|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
The Fountain: จะเลือกชีวิตอมตะ หรือจะละวาง
นานๆที บ้านเราจะมีหนังสักเรื่องที่ไม่เห็นวี่แววจะได้สตางค์ มาเข้าฉายแบบตัวลีบๆ ท่ามกลางหนังฟอร์มยักษ์หักเหลี่ยมผี จำพวกหอแต๋วแตก บอดี้การ์ดหน้าหม่ำ
อันนี้เป็นปรากฏการณ์ที่หาชมได้ยาก พอๆกับจันทรุปราคา
ดูจบแล้วผมมีคำถาม.. มีใครอยากมีชีวิตอมตะไหมครับ?
ผมเชื่อว่าคนส่วนมาก กลัวแก่ กลัวเจ็บ กลัวตาย เป็นธรรมดา แต่ไม่น่าจะมีคนมากนัก ที่อยากอยู่ไปชั่วฟ้าดินสลาย เพราะอยู่ๆไป ก็จะค่อยๆเห็นเอง ว่าชีวิตมันไม่เที่ยงแท้ ถาวร ชีวิตมันเปราะบาง เป็นทุกข์ และที่สำคัญ.. มันบังคับไม่ได้เสียด้วย
ที่น่าสนใจคือ..ถึงจะรู้ว่า การเกิดเป็นทุกข์ แต่ยักกะมีใครบอกว่า กลัวเกิด สักเท่าไหร่
ที่จริง.. ไม่ต้องอยากมีชีวิตอมตะ เราก็มีกันทุกคนอยู่แล้ว เว้นแต่อริยบุคคลระดับพระอรหันต์เท่านั้น ที่เหลือ ต่างก็ยังต้องเวียนว่าย ตายเกิด เดินทางจากภพหนึ่ง สู่อีกภพ
วันพรุ่งนี้ จะมีหนังเข้าฉายแบบจำกัดโรงเรื่องนึง ชื่อ The Fountain บอกไว้ก่อนว่า เป็นหนังสวยมาก แต่อาจจะมีวิธีเล่าเรื่องแปลกๆอยู่สักหน่อย
หนังพูดเรื่องการพยายามแสวงหาวิธีการรักษาชีวิตให้เป็นอมตะ ของผู้ชายคนนึง เพื่อรักษาชีวิตของคนรัก
จนที่สุด เขาเรียนรู้ว่า การเข้าถึงความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่การยึดรั้งรักษาสิ่งที่เขาเชื่อว่ามันเป็น "ของกู" หากแต่เป็นการเข้าใจความจริง ว่า "สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา"
เขาเรียนรู้ว่า คำถามของชีวิต ไม่ควรจะเป็น "จะอยู่นานเท่าไหร่" แต่มันควรจะเป็น "เมื่อไหร่จะจบ" มากกว่า
จบนี่ คือจบการเวียนว่ายตายเกิดนะครับ ไม่ใช่จบชีวิตนี้ อย่าเข้าใจผิดเป็นอันขาด
ถ้าเปรียบเรื่องในบันทึกที่นางเอกเขียนไว้ เป็นเรื่องชีวิตชาติก่อนๆ ที่ผ่านๆมาที่ถูกเขียนไว้แล้ว แก้อะไรไม่ได้แล้ว
บทที่สิบสอง ที่นางเอกเว้นว่างไว้ บอกให้พระเอกเขียนต่อให้จบ ก็คือชาติปัจจุบันของเรานั่นแหละ
หนังเรื่องนี้มีแก่นของเรื่องละม้ายคล้ายปรัชญาแบบพุทธ พอสมควร ถึงแม้จะให้คำจำกัดความของการหลุดพ้น เข้าสู่นิพพานได้ไม่ตรงนัก ก็เข้าใจได้ว่า ฝรั่ง ก็ยังคิดว่า นิพพาน คือแดนสุขาวดี เป็นโลกๆนึง พูดง่ายๆว่าคือสวรรค์นั่นแหละ
แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ ข้อความที่หนังพยายามเน้นมาก กับคำว่า "ทำให้มันจบซะ"
ผมว่าคนเขียนบทเรื่องนี้ นอกจากจะมีความเชื่อแบบพุทธ ในเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดแล้ว ท่าทางหมอนี่จะกลัวการเกิดอยู่ไม่น้อย
อาจารย์ผม เพิ่งจะสอนเมื่อวันอาทิตย์ก่อนโน้นว่า.. ท่ามกลางคนเป็นพันหมื่นล้านบนโลก มีคนไม่มากที่รู้จักพุทธศาสนาจริงๆ ยิ่งกลุ่มที่มีโอกาสรู้จักวิปัสสนา ซึ่งเป็นเครื่องมือนำความหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ที่ภาษาแขกเรียก วัฏสงสาร หรือสังสารวัฏ นี่.. ยิ่งมีน้อยมากนะครับ
ที่รู้จัก และเข้าใจแบบถูกต้อง ไม่หลงทาง ยิ่งน้อยไปอีก
ท่านบอกว่า.. นี่คือโอกาสทองอันยิ่งใหญ่แห่งสังสารวัฏ ของพวกเรา เพราะหลุดจากชาตินี้ไป ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ จะได้กลับมาเกิดใหม่เป็นมนุษย์ ในดินแดนที่มีพุทธศาสนา ในยุคสมัยที่มีพระพุทธเจ้า และมีคนสอนวิปัสสนาอีก
เคยได้ยินพระสูตรหนึ่ง มีผู้ทูลถามพระพุทธเจ้า เรื่องสังสารวัฏของชีวิต ว่าจะยาวขนาดไหน พระพุทธองค์ทรงบรรยายว่า "จับต้นไม่ได้ หาปลายไม่เจอ"
ถ้าอยากมีชีวิตอมตะ เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดใหม่ ไม่จบไม่สิ้น ก็ไม่ว่ากันล่ะครับ
อันนี้ท่านไม่ได้พูดนะครับ ผมพูดเอง
วันนี้แถมเพลงให้ฟัง 3 เพลง เพลงแรกเป็นเพลงบรรเลงชื่อ Who Wants To Live Forever?
เพลง 2 กับ 3 ต้องคลิกฟังเองตามอัธยาศัยนะครับ เป็นเพลงที่มีคำว่า Forever ทั้งคู่ เพราะมากๆทั้งสองเพลง
สุขสันต์วันที่อ่านครับ
Create Date : 29 มีนาคม 2550 |
Last Update : 2 เมษายน 2550 8:27:43 น. |
|
22 comments
|
Counter : 3973 Pageviews. |
|
|
|
โดย: basbas วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:0:32:24 น. |
|
|
|
โดย: Kino (das Kino ) วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:1:13:45 น. |
|
|
|
โดย: samekizofu วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:1:25:20 น. |
|
|
|
โดย: หนูชล วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:9:14:49 น. |
|
|
|
โดย: azamiya วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:15:41:04 น. |
|
|
|
โดย: โสดในซอย วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:17:55:57 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:23:34:21 น. |
|
|
|
โดย: Tony KooN (tk_station ) วันที่: 30 มีนาคม 2550 เวลา:22:31:27 น. |
|
|
|
โดย: Susie วันที่: 31 มีนาคม 2550 เวลา:0:14:30 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:1:01:54 น. |
|
|
|
โดย: ดำรงเฮฮา วันที่: 19 เมษายน 2550 เวลา:13:43:08 น. |
|
|
|
โดย: azamiya วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:41:41 น. |
|
|
|
โดย: aston27 วันที่: 5 สิงหาคม 2550 เวลา:23:47:14 น. |
|
|
|
โดย: คนขับช้า วันที่: 29 มกราคม 2554 เวลา:9:23:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อยากให้คำตอบกับพี่สาวคนหนึ่งที่กำลังต่อสู้เพื่อชีวิต
อยากให้เธอเรียนรู้ว่า การเข้าถึงความสุขที่แท้จริง
ไม่ใช่การยึดรั้งรักษาสิ่งที่เขาเชื่อว่ามันเป็น "ของกู"
หากแต่เป็นการเข้าใจความจริง ว่า
"สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา"
และผมไม่อย่กตั้งคำถามของชีวิตว่าเธอ "จะอยู่นานเท่าไหร่" และก็ไม่อยากถามว่า "เมื่อไหร่จะจบ" ด้วย
มันเศร้าใจจริงครับ
คุณเขียนเรื่องดีมากครับ อยากให้พี่เขาได้อ่านจริงๆ