โรคมารยาททางสังคมบกพร่อง
โรคมารยาททางสังคมบกพร่อง
Defective social etiquette by DrPK
คำบางคำที่คนสมัยก่อนฟังแล้วเจ็บกระดองใจมาก คือ มีคนมาว่า พ่อแม่ไม่สั่งสอน ครูบาอาจารย์ไม่อบรม ทั้งนี้เพราะเราเชื่อว่า เด็กจะดีได้ด้วยสังคมประกิต ยังดีนะที่บางคนรู้สึกโกรธ ถ้าไม่รู้สึกรู้สาเลยนี่สิจะน่ากลัวกว่านี้
เรามักให้เกียรติผู้คนที่รายล้อมรอบตัวด้วยการใช้สรรพนาม พี่ป้าน้าอาลุง ทั้งที่ไม่ได้เป็นญาติเกี่ยวดองกันเลย แต่ถ้าโดนเรียก ป้าหรือลุง ตาหรือยาย อาจโดนค้อนควักเข้าให้ ข้อหาว่าเราแก่เกิน
คำขอโทษ ขอบคุณ จะเป็นคำติดปาก ตอนนี้คงหายากพอ ๆ กับงมเข็มในมหาสมุทร
การให้อภัยเมื่อโดนกระทำ หายากเช่นกัน เพราะใช้ระบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน แค่มองหน้า เอาให้ถึงตาย นี่ถ้ายิ้มให้อาจโดนหนักกว่านี้ ตายหยังเขียดแน่ ๆ ทั้งที่เรามักยิ้มให้แก่กันเพื่อแสดงมิตรจิตมิตรใจต่อกัน
การเลือกใช้คำพูดที่ทำให้ตนดูดี ไม่มีอีกแล้ว คำที่คนฟังแล้วจี๊ดไปถึงสมองล่ะก็ ชอบกันนัก ดูถูกเหยียดหยามว่าคนอื่นด้อยกว่า ยกตนข่มท่านได้เมื่อไหร่จะรีบทำ
บนรถเมล์ อย่าหวังว่าหนุ่มหน้ามนจะลุกให้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนจำไว้ มีเงินให้นั่งแท็กซี่ ถ้าไม่พร้อมให้หนุ่มสาวมองอย่างเหยียด ๆ ว่า แก่ป่านนี้ไม่มีเงินซื้อรถอีกเหรอ
มีอีกพวกชอบด่าคนดี คนทำดีว่า ไอ้พวกโลกสวย ไอ้พวกสร้างภาพ ให้เขาห่อเหี่ยวไปเลย
คนที่ไม่มีมารยาท ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด น่าจะต้องปรับปรุงตัวเองกันบ้างเน้อ อย่าให้ถึงกับโดนคนค่อนขอดเลยว่า พ่อแม่ไม่สั่งสอน ครูบาอาจารย์ไม่อบรม
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [