ธรรมะที่แม่บันทึก (4)

“ชาติในปฏิจจสมุปบาท คือ การเดินทางจิตวิญญาณ อันจะมีขึ้นทุกคราวที่ความรู้สึกเป็นตัวกู – ของกูเกิดขึ้นมาในจิต และเป็นทุกข์ทางใจหนักหน่วงทุกคราวที่เกิด ส่วนชาติทางกายนั้นมีครั้งเดียวจนกว่าจะเข้าโลง และมีทุกข์ทางกายพอสถานประมาณ ไม่ทรมานมากเหมือนทางจิต

ถ้าไม่มีการเกิดทางจิตทางวิญญาณในจิตใจว่า ; “ตัวกู – ของกู” แล้ว การเกิดทางกายที่เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียวก็หาทำให้เกิดทุกข์ใดๆ ได้ไม่ แม้ความแก่ – เจ็บ – ตาย ก็หาทำให้เกิดทุกข์ได้ไม่ เพราะไม่มีการรับเอามาเป็นของกู

ความทุกข์สอนอะไรๆ ให้เราได้ดีกว่าความสุข คือ สอนตรงกว่า – มากกว่า – รุนแรงกว่า ; ความสุขมีแต่ทำให้ลืมตัว เหลิงเจิ้งไม่ทันรู้ และไม่ค่อยสอนอะไร ขอขอบใจความทุกข์ ซึ่งเป็นเสมือน “เพชร” ในหัวคางคก

การบรรลุธรรมหรือมีธรรมนั้น ไม่ได้หมายความว่าต้องเรียนอภิธรรม – กินแต่ผัก – ห่มจีวรกรัก – แบกกลด – ถือไม้เท้ายาว – พูดเบาๆ – เดินค่อยๆ – แขวนลูกประคำ เป็นต้น แต่การบรรลุหรือมีได้ ด้วยการปฏิบัติให้ถูกต้องตามกฎอิทัปปัจจยตาของศีล – สมาธิ – ปัญญา”

พุทธทาสภิกขุ

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2560 Last Update : 13 พฤศจิกายน 2560 0:14:18 น. Counter : 767 Pageviews.		0 comments
Share Tweet