Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องสั้น : จดหมายเหตุหนึ่งหญิงสองชาย

***จดหมายเหตุหนึ่งหญิงสองชาย***

ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล


ถึง คุณอรดี
ฉันมีเรื่องอยากเล่าให้คุณฟัง....
กานดา หมายถึงนางอันเป็นที่รัก หรือหากจะใช้ให้เหมาะสมกับสถานภาพของหญิงที่มีคู่อยู่ครองแล้ว ย่อมหมายถึงเมียรักนั่นเอง สาเหตุที่ต้องกล่าวถึงคำคำนี้ก็เพราะมันเป็นชื่อของฉัน และที่สำคัญมันอาจสอดคล้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต เรื่องราวอันเลวร้าย ที่ฉันได้พบรักแท้ หากแต่เพียงฉันไม่มีโอกาสได้สัมผัสถึงความรู้สึกนี้ให้ยืนยาวได้ จะมีสักกี่คนที่ได้พบชายที่รักเรา รักมากถึงขนาดตายแทนได้เลย มันหาโอกาสยากนัก ที่สำคัญมันพิสูจน์ยากว่าชายคนนั้นมีรักแท้ให้เรา และตายแทนเราได้หรือไม่ แต่ฉันขอแนะนำว่าเราไม่ควรอยากรู้ว่าผู้ใดรักเราถึงขนาดตายแทนได้ แต่สำหรับฉัน ฉันพบแล้วผู้ชายคนที่รักฉันจริงจากใจ แต่ฉันไม่มีความสุขกับการได้พบเท่าไรนัก

ฉันอยากให้คุณรู้ว่าชีวิตฉันตอนนี้เป็นอย่างไร ฉันกับลูกเรามีความสุขดี มีความสุขมากที่ได้อยู่กับผู้ชายที่ชื่อ “กานต์” สามีคนที่สองของฉัน เขาเป็นคนดีทั้งๆที่เขารู้อยู่แก่ใจว่าลูกฉันไม่ใช่ลูกเขา แต่เขาก็รักดูแลเอาใจใส่ อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าฉันผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายนั้นมาก็ได้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรฉันก็มีความสุขกับการใช้ชีวิตคู่ เขาเป็นคนที่กลับบ้านตรงเวลาตลอด เสมอต้นเสมอปลาย ดูแลเอาใจใส่ฉันและลูกเสมอมา

ส่วนสามีเก่านั้น....มีหลากหลายเรื่องราวเกิดขึ้นในการใช้ชีวิตคู่ระหว่างฉัน กับ “ปรพล” แต่มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ทำให้เราสองต้องจากกัน แต่อย่างน้อยเขาก็ทำให้ฉันรู้ว่า เขารักฉันมากจริงๆ มันเป็นการพิสูจน์ทุกคำพูดของเขาได้ภายในครั้งเดียว ระหว่างการใช้ชีวิตด้วยกัน ฉันเป็นแม่บ้านแม่เรือน ส่วนเขาออกไปทำงานหนักนอกบ้านทุกวัน เขาไม่ค่อยมีเวลาว่างให้กับชีวิตครอบครัวเท่าไรนัก วันวันทำแต่งาน แม้วันหยุดประจำสัปดาห์เขาก็ยังหอบงานมาทำที่บ้าน หลายครั้งที่งานทำให้เรามีปากเสียงเถียงกันจนกลายเป็นปัญหาโลกแตก เถียงกันไม่มีที่สิ้นสุด ที่ฉันแต่งงานกับเขามีสาเหตุเดียวก็คือ เขาเป็นคนขยัน เขาเก็บเงินมาขอฉันแต่งงานได้ นี่ก็เป็นสิ่งที่ฉันภูมิใจในตัวเขา ชีวิตหลังแต่งงานนั้น สิ่งที่ฉันเคยชอบ คือความขยันของเขามันกลับมาทำร้ายความรู้สึก ทำให้ฉันไม่มีความสุขในการใช้ชีวิตคู่ ‘เขาขยันเกินไป’ จนไม่มีเวลาเหลือให้ฉันเลย ชีวิตหลังแต่งงานมันไม่ดีอย่างที่ฉันเคยคิดไว้ ในขณะที่ฉันเริ่มมีปัญหากับปรพล เพราะเขากลับบ้านดึกทุกวัน มีเพียงเพื่อนสาวของฉันเท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง เป็นคนดูแลเอาใจใส่ พาฉันไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลายความตรึงเครียด ฉันเริ่มจากเที่ยวกลางวันตามสถานที่ต่างๆ ดูหนัง ฟังเพลง เต้นร้องคาราโอเกะไปวันๆ ยิ่งฉันเห็นว่าปรพลกลับบ้านดึกด้วยแล้วทำให้ฉันออกท่องราตรีกับเพื่อนๆ และหลายครั้งที่ปรพลกลับมาแล้วไม่เจอฉันอยู่บ้าน ทำให้เราต้องทะเลาะทุ่มเถียงกันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างไม่เชื่อในเหตุที่ยกมาอ้าง ต่างก็ว่าเหตุผลของตนสำคัญกว่า ปรพลจะอ้างถึงอนาคตความเป็นอยู่ที่ดีของครอบครัวเสมอ นั่นมันคือเรื่องเงินที่เขาออกไปหามันจนมืดค่ำทุกวัน ส่วนฉันเองฉันไม่เคยเห็นอะไรสำคัญไปกว่า ความเอาใจใส่ที่เขา ‘ต้อง’ มีให้ฉัน เวลาที่เขา ‘ต้อง’ มีให้กับครอบครัวมากกว่าที่เป็นอยู่ ฉันเถียง-เขาเถียง-ฉันเงียบ-เขาเงียบ-ฉันมองตา-เขาจ้องตา-ฉันงอนทำจริตสะบัดสะบิ้ง…แต่เขากลับบอกรักและหอมแก้มฉันก่อนนอนเสมอ ซึ่งฉันไม่เคยเชื่อเขาเลย

มีเรื่องที่ฉันต้องขอขอบคุณอย่างมาก คือที่คุณทำให้ฉันรู้ว่าปรพลรักฉันจริง วันนั้นเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ เขาไม่หอบงานมาทำอีกแล้ว เขาชวนฉันไปทำบุญด้วยกัน ตั้งใจว่าจะทำให้ครบเก้าวัด แต่คุณรู้ไหมว่าตอนที่เราสองคนบังเอิญมาเจอคุณเราเพิ่งทำไปได้วัดเดียว ฉันตกใจมากเพราะฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร จนคุณด่าออกมาฉันจึงรู้…รู้อยู่แก่ใจ คุณกับฉันเถียงกันรุนแรง โดยมีปรพลยืนฟังอยู่ไม่ห่าง และฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะรุนแรงถึงขนาดคุณต้องพกปืนมาด้วย ความจริงเรื่องทั้งหมดมันก็เพราะผู้ชายคนเดียวที่เราต่างหลงรักเขา ฉันจำได้ดีวันนั้นไม่ว่าคุณจะด่าว่าฉันอย่างไร ฉันเถียงและด่ากลับไปทุกครั้ง แต่พอคุณคว้าปืนออกมาจากกระเป๋าที่คุณถือ ฉันทำอะไรไม่ถูก มันสั่นไปทั้งตัว ปืนกระบอกนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกผิด มันทำให้ฉันคิดได้ทันทีว่าสิ่งที่คุณด่ามันคงเป็นจริงอย่างที่คุณพูด สาเหตุก็เพราะความน่ากลัวของมันบังคับใจฉันให้ต้องคิดอย่างนั้น ฉันไม่รู้ว่าคุณจะลั่นไกตอนไหน แต่สำหรับปรพลเขาเหมือน ‘รู้ใจคุณ’ ทันทีที่คุณลั่นไกเขาเข้ามาขวางและผลักฉันล้มลง คุณก็เห็นว่ากระสุนนั้นมันผ่านอกซ้ายเขาออกไป และเขาสิ้นใจตรงนั้น...คุณรู้ไหมว่าก่อนหน้านี้เขาลาพักร้อนพาฉันไปเที่ยวเชียงใหม่ ชีวิตครอบครัวฉันใกล้จะลงตัวแล้ว และฉันอยากให้คุณรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาบอกรักฉันทุกวัน แต่ฉันไม่เคยเชื่อเลย จนวันที่คุณลั่นไกออกมานั้น เขาได้พิสูจน์ให้เห็นว่าทุกคำบอกรักของเขานั้นมันออกมาจากใจจริง เหตุการณ์นี้ทำให้ฉันเสียใจอย่างมากแม้ฉันจะได้รับรู้ว่ามีชายคนหนึ่งที่สามารถตายแทนฉันได้ แต่เขาก็ตายไปแล้ว ‘มันก็หมดประโยชน์ที่ฉันได้รับรู้’

สิบปีแล้ว ที่คุณใช้ชีวิตอยู่ในคุก ฉันหวังว่าคุณจะสบายดี ฉันไม่ได้เขียนจดหมายฉบับนี้เพื่อมาตอกย้ำซ้ำเติม หากเพียงแต่ฉันอยากให้คุณหายโกรธ อีกอย่างคุณก็รู้แล้วว่าเขาเลือกฉัน และอยากให้คุณเข้าใจ ฉันยอมรับว่าฉันไม่รู้จริงๆว่าเขามีคุณอยู่ คุณลองคิดดูสิถ้ามีผู้ชายสักคนที่ดีพร้อมไปทุกอย่าง ทั้งฐานะ หน้าตา เอาใจก็เก่งใครจะไม่หลงรัก สาเหตุที่ฉันรักเขาคงเป็นสาเหตุเดียวกับคุณ

ฉันเคยโกรธคุณอยู่พักหนึ่งที่คุณทำให้พ่อของลูกฉันตาย วันนั้นฉันท้องได้สองเดือน ฉันเครียดมากเพราะกลัวว่าเด็กในท้องนั้นจะไม่มีพ่อ แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะโกรธคุณไปเพื่ออะไร โกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ที่สำคัญเรื่องทั้งหมดฉันคิดดูแล้ว ความจริงฉันก็มีส่วนผิด ฉันไม่ควรที่จะทำร้ายจิตใจของคุณเลย “แย่งผัวชาวบ้าน” คำนี้ที่คุณด่าฉันเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง ความจริงฉันไม่ควรทำอย่างนั้นเลย เพราะ ‘ฉันก็มีผัวอยู่แล้วทั้งคน’ จนเขามาตายจากฉันไป และเพราะสาเหตุนี้ทำให้ฉันยังต้องอยู่กับสามีคุณ เพราะไม่อย่างนั้นลูกฉันต้องกำพร้าพ่อแน่ๆ

หนึ่งหญิงคือ “กานดา” คือตัวฉันเอง คือคนที่ได้มีโอกาสสวมชุดเจ้าสาวสีขาวสวย คือคนที่มีสามีแล้ว คือคนที่มีลูกแล้ว คือเมียอันเคยเป็นที่รักของชายผู้หนึ่งซึ่งจากฉันไปแล้ว ชายคนนี้ทำให้ฉันรู้ว่าเขารักฉันจริง ใช่เพียงรักแค่ค่ากามาเท่านั้น เขาจากฉันไปและคงไม่หวนคืน
หนึ่งชายคือ “กานต์” คือคนที่เป็นพ่อเลี้ยงของลูกฉัน คือคนที่เคยเป็นสามีคุณ คือคนที่เลือกอยู่กับฉันคือคนที่ฉันยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยจนถึงทุกวันนี้
อีกหนึ่งชายคือ “ปรพล” คือคนที่ตายแทนฉันไปแล้ว คือคนที่ถูกคุณยิงตาย คือคนที่ฉันยังคิดถึงอยู่จนถึงทุกวันนี้

ป.ล. ฉันไม่อยากรู้ว่าคนที่เคยเป็นสามีคุณ รักถึงขนาดตายแทนฉันได้หรือไม่...


Create Date : 25 มกราคม 2551
Last Update : 25 มกราคม 2551 19:34:01 น. 20 comments
Counter : 1500 Pageviews.

 
หัดเขียนเรื่องสั้นไปเรื่อยครับ เขียนแล้วมันทำให้ลืมเรื่องราวต่างๆในชีวิตประจำวัน แก้เหงา แก้เซ็งได้...เรื่องง่ายๆที่เรารู้เราเห็นกันทุกวันอย่างเรื่องนี้ครับ...อาจไม่ร้ายแรงเท่ากับในเรื่องแต่ก็ทำนองนี้

ทุกคอมเม้นท์เป็นกำลังใจครับ...


โดย: ศิลป์ใจ (ศิลป์ใจ ) วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:19:47:06 น.  

 
กานดาใจร้ายจัง ทำไมทำร้ายจิตใจของอรดีได้ถึง 2 ครั้ง


โดย: หน้าม้า IP: 124.121.182.229 วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:18:47:28 น.  

 
โอ้! เจออาจารย์แล้ว

ว่าจะหัดเขียนอยู่พอดี

ชี้แนะผมด้วยนะครับ

ขอแอดเป็นเพื่อเลยนะครับ

อิอิ!



โดย: สคน. วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:18:52:02 น.  

 
แวะมาเยี่ยมครับ กานดาใจร้าย ฟันธง หึ


โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:8:12:17 น.  

 
ชิ ชิ


โดย: spms IP: 124.121.182.229 วันที่: 27 มกราคม 2551 เวลา:13:12:46 น.  

 


แวะมาค่ะ...แต่ยังมะได้อ่าน
แปะไว้ก่อนนะ

กับมาละค่อยอ่าน


โดย: แป้ง_ตรางู IP: 203.156.27.166 วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:2:05:00 น.  

 


อยากจะบอกว่า....อ่านจบแย๊ววววุ้ยยย เย่ๆๆ
เปน จม. ฉบับที่ยาวที่สุดเท่าที่อ่านมา55

แวะเอากำลังใจมาฝากนักเขียนค่ะ
ปล. จากนักอ่าน(มั่ง ไม่อ่านมั้ง)) ฮี่ๆ



โดย: แป้ง_ตรางู IP: 203.146.85.150 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:30:23 น.  

 
เต็มสิบ


โดย: pumpond วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:16:24 น.  

 



แวะมาทักทายค่ะ เจ๊ก



โดย: แป้ง_ตรางู IP: 202.44.8.100 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:59:55 น.  

 


อิอิ....
//mayamaya.diaryclub.com/
ไดแป้งเองจร้า
ว่างๆแวะไปนะ



โดย: แป้ง_ตรางู IP: 202.44.8.100 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:18:55 น.  

 


ไม่อัพบล๊อกเรย
งืมๆ..ฉงฉัยลุกมะขึ้น แหง๋มๆ



โดย: แป้ง_ตรางู IP: 203.156.20.144 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:51:56 น.  

 
ต้องขอโทษคุณแป้งและคนอื่นๆจริงๆครับช่วงนี้มีเครียดเรื่องงานนิดหน่อย ต้องทำรายงานค่อนข้างเยอะ อีกยังมีปัญหาชีวิต มันค่อนข้างวุ่นวายและสับสน แต่ผมกำลังจะผ่านมันไปได้ด้วยดีครับ แต่จะเอาเรื่องมาลงให้อ่านกันแน่ๆครับ ขอผมอ่านเองอีกสัก สอง-สาม รอบ เพื่อดูคำผิดและประโยคที่มันไม่ดีออกไปครับ


โดย: ศิลป์ใจ (ศิลป์ใจ ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:21:19 น.  

 
สู้ๆนะสินใจ
รออ่านกลบทด้วย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะจ๊ะ

สู้เค้า สู้เค้า พวกเรามาเชียร์



โดย: pumpond วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:10:10 น.  

 
ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไวเครียนน่ะเจ็ก
กำลังใจพรั่งพลู แต่อาจอยู่ใกล้แค่หมอกควันกลั้นไว้ ต้องใช้ใจสัมผัสน่ะ
อิอิอิ สู้ๆๆ


โดย: หมวย IP: 125.25.9.39 วันที่: 29 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:43:30 น.  

 
อีกานดาร้ายมากๆ เลย โ ดนเต็มๆ


โดย: kk IP: 114.128.20.72 วันที่: 27 มีนาคม 2552 เวลา:19:34:28 น.  

 
เขียนแล้วช่วยให้หายเหงาได้ก้ดีใจด้วยพ่อคนขี้เหงา.ว่าง.....จะช่วยอ่านนะ...บาย


โดย: jj IP: 115.67.47.108 วันที่: 22 สิงหาคม 2552 เวลา:0:36:52 น.  

 
ช่วยให้หายเหงาได้ก็ดี ว่างจะเข้ามาอ่านมากทักทายนะ


โดย: jee...... IP: 115.67.186.31 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:11:17:34 น.  

 
อ่านจบแล้วค่ะ ถ้าเป็นเรื่องจริงก็อึ้ง


แอมอร


โดย: peeamp วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:21:31:23 น.  

 
อ่านแล้วนะ ดีดี
ในชีวิตนึง อยากจะมีคนรักเราอย่างจริงในอย่างกานดา
แต่ไม่อยากเป็นอย่างกานดาที่ได้รู้และตาสว่างเมื่อวันที่ท้องฟ้าไม่มีทางหวลกลับมาสว่างได้อีกเลย


โดย: noonar IP: 115.31.136.249, 117.121.208.2 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:04:40 น.  

 
อย่ากทราบที่มาของเรื่องนี้ค่ะ


โดย: 55555 IP: 183.88.253.30 วันที่: 17 สิงหาคม 2557 เวลา:14:59:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ศิลป์ใจ
Location :
สระบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




******###@###*****
...เรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เลือกเรื่องเล็กๆที่เป็นช่องว่างของสังคม มา ตัด เสริม เติม แต่ง ซึ่งอาจเหลือความจริงเพียงน้อยนิด และเรื่องราวเหล่านี้อาจทำให้ใครหลายคนก้าวเข้าไปถึง ช่องว่างที่ใครหลายคนอาจไม่เคยเห็น...
*******************
*****###@###******
...งานเขียนใน Weblog นี้เป็นของ ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล ได้รับความคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗...
*******************
Friends' blogs
[Add ศิลป์ใจ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.