ได้ comment คนแรก
ดีใจ-รู้ว่าดีใจ ..
ขอบคุณสำหรับการอัพบล็อคบ่อยๆ
ขอบคุณอินเตอร์เน็ตที่ใช้ได้ดีที่บ้านคุณแอสตันนะคะ
คิดว่า"รู้" บางวัน--
รู้ว่า "คิด"บางที--

สุขสันต์วันที่ยังมีงานทำด้วยคนค่ะ

แวะมาเิติมสติค่ะ ^^
บล็อกพี่วันนี้ ตอบคำถามได้เยอะเลย
ขอบคุณนะคะ..

คำว่า "กระเซอะกระเซิง" ของพี่เอ๊ด
บรรยายซะเห็นภาพเลยนะเนี่ยะ

ทำไมต้องเป็นนังหน้าโง่ด้วยหละ ล้อเล่น

"รู้ว่าคิด" มันต่างกับ "คิดว่ารู้"

สุขสันต์วันมีงานทำค่ะ

สุขสันต์ในวันน้ำท่วมซอยอีกแล้วค่ะ

"อย่ากลัวสิ นังหน้าโง่" ฮาได้อีก..555

ก็มันกลัวทำไงได้..

ตอนนี้ทุกข์เพราะมัวไปข่มความกลัวนี่แหล่ะค่ะ น่าเบื่อดีแท้อารมณ์นี้ พอกลัวปั๊บจิตก็กดข่มเลย เป็นอัตโนมัติ ดูไม่ค่อยทันเลย

ถ้ารู้คือต้องรู้ทันทีที่อารมณ์นั้นเกิดขึ้น ถ้าซัก

พักถึงรู้ว่ามีสภาวะใดเกิดขึ้นเรียกว่าคิดใช่มั้ย

คะ

ขอบคุณ คุณแอสตัน ครับ
เอนทรี่นี้ช่วยให้ผมเกิดสติได้บ้างครับ
ช่วงนี้(ก่อนหน้าจะมาบล็อค)
หลงเป็นส่วนมากครับ

กำลังไม่สบายใจอยู่ค่ะรู้สึกเคร้าๆ เหงาๆ เค้วง คว้าง เราอยู่ที่ไหนนี่ อยากหาคำตอบ เลยนึกถึงค่ะ เข้ามาแล้วสบายใจขึ้นมากๆ ขอบคุณค่ะ

"วิปัสสนา ง่ายนิดเดียว"
ขอถือเอาเป็นกำลังใจในการฝึกนะคะ :)

คำตอบพี่เป็นป้ายบอกทางที่ดี พร้อมไฟส่องเสอเลย
ขอบคุณสำหรับธรรมะเตือนสติและแบบฝึกหัดในวันนี้ค่ะ -/\\-


ปล. รักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจ ด้วยนะคะ
เดี๋ยวจะ.. walk on sunshine ไม่ไหวเน้อ ^^

ได้ประโยชน์มากๆเลย ขอบคุณสำหรับความรู้ค่า ^^

"เวลาจิตตกทีไร ต้องคิดถึงพี่ทุกทีครับ"
แนะนำตรงๆนะ เวลาจิตตก นึกถึงพระพุทธเจ้าดีกว่า อย่านึกถึงผมเลย
เพราะไอ้คนที่คุณนึกถึง มันก็ยังจิตตกได้เหมือนคุณนั่นแหละ

get เลย จริงของพี่ครับ
(จริงๆแล้วผมชอบดูลมหายใจมากกว่า สลับกับกำหนดรู้ แต่บางครั้งก็มีหมดแรงครับ ก็เลยต้องมาอ่านblogพี่ บางเรื่องนี่ผมอ่านเกิน5รอบได้ครับ มันทำให้มีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลยครับ แล้วค่อยกำหนดรู้ต่อ เมื่อกี้เพิ่งทุกข์ ตอนนี้สุขแล้ว ประเดี๋ยวสุขมันก็ผ่านไป อารมณ์ใหม่ก็เข้ามากระทบต่อ )
ขอบคุณพี่มากครับ ว่างๆผมจะมาคุยด้วยใหม่ครับ

cannot walk la...



ตอนบ่ายร้อน ตอนเย็นฝนตก - -"

กำหนดจิตได้ กำหนดใจไม่เคยได้เลย - -"

หลวมตัวแป๊บหยิบเข้าปาก น้ำหนักขึ้น


ว้าย.....



คุณเอ็ดพี่นึกภาพกระเซอะกระเซิง



หัวเราะแบบเสียจริตสตรีที่ดีอีกแล้ว




เสาร์นี้พี่จะได้ขึ้นโชว์ป้ายไฟ ^^

คู่ชกระหว่างคุณเอ็ดกับคุณพลไหมเนี่ย

ตอนนี้"จิตมันต๊อแต๊ ", มันอิจฉา

และมันโกรธ&ผิดหวังที่พบว่า

จริงๆแล้วตัวเอง = เรานั้น

แค่ใส่เสื้อคลุมนางฟ้าอยู่ หาใช่นางฟ้าจริงๆไม่

รู้นะ แต่ไม่เป็นกลาง อยากหาย มันยิ่งไม่หาย

ยิ่งดูไป ยิ่งเห็น และไม่ยอมรับ

เรานี้หาใช่นางฟ้าอารีดังหวัง

นางมาร ชัดๆ แง้ๆๆๆๆ รับไม่ได้จริงๆ

ทำไงได้ก็รู้ไป

ก็กายนี้ ใจนี้ไม่ใช่เรานี่นา

คิดถึงหลวงพ่อจัง ไปก็ไม่มีโอกาสส่งการบ้าน

น้ำตาไหลแล้ว ขี้แงจัง

น่าจะเป็นนางเอกน้ำเน่ามากกว่าแล้วตอนนี้

ผีไม่ค่อยกลัวอ่ะค่ะ เพราะมองไม่เห็นมัน แต่เดี๋ยวนี้เป็นไรไม่รุ จิตผวาเพราะกลัวพวกจิ้งจก กิ้งกือ กลัวมันโผล่มาโดนตัวเราแบบไม่ให้สุ่ม ให้เสียง ต้องทำไงดีอ่ะ

จิตตก แถมยังแช่อีกครับ

ต้องคอยสังเกตให้มันดับเองด้วยไหมครับ

เลยคิดว่ามันคงมีความอยากเกิดก่อนแหงๆ

ทำไงดีครับ

ขอบคุณ คุณ aston27 ที่ช่วยให้ผมเข้าใจความคิดฟุ้งซ่านของเราได้ดียิ่งขึ้นครับ เหมือนมันจะเริ่มรู้สึกตัวว่าเวลาเราทุกข์ เครียด รัก เกลียด นี่เป็นยังไง รู้ไปตามนั้น แต่ก็นะ ... อยากไปไกลกว่านั้น จังเลยนะครับ คือวางเฉย กับความคิดเหล่านั้น เป็นกลาง และสุขอยู่ในใจ ทำงานไปอย่างมีสมาธิ ของอย่างนี้คงต้องใช้เวลาใช่ไหมครับ คุณ aston

how can i find the english version of Dhamma, just like the thing you have in this blog ? can you recommend the book in english for me, please . .


thanks in advance
kaewchier@hotmail.com

คุณ bambino

Please visit this link //www.wimutti.net/pramote/#books

then looking for "Path to Enlightenment I
Path to Enlightenment II
For You The Newcomer
A Simple and Ordinary Essay on Dhamma" krub.

พี่แหม๋วเตรียมป้ายไฟไว้เลย เมื่อเสาร์ที่แล้วต้องพึ่งคุณดาด้าให้ใช้ป้ายผ้าแทน ทุลักทุเลพอสมควรครับ

ผมว่าจะใส่กางเกงสีส้มนะ

น้ำหนักชั่งเมื่อตอนเช้า 70 ก.ก. ผมหวีแสกข้าง ไม่แต่งหน้าทาปาก รองพื้นนิดหน่อย

แล้วเจอกันมุมแดงนะครับพี่แหม๋ว

สอบเสร็จแล้วค่า สอบเสร็จพร้อมๆ กับความรักที่ปิดฉากลงไปด้วย ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี เพราะเค้าบอกว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคน

ทำไมคนเราชอบเอาบรรทัดฐานของตัวเองมาตัดสินว่าสิ่งนี้ดีสำหรับตัวเราและตัวเค้าค่ะ

ยังไงก็สู้ๆ ต่อไปค่ะ หลวงพ่อปราโมทย์เคยเทศน์ว่า แต่ก่อนไม่มีเค้า เราก็อยู่ของเรามาได้ มาผูกพันกันแค่ช่วงเวลานึง จะเอาชีวิตเราไปฝากไว้กับเค้าทำไม ภาวนาดูใจของเราไปดีกว่า

ตอนนี้ยอมรับค่ะว่า รู้สึกเหงาอยู่ลึกๆ และหมดกำลังใจ ประหนึ่งอยากหันหลังให้ความรักเลยค่ะ ดูใจแล้ว แอบเศร้า แถมร้องไห้เป็นช่วงๆ อีกต่างหาก มีสติน้อยมากๆ แต่ทุกครั้งที่รู้ว่าหลงไปคิด ก็มีสตินะเออ เฮ้อ แต่ถ้าไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น จะยิ่งลงเหวกว่านี้อีกค่ะ ฮะ ฮะ

ค่ะ แล้วมันจะผ่านไป :D

ขำคุณพล...



คุณเอ็ดขอบคุณที่เขียนบล๊อคดีดีให้อ่าน ^^


จัดรายการเพลงให้เราฟัง ^^


เจริญหูเจริญใจ

คุณ เดช

ลองย้อนกลับไปอ่านสิ่งที่คุณเขียนดูสิครับ
มันมีความ "อยาก" ให้มันดับ อยากให้มันดี
อยากให้หายจิตตก อยากให้มันเลิกแช่

ทั้งหมดนี้เป็นโลภะ เป็นตระกูลอยากได้

ส่วนอีกตัวที่คุณไม่ได้เขียน แต่รับรองได้ว่าถ้าสังเกตเห็นแล้วจะเจอ คือกิเลสตัวโทสะ คือ ไม่ชอบที่มันตก ไม่ชอบที่มันแช่ ไม่ชอบเลยหาทางทำ

อันนี้แนะนำว่าให้กลับไปอ่านบล็อก "หน้าที่ของชาวนา" นะครับ

คุณ lazieboy
คล้ายๆกันเลยครับ คุณกำลังทำในสิ่งที่เกินหน้าที่ของชาวนา

วิปัสสนา เป็นงานประณีต หลวงพ่อปราโมทย์ท่านพูดเสมอ แค่จะเริ่มด้วยความอยากนำหน้า ก็ผิดแล้วนะครับ

ค่อยๆทำไปทีละนิด อย่าคิดว่าทำเพื่อตัวเอง เพราะเรากำลังทำงานที่มีจุดหมายจะทำลายความเข้าใจผิดว่า กายใจนี้เป็นตัวตน

ผมถึงเคยแนะนำสิ่งที่ครูบาอาจารย์ผมท่านสอนผมไว้ว่า ให้ปฏิบัติเพื่อบูชาครูบาอาจารย์ และพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เพื่อตัวเอง ถ้าคิดแบบนี้ จะไม่ขี้เกียจ แต่ไม่โลภในการภาวนา

ของคุณตอนนี้ ยังอยากเป็นกลาง วางเฉย อยากให้จิตตั้งมั่นมีสมาธิ อยากให้มีแต่ความสุข เห็นไหมว่าปฏิเสธธรรมะ ปฏิเสธความจริงที่พระพุทธเจ้าบอกว่า โลกนี้มีแต่ทุกข์ กายนี้ใจนี้ คือโลก แล้วกายนี้ ใจนี้ จะมีแต่สุขได้ยังไง

สุขที่ถาวรเที่ยงแท้ในโลกไม่มี มีแต่สุขชั่วคราว
สุขที่แท้ ที่ถาวร มีจริงนะครับ แต่อยู่เหนือโลก เหนือการปรุงแต่งหรือวางเฉย เหนือความอยาก หรือไม่อยาก เหนือความถูกและผิด คือความคิดและอคติ เป็นความสุขที่เข้าถึงด้วยสติที่เต็มบริบูรณ์ด้วยปัญญา

ปัญญา ที่มาจากการภาวนา การปฏิบัติ ด้วยการรู้กาย รู้ใจ จนเห็นความจริง ยอมรับความจริง เห็นความจริงคือเห็นธรรม ยอมรับความจริงคือยอมรับธรรม

ปฏิเสธความจริงที่กายใจเป็น คือปฏิเสธธรรมะนะครับ

บุญไม่เคยสร้าง ใครที่ไหนจะมาช่วย

"ลูกเอ๋ย ก่อนที่จะไปเที่ยวขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะจะต้องมีทุนของตัวเอง คือบารมีของตนลงทุนไปก่อน เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอจึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด เพราะหนี้สินในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนพ้นตัว เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมาก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมดไม่มีอะไรเหลือติดตัว แล้วเจ้าจะมีอะไรไว้ในภพหน้า หมั่นสร้างบารมีไว้แล้วฟ้าดินจะช่วยเอง"

"จงจำไว้นะ เมื่อยังไม่ถึงเวลาเทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้ ครั้นถึงเวลา ทั่วฟ้าดินก็ต้านทานเจ้าไม่อยู่ จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดิน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลยจะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า"

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

ไม่ทราบว่าเหมาะสมหรือเปล่าที่จะนำมาลงในบล็อกนี้ แต่ผมเห็นว่าเป็นธรรมะที่น่าสนใจและน่าปฏิบัติตามทีเดียว

บุญของแต่ละคนจะต้องหามาเอง จะรอให้คนอื่นหามาให้ไม่ได้ นอกจากรอรับส่วนบุญที่มีคนส่งมาให้ตอนที่เราตายไปแล้ว

เรียนพี่แหม๋ว

พี่ลืมป้ายไฟไว้ที่สถานีเมื่อเสาร์ที่แล้วเข้าใจว่าจะเสียไปแล้วด้วย เพราะเสาร์ที่แล้วบางหลอดไฟก็ไม่ติดแล้วด้วย ทำให้ข้อความอ่านได้ไม่ครบ

เสาร์นี้พี่คิดว่าจะเตรียมอุปกรณ์อะไรไปเพื่อชูขอเพลงให้คุณดีเจ.ได้มองเห็นชัดๆครับ เอาเป็นลูกโป่งใบใหญ่ๆแล้วเขียนชื่อเพลงไว้ดีไหมครับ

หรือว่าพวกเราจะไปรวมตัวกันหน้าสถานีและกดดันดีเจ.ให้เปิดเพลงตามที่เราต้องการดี

หรืออยู่บ้านเฉยๆ แล้วฟังตามที่ดีเจ.จัดให้ฟังก็เป็นบุญคุณเหลือล้นแล้ว

แต่ที่สำคัญที่สุดหวังว่าเสาร์นี้การออกอากาศผ่านทางเน็ตคงราบรื่นดีนะครับ

อ้อพี่แหม๋ว.........ผมจะเอา Absolute ขวดขุ่นไป 1 ขวดนะครับ พี่เตรียม Mixer ตามที่ชอบไปละกัน ส่วนผมขอน้ำส้มละกันนะครับ เป็น Screwdriver ดื่มได้นานหน่อย

เสาร์นี้ผมกับดีเจ.คืนดีกันแล้วครับ หลังจากแอบไปจับมือกันในที่เปลี่ยวหนึ่งต่อหนึ่งนานกว่า 2 ชั่วโมงจนเป็นเหน็บจึงได้จากกัน (แล้วมันจะจับกันทำไมนานขนาดนั้น)และกาอนจากกันได้สบตากันเป็นเชิงเข้าใจกันและกัน.........อ๊วก!!!!

แอบขอเพลงซึ่งๆ ไว้ซักเพลงนะครับ The Morning After - Maureen McGovern

บ๊ายบายครับ

เมื่อเช้าตื่นมาก็ฟังหลวงพ่อประมาณ 2 ชม. ค่ะ
แล้วก็ได้รู้ว่า จิตหนูมันปรุงไวมากกกก แป๊บๆ ไป แป๊ปๆไป
ทำเอาเหนื่อยมากเลย เพราะไม่ชอบขึ้นมา
เพิ่งรู้ว่าจิตตัวเองปรุงไวขนาดนี้ ^^"

ส่วนวันนี้ตอนบ่าย กลับไปติดความเศร้าอีกแล้วค่ะ
รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองทำตัวเอง แต่ก็ฟุ้งซ่าน หลงไปคิดถึงคนรักเก่า
พยายามสั่งห้ามตัวเองไม่ให้คิด เพราะรู้สึกว่าไม่สมควร
แต่ก็อย่างที่รู้ๆกันน่ะค่ะ ห้ามไม่ได้ ^^"
เลยทำให้นึกถึงคำที่หลวงพ่อสอนว่า
"แกสั่งชั้นไม่ได้หรอกนะ"
พอคิดงี้ก็เลยขำขึ้นมาค่ะ


ช่วงนี้มีกำลังใจภาวนาขึ้นมากเลย (แต่งานการทางโลกกลับขี้เกียจลง) ยังไงหนูจะพยายามไปทั้งคู่ ขอบพระคุณมากค่ะ (-/|\\-)

ชอบค่ะ ตอนประโยคสุดท้าย สุขสันต์วันที่ยังมีงานให้ทำ เพราะกะลังแอบเข้ามาอ่าน blog คุณ Aston ตอนทำงานอยู่พอดี

และก็จับความรู้สึกตัวเองได้ว่าเวลาคนเดินผ่านไปมา ความรู้สึกผิดมันผุดขึ้นมานิดหนึ่ง ทำให้ใจมันหม่นลงไปหน่อยนึง เลยเตือนสติตัวเองว่า ไม่แอบเข้ามาอ่าน blog ตอนทำงานดีก่า แหะแหะ

รู้ว่าคิดจะหลงติด
คิดว่ารู้จะเริ่มตื่น