ชาติสิ้นแล้ว
พุทธวจนธรรมวินัยจากพระโอษฐ์
<><><>
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
สิ่งทั้งปวงเป็นของร้อน
ก็อะไรเล่าเป็นของร้อน ?
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
#จักษุเป็นของร้อน
รูปทั้งหลายเป็นของร้อน
วิญญาณอาศัยจักษุเป็นของร้อน สัมผัสอาศัย
จักษุเป็นของร้อน
ความเสวยอารมณ์เป็นสุข
เป็นทุกข์ หรือมิใช่ทุกข์มิใช่สุข ที่เกิดขึ้นเพราะ
จักษุสัมผัสเป็นปัจจัย แม้นั้นก็เป็นของร้อน
ร้อนเพราะอะไร ?
เรากล่าวว่า
ร้อนเพราะไฟคือราคะ เพราะไฟคือโทสะ เพราะ
ไฟคือโมหะ ร้อนเพราะความเกิด เพราะความแก่
และความตาย ร้อนเพราะความโศก เพราะความ
รำพัน เพราะทุกข์กาย เพราะทุกข์ใจ เพราะคับแค้น
-------------------------------
#โสตะเป็นของร้อน
เสียงทั้งหลายเป็นของร้อน
#ฆานะเป็นของร้อน
กลิ่นทั้งหลายเป็นของร้อน
#ชิวหาเป็นของร้อน
รสทั้งหลายเป็นของร้อน
#กายเป็นของร้อน
โผฏฐัพพะทั้งหลายเป็นของร้อน
--------------------------------
#มานะเป็นของร้อน
ธรรมทั้งหลายเป็นของร้อน
วิญญาณอาศัยมนะเป็นของร้อน สัมผัสอาศัยมนะ
เป็นของร้อน
ความเสวยอารมณ์เป็นสุข เป็นทุกข์ หรือมิใช่ทุกข์
มิใช่สุข ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย แม้นั้น
ก็เป็นของร้อน ร้อนเพราะอะไร ?
เรากล่าว่า
ร้อนเพราะไฟคือราคะ เพราะไฟคือโทสะ เพราะไฟ
คือโมหะ ร้อนเพราะความเกิด เพราะความแก่ และ
ความตาย ร้อนเพราะความโศก เพราะความรำพัน
เพราะทุกข์กาย เพราะทุกข์ใจ เพราะความคับแค้น
------------------------------
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อริยสาวกผู้ได้ฟังแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในจักษุ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
รูปทั้งหลาย
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณอาศัยจักษุ ย่อมเบื่อ
หน่ายแม้ในสัมผัสอาศัยจักษุ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในความเสวยอารมณ์ที่เป็นสุข
เป็นทุกข์ หรือมิใช่ทุกข์มิใช่สุข ที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย
-----------------------------
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในโสตะ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
เสียงทั้งหลาย
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในฆานะ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
กลิ่นทั้งหลาย
#ย่อมเยื่อหน่ายแม้ในชิวหา ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
รสทั้งหลาย
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในกาย ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
โผฏฐัพพะทั้งหลาย
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในมนะ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ใน
ธรรมทั้งหลาย
#ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในวิญญาณอาศัยมนะ ย่อมเบื่อ
หน่ายแม้ในสัมผัสอาศัยมนะ
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในความเสวยอารมณ์ที่เป็นสุขเป็นทุกข์ หรือมิใช่ทุกข์ มิใช่สุข ที่เกิดขึ้นเพราะมโน
สัมผัสเป็นปัจจัย
เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมสิ้นกำหนัด เพราะสิ้นกำหนัดจิต
ก็พ้น เมื่อจิตพ้นแล้ว ก็รู้ว่าพ้นแล้ว
...อริยสาวกนั้นทราบว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นอีกที่เพื่อความเป็นอย่างนี้ไม่มี.
: พระไตรปีฎก (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๔
เล่มที่ ๔๙ - ๕๐ ข้อที่ ๕๔.
| Create Date : 17 มกราคม 2564 |
| Last Update : 17 มกราคม 2564 18:42:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 154 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [