จ้า...ง่วง...ง่วงชั่วคราว ห๊าววววว

ฝันดีนะจ๊ะ

เพลงกับเนื้อหาไปด้วยกันดีจริงๆ ค่ะ

อ่านแล้วสว่างขึ้นมาเลย
ทั้งตาและความคิดค่ะ อิอิ

"69" กก. อ้วนนิ่
น่ากลัวจะถูกเลี้ยงดี อิอิ ^^

ตอนเช้าๆเวลาออกไปเผชิญโลกภายนอก
เจอรถรา ผู้คนรีบร้อน กระทบกระทั่งกัน
บางทีก็อดหงุดหงิดไม่ได้
แล้วก็จะนึกถึงสิ่งที่คุณแอสตันเขียนทุกที
..หงุดหงิดอีกแล้วนะเรา

โธ่ คุณหันหนีมะนาวโซดา

อีตาคนเขียนบล็อคให้คุณอ่าน มันก็ยังเห็นความหงุดหงิดอยู่ทุกวัน

แต่ดูไปเถอะ คุณจะรู้สึกว่า หงุดหงิดแล้วรู้ทันได้ไวขึ้น มันก็ไม่ลามปามไปไกล

เมื่อก่อนอาจจะโกรธห้านาที เดี๋ยวนี้ โกรธ ห้าวินาทีก็หายแล้ว

เห็นว่าหงุดหงิด ดีกว่าหงุดหงิดแล้วไม่เห็นนะ เชื่อดิ

คุณ แมงแมงจูเนียร์ Junior เขียนแบบนี้นะคุณ

สวัสดีอีกสองท่านด้วยครับ ไม่ค่อยคุ้นชื่อ แต่ก็ขอบคุณที่แวะมาลงชื่อครับ

อ้า..ถ้างั๊น วันจันทร์ จะลองทำแบบที่ว่าดูค่ะ
คือสังเกตุ อารมณ์ตัวเองแล้วก็ลองจดเป็นบันทึกไว้
ลองดูซัก 2-3 วันซิ ว่าเป็นไง ขึ้น ๆ ลง ๆ ขนาดไหนอ่ะค่ะ
แต่ต้องเก็บไว้ให้มิดชิดหน่อย เดี๋ยวใครมาเห็นจะหาว่ามินเพี๊ยน...ฮ่า ฮ่า ฮ่า..

น้ำหนัก69 สูง 175 ทำได้ไงเนี่ย ผมพยายามลดให้เหลือ 72 ยังลำบากแทบแย่

ปีที่แล้ว(ต้นปี)ยัง 70 อยู่เลยอะ ผ่านไปหนึ่งปีกลายเป็น72 แล้วก็ 75 เฉยเลย สงสัยจาเป็นของชั่วคราวอย่างที่คุณ aston เขียนไว้อะครับ (หรือว่าเป็นของควบคุมบังคับไม่ได้ หว่า? สรุปว่าเป็นของไม่เที่ยงละกันจาได้สบายใจ อิอิ)

ขออนุญาตต่อประโยคท้ายนิดหนึ่งนะครับ(ฟังมาจากวัดอะครับ)

...เพราะคลายกำหนัด จึงปล่อยวาง
และ..เพราะปล่อยวางจึงหลุดพ้น
และเพราะหลุดพ้นแล้วจึงรู้ว่าหลุดพ้น

(น่าจะจำมาไม่ผิดนะครับ ถ้าผิดก็ขออภัยด้วยครับ)

ช่วงที่ผ่านมา น้ำหนักพุ่งขึ้นมาแบบไม่รู้ตัวเหมือนกันเลยอ่ะค่ะ มารู้ตัวอีกทีก้อ
สงสัยจะทำน้ำหนักตอนช่วงฉลองปีใหม่แน่เลย

น้ำหนักขึ้นเหมือนกัลเรยยยย
ตอนนี้ Guiness หน้ากล๊มกลม ต้องรีบลดความอ้วนละ
เดี๋ยวจะมี reunion กับพวก enjoy eating gang

p.s. น้ำหนัก69 สูง 175... แอบลงพุงละซี้

คุณ keng จำมาถูกต้องแล้วครับ

เพียงแต่ผมไม่ได้เอ่ยถึงท่อนท้าย เอาแค่ถึงหลุดพ้น

ขอบคุณที่มาเติมให้จนสมบูรณ์ครับ

คุณมิน ลองแล้วมารายงานผลด้วยนะ

คุณกินเนส มีบ้างพองามครับ

สูง 175 หนัก 69 ไม่อ้วนหรอกค่ะสำหรับผู้ชาย (และอายุขนาดนี้) ยังได้อีกถึง 75 ค่ะ

ส่วนเจ้าอารมณ์ที่เกิด ๆ ดับ ๆ แบบจับไม่ค่อยทันเนี่ยบางทีมันก็ดูเหนื่อย ๆ ยังไงบอกไม่ถูกนะคะ....

วันนี้เราลองจดอารมณ์ตัวเองแล้วนะ
พอมานั่งอ่าน
เราเหมือนคนบ้ายังไงไม่รู้สิ
คำถามคือ
เราอยากเริ่มต้นฝึกให้รู้ทันจิตตัวเอง
เพื่อให้ใจสงบไม่ฟุ้นซ่าน
จะเริ่มต้นยังไง

คิมแตฮี...สวย
เพลงเพราะ
69...ตัวเลขเซ็กซี่
อยากให้คนขับรถคันที่มาชนท้ายเป็น...george clooney...^^


commentได้สามวาสองศอกดีจริง

คุณอริน เหนื่อยๆก็เป็นสภาวะอย่างหนึ่งครับ
ดูไม่ทัน รู้ว่าไม่ทัน

อยากดูให้ทัน ก็รู้ตรงที่อยากทัน ณ ตอนนั้น

เราไม่ได้ทำวิปัสสนา เพื่อรู้ให้ทัน
เพราะจิตตานุปัสสนา มาจาก จิต+อนุ+ปัสสนา

จิต อันนี้เรารู้จักดีแล้ว
อนุ แปลว่าตามมาทีหลัง เช่น อนุชา (น้องชาย) คือผู้มาทีหลัง อนุภรรยา คือภรรยา ที่ตามมาทีหลัง แต่คนไปจำว่าแปลว่าเมียน้อย เลยเดาว่า อนุ แปลว่าเล็ก น้อย

ปัสสนา แปลว่า การรู้ การเห็น รากศัพท์เดียวกับคำว่า ทัศนา ที่แปลว่าดู

รวมกันแล้ว จิตตานุปัสสนา คือการตามรู้ตามดูจิต

ดูอย่างที่มันเป็น ถ้าจิตมันไว ดูไม่ทัน แค่รู้ว่าไม่ทัน อันนั้นแหละ ทันแล้วครับ
เพราะอาการปัจจุบันขณะ คือการดูไม่ทันนั่นแหละ

หรือดูไม่ทัน แล้วมีกิเลส อยากดูให้ทัน แล้วรู้ตรงที่อยากทัน อันนี้ก็ทันแล้วล่ะ ได้วิปัสสนาไปแล้วหนึ่งยก

แต่ถ้าดูไม่ทัน แล้วเหนื่อย ไม่รู้ว่ามันเหนื่อย อันนี้ ไม่ทันจริงๆ หรืออยากดูให้ทัน ก็ไม่รู้เท่าทันมันแต่กลับไปพยายามดูให้ทัน อันนี้สอบตก

แต่เชื่อไหม พอพยายามดูให้ทัน แล้วรู้ว่า พยายามอยู่ อันนี้ ก็คือรู้ทันแล้ว

จะว่ายาก ก็ยาก ง่ายก็ง่าย เห็นไหมครับ
รู้ลงปัจจุบันนะ ไม่ใช่รู้ให้ทัน รู้ให้ดี อะไรทั้งนั้น

วิปัสสนา ไม่ได้มุ่งเอาดี เอาสงบ เอาละเอียด เอาถูก อะไร มุ่งรู้ตามที่เป็นจริงลูกเดียว

คุณแปรปรวน .. หลักการเดียวกันครับ
คุณไม่ต้องทำอะไรมากกว่าคอยตามรู้
จดไปเรื่อยๆ ทุกวัน ให้ครบอาทิตย์นึง แล้วค่อยมาบอกผมว่า ในแต่ละวันมันเปลี่ยนไปยังไงบ้าง

คุณทำถูกแล้ว ที่เห็นว่าจิตเราเหมือนคนบ้าน่ะ
ทุกคนเป็นหมดแหละครับ แต่ไม่เคยรู้ตัว

บางคนทำๆไป แล้วถึงกับอุทานว่า นี่วันๆเราคิดเรื่องไม่ดีเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

พระพุทธเจ้าบอกว่า จิตเราเหมือนน้ำนะ มีธรรมชาติไหลลงต่ำ

การรู้ทันว่ามันไหลไปทำงานนี่แหละ คือการหัดมีสติ

แต่อยากย้ำว่า เราไม่ได้ตามรู้ เพื่อให้ใจสงบนะ
เรารู้ทันจิตว่าฟุ้งซ่าน เพื่อให้เห็นว่า จิตฟุ้งซ่าน ก็ห้ามไม่ได้ มันฟุ้งของมันเอง เราไม่ได้สั่งให้มันฟุ้ง

อันนี้จะตรงกับหลักที่เขาเรียกว่า อนิจจัง และอนัตตา

เราจะชอบไม่ชอบ ไม่สำคัญ จิตมันจะฟุ้ง มันก็ฟุ้งเพราะมีเหตุ คือการคิด มันถึงฟุ้ง เมื่อเหตุหมด มันก็หยุดคิด ก็หยุดฟุ้ง อันนี้ตรงกับหลักที่เรียกว่า ทุกขัง คือมันทนอยู่สภาพเดียว สภาพเดิม ไม่ได้หรอก

จิตสงบ ก็ไม่คงที่ จิตฟุ้ง ก็ไม่คงทนหรอก อย่าเดือดร้อน

เราดูๆไปเรื่อยๆจะเห็นเองว่า จิตมีนิสัยปกติที่ไม่อยู๋นิ่งหรอกนะครับ เรื่องฟุ้งซ่านจึงเป็นเรื่องธรรมชาติมากๆ

ให้คุณตามรู้ ตามดู คอยบันทึกการทำงานของมันไปเถอะ แล้วจะดีขึ้นเอง โดยไม่ต้องอยากหายฟุ้ง


แต่ถ้าคุณอยากสงบ คุณต้องไปหัดทำสมถะ นั่งสมาธิอะไรไป

ที่ผมแนะนำในบล็อคนี้ คือส่วนของวิปัสสนา เราไม่เน้นเรื่องสุข เรื่องสงบ เรื่องดี

เราเน้นการมีสติ มีปัญญา เข้าใจธรรมชาติ ของกายและจิต

เข้าใจว่ามันเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อย่างที่ว่ามาข้างต้น

รู้แล้ว จะได้ไม่ดิ้นรน รู้แล้วจะได้เห็นความจริง
เห็นความจริง แล้วจะเบื่อหน่าย
เบื่อหน่ายแล้วจะได้คลายกำหนัด
คลายกำหนัด แล้วก็จะปล่อยวาง
ปล่อยวางแล้วจะหลุดพ้น

หลุดพ้น แล้วจึงรู้ว่าหลุดพ้น

ทุกอย่างเราไม่ต้องทำอะไร มากไปกว่า "รู้"
เริ่มต้นที่รู้สึกตัว อย่างที่ผมแนะนำให้จดบันทึก สภาวะในแต่ละวันนี่แหละครับ

คุณเริ่มถูกทางแล้วล่ะ..
ทำไปเรื่อยๆนะครับ

เพลงเพราะดีค่ะ

69 ตัวเลขของน้องQ

ถ้าเราไม่ได้อยากฝึกสมถะเพื่อสั่งจิตให้สงบ แต่การฝึกทำสมาธิจะช่วยให้รู้ลงปัจจุบันได้ง่ายขึ้นมั้ยคะ เพราะแค่ช่วงนั่งสงบจิตยังไม่ได้เริ่มฝึกสมาธิ ยังเผลอคิดฟุ้งไปเยอะแยะ รู้ตัวว่าคิดเรื่องที่ 1 อีกทีก็ตอนจิตมันโดดไปคิดเรื่องที่ 2 อีกแร้ว

ทำไมปฏิบัติแล้วมันเหมือนไม่ก้าวหน้าเลยล่ะคะมันเหมือนอยู่กับที่เราจะรู้ได้ยังงัยว่าที่เราเจริญสติทุกวันเนี่ยมันทำให้ชีวิตเราดีขึ้นยังงัยหรือเราแค่รู้ทันมันไปเฉยๆว่าเรากำลังอยากให้มันดีขึ้นและเรากำลังสงสัยว่ามันดีขึ้นบ้างหรือเปล่า

พี่ไม่เคยสงสัยตัวเองเลยหรือคะว่าที่ทำๆๆทุกวันเนี่ยมันไปถึงไหนแล้วหรือพี่สักว่ารู้ว่าสงสัยอยู่ตามพาหิยะสูตร :)

เคยถามหลวงพ่อว่าที่ท่านให้ปฏิบัติเล่นๆๆเราก็ทำแบบเล่นๆๆไม่รู้ได้ของจริงมั่งหรือเปล่าท่านก็ตอบว่าได้สิ ...ไม่รู้ท่านปลอบใจหรือเปล่า

บางทีมันก็ท้อแท้น่ะค่ะเวลาที่เรารู้สึกว่าใช้เวลาเดินมาไกล๊ไกลแล้วแต่พอมารู้สึกตัวกลับเดินอยู่กับที่น่ะค่ะ

ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้นะคะว่าที่ปฏิบัติอยู่เนี่ยไม่ได้เพื่อจะเอาอะไรแต่ใจน่ะค่ะใจมันอดคิดไม่ได้

ของชั่วคราว...อ่านแล้วสะกิดใจดีจริงๆๆ
เจ็บจี๊ดๆๆเล็กน้อย
อนัตตา หนอ...

คุณแวนด้า

สมถะก็เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้ปฏิบัตินะครับ
แต่ไม่ได้บอกว่าต้องนั่งสมาธิเท่านั้น

บางคนเจริญสมถะด้วยการเดินจงกรม บางคนใช้การนั่งตามรู้ลมหายใจ ตอนนั่งรถเมล์ นั่งแท็กซี่ บางคนภาวนาพุทโธ

หลวงพ่อที่สอนผมท่านบอกว่า สมถะ เหมือนการนอนพักผ่อนเอาแรง
วิปัสสนา เหมือนการทำงานให้เกิดผลผลิต

ถ้าเอาแต่ทำงานอย่างเดียวไม่ยอมพักเลย มันก็ตายพอดี ต้องนอนหลับพักผ่อนบ้าง ตื่นมาจะได้สดชื่น มีแรงทำงานต่อ

แต่ถ้าเอาแต่นอน ไม่ตื่นเลย คือทำแต่สมถะ ก็เท่ากับไม่ได้ทำงานเลย แล้วก็จะไม่ได้อะไรนอกจากความสุข ความสงบ ปัญญาเพื่อฆ่ากิเลส ไม่เกิด

คุณ Natalie ถ้าหลวงพ่อบอกว่าได้สิ ก็เชื่อท่านเถอะครับ

อย่าเป็นเหมือนเด็กที่พ่อสอนให้หยอดออมสินขนาดใหญ่ๆ แล้วหยอดทีละบาท แล้วคอยหันมาถามพ่อว่า มันจะมีประโยชน์เหรอพ่อ หนูมีเงินเยอะขึ้นจริงเหรอ วันนึงกระปุกจะเต็มจริงเหรอ

เต็มแน่ครับ แต่จะช้าเร็ว เรามองไม่เห็นแค่นั้น

อยากให้เต็มเร็ว ก็รู้ทันว่าอยากนะ
สงสัยว่า เมื่อไหร่จะเต็ม รู้ทันว่าสงสัย
ก็เท่ากับหยอดไปแล้วสองบาท

แล้วก็หยอดไปเรื่อยๆ อย่าหยุดนะครับ

เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นแหละ