นางโมหินี 'นฤตตมูรติ'​ มูรติการร่ายรำแห่งอง​ค์พระศิวะ และการเริงระบำของ 'นางโมหินี' อวตารแห่งอง​ค์พระวิษณุ​ และปรากฎรูป เหล่าคนธรรพ์​กำลังบรรเลงดนตรีประกอบ ขลุ่ย, กลอง, ฉิ่ง อยู่เคียงข้าง โดยการเต้นรำของพระศิวะกับพระวิษณุในรูปของนางโมหินีนั้น น่าจะเป็นเป็นเหตุการณ์ในตอนที่​มหาเทพทั้งสองพบกัน แล้วแปลงกายมาเป็น โยคีหนุ่มรูปงามและนางโมหินี ในร่างโยคินีสาวสวย เพื่อมาปราบเหล่าฤาษีที่ตั้งกลุ่มตั้งชมรมกันอยู่ใน '​ป่าตารกะ'​ หรือในอินเดียใต้จะเรียกว่า 'ป่าถิลไล'​(ป่าโกงกาง)​ ที่นอกเมือง 'จิดัมบราม' แล้วประพฤติปฏิบัติ​ตนออกนอกลู่นอกทาง และเมื่อเหล่าฤษีได้เห็นความงามของ​นางโมหินี​ ก็เกิดความกำหนัด หมายจะสังหารโยคีหนุ่ม เพื่อครอบครองนางโยคินีเมียของเขา โดยเหล่า​ฤาษีได้เสกเวทย์​มนต์​ออกมาเป็นตัวเสือพุ่งเข้ามาทำร้ายใส่ แต่พระศิวะก็สังหารเสือนั้นแล้วฉีกเอาหนังเสือนั้นมาทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม แต่แล้วเหล่าฤาษีก็เสกเวทย์​มนต์​ให้เป็อสรพิษ​ร้าย พระศิวะจึงสังหารงูนั้นแล้วนำมาคล้องที่ร่างกายเป็นสายสังวาลย์​นาคราช ครั้นสุดท้ายเหล่าฤษีก็ได้ปลดปล่อยเจ้าอสูรมูลยกะหมายให้เข้ามาสังหารพระศิวะ ดั่งในรูปด้านซ้ายของภาพจะเห็นพระศิวะใช้ตรีศูล เสียบแทงเข้าไปในร่างของอสูรมูลยกะที่ถือดาบและโล่กำลังพุ่งเข้ามาใส่จากเบื้องบน แล้วอสูรนั้นก็สิ้นชีพลงใต้พระบาทของพระศิวะที่ขึ้นไปร่ายรำอยู่บนลำตัวของอสูรนี้ แทนความหมายว่า "พระองค์ได้กำราบ 'อวิชชา'​ หรือความไม่รู้ที่ได้แสดงออกมาโดยสัญลักษณ์​ในรูปอสูรมูลยกะนี้ ให้หมดสิ้นไปแล้ว" และหลังจากนั้นพระศิวะในร่างของโยคีหนุ่มนั้น ก็สามารถกำหราบเหล่าฤาษีทุศีลนั้นลงไปได้และทำให้เหล่าฤาษีทั้งหมดกลับมาปฏิบัติตนบำเพ็ญเพียรตามทางที่ควรจะเป็น จนเป็นเรื่องราวแห่ง 'ศิวะนาฏราช' ที่ทราบกันดี ทางฝ่ายอินเดียใต้นั้น มีตำนานกันต่อไปอีกว่าความงามของนางโมหินีนั้น งามถึงขนาดพระศิวะยังทนไม่ได้ ถึงขนาดที่เคยมีอะไรกัน และได้กำเนิดลูกออกมาเป็น 'พระอัยยัปปัน'​ เทพองค์สำคัญแห่งรัฐเกรละ หรือที่บางตำนานก็จะกล่างถึงว่า​นางโมหินี​ สวยจนพระศิวะแค่เห็นก็ถึงกับ 'พีชะ'​ หรืออสุจิเคลื่อน แล้วได้นำไปหยอดในหูนางอัญชนาในรามายณะ หรือนางสวาหะ​ในรามเกียรติ์ จนเป็นต้นกำเนิดแห่ง 'หนุมาน' แต่ภาพแกะสลักที่เทวาลัย​โฮ​ย​ศา​เลศ​วรา​แห่งนี้ เท่าที่สังเกตุดู รูปเทพต่างๆจะมีเนื้อหาของเรื่องที่ไม่ต่อเนื่องเป็นเนื้อเรื่องเดียวกัน   รูปแกะสลักนางโมหินีที่ด้านขวาของภาพ พระหัตถ์​ด้านซ้ายกำลังถือหม้อน้ำอมฤตอยู่ ก็อาจจะเป็นเหตุการณ์​ภายหลังการกวนเกษียรสมุทร ที่พระวิษณุ​อวตารร่างมาเป็นนางโมหินี เพื่อใช้ความงามล่อลวงพวกอสูรไป แล้วระหว่างนั้นเองก็ได้แบ่งเทน้ำอมฤตออกมาให้แต่เหล่าเทวดาทั้งหลายได้ดื่มกิน โดยรูปแกะสลักของพระศิวะ และนางโมหินี ในภาพนี้อาจจะเป็นคนละเหตุการณ์​กัน แต่ทั้งสองอยู่ในลักษณะการร่ายรำที่เหมือนกัน ก็เลยก็นำมาแกะสลักไว้ใกล้กันโดยมีเหล่าคนธรรพ์​มาบรรเลงดนตรี เพื่อความต่อเนื่องกลมกลืนของภาพแกะสลักก็เป็นได้ เทวาลั​ยโฮยศาเลศวรา เมือง​ฮา​ลิ​บิ​ดู​ รัฐ​กรณาฏกะ ยังมีสาระเรื่องราวดี ๆ ที่อยากเล่าตามมาดูเราได้ที่ ; My blogs link 👆  https://sites.google.com/site/dhammatharn/ https://abhinop.blogspot.com https://abhinop.bloggang.com ททมาโน ปิโยโหติ #ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก A giver is always beloved.   Create Date : 08 มีนาคม 2564 1 comments Last Update : 8 มีนาคม 2564 13:08:12 น. Counter : 1406 Pageviews. Share Tweet

ยังมีสาระเรื่องราวดี ๆ ที่อยากเล่าตามมาดูเราได้ที่ ; My blogs link 👆 https://sites.google.com/site/dhammatharn/ //abhinop.blogspot.com //abhinop.bloggang.com ททมาโน ปิโยโหติ #ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก A giver is always beloved.   โดย: ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก 8 มีนาคม 2564 14:20:51 น.