ผู้ที่ขาดการควบคุมตนเองก็เหมือนเมืองที่กำแพงถูกทำลาย
ผู้ที่ขาดการควบคุมตนเองก็เหมือนเมืองที่กำแพงถูกทำลาย
(สภษ.25 : 28)
กำแพงที่ใหญ่และยาวที่สุดคือกำแพงเมืองจีน ในยุคที่ยังไม่เจริญทางเทคโนโลยี อาวุธที่ใช้เป็นเพียง หอก ดาบ อาวุธที่รบพุ่งระยะไกลก็เป็นแค่ธนู ถึงจะมีปืนก็ไม่สามารถยิงได้ไกลและมีผลทำลายเหมือนกับปืนสมัยนี้ แต่ละประเทศจะสร้างกำแพงไว้ยันศัตรู ป้องกันไม่ให้เข้าเมือง เมื่อใดที่ศัตรูตีฝ่ากำแพงได้ นั่นหมายถึงความย่อยยับของเมืองนั้น ฉะนั้นแต่ละเมืองจึงป้องกันพลเมืองและทรัพย์สินมีค่าทั้งหลายด้วยการสร้างกำแพงที่แข็งแรง
โซโลมอนนำเรื่องกำแพงมาเปรียบกับกำแพงชีวิตเรา ... ชีวิตเรามีคุณค่าจนไม่สามารถประมาณการได้ แม้ว่าเราจะเอาทั้งโลกมากองรวมกันก็ยังไม่อาจเทียบคุณค่าชีวิตเราได้ คุณค่าของความเป็นมนุษย์จึงนับได้ว่าสุดยอดเหนือคุณค่าสิ่งของใด แต่เราจะรักษาคุณค่านี้ไว้ได้อย่างไรเมื่อล้อมรอบตัวเรามีสิ่งจู่โจมจ้องทำลายชีวิตเราตลอดเวลา ผู้ที่ไม่มีกำแพงชีวิตปกป้อง จะไม่สามารถทนอำนาจวัตถุนิยม บริโภคนิยม เฮฮานิยม แฟชั่นนิยม แต่สิ่งที่มีค่าในมนุษย์คือ คุณธรรม ความรัก ความสัตย์ซื่อ ความอดทน ความอดกลั้น ความเมตตา ความถ่อม ความเอื้อเฟื้อเผื่อแแผ่ ความเอื้ออาทร ฯลฯ
กำแพงที่แข็งแกร่ง คือ "ความสามารถควบคุมตัวเองได้" ชีวิตที่อารมณ์อ่อนไหวง่าย เป็นคนเจ้าอารมณ์ โกรธง่าย น้อยใจง่าย ตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ ด้วยอารมณ์ขาดสติ ทำให้ชีวิตทั้งชีวิตต้องพัง อนาคตอันสดใสถูกทำลายด้วยอารมณ์เพียงวูบเดียว ถ้าเราได้สร้างกำแพงแห่งชีวิตด้วยการพัฒนาคุณธรรมชีวิต กำแพงคุณธรรมจะรักษาชีวิตเรา ชีวิตเราจึงจะตั้งมั่นคงอยู่ได้ และด้วยเหตุนี้อัครทูตเปโตรจึงกล่าวว่า "จงพยายามทุกวิถีทางที่จะเพิ่มความดี(คุณธรรม)เข้ากับความเชื่อ เพิ่มการบังคับตนเข้ากับความรู้ เพิ่มความบากบั่นเข้ากับการบังคับตน" (2ปต.1:5-7)
ถ้ารักชีวิต ถ้าต้องการปกป้องคุณค่าความเป็นมนุษย์ จงสร้างกำแพงคุณธรรมในชีวิต
วีรชัย โกแวร์
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
