Bloggang.com : peeamp : @>------ ไดอารี่ที่รัก

@>------ ไดอารี่ที่รัก

ในวันที่ตื่นเต้นระทึกขวัญ ว้าวุ่นใจ ห่วงใย กังวล
แต่ก็ยังไม่ลืมหยิบสมุดไดอารี่สีเทา
พร้อมปากกาติดตัวไว้เสมอ
แต่ที่น่าเสียดาย ลืมถ่ายรูปเก็บไว้

.....

จริงแล้วจะว่าลืมก็ไม่เชิงแต่ไม่มีแก่ใจจะบันทึกภาพ
ที่คนที่เรารักกำลังเจ็บปวด
คุณหมอออกมาจากห้องผ่าตัดบอกว่า
ลืมเก็บภาพในห้องผ่าตัดมาให้ดู

.....

ว่าหนังที่ลอกออกมาราวกับปอกกล้วยเป็นยังไง
คุณหมอคุุ้นเคยกับผู้เขียนดี
น่าดูตรงไหนกัน เราคิดในใจ อิ อิ

^
^
^
^
^

+++ ที่ตึกศัลยกรรมชาย+++

^
^
^
^
^

+++ คืนวันที่ 3 ธ.ค.52+++

เมื่อตอนสายตกใจ กำลังยุ่งมากเพราะเป็นต้นเดือน
น้องชายโทรมาบอกว่าพ่อถูกรถชน
วิ่งข้ามฝั่งไป ER อุบัติเหตุฉุกเฉิน

.....

เจอนอนสั่นเพราะความปวดอยู่บนเตียง
พ่อยังตอบสนองได้ดี
เจ้าหน้าที่บอกให้ญาติไปรอข้างนอก

....

กลับไปเคลียร์งานเสร็จกลับมา
เจ้าหน้าที่บอกว่า แอดมิต แล้วก็เข็นรถเข็นออกประตู
น้องสาวทำหน้างง อะไรแอดมิต
อ้อ คือพาไปนอนตึก

.....

บางทีความเคยชินที่ใช้ในกลุ่ม
ก็ทำเอาคนนอกกลุ้มได้เหมือนกัน
เราแอบยิ้มเมื่อนึกถึงข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อหลายปี

.....

ฝรั่งนักอนุรักษ์สงสารนกเขาที่ถูกอม
ว่าจะหายใจออกไหม
ภาษาเพื่อการสื่อสารเนี่ย บางทีก็มีอุปสรรคมากมาย

^
^
^
^
^

+++คืนวันที่ 4 ธ.ค.52+++

เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะแปลกที่
และเป็นห่วงว่าน้ำเกลือจะหมด กลัวเลือดไหลย้อนกลับ
ประกอบกับคุณเสมอเธอก็ไม่ช่างพูด
เราก็เลยต้องจ้อมากมาก

....

ปวดแผลไหม หิวน้ำไหม จะเข้าห้องน้ำไหม
ร้อนไหม หนาวไหม เพราะกลางคืนมีไข้
เพราะพ่อยังเดินไม่ได้ แผลใหญ่มาก

....

หนังถูกถลกเหมือนปอกเปลือกกล้วย แล้วเย็บไปหุ้มใหม่
คนแก่น่ะแผลหายช้าอยู่แล้ว เป็นหน้าหนาวอีก
คิดดูเถอะว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน
แต่พ่อก็บอกว่าไม่เป็นไร

.....

แผลเต็มตัว แต่ไม่ลึก ที่มากก็หน้าแข้ง
หมอบอกว่า แค่ฟุตเดียวเอง
ตั้งแต่หัวเข่าจดตาตุ่มเนี่ยนะ ฟุตเดียว หุ หุ
คงจะยาวได้เท่านั้นแหละนะ

.....

ช่วงบ่ายไปโรงพักเพื่อเดินเรื่อง พรบ.ค่ารักษาพยาบาล
ลุงคนที่ชน ดูเงอะงะ งุนงง น่าสงสาร
คนชนหกสิบหก คนถูกชนเจ็ดสิบสี่ เฮ้อ กลุ้มใจ
จะเอายังไงกันดี

+++บ่ายวันที่ 5 ธ.ค.52+++

เมื่อสายเราแอบงีบ ตื่นมาอีกทีก็เดินไปเซเว่น
ไปตุนขนมและกาแฟ เอาไว้ให้พ่อ
เพราะตื่นเช้าแกติดกาแฟ
อาหารที่โรงพยาบาลมีแต่โอวัลติน

....

ตอนแรกว่าจะย้ายไปห้องพิเศษ แต่เปลี่ยนใจ
คุณเสมอและตัวเองคงจะเหงา
มองหน้ากันไปมา หมดเรื่องคุย
อยู่ห้องรวม ก็สนุกดี คนเยอะดี พ่อยิ้มร่ามีเพื่อนคุย

.....

หลายสิบปีทีเดียว ที่ช่องว่างมันกว้างขึ้นเรื่อยเรื่อย
ตั้งแต่ทิ้งเราไว้ที่บ้านตากับยาย
โตมาอีกนิด ไปรับมาอยู่ด้วย
ทิ้งไว้ให้แม่เล็กดูแล ตัวเองออกต่างจังหวัด
สามเดือนกลับบ้านทีไม่ทันไรส่งไปอยู่กับญาติที่กรุงเทพ
เรียนไปและทำงานไป นานนานกลับบ้านที

....

ของว่างมาพอดีพักก่อนค่ะ
วันนี้มีขนมเปี๊ยะกับโอวัลติน อร่อยคนเฝ้า

.....

+++สายสายของวันที่ 6 ธ.ค.52+++

ไปอาบน้ำสระผมที่บ้าน เตรียมถุงนอนมาเพิ่ม
เช้าเช้าหนาวพอดู เสื้อผ้าเตรียมมาเพิ่ม
เพราะน่าจะอยู่ยาว พ่อบอกว่าแผลที่ขาตึงมาก
เนื้อที่หายไปก็ยังไม่ประสานกัน

....

กลัวติดเชื้อจัง ต้องล้างแผลทุกเช้าเย็น
พ่อยังเดินไม่ได้ ขาเริ่มบวม แต่หายปวดแล้ว
เริ่มรูุ้สึกคัน นับว่าเป็นสัญญานที่ดี
แผลน่าจะหายได้ในเร็ววัน

.....

ดีนะที่เป็นวันหยุดติดต่อ ไม่ต้องลางาน
เตียงข้างข้างก็เริ่มสนิทสนม
พูดคุย หัวเราะกันคิกคัก ทั้งคนเฝ้าทั้งคนป่วย

....

ส่วนใหญ่เป็นอุบัติเหตุทางรถ
มีแบบโดนเครื่องจักรสองราย นิ้วแทบขาด
พันผ้าไว้ มือกวักเป็นนางกวัก

....

บางคนก็คล้ายจะรำไทย คนไข้ยกมือส่ายไปมา
ท่าเซิ้ง เรียกเสียงฮา คุณหมอก็ฮาด้วย
สุขภาพจิตดีกันถ้วนหน้า

.....

+++คืนวันที่ 7 ธ.ค.52+++

เตียงที่ห้ามีพระมานอนอาพาธ สงบสำรวมไม่พูดไม่จา
เราก็นึกว่าเคร่งมากจังนะหลวงพี่
มารู้อีกทีท่านปวดแผลที่เพิ่งจะผ่าเอาเนื้องอกออกไป
มาอีกวันจึงเริ่มยิ้มได้และทักทายญาติโยม
คุณหมอบอกว่าฉันอาหารเย็นได้นะครับ

.....

เราก็ไปจัดช้อนส้อม แก้วน้ำให้
ลูกศิษย์ไปอาบน้ำ ท่านไม่พูดอะไร
ท่านไม่ยอมฉันเคร่งมาก ท่านเป็นพระป่า สายหลวงปู่่ชา
ลูกศิษย์ต้องกินแทน เราก็เลยเอาขนมไปแถมให้อีกห่อ
ท่านมาทีหลัง แต่กลับก่อน วัดอยู่ที่ชัยนาทแน่ะ

.....

พระกลับไปได้ไม่นาน ก็มีรายใหม่มาแทน
วันนี้สามราย เราโทษสองหนุ่มที่พันผ้าที่มือ
ว่ากวักคนไข้มาเข้าตึก ทุกคนเห็นด้วย

.....

หัวเราะกันอีกแล้ว ฮากันทั้งวัน
ทั้งที่ปวดแผลจนหน้าเขียว
จะไม่ปวดไงไหว นิ้วห้อยร่องแร่ง

....

เตียงที่พระเพิ่งไป รายนี้เมาแล้วขับชนเสารั้วบ้าน
ซี่โครงหักเจ็ดท่อน ยังฟาดแขนไปมาคล้ายว่าเมาไม่ได้สติ
คุณหมอและพยาบาลถามว่าเมาหรือเปล่า
ภรรยาก็เลี่ยงว่ากินนิดหน่อย
ถามกี่ครั้งว่าติดหรือเปล่า ก็บอกว่าไม่ติดเหล้า

....

เย็นนั้นสามีชักแทบตกเตียง
เราเหล่าผู้เฝ้า โดดทับและยึดไว้เรียกหมอกันวุ่นวาย
เราก็หาช้อนแต่หาไม่เจอ มันตกใจ
ได้แต่บอกว่าคนไข้จะกัดลิ้น

.....

เจ้าหน้าที่ก็ไวทันใจ ไม่นานก็สงบลง
แต่ญาติกลับคลุ้มคลั่ง กระหน่ำโทรไม่นานญาติมาออ
มากกว่าหมอพยาบาลคนไข้ คนเฝ้ารวมกัน

.....

มาล้อมเตียง และส่งเสียงต่อว่า ว่าหมอไม่สนใจ
และแล้วเขาก็ทำการย้ายคนป่วยไปโรงพยาบาลอื่น
สงบไปได้ แยกย้ายกันไปนอน

....

สามีเธอระหว่างรอดูอาการ ทุรนทุราย
แต่เธอก็ไม่ยอมบอกว่าติดเหล้าเข้าขั้นรุนแรง
คนเฝ้าไข้เสียสละผ้าเช็ดตัว
บอกให้คอยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัว เธอก็ไม่ทำ
เราก็ไม่รู้อะไรมาก แต่ก็เห็นเจ้าหน้าทีและคุณพยาบาล
ขยันเดินมาตรวจน้ำเกลือ มาฉีดยาให้

....

กลางคืนคุณพยาบาลบอกผู้เขียนว่าไม่ต้องห่วง
นอนไปเถอะ เพราะเขาจะดูแลให้เอง
แต่ก็ยังหลับหลับตื่นตื่นอยู่ดี
วันหลังหลังชักคุ้น นอนหลับสบายราวอยู่ที่บ้าน

.....

ไม่รู้เผลอกรนรึเปล่า ก็จิ้งจกที่บ้านไม่เคยบอกสักที ฮี่ ฮี่
มีหมกเม็ดอีกตามเคย คล้ายว่านอนคนเดียว
ใครอ่านละเอียดมาถึงบรรทัดนี้มีรางวัล ปิดปาก

....

ทิ้งคอมฟอร์ดไว้ให้พ่อสองอัน
และย้ำว่าถ้าหนูเผลอหลับ ต้องเรียกนะ
ถ้างั้นก็ไม่กล้านอน พ่อรับปาก เราก็คร๊อกฟี้ คร๊อกฟี้

+++สายวันที่ 10 ธ.ค.52 วันรัฐธรรมนูญ+++

วันที่ แปดและเก้า ไม่ได้เขียนเหนื่อยมาก
กลางวันผลัดให้น้องมาดูแลแทน
เราแวะไปเคลียร์งานครึ่งวันเช้าถึงสองวัน
บ่ายไปวิ่งเต้นเรื่องค่ารักษาพยาบาล
เย็นมาก็มานอนเฝ้า อ่อนเปลี้ยก็เลยหลับปุ๋ย

......

ลืมเล่าเมื่อวันจันทร์พ่อหลับอยู่แอบวิ่งข้ามฝั่งไปที่ทำงาน
ไปอัพบล๊อค ถนนสายนี้มีมิตรภาพ
เขียนไว้แล้ว รู้สึกเสียดาย เรื่อง สายน้ำ
อัพเสร็จ ลืมวางหน้าหลักไว้ เพื่อนเพื่อนมาเก้อ
หาไม่เจอ คิดว่าเราไม่ได้เขียน

.....

แวะมาอีกวันจึงรู้ ที่โรงพยาบาลมีสัญญานเน็ต
แต่ไม่รู้รหัสไอพีในวันแรก พอวันหลังได้สิทธิพิเศษ
แต่เกรงใจขึ้นมาซะงั้น กลัวเปลืองไฟ
และเกรงใจเตียงข้างเคียง

......

ก็เราไม่ใช่ห้องพิเศษถึงจะพิเศษก็สงสารพ่อน่ะ
ไม่อยากให้เงียบเหงาคอยชวนคุยหนุงหนิง
ใช้เวลาทุกนาทีให้เกิดประโยชน์สูงสุด
สมกับที่รอมานาน ที่ไม่เคยได้ใกล้ชิดกัน
แต่ใกล้ชิดแบบพ่อต้องเจ็บก็ไม่ต้องการหรอก

.....

+++วันที่ 11 ธ.ค.52+++

ตั้งใจจะล๊อคตัวไว้ที่โรงพยาบาล จนกว่าพ่อจะเดินได้
แต่คุณหมอก็บอกว่าอนุญาติให้กลับบ้านได้
ชวนให้อยู่ที่บ้านเราเพราะใกล้โรงพยาบาลมากกว่า
พ่อก็บอกว่าที่บ้าน มีหมอมาทำแผลให้ถึงบ้านไม่ต้องห่วง
ใจคงคิดถึงบ้าน ที่บ้านน้องชายน่ะ

.....

มีหลานเล็กเล็กสองสามคน คงจะคิดถึงหลาน
ถ้ามาอยู่กับเราก็คงจะเหงา เพราะช่วงกลางวันไม่มีใคร
เพราะทุกคนไปเรียนไปทำงานกันหมดบ้าน
กลัวว่าคนแก่จะเหงา ก็เลยตามใจ

.......

แปดวันเก้าคืนฉลองวันพ่อ ได้ดูแลพ่อ
ได้ช่วยคนไข้ที่ไม่มีญาติ ถึอว่าได้กุศลไปพร้อมกัน
ได้เพื่อนมาเพิ่ม เขาออกจากโรงพยาบาลไปก่อน
ยังแวะมาเยี่ยม เรากลับแล้วก็แวะไปเหมือนกัน

.....

น้ำแข็งแห่งความน้อยใจได้ละลายไปหมดสิ้น
ได้เช็ดตัวให้พ่อ ได้บอกรักพ่อ แม้ไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูด
แต่บอกด้วยอวจนะภาษามากมายว่าเรารักกัน
ได้ชวนให้มาอยู่ด้วยกัน
และไม่เหลือรอยขุ่นข้องหมองใจ

....

เห็นว่า ถนนสายนี้มีมิตรภาพ จะอัพในหัวข้อไดอารี่ที่รัก
ก็เลยเอามาอัพซะเลย
ครั้งนี้ไม่เข้าข่ายบทประพันธ์ แต่ก็พอจะอนุโลมนะคะ
พิมพ์ตามต้นฉบับที่ร่างด้วยปากกา
แต่ก็จัดว่าเป็นไดอารี่ที่รักได้เต็มภาคภูมิ
เพราะเขียนระหว่างที่นอนเฝ้าคุณพ่ออันเป็นที่รัก
อยู่ที่โรงพยาบาล

....

ขอขอบคุณคุณหมอ คุณพยาบาล
ตลอดจนเจ้าหน้าที่ พนักงานที่คอยดูแล
คุณตำรวจ เจ้าหน้าที่บริษัทประกัน
คุณลุงขวัญผู้ชน ที่แวะมาเยี่ยมดูอาการคุณพ่อตลอด

.....

และขอบคุณครอบครัวที่ส่งข้าวส่งน้ำส่งกำลังใจ
ตลอดจนเพื่อนบ้านและเพื่อนที่ทำงาน
ที่ส่งกำลังใจให้ทั้งคนป่วยและคนเฝ้าไข้
ขอบคุณคนเฝ้าไข้ในตึกและคนไข้ทุกคนที่มีเมตตา
เอื้อเฟื้อใส่ใจให้รอยยิ้ม

....

และเพื่อนในบ้านบล๊อคแก๊งค์ที่แวะมาถามอาการ
มาคอยเป็นห่วงและให้กำลังใจ
อบอุ่นใจเหลือที่จะกล่าวคำใดใด
ได้แต่ ขอบพระคุณทุกคนค่ะ

..... ..... ......

อีกครั้งกับโครงการงานเขียนของสามสาว

......

~ ถนนสายนี้มีมิตรภาพ ~

น้องแจง แห่งบล็อก nikanda
น้องอ้อน แห่งบล็อก BeCoffee
และน้องปอย แห่งบล็อก นางสาวดุ่บดั่บ

ท่านใดสนใจร่วมโครงการ ฯ ครั้งต่อไปของสามสาว
ลองเข้าไปดูรายละเอียดที่บล็อกของน้องๆทั้งสามคนได้เลยนะคะ

Create Date : 18 ธันวาคม 2552

Last Update : 20 ธันวาคม 2552 21:27:14 น.

65 comments

Counter : 699 Pageviews.

สวัสดีค่ะ เข้ามาเจิม หัวข้อนี้ยังไม่ได้เขียนเลยค่ะ แต่ก็ถ่ายรูปไดอะรี่ประกอบด้วย

อ่านบล็อกนี้แล้วพาลคิดถึงพ่อแฮะ แต่ก็หวังว่าคุณพ่อเจ้าของบล็อกคงหายดีแล้วนะคะ

โดย: settembre

วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:18:09:58 น.

เขียนดีมากเลยครับ

นอนกรนจริงๆ 555 พี่เป็นพยานเอาป่ะ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:18:39:48 น.

ตั้งใจว่าจะให้รางวัลปิดปาก
คนที่อ่านมาถึงบรรทัดนั้นเป็นคนแรก
ตกลงพี่หนูหล่อได้รับรางวัลค่ะ
ส่งที่อยู่หลังไมค์ด้วยค่ะ อิ อิ เสร็จเรา 555
กล้า กล้า หน่อยค่ะ ส่งจริงนะคะ

แอมอร

โดย: peeamp

วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:20:59:16 น.

หูยยย มาแร้นนนๆๆๆ

บ้านเลขที่รอคอย
ถนนขึ้นดอยเขาใหญ่
ตำบลก็หมูสีงัย
อำเภอนั้นไซร้ก็ปากซ่อง

ซ่องรัยมะรุนะ

อะน้า มันไม่ได้อยู่ที่กล้าไม่กล้าร้อก
มีโอกาสได้ฟังคนนอนกรนตอนคุณพ่อ
ไม่มีแรงวิ่งไล่เตะก็มีวาสนาแร้นนน
555555 เอิ๊กๆๆๆ เค้ารู้กันทั้งเมือง
บล็อกแก็งค์แล้ว ปิดปากมัยอีก

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:22:09:46 น.

อ่านแล้วไม่รู้จะเม้นท์อะไร
แต่ยินดีด้วยกับความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้น

โดย: p_tham

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:7:37:46 น.

อืมม เขียนบันทึกได้สนุกสนานดี
ทั้งๆ ที่สถานการณ์ก็นะ
แต่ก็ยังแอบหยอดความร่าเริงไว้ด้วย

ไปละไปเดินสายต่อก่อน

โดย: mutcha_nu

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:9:53:24 น.

:: โครงการหนังสือทำมือ : “ในท่วงทำนองเดียวกัน” ::

โครงการนี้ริเริ่มและจัดทำโดยคุณปู
แห่งบล็อกสายลมอิสระ
ดีใจมากค่ะที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการนี้
ขออนุญาตประชาสัมพันธ์โครงการหนังสือทำมืต่ออีกสักนิด ใครสนใจก็ติดต่อคุณปูได้เลยค่ะ
....
......
........
..........
ขอเชิญสั่งซื้อหนังสือทำมือ “ในท่วงทำนองเดียวกัน”
รายได้มอบให้ : มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัด เชียงใหม่
.......

ความเป็นมาของโครงการ

เมื่อราวๆ เดือนมกราคม ๒๕๕๐ ได้มีหนังสือทำมือเล่มหนึ่งจากแรงบันดาลใจที่อยากให้
เกิดสังคมของการ ‘แบ่งปัน’ โดยเริ่มที่ใจที่พร้อมจะให้และชักชวนมิตรน้ำหมึกในโลกออนไลน์ได้ร่วมแรงร่วมใจ

จนกลายมาเป็นหนังสือทำมือ “ความทรงจำระหว่างรัก” โดยรายได้จากการจำหน่ายหนังสือทำมือได้มอบให้เด็กรักป่า จ.สุรินทร์

และในครั้งนั้นได้รับเงินบริจาครวมกับการจำหน่ายหนังสือ
เป็นจำนวน ๑๐,๐๐๐ บาท (หนึ่งหมื่นบาทถ้วน)

“ความสุข”ที่ได้ “ขีดเขียน” และ”ความสุข”ของการเป็น “ผู้ให้” จากโครงการแรก
ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดียังคงประทับอยู่ในใจ

จนทำให้มีแรงใจที่จะสร้างสรรค์หนังสือทำมือเพื่อการแบ่งปัน (หนังสือทำมือ-ทำบุญ)

และนั้นเองเป็นที่มาของหนังสือทำมือ
โครงการที่ ๒“ในท่วงทำนองเดียวกัน”

รายได้มอบให้มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัดเชียงใหม่

ทั้งนี้ได้รับแรงสนับสนุนต้นฉบับจากนักเขียนและ Bloger ถึง ๑๙ เรื่อง

โดยที่แต่ละท่านมิได้รับค่าต้นฉบับแต่ประการใด
เพียงเพื่อต้องการ “ให้” ด้วยใจจริง

๑๙ เรื่องราว ๑๙ มุมมอง จากดวงตา ๑๙ คู่

ถ่ายทอด “ความสุข” จากการ “แบ่งปัน” เป็น “ตัวอักษร”

"ในท่วงทำนองเดียวกัน"

กระท่อมในสวนทิพย์ :โดม วุฒิชัย

เธอร้องเพลงบทใดในดวงตา : มิ่งมนัสชน จังหาร

เสียงรำพันของนกบนดาวโลก ‘นกเหงาใต้เงาไม้’ :แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

‘พระจันทร์สวยที่ห้วยชมพู’: ‘มิตรภาพในความทรงจำ’ : “ครูเทพ”ครูบ้านนอก ๑๐๙

คนทำความดี : พัสกร ทับทิมทอง

ความมุ่งหวังของนักเรียน ม.๔ : นกแสงตะวัน

ซิปต้า : กะว่าก๋า

ความสุขจากการแบ่งปันและการให้ : คนขับช้า

มีความสุขกันเถอะ: แอมอร

หนูสอนให้แม่รู้ว่า... : สองพี

ให้...มิต้องการสิ่งใดตอบแทน : tanjira

ท่วงทำนองของสายฝน : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท

แบ่งปันความสุข…แบ่งปันรอยยิ้ม: ฝนริน

ปลาหาง ใบบัว และฝนเดือนมิถุนายน : กาลตรงกัน

คุณ (Passer-by) : คิทชา

ฉันหลงรักความสุข :สายลมอิสระ

เรื่องง่ายๆ…ใครก็ ให้ได้ : ขุนเขา ริมน้ำ

ตั้งใจให้บังเอิญ :ติ๊ดดึก

เหตุเกิดในห้องครัว: แสนดี
......
.........
...........

ขณะนี้หนังสือทำมือ “ในท่วงทำนองเดียวกัน”
จัดรูปเล่มเสร็จสมบูรณ์พร้อมให้ทุกท่านได้เป็นเจ้าของ
ในราคาเล่มละ ๑๐๙ บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียนเล่มละ ๒๐ บาท
ขนาดหนังสือ A๕ จำนวน ๙๒ หน้าไม่รวมปก
กระดาษถนอมสายตา ปกสี่สีอาบมัน

จึงขอเชิญชวนทุกท่านร่วมสั่งซื้อหนังสือทำมือ “ในท่วงทำนองเดียวกัน”
รายได้หักค่าใช้จ่ายมอบให้มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัดเชียงใหม่
(เพื่อเป็นของขวัญวันเด็กให้น้องๆ)

การแบ่งปันนำพาความสุขมาสู่หัวใจและเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้
ทำให้เกิด โครงการหนังสือทำมือ “ในท่วงทำนองเดียวกัน”
นอกจากจะมุ่งหวังหาเงินทุนสนับสนุนโครงการของมูลนิธิรักษ์เด็กแล้ว
ยังเป็นการกระตุ้นเตือนสังคมให้ใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง
และเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้มิใช่คำนึงถึงความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น
ซึ่งจะนำมาสู่สังคมแห่งการแบ่งปัน

มาร่วมสร้างสังคมแห่งการแบ่งปันด้วยกันนะคะ

พิณประภา ขันธวุธ
ผู้รับปิดชอบโครงการ
ล็อก อิน สายลมอิสระ

สั่งซื้อและโอนเงินได้ตั้งแต่วันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๕๒ ถึงวันที่ ๕ มกราคม ๒๕๕๓
(ภายในเวลา๑๙ .๐๐ น. ตามเวลาพันทิป)

วิธีสั่งซื้อนะคะ

1. แจ้งจำนวนที่ต้องการไว้ในกระทู้นี้ได้เลย
2. โอนเงินเข้าบัญชี
3. แสดงหลักฐานการโอนเงิน(แปะสำเนาสลิปไว้ที่กระทู้นี้) หรือ แจ้งวัน/เวลาที่โอนเงิน เพื่อตรวจสอบ
4. แจ้งรายละเอียดการโอนเงิน+ที่อยู่จัดส่งหลังไมค์
(ขอที่อยู่ที่มีผู้เซ็นรับได้นะคะ เพราะเราจะส่งแบบลงทะเบียนไปให้
,คราวที่แล้วส่งแบบธรรมดามีตกหล่นไม่ถึงมือผู้รับค่ะ)
5. หากไม่ได้เป็นสมาชิก สามารถสั่งซื้อทางอีเมล์ได้ที่ windy_poo@hotmail.com ค่ะ

---- ท่านสามารถโอนเงินได้ที่ ----

ชื่อบัญชี พิณประภา ขันธวุธ
ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาตรีเพชร
บัญชี ออมทรัพย์ เลขที่บัญชี 006-2-68049-8

โดย: peeamp

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:9:59:41 น.

ต้องระวังรถให้ดีครับ

คนสมัยนี้ ขับรถเร็วจะตาย

โดย: มนุษย์กินเห็ด... (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:12:06:52 น.

เข้ามาอ่านแล้วนะคะ^^

จากที่บ้าน ไม่รอดค่ะไม่รอด ฝากไว้ก่อนละกัน แง่มๆ

ตกลงนอนกรนจริงอ่ะ อิอิ

โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:13:36:56 น.

แวะมารับของชำร่วยงานแต่ง ฝากซองไปไง ำได้ป่าว

โดย: tiensongsang

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:13:55:10 น.

ขอโทษที่มาตอบช้านะคะ วันนี้ติ๊กเวียนหัวจังคะพี่แอม
เรื่องที่พี่ถามไว้ ยังค่ะหลวงพ่อยังอยู่ค่ะ
อยู่ในโลงแก้วในวิหารแก้วนั่นแหละค่ะ
เห็นไกลๆ เพราะเขาตั้งในบนที่สูงค่ะ แล้วว่างๆ จะอัพบ้านมาให้ดูนะคะ

โดย: biotech_girl

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:16:00:19 น.

ขอบคุณเรื่อง แก้คำ ว่าตัณหา
แอมอรตา ช่างดี ไม่มีสอง
มองภาพสวย สำรวจ คำไต่ตรอง
ที่ฝากซอง ของชำร่วย ... เฮียขาดทุน

โดย: tiensongsang

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:16:00:54 น.

ก๊อกก๊อก เราก็อะนะ รู้จักกันถึงไม่มาก
ซองเคยฝาก ไว้ใจ ไม่เดียดฉันท์
จริงเสียด้วย แล้วไง ไม่แอดกัน
ยกให้ฉัน เป็นศิษย์พี่ ดูดีจริง

ทำรีรอ เรียนแบบยาย ยังไงเหรอ
จริงด้วยเออ เมื่อก่อนยาย กระหนุงกระหนิง
จนใจอ่อน ยอมสมัคร bloggang จริง
ถามเจ้าลิง ชมพู ดูเอาเอง

โดย: tiensongsang

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:16:20:44 น.

เป็นไดอารี่ที่รักจริงๆครับ

ขอให้พ่อพี่หายไวๆนะครับ
แล้วคราวหน้าเจอกันอีกในครั้งหน้ากับโครงการนี้นะครับ

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:16:32:17 น.

เรื่องต้นไม้เนี่ยเป็นเรื่องที่หายแล้วเสียดาย
ที่สุด ถ้าหมดไปเพราะคนขอไปเลี้ยงดูดีๆ
ไม่เป็นไร เราก็ไปหามาใหม่ ธรรมดาก็
พยายามแพร่พันธุ์แจกอยู่แล้วครับ แต่คน
พวกนี้ขโมยของเราไปขายให้พวกคนเห่อกระแส ไม่สนใจเลี้ยงดูจริงหรอก เรา
ก็เสียดายเพราะมันมีทางตายหมด มันก็
เคืองงี้แหละ ก็เคืองไปจนเหนื่อยแล้วหาย
เองแหละครับ จะไปทำอะไรได้

โชคดีครับ ที่หายแล้วได้คืน แสดงว่ายังไม่
หมดวาสนาต่อกัน 555 พูดเรื่องเดียวกันรึ
ป่าวว้า หนูหล่อ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:19:07:07 น.

ถือว่าเป็นการแอบอ่านไดอารี่ของคุณแอมอรอย่างแท้จริงเลยค่ะ
เพราะว่าเป็นการอ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นของคุณพ่อและก็
ของครอบครัว อ่านแล้วก็เลยรู้เรื่องราวโดยละเอียดเลยค่ะว่า
คุณพ่อท่านเป็นอะไร ..

อ่านแล้วก็คิดถึงพ่อด้วยคน ขนาดว่าไม่ได้เจ็บป่วยแบบรุนแรง
แต่ว่าพอได้ยินว่าเข้า รพ.แล้วก็เป็นได้เป็นห่วงทุกทีไปค่ะ
เพราะด้วยอายุด้วยแหละค่ะเลยกังวลไปก่อนล่วงหน้าเลย

แวะมาส่งความสุขและก็ความเป็นห่วงให้คุณพ่อด้วยนะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:19:47:08 น.

อ่านเพลินเลยค่ะ
ดีจังรู้สึกถึงความผูกพันธ์ระหว่างคุณเอมอรกับคุณพ่อ
เป็นความผูกพันธ์ระกว่างสายเลือดและความรักน่ารักดีค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ อ้อนเองทำงานอยู่ที่รพ.
รู้เลยว่าคนป่วยก็เหนื่อยคนเ้ฝ้าก็เหนื่อย
คุณหมอก็เหนื่อย เราเองเป็นฟันเฟืองเล็กๆ
ก็หวังว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเพื่อให้ทุกอย่างดีขึ้น
สักนิดก็ยังดีค่ะ

ขอบคุณที่เข้าร่วมโครงการของเรามาเสมอนะคะ
เรื่องเกี่ยวกับกรุ๊ปบล็อก งานเขียนและบทประพันธ์
วัตถุประสงค์ที่แท้จริงก็คือเพื่อให้หาง่ายเป็นหมวดหมู่เดียวกัน
เท่้านั้นเองค่ะ ส่วนแนวการเขียนตามแต่ใจคนสร้างสรรอยู่แล้ว ^^

โดย: BeCoffee

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:20:49:48 น.

หวัดดีค่ะพี่แอมอร...
มิได้มาตอบตั้งแต่เมื่อวานกลับมาบ้านก็ห้าทุ่ม
ไปหลงทางมาทั้งขาไปและขากลับที่บ้านงาน ราชบุรี

วันนี้กว่าจะได้เข้ามาก็สามทุ่ม
ไปเดิน centralworld มาค่ะ
ไปซื้อกางเกงวิ่ง ได้มาสองตัว
เดินอยู่สามชั่วโมง สองตัวที่ว่าคือเหมือนกันเป๊ะ
ทั้งสีและอื่น ๆ แต่อยากได้สองตัวเลยซื้อมา

ขุนช้างขุนแผนที่พี่บอกนี้ จำไม่ได้แล้วพี่
ความรู้ส่งกลับอาจารย์เรียบร้อย

เอ๋ชอบเขียนไดอารี่ แต่ที่เขียนทุกวัน
คือเขียนรายจ่าย (ไม่มีรายรับ) เขียนเสร็จก็
เขียนไดอารี่ต่ออีกสักบรรทัดสองบรรทัด

พ่อคนที่สองของเอ๋ พ่อของเพื่อนสนิท
ถูกรถชนวันที่ 8 ธ.ค.
ไปไม่กลับ...
อยากให้มารักษากันแบบนี้บ้าง แต่ไม่ได้มารักษา

อาการเศร้ายังไม่หาย...

นอนหลับฝันดีค่ะพี่

โดย: aenew

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:21:15:08 น.

อิอิ .. แอบอ่าน จะว่าแอบอ่านได้ป่าวเนี่ย ?? ..

เฮ้อ .. อยากได้ค่าปิดปากมั่งจัง
เราอ่ะ เหยียบ ๆๆๆ ซ้ำ จมดินเลย ไม่มีใครรู้หรอว่า กรน .. เน๊อะ ๆๆ

เอิ๊กกกส์ แต่สงสัยไม่ทัน พี่หนูหล่อ .. ก๊ากกก ..

เราเองเพิ่งอัพ
เพราะ เธอเอ๋ย งานท่วมหัวท่วมหู
กทบ. ทั้งนั้น ช่วงนี้ แถมสนุกกับการถักที่ห่างหายมานานอีก .. เฮ้อ ..

แต่ยังไงก็ขอนิดหนึ่ง อยากมีส่วนร่วม ..

รักจ๊ะ

โดย: SongPee

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:21:58:15 น.

น้องแอมอรคร้าบบบ
พี่ท่าจะดูละครทีวีมากไป ลูกชายรักแฟนมาก
แล้วแม่จะปลื้มด้วยเหยอ ก็ไม่เน่าจิ

อิอิ คนข้างบนนั่นบ่นรัยก๊าบบบ ได้ยินเน้อ
ไปรีบๆ ถักเข้าเน้อ นิต 4 เพิล 4ๆๆๆๆ 555
เรียกมะค่อยเป็น

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:22:36:31 น.

ทุกงานเขียน ไม่ว่าจะเป็นแนวไหน
สำหรับเรา ถือว่าเป็นบทประพันธ์ค่ะ
นั่งอ่านตามไป แต่ละวัน แต่ละวันของคุณ
วันๆหนึ่งที่ผ่านไป ถ้าคิดจะจดจำและบันทึก
มันก็มีอะไรมากมาย หลากหลายเรื่องราวเชียวค่ะ

"แปดวันเก้าคืน" ไม่น้อยเลยนะคะนั่น...สำหรับเรา
แค่เพียงหนึ่งคืนในโรงพยาบาล มันเหมือนยาวนานจริงๆค่ะ
เคยนอนโรงพยาบาลเต็มที่ประมาณสองอาทิตย์
เฝ้าไข้ลูกสาว...ป่วยเองก็เหนื่อย เป็นคนเฝ้าไข้ยิ่งเหนื่อย

โดย: nikanda

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:4:56:48 น.

ออ..ยาวมากเลย

อ่านไม่หมดครับ สารภาพไว้ตรงนี้เลย

ยินดีด้วยนะครับ คุณพ่อปลอดภัยแล้ว

ปีหน้าฟ้าใหม่คงแคล้วคลาดสารพันอันตรายครับผม

ช่วงเดียวกันนี้เอง ที่คุณว่าคุณหายไป
..
ผมเองก็หายไปเหมือนกัน
ตัวตนในนี้หายไป...เหมือนไม่มีใจอยากเข้ามา
ทั้งที่ก็รู้ว่ามาแบบไม่ล็อกอินก็ได้
...แต่มันไม่รู้สึกเหมือนกันนี่นะ

...
ขอให้คุณพ่อหายดีไวไวครับผม
เอ...ป่านนี้คงหายแล้ว หรือไงครับ?

สุขภาพกายแข็งแรง
สุขภาพใจเข้มแข็งครับผม

โดย: Mining 74

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:6:45:00 น.

แวะมาหา คนแอบคบ..สักนิด
เฮียนั้นติด คำถาม ที่เอ่ยถึง
การถ่ายภาพ อยู่ที่ ห้วงคะนึง
มองลึกซึ้ง ได้ภาพสวย ตามใจเรา

จะกล้องไหน ก็สวยได้ ดังใจคิด
อย่ายึดติด ให้สวยใน สายตาเขา
ถ่ายเท่าไร คงไม่สวย หลงมัวเมา
เฮียวอนเจ้า ถ่ายด้วยมุม มองแห่งตน

... เทคนิคมากมายจ้า ขึ้นกับอุปกรณ์ด้วย ดังนั้นการถ่ายภาพต้องขึ้นอยู่กับอุปกรณ์และเทคนิคเฮียคงตอบยาก
แต่รูปสวยได้ด้วยมุมมองและองค์ประกอบ ..ไม่ว่ากล้องใดก็ถ่ายสวยได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องอุปกรณ์ชั้นเลิศ

ปล.กล้องคอมแพ็ค ถูกออกแบบมาให้มีความชั้นลึกสูง การถ่ายภาพให้ชัดตื้นนั้นอาจเป็นบางกล้องเท่านั้นที่ทำได้ดี

โดย: tiensongsang

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:11:27:51 น.

ครูปอย เขียนไว้ดีน่ะครับ

ผมแต่สำเนามาแปะฝากกันอ่านเท่านั้นเอง

ตกลงว่าฝึกโยคะอยู่จริงจริงเหรอครับ

ไปไงมาไง ฝึกมากี่นานแล้ว

เป็นไงบ้างล่ะครับ

ปล. ที่ครูปอยเีขียน เหลืออีกหลายอยู่ครับ ผมจะทยอยเอามาแปะไว้ (ครูไม่ว่าครับ ครูบอกไว้่นานแล้วว่าเผยแพร่ได้)

โดย: Mining 74

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:13:42:36 น.

^^

^
^
ด้านบน นางแบบชื่อแพนเค๊กน่ะ
น้องยัยเป้ดเค๊าค่ะ อิ อิ
---------

ตกลงข้างบนนั่น ตรงไหนจริงบ้างครับ

โดย: nulaw.m

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:13:59:36 น.

พี่แอมติ๊กได้ยินนะคะ 555+
ถ่ายรูปติดบัตร เอ้...บัตรอะไรหนอ?
ช่วงนี้สาวสวยไม่ค่อยว่างเท่าไหร่
ฝากดูแลท่านพี่เคนด้วยนะคะ

ฮิ้วววว...

โดย: biotech_girl

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:14:57:42 น.

สวัสดีค่ะ

เข้ามาอ่านแล้วได้เห็นแต่ภาพดีๆ เต็มไปด้วยรอยยิ้มแหะ
แทนที่จะเป็นภาพโรงพยาบาลกับคนป่วย
ทำไมเราไม่รู้สึกแบบนั้นเลย

ดีน่ะค่ะที่คุณพ่อไม่ได้เป็นอะไรมาก
ยังไงก็ถือว่าฟาดเคราะห์และเป็นโอกาสที่คุณแอมอรจะได้ดูแลคุณพ่อด้วย
บุญทั้งงั้นเลยค่ะ

ดีจังเลยน่ะค่ะที่ได้เจอมิตรภาพดีๆ ช่วงที่อยู่โรงพยาบาล
ค่อยดูเป็นคนสยามหน่อย ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่

ช่วงนี้อากาศดีขึ้นเนอะ
ปีใหม่นี้ไปเที่ยวหรือพักผ่อนที่ไหนไหมค่ะ

โดย: จ้าว..จอม

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:14:58:02 น.

มีแอบวิ่งไปอีกฝั่งเพื่ออัพบล็อกด้วยหรือนี่

งั้นคงได้รางวัลนะเนี่ย ได้อ่านมุมนั้นด้วย

บันทึกเป็นรายวันเลยนะคะ

โดย: รัชชี (รัชชี่

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:14:59:42 น.

ต้นที่อยู่ในบล็อกไม่มีแล้วครับ ไปตามเก็บจากแคชพอได้อยู่
บอกมาก็นึกถึง....ผมชอบมากมากเลยด้วย
อึ้งกับบทสรุปจริงจริง

เตจือเซ็น ผู้ศึกษาเซ็น

ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่า จะพิมพ์พระสูตรให้ได้เจ็ดพันฉบับ

ซึ่งบัดนี้มีเป็นภาษาจีนแล้ว

เขาเดินทางไปทั่วประเทศญี่ปุ่น รวบรวมเงินบริจาคสำหรับงานนี้

เศรษฐีบางคนเสนอทองคำให้เขาเป็นร้อยๆ แท่ง

แต่ส่วนใหญ่ เขารับเพียงเศษเงินเล็กๆ น้อยๆ ของชาวนา

เตจือเซ็น แสดงความกตัญญูต่อผู้บริจาคทุกคนไม่ว่าจะเป็นจำนวนเงินเท่าไรก็ตาม

...
หลังจากเดินทางได้สิบปี

ที่สุด เขาก็รวบรวมเงินทุนได้เพียงพอสำหรับงานชิ้นนี้

เวลานั้นเอง แม่น้ำยูจิเกิดน้ำท่วมหนัก
คนเป็นจำนวนพันๆ ต้องไร้ที่อยู่และขาดแคลนอาหาร

เตจือเซ็น ใช้เงินทั้งหมดที่เขาเก็บสะสมได้ เพื่อช่วยเหลือคนที่ประสบเคราะห์กรรมนี้

...
แล้วเขาก็เริ่มรวบรวมเงินบริจาคอีกครั้งหนึ่ง

คราวนี้อีกหลายปีทีเดียวกว่าเขาจะเก็บเงินได้เพียงพอสำหรับการพิมพ์

และก็เกิดโรคระบาดไปทั่วประเทศ

เตจือเซ็น จึงจ่ายเงินทั้งหมดที่เขารวบรวมได้ ให้กับคนที่ทุกข์ทรมาน

...
เขาออกเดินทางอีกครั้ง ยี่สิบปีต่อมา

ความฝันของเขาที่จะพิมพ์พระสูตรเป็นภาษาญี่ปุ่นจึงเป็นความจริง

แม่พิมพ์ที่ใช้พิมพ์พระสูตร ตั้งแสดงอยู่ที่อารามโอบากุในเมืองเกียวโต

ชาวญี่ปุ่นบอกกับลูกหลานของพวกเขาว่า

เตจือเซ็น ได้พิมพ์พระสูตรออกมา 3 ครั้งแล้ว

ฉบับพิมพ์สองครั้งแรก มองไม่เห็น

แต่มีคุณค่ามากกว่าฉบับพิมพ์ครั้งที่สามมากมาย

โดย: Mining 74

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:15:05:55 น.

แอบมาตอบแทนพี่เอ๋ อิอิ..

พิมพิลาไลยแล้วมาเป็นวันทองน่ะ ใช่แล้วค่ะพี่แอม
ถูกต้องเลยนะคร๊าบบบบ
รู้สึกว่าจะเปลี่ยนเพราะป่วยรึป่าวหนอ เหอๆๆ

เมื่อก่อนภาษาไทยคือวิชาโปรด
และเมื่อได้หนังสือมาจะรีบอ่านก่อนเลยค่ะ
แต่จำเรื่องราวไม่ค่อยได้มากค่ะ

โดย: biotech_girl

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:15:37:22 น.

พี่เป็นคนว่านอนสอนง่าย ใจก็ง่ายด้วย
ใครบอกอะไรก็เชื่อหมดแหละครับ ไม่มี
จะจ่ายสด เอ๊า พูดเรื่องรัยอ่ะ หนูหล่อ
ไปแระ อยู่นานเค้าจะไล่

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:16:15:15 น.

ตามมากรี๊ดดดดด
ประหนึ่งเธอกำลังเล่นคอนเสริ์ต

ไม่ให้กรี๊ดแล้วสลบได้ไงหว่า
ก้อะฮ้า.......กลิ่นตุๆไปปะ...กรั๊กๆๆๆ

โดย: mutcha_nu

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:17:43:01 น.

พี่แอมเก่งจัง
ที่เขียนเรื่องราวซีเรียสให้เป็นเรื่องสนุกสนานน่าอ่าน

ขอให้คุณพ่อหายไวๆนะคะ

โดย: สีฟ้าใส

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:20:07:07 น.

เข้ามาอ่านไดอารี่ส่วนตั๊วส่วนตัวของคุณแอมค่ะ

อ่านแล้วได้รับรู้บรรยากาศในโรงพยาบาล เหมือนอยู่เฝ้าไข้คุณพ่อด้วย
ขำทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาคงไม่ขำด้วย อุอุ

ดีใจที่เข้าใจกันนะคะ
ขอให้คุณพ่อแข็งแรงไวไวค่ะ

โดย: อิ่ม_Aim

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:13:54 น.

ยัยแอม ..

ไปแทะโลมป้อจายมาทั้งเฮียเคนทั้งเพ่หนูหล่อ .. เอิ๊กกกส์

ก็เจอประโยคเด็ด "เฮียเสร็จเรา" เข้าอะจิ ..
ก๊ากกกก !! ตามไปรับค่าธรรมเนียมอ่ะ

ทู้กกกวันนี้ วัน ๆ นอกจากรับฝากกะถอน
ยังต้องรับค่าธรรมเนียมด้วยฟร่ะ
ให้วุ่น ดีที่ยังเป็นแบงค์ที่มิใช่มุ่งหวังเอกชนมากนัก
ไม่งั้นต้องทั้งขายประกันทั้งขายบัตรเครดิตแง๋ม ๆๆ

บ่นอีกแหร่ะ ..

สองพี

โดย: SongPee

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:25:20 น.

ปล. พี่หนูหล่อมาเห็นข้างบน
โดนเทศน์บานแน่เลย ยัยแอม ..

เดี๋ยวครูยึดเกรดสี่ ภาษาไทย สมัยประถม มัธยมคืนซะนี่ ..

โดย: SongPee

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:27:30 น.

อ่านแล้วชอบนะนู๋แอมอร

เรื่องกตัญญูนี่สำคัญมากๆ ได้มีโอกาศดีดีแบบนี้ จะส่งผลบุญให้กะชิวิตเราตลอดเลย

ชอบจ้า

โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:33:53 น.

เรื่องราวในไดอารีน่ารักมากเลยคะ เรื่องราวคล้ายๆ กับเมื่อครั้งที่พี่นู๋อ้อนอนเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาลเลยคะ พ่อก็จะชอบนอนห้องรวมบอกว่ามีเพื่อนเยอะดีไม่เหงา

ติ๊ดตี่ไปไหนมีแต่คนบอกว่าเหมือนเด็กญี่ปุ่นสงสัยเหมือนตรงตาตี่ละม้าง

โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:40:57 น.

ลืมเล่า จำวันที่ชั้นสแกนปฏิทินรูปดอกไม้แล้วลงยบล๊อคได้ป่าว
ยัยลูกลิง ม่างบอกสวยอยากได้ .. (ก็สมควร ม่างชอบต้นไม้ใบหญ้าออก)
เลยให้ม่างบอกที่อยู่ หลังไมค์ แล้วส่งไปให้อ่ะ
แล้วที่นี้ แถมไดอารี่ให้ไปเล่มหนึ่ง
เป็นไดอารี่ สะสมของฉันหน่ะ ก็มีทู้กกกปี
พอดี ปีนั้นมีเหลือสองเล่ม เลยให้ยัยลูกลิงไปเล่มหนึ่ง

พอถนนสายนี้มิตรภาพ คุยเรื่องไดอารี่
แล้วชั้นไปอ่านของใครซักคนนี่แหล่ะ
ประมาณเขียนเบอร์โทรในไดอารี่ เลยปิ๊งป่อง ..
ในไดอารี่เล่มที่ให้ยัยลูกลิงไป มีเบอร์โทรหนุ่ม ๆ บ้างป่าว

ประมาณนั้น เลยแซวเล่น
เจ้าลูกลิงก็รับมุขเน๊อะ บอกมีสองเบอร์
มีสองกิ๊กเลย ประมาณนั้น . .. 55

เล่าให้ฟัง เดี๋ยวแฝดไม่รู้เรื่อง ก็แย่จิ จริงป่ะ ..

สองพี

โดย: SongPee

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:22:06:33 น.

ป่านฉะนี้พี่แอมอรคงหลับปุ๋ยไปเรียบร้อยแล้ว

วันนี้ก็ไปซื้อของอีกแล้วพี่ ช่วงนี้งานเยอะจริงเชียว
ตอนเช้างานประจำ ทำกินเงินเดือน
ตกเย็นงานจับจ่าย ซื้อของขวัญ
วันนี้เป็นคิว ซื้อของจับรางวัลที่บริษัทฯ ค่ะ

เดินอยู่นานกว่าจะได้ของถูกใจ
คนอื่นจะชอบเหมือนเราหรือเปล่าไม่รู้
รู้แต่ว่า เราอยากได้ของชิ้นที่เราซื้อเองที่สุดเลย

โดย: aenew

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:23:18:39 น.

แวะมาทักทายยามดึกครับ

พ่อพี่อาการเริ่มเบาหรือยังครับ

ปล. จากบ้าน แมรี่ทั้งทำความผิดจริงและมีอาการทางจิตครับ
เธอฆ่าคนรักของเธอมาหลายรายแล้วครับผม

โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:23:54:40 น.

ขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมเราที่บ้าน
ทั้งๆที่หนาวออกปานนั้น
ตอนนี้ก็ยังหนาวมากๆอยู่ค่ะ
วุ่นวายกันไปทั้งยุโรปเลย
....
ยินดีที่รู้จักนะคะ

โดย: Suessapple

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:4:38:17 น.

งงกับการ์ตูนเลยแวะกูเกิ้ล
ออ....เป็นหนังนี่เอง ดูตัวอย่างไปหน่อย ภาพสวยมากเลยเนอะ

ซิตี้ฮันเตอร์ กี่เล่มจบอะ เห็นบนแผงที่นี่เล่ม 23
ผมซื้อมากจากงานหนังสือถึงเล่ม 19 มั้งครับ
รอจบก่อน ว่าจะฝากน้องบล็อกที่ กท. ซื้อให้หน่อย ทางโน้นได้ลด 10% แต่ที่นี่ลดแค่ 4% เอง :(

คอบร้าซื้อไว้แล้ว อ่านแล้วครับ ตั้งใจเก็บเลยเชียวแหละ

ตอนนี้งงงงกับ ดร.สลัมป์ อะครับ
ออกมา 2 เล่มแล้วไหงไม่มีต่อเลย...พูดถึงเล่มใหญ่นะครับ ขนาดเท่าซิตี้ เท่าคอบร้า นั่นแหละ

โดย: Mining 74

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:6:54:21 น.

เขียนสั้นๆ แต่กระชับ เข้าใจง่ายดี ขอให้คุณพ่อหาเร็วๆ นะคะ

โดย: Summer Flower

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:9:51:50 น.

อ่านหนังสือจนตาปรือ
อ่านแล้วอ่านอีก การ์ตูนน่ะพี่...
ยังมิใช่หนังสือที่จะสอบ

ไปกินสุกี้ก่อนน่ะค่ะ
พี่อีกฝ่ายทำมาเลี้ยง...

หวัดดีตอนใกล้เที่ยงคะพี่แอมอร

โดย: aenew วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:11:14:03 น.

กว่าเอ๋จะไปกิน เค้าแบ่งไว้ให้
มีแค่หมูไม่กี่ชิ้น กับลูกชิ้นอีก 1 ลูก
มาเร็ว กินเร็ว

ว่าจะชวนพี่แอม ไม่ทันซะแล้วพี่
ชวนกินขนมช็อกโกแลตดีกว่า
มีอยู่หนึ่งกล่อง ยังไม่ได้แกะ

ขนมทองม้วนหมูหยอง
ขนมคุ้กกี้
ขนมเค้ก
ผลไม้กระป๋อง
ส้มอีก 1 กิโล

ยังพอมีที่ว่างพี่...รีบมานะ

โดย: aenew วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:12:16:35 น.

พี่แอมขา...ตายละๆ หนาวมากไหม
พอดีเพิ่งมาอ่านเจอ ตกลงหาทางกลับบ้านได้รึยังคะ
แบตหมดตอนไหนมะรู้เลยง่ะ 555+
ติดเกาะ เอ๊ย..ติดกองหิมะ ออกมาได้รึยางงงงงง

โดย: biotech_girl

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:12:50:29 น.

แมวตัวน้อยตัวนั้น น่ารักเชียวค่ะพี่แอม

เดี๋ยววันหลังต้องเอาแมวเรามาลงบ้างแล้ว
น่ารักไม่แพ้กัน หุหุ

กินขนม กินสุกี้ กินข้าว อยากกินกาแฟต่อแล้ว

เย็นนี้ไม่ได้ไหน ไปวิ่งดีกว่าไหมเนี้ย
อิ่มเหลือหลาย...

โดย: aenew วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:12:51:08 น.

เป็นไดอารี่ที่น่ารักมากเลยค่ะคุณแอมอร
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นตามไปด้วยเลย
ความรักความสัมพันธ์ที่ห่างหายไปนาน
อันที่จริงก็ไม่ได้หายไปไหน แค่รอวันสานต่อ

ตอนนี้คุณพ่อหายสนิทหรือยังคะ

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:14:07:11 น.

เรื่องต้นไม้ต้องมีคู่แข่งถึงจะออกดอกไม่รู้ว่าจริงรึป่าว อาจจะเป็นความบังเอิญก็ได้คะ

พระเอกในไดอารี่เดินได้รึยังคะ ขอเป็นกำลังใจด้วยคนนะคะ

โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006

) วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:14:27:12 น.

เขียนได้ดีมากเลยคะ ^^

โดย: น้องผิง

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:14:56:57 น.

copy มามั่ง เล่าแล้วคิดถึงเธออ่ะ ..

..................... ...

หวัดดีวันพุธค่ะ
วันนี้ลาไปหนึ่งเคาร์เตอร์ รับลูกค้าหัวฟูเชียว ..

แถมมีลูกค้าเคสประหลาด ๆ ด้วย
มีทั้งลูกค้าเมา ไม่ให้ถอน อาละวาด
"เงินชั้น ไม่ให้ชั้นถอนได้ไง จะไปฟ้องนายก.."

มีประเภท "นี่แม่คู้นนน เงินชั้นหายไปไหนหมื่นนึง ..."
พอเอาหลักฐานมาให้ดู (ค้นกันนานเหมือนกัน ก็ตั้งปี 51 กว่าจะคิดได้ว่าไม่ได้ถอนเน๊อะ..)

นี่ลายมือป้าใช่ไหม .. "อืม ..ใช่จ๊ะ"
ตกลงป้ารับเงินจากธนาคารไปจริงใช่ไหม .. "อืม .. ใช่จ๊ะ"

"แต่ ป้าขอถามนิดหนึ่ง แล้วป้าเอาไปให้ใครหล่ะ" ??

แป่วววว ??

ป้าขรา นู๋คิดในใจ ขนาดป้ายังไม่รู้ นู๋จะรู้ไหมเนี่ย ???
แค่ลูกค้าเมื่อวานนู๋ยังจำไม่ได้เลย
อะไรกะปีกว่า ๆ ที่แล้วละเนี่ย ..
(แถมปีที่แล้ว นู๋ยังไม่มาสาขานี้เล้ยยย .. เฮ้อ ..)

บ่น ๆ พล่าม ๆ อีกแร่ะ !!
ไปดีกว่า

สองพี

....................... ....

อืม ๆ ดีมาก น้อง ๆ จ้าน้อง ..
เหยียบไว้ ๆ ให้จมดิน อิอิ ..

หูตาเป็นสับปะรดนะเธอ
ชั้นเมาท์บ้านไหน เป็นอันไม่รอดพ้น ..
บัตรไรหนอ จำไม่ได้ละ .. อิอิ

..... ....

พี่ลูกหมูคือใครไม่รู้จักอ่ะ แนะนำหน่อยจิ
จะได้ไปบอกพี่ทั่นว่า "พี่ขรา เรียกผิดเรียกใหม่ได้เจ้าค่ะ" ประมาณเนี๊ยะ .. เอิ๊กกกส์

.... ...

อย่างอน ๆ ตามนี้เลย

songpee@hotmail.com เลยจ้า

............. ...

วันที่ 28 เพื่อนที่รู้จักกันในเน็ต
มามาเจียงใหม่ เลยนัดเจอกัน
คนนี้ คบมาเจ็ดปีได้แล้ว .. คลาดกันไปก็คลาดกันมา
ตื่นเต้นจะได้เจอกันอ่ะ .. แล้วจะมาเล่าให้ฟัง ..

สองพี

โดย: SongPee

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:22:32:57 น.

โห น้องแอมอรคร้าบบบ เป็นตุเป็นตะเลย
นะเนี่ย ดีนะเป็นบ้านคุณเป๊ะเปิ้ม อยู่ๆก็เป็น
ขอมดำหิมะไปโผล่กลางบ้านเค้าซะงั้น 555
แล้วก็ยังดีที่คุณเปิ้ลไม่บ้าจี้ปล่อยระเบิด
ให้สักสามลูก เอิ๊กๆๆ เล่นงี้บ่อยมั้ยครับ
พี่จะต้องระวังตัวหรือเปล่า

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:22:48:50 น.

55 สารภาพยาว พัวพันหลายคดีนะนั่น
แต่วันนี้ง่วงแล้วครับ ไว้ค่อยมาสอบสวน
ใหม่แล้วกัน

ไม่มีอะไรหรอกครับ เพื่อนๆกันทั้งนั้น
คุณเปิ้ลถือว่าเป็นน้องบล็อกคนแรกสุด
ของพี่คู่กะคุณปอย

ราตรีสวัสดิ์ครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:23:33:19 น.

เลิ่กลั่ก ๆ -- หันซ้าย หันขวา ..

แล้วกล่าวว่า "ว้อท แฮ้ป เพ้น"
ก็บอกแล้วว่าภาษาต่างประเทศ ติดดีด๊อก

เกรดเฉลี่ยถึงแต่ไม่ได้เกียรตินิยมเพราะดีด๊อกภาษาประกิตเนี่ยแหล่ะ ..

เฮ้อ ..

เกิดคดีอะไรกันจ๊ะ ..
อะไรเป็นไรไม่รู้ ชั้นอยู่ข้างหลังเธอหน่ะ หันมา ๆๆ --

โดย: SongPee

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:23:56:59 น.

Merry Christmas ค่ะคุณแอมอร

พอดีเราออกไปข้างนอก ว่ากลับมาจะพามาส่งบ้านเสียหน่อย...
คุณแอมอร ไม่น่ารีบกลับเลย
น่าจะรออีกแป็บนะคะ อิ อิ
ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ

โดย: Suessapple

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:3:24:30 น.

ตามคุณเปิ้ลมา Merry Christmas and Happy New Year ค่ะคุณเอมอร..
..

ขอให้มีความสุขมากๆ นะค่ะ..
เขียนเล่าเรื่องราวไดอารีได้น่าอ่านมากเลยค่ะ...

โดย: Mein Schatz

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:4:45:47 น.

โดย: mutcha_nu

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:8:35:43 น.

สบายดีมั๊ยจ๊ะ^^

โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:9:24:14 น.

แวะมาทักทายจ้าาจุ๊ปๆ

โดย: ก้อนหิน (cator

) วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:13:04:04 น.

Merry Christmas แฮปปี้ๆๆๆๆ

พี่แอมเจ้าขา แมรี่มี เอ๊ย...เมอรี่คิสสะมาส
กั๊กๆๆๆ ว่าแต่ตอนนี้ติดไปอยู่ที่ต้นคิดมากบ้านใครละคะเนี่ย
บัตรอะไรอย่าได้สน สนแค่ว่าเราหน้าตาดีเท่านั้น
เอิ๊กๆๆๆๆ

โดย: biotech_girl

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:14:22:54 น.

ที่เก่าเวลาเดิม เอาเสื่อมาด้วยนะคะ
เดี๋ยวมีหนมเลี้ยง+เสียงเพลงคลอ
หลับแน่ๆ เลยนิพี่เรา 555+

โดย: biotech_girl

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:15:00:10 น.

กลับมาแล้วค่ะ คุณแอมอร ไปวะหนึ่งอาทิตยื แต่ทิ้งไดอารี่ที่รัก..ไว้ให้อ่นแล้ว

ให้ลูกสาวช่วย พลับบลิชให้ค่ะ
ไปอ่านยังคะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:15:35:11 น.

พี่ๆ น้องน่ะรู้แล้วว่าหลังบ้านน่ะ เอิ๊กๆๆ ตอบไปนานแล้วโด๊ย..

บางครั้งเศร้าแทบแย่แต่ทำเป็นฮาๆ ขำๆ ไปก็มีนะคะน้องน่ะ
ขอขอบคุณไมตรีที่มีให้นะคะ
จุ๊บๆๆๆๆ

โดย: biotech_girl

วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:16:09:31 น.

ปีเก่ากำลังจะผ่านไป ปีใหม่กำลังจะผ่านเข้ามา
ขอให้พบเจอแต่สิ่งดีๆ ในปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้ตลอดปีเลยนะค่ะ

-----------------

โดย: JewNid

วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:18:10:40 น.