601209 อยากให้ลูกหลานเป็นเจ้าคนนายคน

นานมาแล้ว ผู้เข้าสู่ระบบโรงเรียนหวังจบออกมาเป็นข้าราชการ เป็นเจ้าคนนายคน ความคิดเช่นนี้ คนยุค gen B อย่างเราคงโดนคาดหวังกันมา คนเก่งมักเข้ารับราชการ เป็นทหาร ตำรวจ ครู หมอพยาบาล ส่วนจะใหญ่โตหรือไม่ค่อยว่ากัน

แม่เราคงคิดเหมือนคนทั่วไปในยุคสมัยของแม่ การเรียนสำคัญกว่าการฝึกงานบ้าน แต่เรายังช่วยแม่ทำผม ซอย ตัด ดัดผม แต่งเล็บ งานร้านเสริมสวยโดนหัดแต่เป็นเด็กตัวเล็ก จำได้ว่า ป.4 โดนหัดซอยด้วยมีดโกน น่ากลัวจะโดนบาดมือ ฝีมือการดัดผมแม่ชมว่าเก่งเป็นที่หนึ่งในการพันแกน

งานบ้านทำอาหาร กวาดบ้านถูบ้าน ไม่ค่อยได้หัด คงเป็นเพราะต้องช่วยงานเสริมสวยอยู่แล้ว

พอเรียนมัธยมปลาย ติดอ่านนิยายเป็นเล่ม บนบ้านที่เราเรียกเหล่าเต๊งมีโต๊ะทำการบ้านส่วนตัว พอได้ยินเสียงแม่เดินขึ้นบันได เราจะหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านทันที แม่ไม่พูดอะไร กลับลงไปทำงานต่อ

แม่อยากให้ลูกขยันอ่านหนังสือ ทำการบ้านให้เต็มที่ เพราะแม่ชอบเรียนหนังสือตั้งแต่เป็นเด็ก พี่ชายคนโตเรียนหนังสือเก่ง แม่จึงรักมากเป็นพิเศษ

นอกจากส่งเสริมเรื่องเวลาให้ทำการบ้านเต็มที่ แม่จะพูดบ่อย ๆ ว่า ไม่ให้กินเผ็ด ไม่ให้กินพริก บอกว่า กินแล้วไม่ฉลาด ที่บ้านจึงต้องมีอาหารจืด ๆ หรือแกงสำหรับเด็กอีกหม้อเสมอ และกำชับไม่ให้กินน้ำชา กาแฟ บอกกินแล้วไม่ฉลาดเช่นกัน

ลูกของแม่ได้เรียนหนังสือเต็มที่ ลูกชายคนโตเป็นเจ้าคนนายคนสมใจ นอกนั้นคงได้แค่รับราชการเป็นตำรวจกับครูก้าวหน้าพอสมควร ส่วนน้องคนเล็กทำงานโรงพยาบาลเอกชน