Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องสั้น : สายเลือด

***สายเลือด***

ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล


แม่ของฉันถูกสังคมกล่าวหาว่าชอบแย่งสามีชาวบ้าน พ่อของฉันเป็นโรคร้ายที่สังคมรังเกลียด ตัวฉันเองก็เรียนหนังสือไม่จบเพราะต้องลาออกมาคอยดูแลพ่อ น้องชายของฉันคงจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในครอบครัว และเขาก็โชคดีมากถึงแม้ว่าเขาเกิดในครอบครัวที่มีสภาพแบบนี้ก็ตาม
…………………………….


พ่อฉันเป็นหัวหน้าครอบครัวที่แสนดี จนกระทั่งเมื่อต้นปีฉันก็รู้ว่าพ่อเป็นวรรณโรค ทำให้พ่อทำงานไม่ไหว รายได้หลักของครอบครัวลดน้อยลง ส่วนแม่เมื่อรู้ว่าพ่อเป็นโรคร้ายจึงเริ่มตีตัวออกห่าง และในที่สุดแม่ฉันก็มีสามีใหม่ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้แม่ของฉันถูกสังคมกล่าวหาว่าแย่งสามีชาวบ้าน และถ้าจะพูดกันตรงๆแม่ฉันก็เป็นคนขี้เหล้าดีๆคนหนึ่ง ทำให้อยู่กับใครไม่ได้นาน ส่วนใหญ่แล้วไม่เกินหนึ่งเดือน แม่จะกลับมาบ้านทุกครั้งหลังจากที่เลิกกับคนอื่น วันที่แม่กลับมาบ้าน ครอบครัวของฉันจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม โดยเฉพาะพ่อจะเป็นคนที่ดีใจออกหน้าออกตาที่สุด แม่จะมาอยู่กับพ่อเหมือนเดิมที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันมามากกว่า 20 ปี แต่แม่ก็กลับมาอยู่กับพวกเราได้ไม่นาน ทุกครั้งที่แม่เมาแม่จะหายออกจากบ้านไปทุกครั้ง รู้ข่าวอีกทีก็ตอนที่แม่ไปกินไปนอนอยู่บ้านคนอื่น หลายครอบครัวต้องลงเอยด้วยการหย่าร้างโดยมีแม่ของฉันเป็นต้นเหตุ

เรื่องร้าย ๆ ซ้ำเติมชีวิตฉันมากขึ้น เมื่อมีข่าวลือในหมู่บ้านว่าพ่อของฉันเป็นเอดส์ ทำให้ฉันไม่สามารถพึ่งพาอาศัยใครได้เลย ทุกคนในหมู่บ้าน ต่างเมินหน้าหนี ฉันได้ยินข่าวลือนี้หลังจากที่ฉันได้รู้จากหมอว่าพ่อฉันติดเชื้อเอดส์เพียงสองวันเท่านั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจากวรรณโรคกลายเป็นเอดส์ไปได้อย่างไร ตอนนั้นน้องฉันยังไม่เกิด และฉันก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีน้องด้วยซ้ำไป เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดเป็นช่วงรอยต่อชีวิต เพราะ ฉันต้องลาออกจากโรงเรียนในขณะที่กำลังจะจบ ม.3 ต้องออกมาดูแลพ่อ ช่วยพ่อหาเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ และค่าใช้จ่ายอื่นๆอีกจิปาถะ

หลังจากที่พ่อของฉันได้รู้ว่าตนเองกำลังประสบกับโรคร้ายที่น่ากลัวที่สุด ไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ ในตอนนั้นแม่ฉันไม่ได้อยู่ด้วย ทุกๆเย็นหลังกลับจากทำงานพ่อจะมานั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้าบ้าน รอคอยแม่ของฉันทุกวัน ร่างกายพ่อฉันนั้นนั่งนิ่งก็จริง แต่เสียงครวญครางจากความปวดศรีษะมีให้คนผ่านไปผ่านมาได้ยินเสมอ เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่คนเป็นโรคนี้จะมีไข้ขึ้นสูงเวลาอากาศเย็นๆ มีอยู่วันหนึ่งฉันเฝ้ามองดูพ่อเหมือนกับทุก ๆ วัน ฉันเริ่มแปลกใจเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของพ่อ ที่ห่างหายจากชีวิตฉันไปนาน ด้วยความสงสัยฉันจึงมองเลยพ่อของฉันออกไปตามทางเดิน สังเกตุเห็นผู้หญิงผมยาว รูปร่างสูง พร้อมกระเป๋าหิ้วใบใหญ่หนึ่งใบ หล่อนเดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จนพ่อฉันลุกยืนจากเก้าอี้ เวลานั้นเองทำให้ฉันรู้ว่า หล่อนคือผู้ให้กำเนิดฉันเอง

หลังจากที่แม่เข้ามาอยู่บ้านแม่ไม่รู้ว่าพ่อเป็นเอดส์จึงอยู่กินกับพ่อปกติ แต่ส่วนใหญ่แล้วแม่จะมานอนกับฉัน แม่บอกกับฉันว่าไม่อยากจากฉันไปไหนอีก และก็เหมือนเดิมแม่ยังคงกินเหล้าทุกวันจึงทำให้ที่นอนฉันมีกลิ่นเหล้าฟุ้งเต็มห้องไปหมด แม่ไม่จากฉันไปไหนเหมือนอย่างที่พูดจนเวลาผ่านไปประมาณสามเดือนฉันก็เริ่มสังเกตุเห็นท้องแม่ใหญ่ขึ้น และก็เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ แม่กำลังจะมีน้องตัวน้อยๆให้ฉันอุ้ม เวลานั้นฉันดีใจมากที่จะมีน้อง แต่ฉันก็รู้อยู่แก่ใจว่าพ่อฉันมีเชื้อเอดส์ ฉันจึงดีใจได้ไม่นานนัก

พ่อของฉันเครียดมากเมื่อได้รู้ว่าแม่ตั้งท้อง รอยยิ้มของพ่อหายไป ทุกๆวันพ่อจะออกไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวเดิม อาการซึมของพ่อดูแล้วเหมือนตอนแม่ไม่อยู่ด้วย สิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุดในเวลาแบบนี้คือออกไปนั่งคุยเป็นเพื่อนพ่อเท่านั้น ส่วนแม่ก็ยังคงดื่มเหล้าเหมือนเดิม แต่ก็ยังดื่มน้อยลงกว่าเก่า เรื่องราวต่างๆในครอบครัวของฉันเป็นแบบนี้จนกระทั่งน้องชายตัวน้อยๆของฉันลืมตาดูโลก วันนั้นพ่อมีรอยยิ้มให้กับเด็กตัวน้อยๆอีกครั้ง ฉันรู้สึกว่าคงเป็นวันที่ครอบครัวฉันมีความสุขที่สุด เวลานั้นหมอที่โรงพยาบาลยังไม่รู้ว่าพ่อของเด็กเป็นใคร เพราะถ้ารู้น้องชายตัวเล็กของฉันคงจะโดนเจาะเลือดเหมือนฉันโดนเมื่อตอนปลายปีที่แล้ว

หลังจากแม่ฉันคลอดน้องออกมาแล้วแม่ก็หายหน้าไปเหมือนเดิม ฉันเป็นคนดูแลน้องมาโดยตลอดจนตอนนี้น้องอายุได้ประมาณสองขวบ เวลานี้เองที่ น้องชาย แม่ และตัวฉัน ถูกทางโรงพยาบาลเรียกไปตรวจเลือด ผลการตรวจของแม่ออกมาเหมือนดังที่ฉันคิดไว้ แม่ฉันติดเชื้อเอดส์ ตัวฉันเองก็ปลอดเชื้อเหมือนเดิม แต่น้องชายของฉันนี่สิ มันไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย เขาโชคดีจริง ๆ ที่ไม่ติดเชื้อเอดส์ ซึ่งทำให้ฉันไม่แน่ใจว่าแม่ติดเชื้อมาจากพ่อหรือไม่ ?

ที่ฉันบอกว่าน้องชายของฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในครอบครัว เหตุผลก็เพราะว่า เด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างเขาจะรู้เรื่องอะไร และเขาก็เป็นคนที่โชคดีมากเพราะเขาไม่มีทางรู้หรอกว่าเขาไม่มีเลือดของพ่ออยู่ในตัวเลยสักนิด และถ้าเขารู้เขาก็คงจะดีใจ !!! สายเลือดเขามาจากไหนฉันไม่รู้ แต่เขาคือน้องชายร่วมมารดาเดียวกับฉัน “ฉันรักทุกคนในครอบครัว” แต่ที่ฉันเอาเรื่องไม่ดีของคนในครอบครัวมาเล่าให้ทุกท่านฟังก็คงเป็นเพราะ “ฉันรักสังคมมากกว่า” อย่าทำแบบนี้กันอีกเลย “ขอร้อง”



Create Date : 28 ตุลาคม 2550
Last Update : 28 ตุลาคม 2550 7:29:39 น. 8 comments
Counter : 1266 Pageviews.
Share

 
มาทักทายค่ะ


โดย: icemermaid วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:9:43:59 น.  

 


โดย: มณีมรกต วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:0:29:37 น.  

 
อ่านแล้วเป็นไงบ้าง อยากรู้อะ ช่วยเสนอแนะหน่อยจ้า


โดย: ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล (ศิลป์ใจ ) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:21:09 น.  

 
พ่อติดเอดส์ได้งัย ไหนว่าแสนดีงัย


โดย: Bonus IP: 124.121.192.130 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:24:53 น.  

 
จะรักและซื่อสัย์ต่อเมียขี้เหร่และลูกน่าชังตลอดไป


โดย: เชษฐ IP: 124.120.214.203 วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:0:19:16 น.  

 
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกานค่ะ มีความสุขนะค่ะ


โดย: pimpyka_pim วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:16:49:11 น.  

 
สุดยอด


โดย: โมชิ IP: 125.26.71.18 วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:15:19:45 น.  

 
ขอนำเรื่องนี้ ไปเสนอทำรายงานนะครับ ขอบคุณครับผม ^^


โดย: jojo IP: 192.168.64.189, 58.137.21.48 วันที่: 12 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:37:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ศิลป์ใจ
Location :
สระบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

******###@###*****
...เรื่องราวมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เลือกเรื่องเล็กๆที่เป็นช่องว่างของสังคม มา ตัด เสริม เติม แต่ง ซึ่งอาจเหลือความจริงเพียงน้อยนิด และเรื่องราวเหล่านี้อาจทำให้ใครหลายคนก้าวเข้าไปถึง ช่องว่างที่ใครหลายคนอาจไม่เคยเห็น...
*******************
*****###@###******
...งานเขียนใน Weblog นี้เป็นของ ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล ได้รับความคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗...
*******************
Friends' blogs
[Add ศิลป์ใจ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.