"ตะขาบตัวนั้นเป็นของใคร" สวัสดีงามๆ เพื่อนบลอคทุกคนที่ยังคงแวะเวียนมาอดีตบลอคร้างแห่งนี้นะคะ หายไปนาน.... นานมาก..... นานซะจนราวกับเขียนบลอคปีละครั้ง (ซึ่งก็จริงเนาะ แฮ่ๆ) ปี 2554 เป็นอีกหนึ่งปีที่ปุ๊กได้เรียนรู้บทเรียน และประสบการณ์มากมายของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ได้ลองผิด ลองถูก ฉลาดบ้าง เซาะกราวบ้าง ลองแบกอะไรไว้เพื่อฝึกความทนทานของกล้ามเนื้อหัวใจบ้าง และสิ่งหนึ่งที่ยังคงต้องเรียนรู้ และจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเรียนรู้ก็คือ "การปล่อยวาง" เคยรู้สึกไหมคะว่ายิ่งแก่ เราก็ยิ่งมีกำ (โอเค ใครยังไม่อยากแก่เอาแค่ "โตขึ้น" ก็ได้) เรากำอะไรไว้ในมือเต็มไปหมด พอเต็มมือแล้วเรายังไม่พอ ยัดใส่ไปเก็บไว้ในใจอีกต่างหาก น่าแปลกที่หัวใจขนาดใหญ่เท่ากำมือ แต่เก็บอะไรไว้มากกว่ามือหลายเท่า ทุกข์นาน ปวดร้าวนาน เคียดแค้นแผดเผานานก็เกิดจากเชื้อเพลิงที่สุมลงในใจทั้งนั้น รู้ไหม....รู้ เลิกทำได้ไหม...แหม้! ยากเนอะ ^_^" แต่เชื่อว่าธรรมชาติของชีวิตจะส่งบทเรียนมาให้เรียนรู้จนถึงวันนึงที่เราจะหาจุดสมดุลได้ในที่สุด เหมือนวันป่วงๆ วันหนึ่งกับเหล่าหลานของปุ๊กเอง.... ในวันหยุดสุดสัปดาห์อันแสนจะสงบ มักจะมีพายุตามมา เลยไม่แปลกใจที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องโวยวายของเหล่าหลานดังมาเป็นระยะ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะดังกว่าทุกครั้ง หันไปเห็นก็บางอ้อ เพราะเจ้าหลานชายตัวแสบกำลังแกล้งหลานสาวคนเล็ก ด้วยการแหย่ตะขาบปลอมตัวอ้วนประหนึ่งกินไฟฉายเข้าไปทั้งอัน ยิ่งหลานสาวมีปฏิกิริยาแค่ไหนเจ้าหลานชายตัวดีก็ยิ่งสนุก ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง และทันทีที่กำลังจะเข้าไปห้ามทัพอย่างชุลมุนนั้นเอง ตะขาบเจ้ากรรมก็ดันลอยละลิ่วปลิวไปตกลงที่มือหลานสาวอย่างเหมาะเหม็ง แล้วจะเกิดอะไรต่อไปได้นอกจาก..... บ้านแตกสิคะพี่น้องงงงงงงงง หลานสาวร้องไห้วิ่งหนีจ้าละหวั่น ไปหาคนพี่ คนพี่ก็ตกใจพอกัน ปุ๊กคิดในใจว่าคงยาว...ต้องกำราบเจ้าหลานชาย และปลอบหลานสาวอีกนานแหง นึกเห็นใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ขึ้นมาโดยพลัน แต่ยังไม่ทันจะเข้าถึงตัวหลานคนเล็ก เรื่องก็ถึงมือบุคคลที่ 4 โดยบังเอิญ นั่นก็คือ "น้องบีม" (หากใครเพิ่งเคยอ่านบลอคนี้หรือลืมไปแล้ว ย้อนไปอ่านเรื่องของน้องบีมสมัยที่บ้านเมืองเรายังไม่มีกีฬาสีได้ที่นี่ค่ะ Click) น้องบีมที่จับพลัดจับผลูได้ครอบครองตะขาบแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ กลับไม่ยักโวยวายหรือทำหน้าขยะแขยงแบบคนอื่นๆ มีเพียงสีหน้าเซ็งๆ จ้องตะขาบในมือแบบเือือมระอาเต็มที ...แล้วก็โยนตะขาบตัวนั้นทิ้งไป.... ดูเหมือนเป็นเรื่องที่แสนธรรมดาในวันหยุด แต่การกระทำของเด็กคนนึง กลับช่วยจุดประกายให้เราที่กำลังทุกข์ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ว่า เวลาที่เราเจอสิ่งไม่ชอบใจ เจอสิ่งที่บั่นทอนความเข้มแข็งของจิตใจ ไม่รู้ทำไม...สิ่งแรกที่คนเรามักจะทำคือผลักไสสิ่งนั้นไปหาคนอื่นโดยอัตโนมัติ ด้วยความอยากหลุดพ้นจากความรู้สึกนั้น ด้วยความอยากหาพวกรู้สึกร่วมกัน หรือด้วยอะไรก็แล้วแต่ เมื่อไหร่ที่ชีวิตโยนความทุกข์เข้ามาในมือเรา หลายคนรวมถึงปุ๊กเองจึงวิ่งวนร้อนรนหาคนรับผิดชอบความทุกข์ในใจตัวเอง เพื่อที่จะพบว่า... ถึงแม้จะมีคนต้องเจอแบบเดียวกันซักกี่คน ความโกรธแค้นต่อโชคชะตาที่ผ่านมาของเราก็ไม่ได้ลดลงเลยสักนิดเดียว จะง่ายกว่าไหมหากเราเลือกที่จะ "ปล่อย" ไม่กำมันไว้ ไม่ต้องดิ้นรนไปไหน เหมือนกับที่ไม่สำคัญหรอกว่าตะขาบตัวนั้นจะเป็นของใคร ไม่สำคัญหรอกว่าจะต้องไปต่อว่าเอาคืนว่าใครเป็นต้นเหตุ สำคัญที่นาทีนี้ ตอนนี้ เราเลือกจะทำให้ตัวเองปกติหรือวุ่นวาย ก็แค่ "ปล่อย" ....ง่ายๆ แค่นี้เอง.... ____________________________________________ ปี 2555 นี้ ขอให้เพื่อนชาวบลอคทุกคนมีความสุขมากๆ พบเจอแต่สิ่งดีๆ ร่ำรวยรอยยิ้ม มิตรภาพ ทรัพย์ภายนอก และทรัพย์ภายในนะคะ แต่หากเมื่อไหร่ที่ตะขาบเผลอลอยเข้ามาในชีวิตโดยบังเอิญล่ะก็ หวังว่าเพื่อนๆ ทุกคนจะไม่กำมันเอาไว้นานนะคะ โชคดีปีใหม่ทุกคนค่า   Create Date : 02 มกราคม 2555 32 comments Last Update : 2 มกราคม 2555 3:52:52 น. Counter : 34305 Pageviews. Share Tweet

หวังเป็นอย่างยิ่งว่าในปีนี้ถ้างานไม่ยุ่งหัวฟูแบบปีที่ผ่านมาคงจะได้มาอัพบ่อยขึ้นนะคะ ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณมากๆ สำหรับหลายๆ คนที่แวะมาทักทายอยู่เสมอๆ แล้วจะแวะไปทักทาย+ขอบคุณถึงบลอคทุกคนค่ะ ส่วนเพื่อนๆ ที่ไม่มีลอคอินในนี้เช่นคุณพิมและท่านอื่นๆ ที่อาจจะไม่ได้กล่าวถึงแต่ระลึกถึง ปุ๊กขอบคุณมากๆ เช่นกันนะคะที่ยังแวะเวียนมาหา ยังคิดถึงบลอคเล็กๆ บลอคนี้อยู่ ดีใจมากจริงๆ ค่ะ   โดย: Hobbit 2 มกราคม 2555 3:46:55 น.

เรื่องนี้ ถือได้ว่า ... เป็นเรื่องราวของ "ตะขาบสอนใจ" อ่านแล้ว อยากกรี๊ดเหมือนหลานสาวคนเล็กจังค่ะคุณปุ๊ก เพราะว่าเราก็ไม่ชอบตะขาบ แต่ว่าไม่ได้ขนาดกลัวมาก แต่ว่าถ้าจับต้องล่ะก็ไม่แน่เหมือนกันค่ะ มันน่ากลัวหนิเน๊าะ ............ จริงนะค่ะ .. การปล่อยวาง .. ทำได้ยากนะ แต่ว่าถ้าทำได้ก็คงจะดีค่ะ เพราะมันคงทำให้เราไม่ต้อง แบกรับอะไรที่หนักเกิน ทุกข์มาก หนักมากก็วางมันลง อาจจะลำบากหน่อยแต่ว่าปล่อยแล้วก็จะชิน ทำได้ ทำได้ ปีนี้ต้องทำได้เช่นกันค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณปุ๊ก ... นานเลยไม่ได้คุยกัน เห็นชื่อวับๆ แวมๆ ก็เอ สงสัยว่าจะแม่นคุณปุ๊กแน่แท้หรือเปล่า หรือว่าตัวปลอมมา ... 555+ พอเข้ามาอ่าน เห็นหัวบล็อก เห็นตัวหนังสือ เห็นตัวการ์ตูน เท่านี้ประกอบกันเป็น คุณปุ๊กตัวจริงเลย .. ยิ้มๆ ค่ะ เริ่มต้นปี ด้วยการได้คุณปุ๊ก กลับมาอัพบล็อกบ้างไม่ห่างหาย (แม้จะปีละครั้งก็ตาม) มีความสุขมากๆ นะค่ะ   โดย: JewNid 2 มกราคม 2555 8:27:03 น.

สวัสดีปีใหม่ครับ ดีใจที่ได้เห็นคุณปุ๊กกลับมาเขียน blog อีกครั้งนะครับ ยิ่งโต (เอ่อ...ใช้คำว่าแก่ก็ได้) ก็ยิ่งต้องรู้จักการปล่อยวาง เพราะมีอะไรให้เจอเยอะ~ จนถือไม่ไหวจริง ๆ ด้วยครับ บางทีเจออะไรน่าหงุดหงิดมาก ๆ ผมก็หลบไปนั่งในส้วมบ้าง (แต่ไม่ได้อึนะ ^^") มันช่วยให้สงบจิตสงบใจได้จริง ๆ ครับ ป.ล. แต่มีข้อแม้ว่าห้องข้าง ๆ ต้องไม่ได้กำลังทำธุระอยู่นะ 55 :D)   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 2 มกราคม 2555 11:54:16 น.

ว๊าววววว มาแล้วเหรอน้องปุ๊ก พี่เองก็หาเวลามาเขียนบล้อคได้ยากมากขึ้น(ยากอยู่แล้ว) ปล่อยเน่าไปหลายที อิอิ จริงนะ...เรื่องการปล่อยวาง พี่แกร่ขนาดนี้ บางทีบางครั้งก็พยายามปล่อยวาง วางทั้งทียังสับสน เพราะเหมือนว่าบางเรื่องถ้าเราวางไปแล้ว มันจะส่งผลในภาพรวมที่ทำให้มันชุ่ยๆ ไงไม่รู้อะ ..เห็นว่าผิดแต่ไม่ท้วง..กลับปล่อยวางไม่สนใจ ทั้งๆ ที่รู้ว่าปล่อยวางไม่ใช่ปล่อยไป... เอ้ายิ่งพูดยิ่งจะทำน้องงง..แฮ่ๆ มีความสุขทุกนาทีปี 2555 นะจ๊ะ   โดย: mutcha_nu 5 มกราคม 2555 17:57:13 น.

新正如意 新年发财 ซิงเจี่ยยู้อี่ ซิงนี้หวกไช้ พูดง่ายแต่ทำยากเหมือนกันครับเรื่องปล่อยวาง แต่ไม่ปล่อยวางมันก็หนักเปล่าๆ วางๆ บ้างก็ดี (อย่าโยนมาทางโผมมมมมม) เหมือนอัพบล็อกรายปีจริงๆ ก็หวังว่าพี่ปุ๊กจะกลับมาเขียนบ่อยขึ้นนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 มกราคม 2555 20:32:13 น.

งานปิดทอง ฝังลูกนิมิต ณ.วัดหนองขาม สวนผึ้ง ราชบุรี นำบุญครั้งนี้มาเยือน..3 ปีที่ร่วมบุญกัน 5 ปีที่ฟันฝ่าถึงจุดนี้ ถึงในครั้งนี้..มีเพื่อนในโลกไซเบอร์แห่งนี้ร่วมทางน้อยนิด เพราะเราต้องขอโทษที่ไม่ได้นำเสนอบอกบุญเพื่อนๆ แต่ทุกครั้งที่ปิดทอง..แคทรียาระลึกถึงท่านเสมอ คุณแคทขอนำบุญครั้งนี้มาให้เพื่อนๆด้วยใจบริสุทธิ์ ขอให้ผลบุญให้เพื่อนที่มีใจร่วมกุศลกันมา ประสบพบแต่ความสุข ความเจริญนะค่ะ อนุโมทนา..   โดย: catt.&.cattleya.. 30 มกราคม 2555 11:21:21 น.

หายไปนานมากกกกเลยยยยยยย เดี๋ยวสายๆเข้ามา่อ่านครับ อย่าหายไปนานสิ แฟนคลับคิดถึงน๊าา   โดย: aodbu 10 กุมภาพันธ์ 2555 1:52:08 น.

อ่านจบละ คนที่ปฏิบัติธรรม เข้าวัดมากๆ เวลาเห็นอะไรก็มักจะมองเป็นธรรมะ ตลอด ดังที่พระพุทธองค์ว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นอนาคต ผู้ใดปฎิบัติธรรม ผู้นั้นรู้เอง ขออนุโมทนาครับ ผมยังปล่อยวางอะไรไม่ค่อยได้เลย   โดย: aodbu 10 กุมภาพันธ์ 2555 20:35:41 น.

คิดถึงคุณปุ๊กเสมอจ้ะ   โดย: Chicky POP 28 กุมภาพันธ์ 2555 10:39:55 น.

ใช่ก็แค่ ปล่อย ยากอยู่ แต่ก้อทำอยู่ อิอิ คิดถึงปุ๊กมากๆ เลยนะ :D   โดย: FreakGirL 28 กุมภาพันธ์ 2555 22:46:54 น.

มาทักอีกเดือน อิอิ คิดถึงปุ๊กจัง มามาะ กอดที   โดย: FreakGirL 30 มีนาคม 2555 1:11:14 น.

แวะมาเยี่ยมครับ ^^   โดย: MuHN 24 เมษายน 2555 23:29:12 น.

ไม่ได้เข้าบล็อกนี้นานแต่ก็ยังมีคนแวะมาเรื่อยๆ เนาะ ว่างๆ ก็มาทักทายกันได้นะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 28 มิถุนายน 2555 14:47:18 น.

เป็นไงบ้างสบายดีนะครับ   โดย: นายแมมมอส 5 สิงหาคม 2555 12:20:03 น.

ยังเขียนบล็อกได้ดีและน่าอ่านเหมือนเดิมเลยนะคะ คงเป็นเพราะภาพประกอบน่ารัก ๆด้วย ดูตอนแรกนึกว่าบล็อกจะยาว อ่านไปเพลินๆ จบซะแล้ว แวะมาทักทายและส่งความคิดถึงนะคะ   โดย: ฝากเธอ 10 กันยายน 2555 21:04:46 น.

ตะขาบตัวโตเท่าไหร่แล้วหนอ... 5555 หายไปนานเลย   โดย: FreakGirL 14 พฤศจิกายน 2555 15:52:51 น.

สวัสดีปีใหม่ 2556 ครับ บ้านนี้หายไปเป็นปีอีกแล้ว   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 1 มกราคม 2556 22:57:40 น.

วันเวลาเก่าที่ผ่านพ้น... นาทีใหม่ที่เริ่มต้น ขอสิ่งศักดิ์สิทธิดลบันดาลพร ให้น้องปุ๊กมีรอยยิ้ม มีสติและความสุขกาย สุขใจ ผ่านพ้นโรคภัย แจ่มใสรื่นเริง และที่สุดขอให้มีพลังผจญกับความวุ่นวายในโลกใบนี้ แบบชิวๆ ลั้นลาๆ นะคะ   โดย: mutcha_nu 2 มกราคม 2556 9:41:17 น.

นานมาก ๆ เลย ที่ไม่ได้แวะเข้ามาในบล็อคนี้เลย คุณปุ๋กสบายดีนะครับ (ยังจำได้เสมอครับ) ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำเสนอมาในบล็อคนี้ ช่างตรงกับชีวิตของผมตอนนี้เลย ไม่รู้ว่าคุณปุ๊กยังเล่นบล็อคอยู่หรือเปล่า แต่ก็คิดถึงเจ้าขอบบล้อคน๊า   โดย: postmaker 23 มีนาคม 2556 23:22:23 น.

แอบเห็นพี่ปุ๊กในบล็อกพี่โพสเลยแวะมาทักทายค่ะ สบายดีไหมคะพี่   โดย: น้องผิง 28 มีนาคม 2556 20:21:30 น.

คิดถึงคุณปุ๊กเลยแวะมาหา   โดย: Chicky POP 23 เมษายน 2556 11:03:50 น.

หายไปไหนแล้วน๊าาา   โดย: FreakGirL 27 สิงหาคม 2556 17:16:31 น.

อ๊ายย คิดถึงปุ๊กมากมายยยยย เค้าอะมาหาหลายทีมากเลย แล้วพักนี้ไม่ได้เข้าบล็อกก็เลยพึ่งได้มาอ่านจ๊ะ ตะเองก็รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เป็นห่วงเหมือนเดิม   โดย: FreakGirL 9 ธันวาคม 2556 12:36:14 น.

สวัสดีปีใหม่ปี 2557 ที่กำลังจะมาถึงด้วยนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 31 ธันวาคม 2556 20:44:02 น.

สองปีมาที แต่ยังคิดถึงเสมอค่ะ ขอบคุณสำหรับตะขาบ :D   โดย: HoneyLemonSoda 22 มกราคม 2557 20:49:16 น.

สวัสดีครับคุณปุ๊ก ไม่ได้คุยกันหลายปี แวะมาทักทาย.... สบายดีนะครับ ^^   โดย: MuHN 6 เมษายน 2557 22:18:52 น.

กลับมารึยางงงงง~   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 3 สิงหาคม 2557 18:25:59 น.

ลืม blog ไปแล้วมังครับ ^^' แต่ผมเองตอนก่อนจะกลับมาเขียนใหม่ก็ร้างลาไปเกือบสามปีแน่ะ :D   โดย: Karz 31 สิงหาคม 2557 21:07:53 น.

ผ่านมาห้าปี แวะมาดูเป็นระยะๆ คิดถึงมากนะคะ   โดย: พิม (สมาชิกหมายเลข 3661282 ) 26 มกราคม 2560 22:59:26 น.

ไม่ได้ลอคอินมานานมากก อยากจะบอกว่า่คิดถึงคุณปุ๊กนะคะ ^^   โดย: Chicky POP 15 มกราคม 2562 1:12:50 น.

แวะมาดู ตะขาบ ของปุ๊กค่ะ   โดย: HoneyLemonSoda 23 มกราคม 2565 13:33:36 น.

แวะมาดูตะขาบแบบรายปีค่ะ   โดย: HoneyLemonSoda 21 ธันวาคม 2566 8:52:50 น.