รีวิวหนังเรื่อง The shack กับการจัดการความทุกข์

เมื่อวานนั่งดูหนังเรื่อง The shack เป็นหนังคริสเตียนสไตล์ครอบครัว อบอุ่นหัวใจ จริง ๆ ประเด็นมันมีมากมาย และในต่างประเทศก็มีคนโจมตีพอสมควร โดยเฉพาะพวกคริสเตียนหัวเก่า เกี่ยวกับการหมิ่นเหม่ความเชื่อบางประการในศาสนา แต่ในที่นี้ ขอพูดถึงประเด็นเดียวที่อาจจะน่าสนใจ เป็นปัญหาโลกแตกที่มีมาแต่ดึกดำบรรพ์พันปีนั่นก็คือ

Create Date : 24 กรกฎาคม 2560 Last Update : 24 กรกฎาคม 2560 11:44:28 น. Counter : 1020 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

วัด Santa Maria บนเกาะลูซอน

Santa Maria in Ilocossur, Philippine.


วัดซานตามาเรีย แห่ง Ilocos sur  (แปลว่า อิโลคอสใต้) นี้ถือเป็นหน้าเป็นตาของเกาะลูซอนเหนือ รองจากวัดแห่ง Paoay ซึ่งมีอายุเก่าแก่ไปถึงสมัยอาณานิคมของสเปนเนื่องด้วยจุดประสงค์ของทริปฟิลิปปินส์ของผมในครั้งนี้ ก็คือดู และทัศนศึกษาแต่โบสถ์คาทอลิกในยุคสเปนรุ่งเรืองซึ่งค่อนข้างแตกต่างไปจากฟิลิปปินส์ศึกษาในไทยด้านอื่นๆที่มักมุ่งเน้นไปที่การเมืองการปกครองเสียมากกว่า

แผนที่ตั้งของเมืองซานตา มาเรีย

จริงๆแล้วมิติทางด้านศาสนาของฟิลิปปินส์น่าสนใจพอๆกับพุทธศาสนาในบ้านเราด้วยความที่ตั้งอยู่ในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้เหมือนกันและหลายๆอย่างรวมทั้งรูปร่างหน้าตาของผู้คนด้วย

เราเรียกวัดแห่งนี้ติดปากว่า ซานตา มาเรีย แต่จริงๆแล้วซานตามาเรียถือเป็นชื่อเมืองในจังหวัดอิโลคอสใต้ ในฟิลิปปินส์นั้นแต่ละเมืองจะมีวัดประจำเมืองเพียง 1 แห่ง ไม่เหมือนกับบ้านเรา ที่มีวัดเต็มไปหมดวัดประจำเมือง ซานตา มาเรีย นั้น มีชื่อจริงๆว่า Nuestra Señora de laAsuncion หรือเข้าใจกันง่ายๆว่าวัดแม่พระอัสสัมชัญนั่นเอง

คำว่าอัสสัมชัญ (Assumption) เป็นความเชื่อประการหนึ่งของศาสนจักรคาทอลิก คือ การที่พระนางมารีย์พระมารดาของพระเยซูคริสต์ รับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ทั้งกายและวิญญาณโดยพระเป็นเจ้าไม่ทรงโปรดให้ร่างกายของพระนางเสื่อมสลายไปวัดไหนที่มีชื่อว่าอัสสัมชัญก็มักจะมีวันฉลองวัดประจำปีเป็นวันที่ 15 สิงหาคมอันเป็นวันที่ระลึกถึงการเสด็จสู่สวรรค์ของแม่พระนั่นเอง

ผมออกจากเมืองวีแกน (Vigan) เช่าแท็กซี่มาถึงเมือง SantaMariaด้วยระยะทางไม่ไกลนัก เมืองโบราณในฟิลิปปินส์มักจะตั้งอยู่ริมทะเลซานตามาเรีย ก็เช่นกัน ดังนั้นตลอดทางที่มาจึงเป็นทางหลวงบนไหล่เขาเลียบชายทะเลไปเรื่อยๆสีสันก็แปลกไปจากบ้านเราตรงที่มันไม่ได้เขียวแบบเขียวเวอร์ริเดียนหรือเขียวอมฟ้าแต่เป็นสีน้ำเงินเข้มๆจัดๆเลยทีเดียวเพิ่งมารู้ทีหลังว่าตรงนี้คือทะเลจีน จนกระทั่งถึงเมืองซานตา มาเรีย ซึ่งเป็นเมืองชายทะเลเล็กๆมีที่ราบแคบๆเท่านั้นเอง

วัดซานตา มาเรียแห่งนี้เขาได้รับยกย่องให้เป็นมรดกโลกจากองค์กรUNESCO เมื่อปี 1993พร้อมกับโบสถ์ในศิลปะบาโรคอีก 4 แห่ง เนื่องจากสถาปัตยกรรมอันทรงคุณค่าตั้งอยู่ในชัยภูมิอันโดดเด่นเป็นสง่า และมีอายุเก่าแก่กว่า 200 ปีเป็นมรดกความทรงจำของมนุษยชาติทีเดียว

ภูมิสถาปัตย์ของโบสถ์แห่งนี้ที่ไม่เหมือนกับโบสถ์อื่นๆในฟิลิปปินส์ที่มักจะสร้างอยู่ใจกลางจตุรัสหรือกลางเมืองบนพื้นที่ราบที่ชาวบ้านชาวเมืองสามารถเข้าร่วมได้ง่ายๆแต่โบสถ์แห่งนี้กลับมีลักษณะเหมือน “ป้อมปราการ” มากกว่าเพราะสร้างอยู่บนเนินเขาที่มีทางบันไดกว้างขวางถึง 83 ขั้นและมีทางขึ้นถึง 3 ทาง(ปัจจุบันใช้ทางหลักแค่ด้านเดียว)

เมื่อไต่บันไดขึ้นมา วิวข้างบนมองไปได้ไกลสุดสายตาเห็นภูเขาและทุ่งนาเขียวๆอยู่ลิบๆ ด้านล่างเขาว่าเป็นสุสานสมัยโบราณซึ่งมีวัชพืชปกคลุมจนร้างไปหมดแล้ว บรรยากาศเหมือนเรื่อง Pirate ofCaribbean จริงๆคือเป็นเมืองอาณานิคมที่ยังรักษากลิ่นอายโบราณเอาไว้ครบครัน

บันไดลงไปยังสุสานร้างทางนี้เลิกใช้ไปแล้ว

คนฟิลิปปินส์เขาก็มีเหตุผลของเขาในการสร้างนะครับว่าทำไมถึงต้องสร้างวัดบนเนิน เดี๋ยวขออุบไว้ก่อน

เมืองซานตา มาเรียนี้แต่เดิมชื่อ Purok อยู่ค่อนข้างไกลจากมะนิลา ถึงแม้ว่าสเปนจะสถาปนาคริสตศาสนาคาทอลิกลงในฟิลิปปินส์ตั้งแต่ปี1567 แต่เมืองแห่งนี้เพิ่งจะมีบาทหลวงคณะออกุสติน มาประกาศศาสนาในปี 1765เท่านั้นเอง แต่เดิมนั้น เมืองนี้เป็นเขต Visitaหรือพื้นที่กันดารนอกเขตของสังฆมณฑลใดๆ ไม่มีวัดเป็นของตนเองแต่จะมีบาทหลวงจากเมือง Narvacan (ที่อยู่ใกล้ๆกัน)มาคอยดูแลสัตบุรุษให้ได้ทำวัตรปฏิบัติ

และต่อมาเมื่อการศาสนาเจริญรุ่งเรืองขึ้นบาทหลวงจากคณะนักบุญออกุสติน ก็ได้สร้างโรงสวด หลังเล็กๆ คู่กัน 2 หลังหลังหนึ่งอุทิศให้พระแม่มารีย์ ส่วนอีกหลังอุทิศให้ Senor Sto.Kristo. ซึ่งทุกวันนี้โรงสวดทั้งสองหลังก็ยังอยู่ใจกลางเมืองนั่นเองในบริเวณที่เป็นตีนบันไดขึ้นไปยังโบสถ์ใหญ่แต่ทุกวันนี้ใช้งานกลายเป็นโรงเรียนไปแล้วมีเด็กๆเข้าไปตั้งโต๊ะเรียนในอาคารอายุกว่า300 ปี น่าเป็นห่วงทั้งสวัสดิภาพของเด็กๆและสงสารอาคารโบราณไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าถ้าใช้งานโดยไม่คำนึงถึงคุณค่าสถาปัตยกรรม จะโทรมลงไปได้ง่ายๆ

โรงสวดดั้งเดิมที่กลายเป็นโรงเรียนประถมไปแล้ว

ตำนานของเมืองเล่าว่า โบสถ์ดั้งเดิมของเมืองก็อยู่บริเวณตีนบันไดเนินเขานั้นเอง จนกระทั่งรูปแม่พระในวัดชอบหายไปบ่อยๆและชาวบ้านมักจะพบว่า พระรูปมาปรากฏอยู่ที่ต้นฝรั่ง บนเนินเขากลางเมืองจึงถือเป็นนิมิตรหมายอันดีว่า พระแม่มีประสงค์จะให้ตั้งโบสถ์บนเนินสูง ในปี 1810จึงเริ่มมีการสร้างโบสถ์ใหญ่ขึ้นบนเนินเขา พร้อมทั้งหอระฆังแยกออกจากตัวโบสถ์

แม่พระอัสสัมชัญ แห่งเมืองซานตา มาเรีย

นอกจากปาฏิหาริย์ของแม่พระที่เปลี่ยนที่สถิตย์เองแล้วพระรูปแม่พระอัสสัมชัญ แห่งซานตา มาเรีย ยังมีตำนานแต่แรกเริ่มที่เล่ากันมาว่าในยุคสเปนปกครองนั้น วันหนึ่ง เกิดพายุใหญ่พัดกระหน่ำทำให้เรือสเปนลำหนึ่งอัปปางลงแต่ในตอนเช้า ชาวบ้านต่างก็ประหลาดใจที่พบว่า มีตู้ใบหนึ่งลอยมาติดริมชายหาดเมื่อเปิดตู้นั้นออกก็พบพระรูปแม่พระอัสสัมชัญที่สวยงามมากพระพักตร์และพระหัตถ์สร้างจากงา งามสมบูรณ์ ฉลองพระองค์เป็นสีฟ้าปักด้วยดิ้นทองโดยที่พระรูปไม่เปียกน้ำหรือชำรุดเสียหายจากพายุเลย ชาวบ้านเห็นเป็นอัศจรรย์จึงอัญเชิญมาประดิษฐานในเมือง และเป็นองค์อุปถัมภ์ประจำเมืองซานตา มาเรียอีกด้วย

หอระฆังที่สร้างในปี 1810 และซ่อมใหญ่ในปี 1863

การสร้าง "หอระฆัง"แยกออกไปต่างหากนั้น เป็นลักษณะเฉพาะของคริสต์สถาปัตย์ในฟิลิปปินส์ครับเพราะภูมิประเทศของเขาตั้งอยู่บน Ring of fire หรือเขตภูเขาไฟที่พร้อมจะเกิดแผ่นดินไหวได้ตลอดเวลา ดังนั้น หากแผ่นดินไหวขึ้นมาหอระฆังอาจจะพังลงมาทับโบสถ์ได้ จึงต้องแยกออกไปต่างหากครับ

วัดซานตามาเรีย ก็เหมือนวัดบาโรคทั่วไปในยุคสเปนคือก่อด้วยอิฐ หนาๆ ทึบตัน และเตี้ยล่ำ มี Buttress หรือแท่งค้ำยันด้านนอกอาคาร เป็นแกนอิฐหนาทำหน้าที่ป้องกันแผ่นดินไหว ตัวอาคารยาวมาก กว้าง 14 เมตร แต่ยาวถึง 75 เมตรพอดีสำหรับสัตบุรุษทั่วทั้งเมือง ที่จะมาประชุมกันทำมิสซาในวันอาทิตย์ เป็นอาคารในสี่เหลี่ยมผืนผ้าง่ายๆโดยมี Facade ด้านหน้าเท่านั้นที่มีการประดับตกแต่งด้วยเสากลมขนาดใหญ่ค้ำอาคารไว้ และบนยอดมีถ้วยแห่งชัยชนะ (Ampulla) ตามแบบศิลปะบาโรค

Facade ของโบสถ์ใหญ่

น่าเสียดายที่ว่า ตัวอาคารจะสง่างามกว่านี้มากถ้าเอาสำนักชีที่ตั้งประจันหน้าโบสถ์ออกไปเราไม่สามารถจะหามุมตรงๆของหน้าโบสถ์ได้เลยคอนแวนท์โบราณนี้ตั้งประชิดกับหน้าโบสถ์มากๆจนเหลือแต่มุมเงยเท่านั้นและหากไปตอนเช้า ก็มักจะได้ภาพย้อนแสงของบันไดอันโด่งดังแต่ก็เห็นใจผู้สร้างนะครับบนเนินนั้นคงจะหาที่ราบได้น้อย มีที่เท่าไรก็สร้างคอนแวนท์เข้าไปเท่านั้น

Nave หรือทางเดินกึ่งกลางโบสถ์

พอเข้าไปข้างใน จะเป็น Nave หรือทางเดินกลางยาวยืดไปจนถึงแท่นบูชาโบสถ์เก่าๆเกือบทุกแห่งจะเป็นลักษณะนี้เกือบทั้งสิ้น บางวัดจะมี 1-3 Nave แต่ในวัดเก่าๆมักจะมีเพียง 1 Nave เท่านั้นและจะมีการจัดแบ่งส่วนของแท่นบูชา เป็น 3 ส่วน คือ Altarจะอยู่ตรงกลาง ด้านข้างจะเป็น Chapel ของนักบุญต่างๆขนาบไว้เป็นแบบนี้เกือบทุกวัด

หลังคาของวัดทำด้วยไม้ขัดสานกันเป็นโครงครอบพื้นที่ขนาดใหญ่ในอาคารโดยไม่ต้องมีเสาร่วมในแบบโบสถ์วิหารบ้านเราเลยซึ่งแตกต่างจากยุโรปที่มักทำหลังคาก่ออิฐเป็นทรงประทุน (Vault) วงโค้งครอบอาคารอาจจะเพราะพื้นที่เกาะเหล่านี้จะต้องเผชิญกับแผ่นดินไหวอยู่บ่อยๆการสร้างหลังคาด้วยอิฐอาจจะก่อให้เกิดโศกนาฏกรรมได้ง่ายๆ

Buttress ป้องกันแผ่นดินไหว ค้ำยันด้านข้างของโบสถ์

ตอนไปนี้โชคดีมากๆเพราะคนเฝ้าเขากำลังจะปิดโบสถ์พอดี ไปถึงก็เลยขอร้องเขาว่าอย่าเพิ่งปิดขอดูให้หนำใจเสียก่อน สมกับที่อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล เขาก็ใจดีเปิดให้

Create Date : 16 มกราคม 2557 Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2558 23:46:20 น. Counter : 548 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

เนสตอเรียน คริสต์โบราณที่เคยรุ่งเรืองในเมืองจีน

เนสตอเรียน (Nestorianism) เป็นคริสต์นิกายโบร่ำโบราณที่แตกสายออกไปจากคริสตจักรกรุ๊ปใหญ่ในศตวรรษที่5 ก่อตั้งโดย สังฆราชเนสตอเรียส (Nestorius) ชาวซีเรีย ต่อมาจักรพรรดิ์ทีโอดอซิอุสที่ 2 ทรงแต่งตั้งท่านให้เป็นสังฆราชแห่งกรุงคอนแสตนตินโนเปิล งานของท่านได้รับอิทธิพลมาจากสำนักอันติโอ๊คที่เชื่อเรื่องพระธรรมชาติของพระคริสต์ ว่ามี 2 พระธรรมชาติแบ่งแยกจากกัน คือบุคคลที่เป็นมนุษย์ อันคลอดจากพระนางมารีย์ และบุคคลที่เป็นพระเจ้า(ไม่ได้ถือกำเนิดในโลกมนุษย์) ทั้งสองคนนี้ทำงานร่วมกันในช่วงขณะเดียวและไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน

ด้วยความที่เชื่อว่าพระเยซูเป็นมนุษย์แท้จึงกระทบต่อความเชื่อเกี่ยวกับแม่พระด้วย ชาวคาทอลิกเชื่อว่า แม่พระทรงเป็น Theotokosหรือ ผู้ให้กำเนิดพระเจ้า (เพราะเชื่อว่าพระคริสต์เป็นพระเจ้า)แต่เนสทอเรียนหาเชื่อเช่นนั้นไม่ พระนางมารีย์จึงมีฐานะเป็นเพียง Chrisotokosหรือพระมารดาของพระคริสต์เท่านั้น

คำสอนเช่นนี้ถึงว่าเป็นนอกรีต (Heresy) ต่อพระศาสนจักรจึงถูกคัดค้านอย่างรุนแรงในการสังคายนาที่เมืองเอเฟซัส ในปี 431 และสังคายนาที่เมืองคัลโคดอน ในปี 451 

ด้วยเหตุที่เชื่อไม่ตรงกันจึงถูกบรรพาชนียกรรมออกไปอยู่ในเปอร์เซียอิรัก อิหร่าน กลายเป็น Church of the East  แล้วพอพวกอาหรับยึดดินแดนแถบนั้นได้ก็ระเห็จออกไปอยู่ในเมืองจีน กลายเป็นลัทธิใหญ่ในจีนตั้งแต่ราชวงศ์ถังราวศตวรรษที่ 7 มีบันทึกว่า มิชชันนารีชื่อ Apolen นำเนสตอเรียนเข้าไปเผยแพร่ในเมืองจีนกันแล้วและยังมีหลักฐานเป็นจารึกหลุมฝังศพที่มีไม้กางเขนอีกด้วย ในจีนเป็นที่รู้จักกันในชื่อ(Jingjiao) หรือนิกายแสงสว่างเป็นใหญ่อยู่ในกวางโจวในศตวรรษที่ 7 (ราชวงศ์ถัง)ในเมืองจีนจึงพบป้ายหลุมศพจำนวนมากที่ทำเป็นรูปกางเขนบนดอกบัวมีเทวดาเชิญเครื่องมานมัสการ เชื่อกันว่าแอพพลายมาจากศิลปะตะวันตก

Create Date : 16 ธันวาคม 2556 Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2558 0:05:41 น. Counter : 1395 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

วัดของศาสนามานีเคที่เหลืออยู่ในเมืองจีน

ศาลของพระมาณี หรือศาสนามานีเค Manichaeism ที่เขา Huabiao เมืองกวางโจว ประเทศจีน เชื่อว่าเหลืออยู่แห่งเดียวในโลก ศาสนามานีเคเป็นร่องรอยของศาสนาโบราณที่เกิดขึ้นเปอร์เซีย ในช่วงศตวรรษที่ 3 และแพร่หลายไปทั่วโลกในช่วงศตวรรษที่ 7 ยิ่งใหญ่จนถึงขนาดตีคู่มาเทียบเคียงแข่งขันกับคริสตศาสนาได้ ศาสนานี้แพร่ไปถึงโรมัน และแอฟริกาเหนือ ขณะที่ในเอเซียแพร่ผ่านจีนไปถึงญี่ปุ่นได้อย่างน่าอัศจรรย์ และคำสอนบางอย่างก็เคยมีอิทธิพลต่อคำสอนในคริสตศาสนาด้วย


นักบุญออกุสตินโน (St. Augustine of Hippo) พระสังฆราชชาวแอฟริกาเหนือ ก็เคยนับถือศาสนามาณีเคมาก่อนที่จะกลับใจมาเป็นคริสต์ ในโลกตะวันตก ศาสนานี้สูญหายไปหมดแล้ว เนื่องจากคำสอนขัดกับศาสนาคริสต์อย่างรุนแรง เกี่ยวกับเรื่องสัมบูรณ์ของพระเป็นเจ้า

ศาสนามานีเค เชื่อในทวินิยม (Dualism) ที่จักรวาลถูกแบ่งเป็น 2 ขั้วคือ ดี และ เลว ทั้งความดีและความเลวนี้ แสดงออกด้วยเทพแห่งความดี และเทพแห่งความชั่ว ที่ต่อสู้กันอยู่ตลอดเวลา เหมือนศาสนาโบราณต่างๆในดินแดนเปอร์เซียและเมโสโปเตเมีย จึงมีพระเจ้า 2 องค์ ซี่งแตกต่างออกไปจากศาสนาคริสต์ที่นับถือพระเป็นเจ้าเพียงองค์เดียว

Create Date : 16 ธันวาคม 2556 Last Update : 28 ตุลาคม 2559 0:37:51 น. Counter : 557 Pageviews.		0 comment
Share Tweet

เหรียญที่แพงที่สุดในโลก เคยอยู่ในสยาม

เหรียญเงินปี 1804 ของสหรัฐอเมริกา เป็นหนึ่งในเหรียญที่แพงและหายากที่สุดในโลก (ปัจจุบันจัดลำดับไว้ที่ 4) เรียกกันว่าเป็น "ราชาแห่งเหรียญ" เพราะผลิตน้อยแค่ 15 เหรียญ และ 8 เหรียญของรุ่นแรกถือว่าหายากและแพงที่สุด หนึ่งในนั้นถูกส่งมาเป็นเครื่องราชบรรณาการถึงสยามในรัชกาลที่ 3 เหรียญที่สองเป็นของสุลต่านโอมาน และมัสกัต ส่วนอีกห้าเหรียญประวัติไม่แน่นอน แต่ปัจจุบันเหรียญทั้งแปดก็ยังคงเหลืออยู่ 

Create Date : 22 กันยายน 2555 Last Update : 16 กรกฎาคม 2560 18:59:21 น. Counter : 9075 Pageviews.		20 comment
Share Tweet