบนี้ .. ไม่ได้เข้าใจอะไรแบบนี้ ไม่ได้เห็น ไม่ได้รู้อะไร อย่างที่ผมรู้
แม้จะเป็นความรู้แค่เศษเสี้ยวของจักรวาลก็ตามที
ไม่มีใครโชคร้าย โดยไม่มีโชคดี หรือโอกาสบางอย่างแฝงอยู่ ไม่มีใครโชคดี โดยไม่มีอันตรายแฝงมาด้วยเช่นกัน
ยิ่งเราขึ้นไปสูง เราก็มีความเสี่ยงที่จะเจ็บ หรือตายเวลาตกได้มากกว่าคนที่อยู่ข้างล่าง
ตรงกันข้าม... ถ้าคุณอยู่ในจุดที่ต่ำสุดของชีวิต จงดีใจ ที่ไม่ว่าคุณจะทำอะไร มันจะไม่แย่ไปกว่านั้นอีกแล้ว ขอให้ลงมือทำในสิ่งที่ดี แล้วมันจะมีแต่ดีขึ้นๆ
เวลามีเด็กเรียนจบ หรือคนที่ตกงานตอนเศรษฐกิจตกต่ำหลายปีก่อน หางานไม่ได้ มาปรึกษา มาบ่นกับผม
นอกจากเรื่องของ เจ เค โรวลิ่ง ที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้ว
ผมจะชอบยกตัวอย่างนักร้องคนนึง.. ชื่อ มาร์ตี้ เพลโลว์ เขาเป็นนักร้องนำของวง 3 เปียก wet wet wet ที่ร้องเพลง Love Is All Around ฉบับที่อยู่ในหนังเรื่อง Four Weddings And a Funeral
มาร์ตี้ เป็นคนสก็อต อยู่ที่เมืองเล็กๆใกล้ๆกลาสโกว์ เขาเกิดในครอบครัวกรรมกรที่ทำงานในอู่ต่อเรือ ท่าเรือ และทุกอย่างที่เกี่ยวกับเรือมาหลายชั่วอายุคน
ที่เมืองแห่งนั้น ทุกคนที่จบมา ถือว่าความสำเร็จคือการได้เข้าทำงานในอู่เรือสักแห่ง
ปีที่มาร์ตี้เรียนจบวิทยาลัย เป็นปีที่เศรษฐกิจในสก็อตแลนด์ ตกต่ำ
อู่เรือไม่รับคนงานเพิ่ม เขาหางานไม่ได้ เลยต้องไปรับจ้างสารพัดช่างเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ ทาสี ซ่อมหลังคา ซ่อมรั้ว ทำสวนอะไรทำนองนั้น
เวลาว่างของมาร์ตี้ และเพื่อนนักเรียนที่ตกงาน คือการเล่นดนตรี ตั้งวงกันเล่นๆ จนเริ่มเข้าที่ เข้าท่า ไปๆมาๆ เลยกลายเป็นวง wet wet wet ขึ้นมา
ถึงวันนี้ wet wet wet จะไม่ได้ดังอะไรขนาดวงอย่าง U2 ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดตำนานอย่าง Led Zeplin
แต่พวกเขาก็เป็นตัวอย่างเล็กๆ ที่บอกเราได้ว่า ในความขาด.. มันมักจะมีโอกาสซ่อนอยู่เสมอ
ถ้าเขาโชคดี (ตามนิยามของมนุษย์เงินเดือนทั่วไป) ป่านนี้มาร์ตี้ ก็คงไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า คนงานธรรมดา ในอู่ต่อเรือสักแห่ง
ถ้าวันนี้ คุณโชคร้าย.. อย่าท้อถอย อย่าเพิ่งรีบรังเกียจมันนะครับ ลองพลิกดูอีกด้านของเหรียญ มันอาจมีอะไรรอคุณอยู่
เพียงแต่เราไม่เคยดู หรือสนใจมัน.. เท่านั้นเอง
สุขสันต์วันพุธนะครับ
Create Date : 03 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 3 พฤษภาคม 2549 9:21:10 น. |
|
15 comments
|
Counter : 1132 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Life's like that IP: 202.91.23.1 วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:22:24 น. |
|
|
|
โดย: run to me วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:52:12 น. |
|
|
|
โดย: immyjang วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:57:20 น. |
|
|
|
โดย: SEEGAME วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:27:46 น. |
|
|
|
โดย: ซออู้ วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:36:50 น. |
|
|
|
โดย: Life's like that IP: 58.64.106.81 วันที่: 3 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:05:22 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 4 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:24:37 น. |
|
|
|
โดย: พรายทราย วันที่: 4 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:41:43 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 5 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:57:15 น. |
|
|
|
โดย: Walkerahead IP: 124.121.175.239 วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:28:59 น. |
|
|
|
โดย: สะพานดาว วันที่: 12 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:53:04 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:40:28 น. |
|
|
|
โดย: Always On Vacation IP: 203.146.16.140 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:11:35:20 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:12:25:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เข้ามาอ่าน...อาหารสมอง
ขอบคุณคร้าบบ