ดี
"...ธรรมะสืบที่เนื่องจากเปรตตนนั้น..."
"...หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ท่านพูดถึงธรรมะหลังจากเล่าเรื่องเปรตตนนั้น ดังต่อไปนี้:-
บรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้น เมื่อไม่มีทุกข์มาถึงตัว มักจะไม่เห็นคุณค่าของพระศาสนา มัวเมา ประมาท ปล่อยกายปล่อยใจให้ประพฤติทุจรติ ผิดศีลธรรม อยู่เป็นประจำนิสัย เห็นผิดเป็นถูกเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ต่อเมื่อได้รับทุกข์เข้า ที่พึ่งอื่นไม่มีนั้นแหละจึงได้คิดถึงพระคิดถึงศาสนา
แต่เป็นเวลาที่สายไปเสียแล้ว เรื่องความดีนั้น เราต้องทำอยู่เสมอ ให้เป็นที่อยู่ของจิต เป็นอารมณ์ของจิต ให้เป็น มรรค คือทางดำเนินไปของจิต มันจึงจะเห็นผลของความดีไม่ไช่เวลาใกล้จะตาย จึงนิมนต์พระไปให้ศีลให้ไปบอกพุทโธ หรือตายไปแล้ว
ญาติจึงเคาะโลงบอกให้รับศีลเช่นนี้เป็นการกระทำที่ผิดหมด เหตุเพราะ คนเจ็บนั้น จิตมัวติดอยู่กับเวทนาไฉนจะมาสนใจใยดีกับศีลได้ เว้นแต่ผู้รักษาศีลมาเป็นปกติเท่านั้น จึงจะสามารถระลึกถึงศีลของตัวเองได้ เพราะตนเองเคยทำมาจนเป็นอารมณ์ของจิตแล้วเท่านั้น
แต่ส่วนมาก พอใกล้จะตาย จึงมีผู้เตือนให้รับศีล ยิ่งคนตายแล้วไม่ต้องพูดถึง เพราะคนตายนั้นร่างกายกับจิตใจไม่รับรู้ใดๆแล้ว แต่ที่ทำมาก็ถือว่ายังเป็นเรื่องที่ดีตัวอย่างเช่นพระเทวทัต ทำกรรมมาจนสุดท้ายถูกแผ่นดินสูบ เมื่อร่างลงไปถึงคาง จึงระลึกถึงความดีของพระพุทธเจ้าได้แล้วขอถวายคางเป็นพุทธบูชา พระเทวทัตยังมีสติระลึกได้ จึงพอมีผลดีอยู่บ้างในอนาคต แม้เปรตตนนั้นก็เหมือนกัน ตายไปแล้วจึงสำนึกมาขอส่วนบุญ เมื่อตอนมีชีวิตอยู่ เคยทำลายแม้กระทั่งพระพุทธรูปที่ตนนับถือ การที่พระแผ่เมตตาให้ เขาจะได้รับหรือเปล่าไม่รู้ สู้เราทำเอาเองไม่ได้ เราทำให้ตัวเราเอง จะได้มากได้น้อย เท่าไรก็มีความปีติเอิบอิ่มใจมากเท่านั้น..."
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่
| Create Date : 14 มกราคม 2564 |
| Last Update : 14 มกราคม 2564 20:17:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 164 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [