|
เหตุแห่งปัญหา กับเหตุแห่งทุกข์
 (ขอบคุณภาพประกอบจากคุณแป๋ว SevenDaffodils ครับ)
ความจริงวันนี้ตั้งใจจะเขียนถึงหนังเรื่อง He's just not that into you แต่ไปเห็นคุณผู้อ่านท่านนึง ใช้นามว่า Mars ถามคำถามมา ดูทีจะทุกข์มาก เลยต้องขอเว้นเรื่องหนังไปก่อน
ชีวิตกำลังมีทุกข์ค่ะ รู้เหตุแห่งทุกข์ แต่ยังทำใจตัดทุกข์ไม่ได้ค่ะ
แต่งงานกับสามีจะครบ 7 ปีแล้ว แต่ไม่มีความสุขค่ะ ทั้งกับตัวสามีเอง และครอบครัวของสามี
สามีเป็นคนขี้หงุดหงิด ใจร้อน ความคิดเห็นไม่เคยตรงกันเลยแทบทุกเรื่องค่ะไม่ว่าจะเรื่องชีวิต เรื่องเงิน เรื่องเลี้ยงลูก ทะเลาะกันแทบทุกวันก่อนจะแต่งงาน แต่ทุกอย่างกำหนดไว้แล้วเลยคิดว่าสามีรักเรา ต่อไปคงปรับตัวหากันได้เอง
แต่ตั้งแต่แต่งงานมา มีทุกข์แทบทุกวันค่ะ ต้องคอยดูอารมณ์ของสามีว่าวันนี้ ตอนนี้ อารมณ์ดีหรือไม่ดี แล้วเราค่อยปรับตัวเราเองเพราะไม่อยากมีปัญหา พอหงุดหงิดใส่กัน เราก็จะเงียบ คิดว่าทนไปอีกหน่อยก็ชิน
ครอบครัวสามี เป็นครอบครัวจีน ธุรกิจในบ้านเป็นแบบกงสี อยู่แล้วทุกข์ค่ะ ไม่มีวันหยุด จะไปไหนก็ไม่ค่อยได้ไป ต้องอยู่เฝ้าบ้านค้าขายให้ตลอด แถมลูก ๆ ยังโดนแกล้งจากญาติผู้ใหญ่ และพูดกระทบกระเทียบเป็นประจำ
ทุกวันนี้มีทุกข์ อยู่แบบอดทนเพื่อลูก ๆ และแม่ของตัวเองค่ะ คิดว่าถ้าสามีมีผู้หญิงอีกคนเมื่อไหร่ จะได้มีข้ออ้างเพื่อเลิกกันแน่ ๆ
แต่เรื่องกลายเป็นว่าแฟนเก่าของเราได้โทรติดต่อกันอีกครั้ง พอรู้ว่าเรามีทุกข์ก็เลยยิ่งคุย ยิ่งติดต่อกันมากขึ้น ความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้กันมันก็กลับมาอีก เลยกลายเป็นทุกข์เท่าทวีคูณเลยค่ะ (แฟนเก่ายังไม่แต่งงาน แต่มีแฟนอยู่)
อยากตัดสินใจเลิกกับสามีก็อยาก แต่เหตุผลไม่เพียงพอ จะไปบอกใคร ๆ ว่าเพราะทุกข์ไม่มีความสุข หรือเป็นเพราะทนครอบครัวสามีไม่ไหว มันฟังไม่มีเหตุผล
อยากหยุดติดต่อกับแฟนเก่าก็อยาก แต่มันเป็นความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานาน แล้วตลอดเวลาหลายปี (17 ปี) คุยแล้วสบายใจบ้าง ทุกข์บ้าง แต่ก็ยังดีที่ทำให้มีแรงใจในการใช้ชีวิตแต่ละวัน
ไม่ทราบจะทำยังไงดีค่ะ? รบกวนคุณ aston ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
โดย: Mars วันที่: 11 มิถุนายน 2552 เวลา:17:04:13 น.
อาจารย์ผมท่านเคยบอกว่า คู่แต่งงานมักจะทำผิดอยู่คนละข้อ
ฝ่ายหญิงมักจะเชื่อว่า ฝ่ายชายจะเปลี่ยนไป(ในทางที่ดีขึ้น) แต่ความเป็นจริง ฝ่ายชาย(ส่วนมาก)มักจะไม่ค่อยเปลี่ยน ก่อนแต่งเคยไม่ดี ห่วยแตกยังไง แต่งแล้วก็ยังเป็นอย่างนั้น เสมอต้นเสมอปลาย
ส่วนฝ่ายชายมักจะหวังว่า ฝ่ายหญิงจะไม่เปลี่ยนไป แต่ความเป็นจริง ฝ่ายหญิง(ส่วนมาก)มักจะเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว จากโหมดนางฟ้าเจ้าหญิง กลายเป็นแม่มดกินจุ ดุเหมือนเสือ น่าเบื่อเหมือน ฯลฯ
คุณ mars อาจจะคิดว่ารู้เหตุแห่งทุกข์แล้ว แต่เปล่าหรอกครับ ที่คุณรู้เป็นแค่ "เหตุแห่งปัญหา" ไม่ใช่เหตุแห่งทุกข์หรอก
เหตุแห่งทุกข์จริงๆ ในทางพุทธเรียกว่า สมุทัย คือตัณหา ความทะยานอยาก แม้แต่อยากให้สามีดีขึ้น อยากให้ปัญหาหมด ก็เป็นเหตุให้คุณทุกข์
แล้วพื้นฐานของตัณหามาจากไหนหือ คุณแอสตั้น? ก็มาจากอาการ "ไม่รู้ความจริง" หรือเรียกภาษาแขกว่า "อวิชชา"
เพราะไม่รู้ จึงคิดว่า กายนี้ใจนี้ คือตัวตนของเรา เป็นของเรา เพราะไม่รู้ จึงยังดิ้นรน อยากให้กายนี้ใจนี้เป็นสุข อยากให้พ้นทุกข์
แต่ไม่รู้เลยว่า ไอ้กายใจที่พวกเรารู้สึกตลอดเวลาว่าเป็นตัวเรา ที่พวกเรารักนักรักหนา นี่แหละคือตัวทุกข์
อันนี้ยังไม่เห็นหรอกนะครับ ผมเองก็ยังไม่เห็น ครูบาอาจารย์ท่านบอกว่า ไว้เห็นได้เมื่อไหร่จะได้เป็นพระอรหันต์ บางอย่าง บางเรื่อง อยู่ในสถานะหนึ่งก็มองไม่เห็น เหมือนที่คุณ mars ไม่เคยนึกว่า ไอ้สามีของเรา ครอบครัวของเรา มันจะกลายเป็นปัญหาพาทุกข์มาให้ จนกระทั่งเมื่อแต่งไปแล้วนั่นแหละ
แต่เอาเถอะ ในเมื่อมันตกกระไดพลอยโจนมาขนาดนี้แล้ว ผมก็อยากให้คุณ mars ทำใจยอมรับปัญหาก่อน
เวลามีปัญหาเดียวกัน คนเราจะทุกข์ไม่เท่ากันนะครับ มันขึ้นกับสติปัญญา แล้วคนที่มีปัญญา ก็เพราะคุ้นเคยกับการมีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่ปฏิเสธทุกข์
เห็นว่าทุกข์เป็นเรื่องธรรมชาติ เห็นว่าที่ทุกข์ เพราะมีเหตุอันควรทุกข์ จะด้วยกรรมเก่า กรรมปัจจุบัน ก็ไม่รู้แหละ แต่ถ้ายอมรับได้ก็ทุกข์น้อย
แต่คนที่ทุกข์มาก เพราะใจมันไม่ยอมรับปัญหา เลยเป็นทุกข์ ทุกข์แล้วยังไม่รู้อีก ว่าจิตมันกำลังเกลียดทุกข์ ไม่รู้ก็ดิ้นหนีทุกข์ ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งดิ้น วนเวียนกันอยู่อย่างนั้น
บางคนมีทุกข์แล้วดิ้น ดิ้นแล้วทุกข์ จนหมดแรงดิ้นเพราะรู้ว่า ทำอะไรไม่ได้นั่นแหละ ใจก็เบาขึ้นทันที
พระพุทธเจ้าท่านเลยให้เราเริ่มปฏิบัติธรรม เพื่อความหลุดพ้น ด้วยการคอยมีสติ "รู้" ทุกข์ เพื่อจะได้เห็นความจริง
รู้ทุกข์ ในทางพุทธ คือรู้กาย รู้ใจ เพราะเรามีไอ้สองตัวนี่แหละ ถึงมีทุกข์
รู้แล้วยังไงอีก คุณแอสตั้น .. อ่า.. รู้แล้วก้อจะเห็นความจริงทีละน้อยๆ..
เห็นความจริงว่า กายนี้ ใจนี้ ไม่ใช่ตัวเราหรอกนะ ถามว่า แค่รู้สึกตัว แล้วจะรู้ได้ไง ตอบว่า เวลารู้สึกตัวไปบ่อยๆ จิตมันจะเริ่มจำสภาวะได้
ว่าอันนี้ คือโกรธ อันนี้คือหงุดหงิด อันนี้คือโมโห อันนี้คือขัดใจ อันนี้คือสุขใจ อันนี้คือปลื้มใจ อันนี้คือเบิกบาน อันนี้คือปีติ
เมื่อถึงจุดหนึ่ง เวลามีสภาวะอะไรเกิด จิตจะจำได้แล้วปิ๊งขึ้นเอง ตอนที่ปิ๊ง! เอง จิตจะตั้งมั่นขึ้นเป็นผู้รู้ผู้ดู เห็นความจริงว่า
เออ.. เว้ย.. เวลามันโกรธนี่ จิตมันโกรธเองนะ เราไม่ได้สั่ง เห็นว่าความโกรธ ก็ไม่ใช่จิต เป็นสิ่งที่จิตปรุงขึ้น แล้วจิตไปรู้เข้า
เหมือนแม่น้ำเจ้าพระยามีหมาเน่าตั้งหลายตัว แต่มีตัวไหนคือแม่น้ำไหม ไม่มีเลยใช่ไหมครับ
หมาเน่าก็ไม่ใช่แม่น้ำฉันใด ความโกรธก็ไม่ใช่จิตฉันนั้น
อีกอย่าง คนเราจะคิดว่า แม่น้ำนี้เป็นของเรา ทั้งๆที่เปล่าเลย แม่น้ำสายนี้ เขาก็ไหลผ่านสุวรรณภูมินี้มาเป็นพันๆหมื่นๆปีแล้ว
มนุษย์เรานี่เป็นเผ่าขี้ตู่เห็นไหม เหมือนที่ตู่เอาว่า กายนี้ ใจนี้เป็นตัวเรา
แล้วชีวิตก็เป็นเหมือนแม่น้ำจริงๆ คือเราเห็นว่าแม่น้ำยังอยู่คงที่อย่างนั้น แต่ที่จริง มีหลายอย่างไหลผ่านมา แล้วก็ไหลผ่านไปตลอดเวลา
ดูๆไป จะค่อยๆเห็นว่า ทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิตล้วนแต่เป็นของชั่วคราว สุขก็มาแป๊บนึงแล้วก็หมดรอบ ทุกข์มาอีกแป๊บนึง แล้วก็หมดรอบ
เรื่องครอบครัวคุณ ผมไม่มีนโยบายจะชี้นำว่าควรทำอย่างไร แต่ที่แนะนำไปให้คุณหัดภาวนา จะได้มีสติ และรู้เท่าทันทุกข์ ถ้าดูจิตเป็น ทุกข์จะน้อยลง พอทุกข์น้อยปัญหาก็จะแก้ง่ายขึ้น
เราเปลี่ยนสามี เปลี่ยนญาติสามีลำบาก แต่เปลี่ยนตัวเองได้ไม่ยาก ถ้ารู้หลัก รู้วิธีวิปัสสนา เช่นการดูจิตที่ผมแนะไป
แต่ที่ขอชี้นำ และบอกได้ว่าไม่ควรทำ คือการเห็นแก่ความสุขเล็กน้อยจากการไปพัวพันกับแฟนเก่า อันนี้ถ้าเรื่องมันบานปลาย คุณจะกลายเป็นจำเลยที่หนึ่ง ทั้งในคดีเกี่ยวกับสามีคุณ และคดีกับผู้หญิงของแฟนเก่าคุณ
ไม่ได้แปลว่าคนเรามีเพื่อนไม่ได้ แต่เพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ กับเพื่อนที่พร้อมจะเกินเลยกันไปในความรู้สึกและการกระทำ มันต่างกัน
มีปัญหาเดิม ก็หนักพอแล้ว อย่าเพิ่มเหามาใส่หัวอีก จะดีกว่าไหมครับ
ปล. ถ้าอยากเรียนเรื่องวิปัสสนาในชีวิตประจำวันเพิ่ม เลื่อนขึ้นไปข้างบนดูขวามือในหมวด Link จะมีคำว่า "วิมุตติ" อยู่ คลิดที่นั่น แล้วไปเรียนเอานะครับ แนะนำหมวด "หลวงพ่อปราโมทย์" ครับ
สุขสันต์วันที่แม่น้ำเจ้าพระยาไหลลงทะเลครับ
Create Date : 12 มิถุนายน 2552 |
Last Update : 12 มิถุนายน 2552 9:54:52 น. |
|
27 comments
|
Counter : 8037 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:10:27:07 น. |
|
|
|
โดย: พิม IP: 124.121.176.228 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:10:54:10 น. |
|
|
|
โดย: am^^ IP: 58.8.118.61 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:10:58:30 น. |
|
|
|
โดย: Mars IP: 125.24.162.250 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:11:12:55 น. |
|
|
|
โดย: PK15 IP: 58.136.50.38 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:11:20:04 น. |
|
|
|
โดย: เป่าจิน IP: 61.47.19.72 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:12:11:05 น. |
|
|
|
โดย: him_aeng IP: 118.173.240.4 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:12:17:39 น. |
|
|
|
โดย: เป่าจิน IP: 61.47.19.72 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:12:18:04 น. |
|
|
|
โดย: Mars IP: 125.24.162.250 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:12:45:06 น. |
|
|
|
โดย: aritsumemoon IP: 124.120.212.69 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:14:46:00 น. |
|
|
|
โดย: นิรัตตะ IP: 203.156.140.195 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:15:30:42 น. |
|
|
|
โดย: Tui - Jina IP: 86.153.88.49 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:18:34:58 น. |
|
|
|
โดย: anchesa วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:21:28:51 น. |
|
|
|
โดย: ต้นอ้อ -^_^- IP: 58.8.39.202 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:22:59:43 น. |
|
|
|
โดย: สุริยา IP: 124.122.147.227 วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:21:45:43 น. |
|
|
|
โดย: ying IP: 115.67.15.254 วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:21:55:12 น. |
|
|
|
โดย: วันดี IP: 58.9.17.116 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:1:41:09 น. |
|
|
|
โดย: kainarit IP: 222.123.162.75 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:10:44:43 น. |
|
|
|
โดย: nicky IP: 124.121.92.89 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:11:48:03 น. |
|
|
|
โดย: Mars IP: 125.24.143.51 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:17:26:02 น. |
|
|
|
โดย: VAAy วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:21:24:37 น. |
|
|
|
โดย: โรจน์ IP: 124.120.187.86 วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:11:53:21 น. |
|
|
|
โดย: monic IP: 58.136.74.208 วันที่: 16 มิถุนายน 2552 เวลา:14:27:04 น. |
|
|
|
โดย: แก้ว IP: 125.24.49.239 วันที่: 16 มิถุนายน 2552 เวลา:20:43:30 น. |
|
|
|
โดย: ใบเฟิร์น IP: 210.246.80.77 วันที่: 17 มิถุนายน 2552 เวลา:11:48:34 น. |
|
|
|
| |
|
|