แวะมทักทายค่ะ

เยี่ยมเลยค่ะ

แล้วเวลาไปช้อปปิ้ง พอเห็นนั่น นี่ นู่น ต้องภาวนาว่า อยากได้ อยากได้ อยากได้ รึป่าวคะ

รออ่านมาตั้งนานครับ

อยากให้เจ้าของบ้านเขียนบ่อยๆ เน้อ

ขอบคุณมากครับ

ดีใจ--ก้อรู้ว่าดีใจ
ได้อ่านซะที
ขอบคุณนะคะ ^___^

ของคุณเอ๊ดยังดีที่มีเป้าหมายในการเก็บ
ของทิวลิปได้มาก็โยนทิ้งไว้ก้นกระเป๋าเลย
ไม่เคยสนใจสักนิดด้วยซ้ำ
แล้วก็จะโดนคนรอบข้างบ่นเสมอเวลาที่เค้ามาค้นเจอ

ตอนนี้การภาวนาของทิวลิปกำลังติดบ่วงแห่งความสงสัยอยู่
ถ้าหมดหนทางเอาตัวรอดจะมาปรึกษานะคะ
ตอนนี้ขอเก็บเอาไว้ดูเองก่อน

ฮ่า..... ได้อ่านบล็อกใหม่แย๊ววววว

ตอนที่เจอพี่แอสตั้น เมื่อตอนต้นเดือน ที่ กฟผ.
ลืมบอกไปว่าเป็น " บีกิน" คนนี้เองค่ะ
(ไปกับคณะครูที่นครสวรรค์ แต่ไม่ได้เป็นครูนะคะ ขอเค้าไปด้วย)

เมื่อสักครู่ โลภะ กับโทสะ เอาไปกิน
ไปซื้อ กัฟ ที่เซเว่น ใส่น้ำแข็งครึ่งแก้ว เพราะโลภ อยากได้น้ำเยอะ ๆ
ปรากฏว่า มีมดลอยอยู่ 4-5 ตัว พยายามเขี่ยออก แล้วบอกน้องพนักงาน
ว่ามีมดนะ คือตั้งใจจะเตือนให้เค้าดูแลเฉย ๆ ไอ้ที่กดมาแล้ว ก็กินได้
ไม่ได้ว่าอะไร น้องเค้าดันบอกว่า มานี่ หนูทำให้ใหม่ เทของเก่าเราทิ้ง
แล้วทำให้ใหม่ ใส่น้ำแข็งพูนแก้วเลย แง ๆ ได้น้ำนิดเดียว โมโหเลย
หลังจากนั้นหลงไปกับความคิดอีกหลายนาทีเชียว (แอบคิดว่า ถ้าน้อง
คนนั้นเค้าซื้อกินเอง จะใส่น้ำแข็งพูนแก้ว เหมือนที่ใส่ให้เราป่าวนะ)

แต่พอตอนนี้ หายแล้วหละ เฉย ๆ แทน ค่ะ ไม่เที่ยงจริง ๆ

"ผมเปรียบคูปอง ส่วนลดพิเศษอะไรนี่ เหมือนความสุขทางโลกนะ จะได้มาก็ต้องลงทุนลงแรง บางทีแพงก็ยอม แถมยังมีจำกัดเวลาของความพิเศษ เลยจากนั้นไปก็ไม่พิเศษแล้ว"

"แต่อย่าประมาท เพราะมิดไนท์เซลส์ไม่ได้มีทุกวัน แสตมป์เซเว่นยังมีวันหมดอายุฉันใด
เราก็ไม่ได้มีชีวิต เวลา และกำลังวังชาจะภาวนาตลอดกาลนานฉันนั้น"

ดีมาก ๆ เลยค่ะ ขอบคุณที่คอยเตือนสติอยู่เรื่อย

เว้นช่วงการอัพบล็อกไปเสียหลายวันเลยนะคะ

ดีใจที่คราวนี้เข้ามาบล็อกอัพเดทแล้ว เลยมาทักทายค่ะ

ถูกต้อง

เมื่อเกิดความอยากขึ้นแล้ว จะมีอาการแสดงออกสำคัญ 2 อย่างคือ ความขาดแคลน ความพร่อง ไม่มีสิ่งที่อยาก ไม่ว่าขาดแคลนจริง หรือขาดแคลนที่สร้างขึ้นเอง

อีกอย่างหนึ่งคือ ความกระสับกระส่าย กระวนกระวาย หรือถึงกับทุรนทุรายเพราะถูกเหนี่ยวรั้ง หรือถูกดึงให้ยืดตึงออกไปจากสภาพที่เป็นอยู่ขณะนั้น ทำให้สงบนิ่งไม่ได้ ต้องดิ้นรนหาทางทำให้ความกระวนกระวายนั้นสงบระงับไป

เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ

แวะมารับคูปองส่วนลดด้วยคนค่ะ ^^

ขอบคุณนะคะพี่เอ๊ด :)

รออ่านเหมือนกันค่ะ ยังคิดว่า พี่คงจะยุ่ง

ค่ะ อยากชวนให้ทุกคนปฏิบัติเหมือนกัน

แล้วจะรู้ว่า ความทุกข์ลดได้จริงๆ

ขอบคุณพี่อีกครั้งค่ะ

จะขยันต่อไปครับ ไม่ได้ส่วนลดก็จะขยันรู้ต่อไปครับ :) ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับพี่

แวะมาทักทาย ติดตามอ่านอยู่เสมอค่ะ

ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำและสิ่งดีๆที่มีให้ :)

คืนนี้ขอให้ Villa มีโชคมีชัยนะคะ

เพิ่งได้เห็นหน้าตาพี่astonเป็นครั้งแรก

รู้สึกแปลกใจ เพราะไม่เหมือนกับที่คาดไว้

กลับมาไทยคราวนี้ ว่าจะอุดหนุน"ธนาคารความสุข"ไปแจกจ่ายญาติพี่น้องและผองเพื่อนค่ะ

ขอบคุณที่เขียนบทความดีๆให้อ่านนะคะ

เป็นเหมือนคุณเอ๊ดเลยค่ะ ประมาณว่า ได้คูปองอะไรมาก็จะสะสมไว้ เผื่อได้ใช้เป็นส่วนลด แต่ก็ไม่ได้ใช่ซักที

เคยเห็นหนังสือเล่มนึง เป็นประเภท How to สอนให้เลิกเห็นแก่คูปองและส่วนลดต่าง ๆ ที่จะทำให้เราเสียเงินโดยไม่จำเป็น พลิก ๆ ดูแล้วก็สะท้อนใจตัวเองว่า ถ้าเราไม่อยากซะอย่าง คูปองก็ทำอะไรเราไม่ได้ ทำไมต้องไปเสียเงินซื้อหนังสือ How to มาอ่านแล้วทำตาม มันอยู่ที่ใจเราชัด ๆ

เดี๋ยวนี้ เลยเป็นประเภทได้อะไรมาก็ทิ้งหมดเลยค่ะ ไม่คิดเผื่อว่าสะสมไว้อาจจะได้ใช้ (ยกเว้นสติ๊กเกอร์ร้านนายอินทร์ค่ะ เพราะชอบซื้อหนังสือ แล้วได้สติ๊กเกอร์ ก็สะสมไว้เป็นส่วนลดได้)

อ่านแล้วนึกได้ว่ามีคูปองส่วนลด 50 บาทของร้าน bookazine หมดเขตสิ้นเดือนนี้อยู่ใบนึง คงไม่ได้ใช้แน่ๆ มีใครอยากได้มั้ยคะ?

ส่วนลดในทางโลกนี่ส่งต่อกันได้นะ
แต่ส่วนลดทางธรรมคงต้องฝึกฝนกันเอง...เนอะ ^^

เหมือนทางร้านเค้ามีกลยุทธ์ให้เราซื้อเยอะๆ ได้คูปองก็จะได้ซื้อเพิ่มอีก เราก็หลงกลโดนหลอกอยู่เรื่อย สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ค่ะ ^_^

อ่านแล้วเหมือนอ่านเรื่องของตัวเองสำหรับเรื่องคูปอง แต่เปรียบกับธรรมคงยังห่างไกลคุณแอสตั้นมากค่ะ กำลังพยายามระลึกรู้ให้บ่อยขึ้นค่ะ

เงินช่วยของรัฐบาล2000บาท...ลดทุกข์ได้กี่มากน้อยหนอ



คุณเอ็ด...สิงห์ผยองอย่าเพิ่งมาเป็นสิงห์ขยันเน่อ - -"



ให้ผีพี่รอดไปหน่อยเหอะ555555

วันนี้พึ่งฟัง CD หลวงพ่อเจอตรงนี้พอดีเลยพี่

หลวงพ่อบอกว่า เราสะสมความหลงความเห็นผิดมาเป็นปีเป็นชาติ แล้วจู่ๆจะมาทำวิปัสสนา 3-4 วันแล้วหายหลงนี่คงเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องสะสมกันไป

เมื่อคืนเป็นครั้งแรกที่ฝันร้าย แล้วเหมือนรู้ตัวว่ากำลังฝันอยู่ เลยรีบตื่นขึ้นมา เป็นอาการที่พึ่งเคยเกิดกับตัวเองครั้งแรกในชีวิตจริงๆ

ใช่แล้วล่ะครับ

เมื่อเช้าก็เพิ่งถือสแตมป์โดเรมอนยืนอยู่หน้าเซเว่นน่ะพี่เอ๊ด


"ไม่ใช่หัดหยอดขนมครกนา จะได้หัดกันสามวันก็เป็น แหม... "

ไหนๆ ก็ไม่ได้ใช้แล้ว ขอเอามาซื้อมุกนี้ได้ไหมพี่

ระยะนี้เริ่มเฉยๆกับความทุกข์ค่ะ มันไม่กลัว ไม่ทุรนทุรายเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังรักความสุขอยู่ เวลามีความสุขก็สดชื่น แฮปปี้ แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกนะคะ ว่าเดี๋ยวทุกข์ก็หายไป เดี๋ยวสุขมาก็หายไปอะไรแบบนั้น แต่มันไม่กลัว ว่าจะมีความทุกข์มาเยือน แบบนี้มีอะไรผิดปรกติไม๊คะ

ติดตามอยู่เนืองๆ

ช่วงนี้พยายามอย่างมากที่จะไม่หลงสติ

กลายเป็นว่าการทำอย่างนี้กลายเป็นหลงสติไป (เกิดโมหะ)

แรกๆ นั้น อันที่จริงการที่เราปลูกไม้สักต้นหากต้องอาศัยไม้อะไรมาประคองไว้จนกล้าไม้นั้นกล้าแกร่งเพื่อยืนต้นเติบโตต่อไป

ขออาศัยใบบุญในบล็อกนี้เพื่อเป็นปัจจัยประคองสตินะครับ

ครั้งหลังมาหากไม่หลงนานๆ ก็กลับมาได้ (ก็ไม่หลงนานนี่) เป็นพระคุณของคุณAstonทีเดียว

ก็เพราะหลังจากครั้งนั้นจึงทำให้แน่ใจว่าสภาวะนั้นๆ คือโมหะ (อย่างนี้เรียกว่าจิตจำสภาวะได้บ้างแล้วใช่หรือเปล่าครับ)

และเจ้าโทสะนี่เกิดแล้วเห็นง่ายจริงๆ แต่ว่าก็ยังเกิดบ่อยๆ คงเท่าเดิมเพราะแต่ก่อนไม่เคยเฝ้าดู

คนเรานี่แต่ละวันจิตเกิดสภาวะได้พิสดารจริงๆ แต่ก่อนไม่เคยสนใจเฝ้าดู เพราะไม่คิดว่าเป็นสาระอะไร (น่ากลัวจริงๆ)

พอเฝ้าดูเลย...บอกไม่ถูก (น่าจะเป็นเพราะปัญญายังน้อยอยู่) แต่มันแปลกดีครับ

ขอขอบพระคุณครับ

อ้อ... ป.ล. นั้นมาจากคำว่าย่อของ "ปัจฉิมลิขิต" จริงๆ ครับ แต่ตอนนั้นตั้งใจเปิดประเด็นก่อนเลยเอาเป็น "ปฐมลิขิต" จึงดูผิดปกติไป :) (ออกจะอายๆ หน่อยเลยนะครับนั่น)

สุริยา

กระเป๋าเราเหมือนถุงกับข้าว หลานสาวแซว

กระเป๋าหนังอย่างดี แต่ยัดได้ทุกอย่างแม้แต่

ผัก ขนมหวาน สมุดบัญชี ตังค์ บางวันก็เป็น

ถุงขยะมีเศษกระดาษใช้แล้วแต่หาที่ทิ้งไม่ได้

ดังนั้นได้คูปองแสตมป์อะไรมา ไม่เคยหาเจอ

จนกว่าจะได้เวลาจัีดกระเป๋าใหม่เท่านั้น

รออ่านอยู่อีกคนค่ะ
=^___^=

ขอบคุณที่มาเตือนสติอยู่บ่อย ๆ ตอนนี้ใจเย็นลงเยอะแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อเลย....ธรรมะดีจริง ๆ ค่ะ

แวะมาทักทาย สมัครเ้ป็นสาวกของ blog นี้ด้วยคนน่ะครับ

สาธุค่ะ ติดตามอ่านเสมอ ก็ได้อะไรดีๆ ติดไปเสมอ ประดุจจับคูปองเลยค่ะ

สาธุ ค่ะพี่
เพิ่งได้ไปปฏิบัติธรรมมาอีกครั้ง
ครั้งนี้ดีขึ้นมากค่ะ ลดความทุกข์ลงไปได้อีกหลายประการ
ต้องขอบคุณหนังสือของพี่ ที่จุดประกายให้เกิดสิ่งดีๆในชีวิต ด้วยการเริ่มต้นศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าอย่างแท้จริง
ตอนนี้กล้าพูดว่า เป็นชาวพุทธแท้ๆแล้วค่ะพี่
จะติดตามอ่าน ติดตามอุดหนุนหนังสือ และพัฒนาตัวเองต่อไปเรื่อยๆค่ะ
ป.ล. ไปฟังธรรมะที่ศาลาลุงชิน เห็นพี่ทุกทีเลย แต่ไม่กล้าไปทัก
กลัวจะจำไม่ได้น่ะค่ะ