ขึ้นบล็อกใหม่เร็วดีจัง งงไปเลยค่ะ

งงก็ให้รู้ว่างง

คนรู้ไม่คิด คนคิดไม่รู้
สาธุค่ะ

สุขสันต์วันหยุดเช่นกันนะคะพี่เอ๊ด

ทักทาย
สบายดี
ให้มีความสุขทุกวัน

กำลังเริ่มเข้าโหมดคิดโน่นคิดนี่อยู่พอดี
โชคดีที่ได้เข้ามาอ่าน
ก่อนจะคิดไปเรื่อย

ข้างๆ บ้านไม่รู้ทุบ ตอก ทึ้งอะไร จะตี 2 แล้ว
คนอื่นเขาจะหลับจะนอน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะหยุด
งานเสาร์-อาทิตย์กันทุกคนนี่ โมโห โมโห
พอมาอ่านเรื่องนี้ของคุณแอสตัน เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่คาดว่าถ้าทำได้จะหายโกรธ
โกรธให้รู้ว่าโกรธ รำคาญรู้ว่ารำคาญ รู้บ่อยๆ จะ
ไม่โกรธ ไม่รำคาญ หรือเปล่าคะ
แอบสงสัยทำไมคนอ่านบล็อกของคุณผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชาย หรือคุณผู้ชายไม่ค่อยแสดงตัว
สุขสันต์วันพระคะ(อุ๋ย!เลยมาแล้ว)

วาว..
ไม่ได้เข้ามาเยี่ยม 3-4 วัน
ไปซะ 2 blog เลย
กายเดียว แต่ ไม่ใช่กายเดิม
ใจเดียว แต่ ไม่ใช่ใจเดิม เหมือนกัน นะคะ

สงสัยให้รู้ว่าสงสัยน้า
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะพี่

โอ้ว ห่างหาย Blog พี่ไปแป๊ปเดียว Up ขึ้นหลาย Blog เลยนะครับ แบบนี้ต้องตามไปอ่านย้อนหลัง

ผมว่ากว่าจะถึงจุดที่พี่เขียนได้ตรงนั้น ต้องอาศัยการฝึกมากโขทีเดียวนะครับ ทุกวันนี้ผมก็พยายามฝึกอยู่ แต่พอเผลอที่ไร มันก็เข้าอีหรอบเดิมทุกที

เห็นแผนที่แล้วนะพี่
ให้ได้แค่คำขอบคุณอีกแล้ว

ฟังคำสอนของหลวงพ่อปราโมทย์แล้วค่ะ
ยังไม่ค่อยจะเข้าใจหรอกนะพี่ ไอ้การตามรู้จิต
รู้กายน่ะ มันก้อรู้อยู่ตลอดนี่
เวลาเศร้า ก้อรู้ว่าเศร้า
เวลาคิดถึง ก้อรู้ว่าคิดถึง
เวลาโกรธ ก้อรู้ว่าโกรธ
แล้วไงต่อล่ะพี่ มันแค่นั้นเหรอ
หนูไม่เข้าใจ หรือเพราะเป็นมือใหม่ซิงๆ
เลยยัง โง่ๆ งมๆ อยู่
แต่จะทำต่อไป ตามที่พี่และหลวงพ่อท่านแนะนำ

หวัดดีค่ะ พี่แอสตั้น

"สมัยผมหัดทำใหม่ๆ ก็มะงุมมะงาหรา โง่ๆ เซ่อๆ นะครับ
รู้ตัวได้แล้ว ยังทะลึ่งไปนึกสงสัยอีก ว่าอันนี้มันรู้หรือคิดหว่า"

ช่วงนี้กำลังเป็นอย่างที่ว่านี้อยู่เลยค่ะ แต่ก็ทำตามที่พี่เคยแนะนะไว้ ว่า สงสัย ก็ให้รู้ว่าสงสัย
พยายามดูสบาย ๆ อย่าเกร็ง อย่าจ้องแรงเกินไป

ตอนนี้ก็เหมือนเริ่มนับหนึ่งใหม่ สู้ตายค่า

อธิบายได้ละเอียดมากเลยค่ะคุณแอสตั้น

ที่ผ่านมายังนึกท้อๆว่า ทำไมน๊า เราต้องมาเริ่มใหม่ทู้กวันเลย เพราะเข้าใจว่าเมื่อฝึกการตามรู้จิตไปเรื่อยๆแล้ว แม้เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาในวันใหม่ จิตของเราก็ควรจะเสถียรอยู่ในภาวะที่รู้ตัวอยู่เกือบตลอดเวลา ถึงจะเรียกว่า ประสบความสำเร็จ ... ได้รู้ว่า นับหนึ่งใหม่ได้ทุกวันอย่างนี้ ก็โล่งไปเยอะเลยค่ะ

แต่สิ่งที่ยังยากอยู่สำหรับตัวเองก็ตรงที่ คิด กับ รู้ ตีกันนัวเนียอยู่เรื่อยเลยละค่ะ

นับ1 2 3 ...ใหม่ทุกวัน

เมื่อก่อนก๊อนก่อน พี่ก้อจะพูดกับตัวเองว่า

ดีใจจังเลยวันนี้ตื่นมาอีกวันหนึ่งแล้ว

เดี๋ยวนี้ชักแรงน้อยถอยหด

มันเมื๊อยเมื่อยทั้งกายและใจ

คงต้องกระตุ้นๆ

ทำไมพี่เอ็ดดี้ไม่ไปตอบคำถามในเว็ปแสงดาวบ้างหล่ะคะ หรือว่าเบื่อเรื่อง รัก ๆ ใคร่ ซะแล้ว
อยากให้เข้าไปตอบจริง ๆ นะอ่ะ รู้สึกว่าอ่านสำนวนของพี่แล้ว มันได้ใจหน่ะค่ะ

ยังคง..


..ทุกวัน

Tuesday Morning ค่ะ
ปล.มีเวบ แสงดาว ด้วยเหรอคะ
ไม่ใช่ไรหรอกค่ะ มินจะได้ตามไปอ่านมั่งอ่ะค่ะ

นี่ล่ะที่สงสัย ว่าตอนนี้คิดหรือตอนนี้รู้กันแน่..
มันงงๆนะคะ

ทำไปทำมาเลยช่างมันละกัน เลยไม่รู้ว่าหลงทางไปเลยหรือเปล่าค่ะ

ตอนที่สงสัยนั่นคิดอยู่ครับ

แต่ถ้าไปรู้ว่าสงสัย นั่นก็ "รู้"

ส่วนมาก "รู้" กันได้ทุกคนแหละ แต่มักจะคิดมากกว่า

เลยหลงไปคิดเสียเพลินซะงั้น

มากล่าวคำทักทายค่ะ เข้ามาอ่านอยู่เรื่อย ๆ นะคะ และดูกาย ดูใจไปด้วยค่ะ แต่ยังงง ว่า

ทุกข์ที่กาย เช่น ปวด เมื่อย อะไรแบบนี้ให้เราไปรู้ตรงนั้นด้วยหรือปล่าวคะ

บุญรักษาค่ะ

ทุกอย่างที่เกิดภายในขอบเขตของกายและใจ
เราอาศัยมันทำกรรมฐาน ภาวนาได้หมดแหละครับ

ปวด เมื่อย เป็นเวทนา ที่ไปเกิดแทรกในกาย แล้วใจไปรู้เข้า

คนที่ดูเก่งๆ จะเห็นว่า ปวด เมื่อย เป็นแค่สิ่งแปลกปลอมเข้ามาในกาย มันไม่ใช่ส่วนนึงของร่างกาย

ปวดเมื่อย ก็เป็นส่วนหนึ่ง ร่างกายเป็นอีกส่วน ใจที่ไปรู้เข้า ก็เป็นอีกส่วน

ความปวดเมื่อย ไม่เที่ยง ไม่คงที่ และบังคับไม่ได้

แต่แค่ขยับตัว ความปวดเมื่อยก็เปลี่ยนแปลง เห็นไหมครับ นั่นแหละ ตัวอย่างที่อธิบายว่า ทุกอย่างเกิดเพราะเหตุ

เหตุมันเปลี่ยน ผลก็เปลี่ยน ไม่ใช่เพราะเราบังคับมันได้ แต่เราไปเปลี่ยนเหตุปัจจัยของมัน

ความทุกข์ก็คล้ายกัน เราบังคับไม่ได้ มันมีเหตุมันก็ทุกข์ แต่เราเปลี่ยนแปลงเหตุของทุกข์ได้

เหตุของทุกข์คือ ความเข้าใจผิด เข้าใจผิด เพราะไม่รู้ความจริงของทุกข์ ถึงต้องไปรู้ทุกข์บ่อยๆ

รู้แล้วจะเข้าใจ เข้าใจแล้วเวลาทุกข์มา เหตุแห่งทุกข์ก็จะไม่เหมือนเดิม ทุกข์จะน้อยลง เพราะเราเข้าใจมันแล้ว

วิปัสสนา เป็นเหตุเป็นผลกันแบบนี้แหละครับ

..

เพิ่งค้นพบด้วยตัวเองค่ะ



ว่าบลอคของพี่
ห้ามอ่านเกินวันละสามตอน
สมาธิจะแตกซ่าน
ธาตุไฟอาจเข้าแทรก
..
..

ปล อาการของการบริโภคเกินขนาดน่ะค่ะ

พัก บ้างนะคะ เป็นห่วง...ออยเองก็จะพักบ้างคะพี่..ว่างๆ คุยกันค่ะ พอมีเวลาแวะเข้ามาอ่าน และทักทาย....

ขอบพระคุณมากเลยนะคะคุณแอสตั้น จริง ๆ ไม่ได้คาดหวังเลยว่าคุณจะตอบเร็วขนาดนั้นอ่ะค่ะ คิดว่าคงยุ่ง ๆ อาจไม่ได้เข้ามาดูด้วยซ้ำไป

บุญรักษาค่ะ