โอ้ ..

เห็นด้วยๆๆๆ เห็นหลายรายแล้ว

เวลาได้นั่งบนรถเมล์ หรือ ปอ.แล้วเนี่ย ต่อให้เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ยอมปล่อย

เบาะข้า ใครอย่าแตะ

แอ๊ก แย่จัง

เราเองถ้าเจอ ญ ประเภทเป็นเบี้ยล่างเพราะ "ตัวเองทำตัวเอง" นี่
เราก็ไม่รู้จะว่าไงหรือช่วยไงเหมือนกันง่ะ....

เบาะรถ ปอ นี่น่าแหนหวงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย สงสัยต้องไปลองบ้างแล้ว

มาฟังคุณปุ๊ก เล่าค่ะ
เจอแบบนี้ไม่เอาดีกว่าค่ะ โห..ทำไมเค้าถึงหวงขนาดนี้ค่ะไม่ยอมลุก
ยอมนั่งต่อไป ทนจริงๆค่ะผู้หญิงคนนนี้ ยอมทนนั่งกะคนโรคจิต
รูปน้องแมวน่ารักจังค่ะ

เอ แปลก ทำไมผู้หญิงคนนั้นเค้าไม่ลุกล่ะคะ สงสัยเบาะรถปอ.มันศักดิ์สิทธิ์

เคยเจอโรคจิตบนรถเมล์เหมือนกันค่ะ แต่ตอนนั้นอ่อนต่อโลก (ก๊ากก)

ตอนนั้นรถก็ว่างๆ เรานั่งเบาะหน้าสุดตรงทางขึ้นลง แล้วมีตาโรคจิตมานั่งข้างๆ พอสาวๆออฟฟิสนุ่งกระโปรงสั้นๆ มันก็ลูบขาอ่อนค่ะ แต่คนคงไม่สังเกตุ เพราะมัวแต่ต้องก้าวให้ทันคนขับจะรีบไปรับภรรยาคลอดลูก ตานั่นก็ลูบแทบทุกคนที่ข้ามผ่านมือ แล้วทำหน้าเคลิ้มๆ ตาลอยๆ เราก็อึ้งอ่ะ ตอนตกใจมันพูดไม่ออก ได้แต่ลุกพรึ่บ!! หันไปมองหน้า แล้วลงป้ายหน้า แล้วก็เสียใจมาจนทุกวันนี้น่ะค่ะ ว่าทำไม๊ เราไม่ลุกขึ้นมาแล้วบอกดังๆว่าตานั่นโรคจิต คอยลูบขาคนขึ้นลงรถ เสียใจน่ะค่ะ น่าจะบอกเพราะป้ายหน้าตานั่นก็คงทำต่ออีก มัวแต่ตกใจแล้วรีบลงเลย ไม่น่าเลยเรา

ง่ะ ถ้าเปงพี่น้า นู๋ปุ๊ก พี่จะเบิ๊ดกะโหลดไอ้ผู้ชายคนนั้นแรง ๆ ให้ตื่นเลย ไม่ตื่นก็เบิ๊ดมันเข้าไป หน้าด้านได้ขนาดนี้ ฮ่วย แล้วก็ด่าประจานกลางรถเลย อุอุ

คิดถึงน้องสาวนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ ไปบวชกลับมาแล้ว เอาบุญมาฝากดั๊วะแหล่ะ งิงิ

ปล. ไปวัดแล้วเหมือนได้กลับบ้านเลยง่า เพื่อน ๆ ที่คิดถึงเพียเพียบ ทั้งน้องนกกาเหว่ นกฯลฯ น้องปลา น้องหงส์ น้องเป็ด น้องเต่า น้องเห้ (ตัวเงินตัวทอง) ตัวโตขึ้นเยอะเชียว อิอิ พอรู้ว่าจะถ่ายรูปก้อหลบซะงั้น -*- งิงิ

IE คืออะหยังเหรอปุ๊กจัง ทำไมเพื่อนหลายคนเม้นที่บล๊อกหยิงอันไม่ได้ ฮือๆ

หยิงอันเคยเจอแท้กซี่โรคจิตที่กรุงเทพเมื่อหลายที่แล้ว น่ากลัวมากๆ เค้าจะพูดแต่เรื่องเซ็กลามกๆให้ฟัง ตอนนั้นหยิงอันกลัวมากๆได้แต่นิ่งเงียบ เลยคิดวิธีหาทางรอดโดยแกล้งทำเป็นอ๊วก แต่ไม่มีอะไรออกมานะ คนขับแท้กซี่ถามว่า"น้องเมารถเหรอ" หยิงอันตอบว่ากำลังท้องได้ 3 เดือน ไม่ค่อยสบายขอลงตรงนี้ได้ใหม เค้าเลยจอดให้ลงจากรถ
รอดตัวไป เป็นประสบณ์การที่น่ากลัวมากๆ จากนั้นหยิงอันก็ไม่กล้านั่งรถแท้กซี่ในกรุงเทพคนเดียวอีกเลยจ๊ะ

เพื่อนของหยิงอันทำงานที่ subway เคยโทรเรียกตำรวจจับคนโรคจิตที่ชอบจับก้นผู้หญิงในรถไฟใต้ดินฮ่องกง เค้าเห็นคนนี้ทำแบบนี้หลายครั้งน่ะ วันต่อไปเลยเป็นข่าวหน้าหนึ่งของฮ่องกง

สังคมเราเดี๋ยวมีพวกโรคจิตปะปนอยู่เยอะมากๆถ้าเรากล้าที่จะประจันหน้ากับพวกนี้ก็คงจะลดปัญหาอาชญากรรมได้น้อยลงเนอะ

คิดถึงนะจ๊ะ

ยังจำน้องแคทได้ เคยอ่านบลอคก่อนๆ
ตอนนั้นน้องแคทเสียเหลี่ยมบนรถเมล์

เดี๋ยวนี้พัฒนานะเนี่ยะ
มาให้คำปรึกษาเรื่องการแก้ปัญหาบนรถเมล์ได้แล้ว

พี่ปุ๊กวาดการ์ตูนน่ารักเหมือนเดิมเลย ^^

เป็นหนูๆคงรีบลงแล้วไปรอรถคันหลังแน่เลยอะ

พี่ปุ๊กกล้าจังเลยคะ เป็นหนูสงสัยไม่กล้าทำอะไรแน่เลยอะ

ปุ๊ก เคสแบบนี้เคยเจอกับตัวเลย มันแกล้งทำหลับเนียนๆ ตอนแรกยังไม่ถึงตัวก็พอไหว พอรถเบรกมันเอนมาจนรู้ว่าแกล้ง คราวนี้พี่ลุกหนีเลย 555 แหมน่าจะลุกตอนมันแกล้งหลับ จะได้หน้าไปจูบกะพื่น พวกนี้นิสัยแย่อะ ทำตัวน่าเกลียด เคยเจอประมาณโรคจิตบ่อย แต่หลังๆจะใจกล้าหน้าด้าน พูดเสียงดังๆให้ชาวบ้านได้ยิน ว่าอีตานี่มันโลกจิต เคยเจอแบบมองหน้าอก แล้วก็มาเบียดๆ ทั้งๆที่รถเริ่มโล่งแล้ว เลยบอกกระเป๋า มันยังทำเนียนบอก ไม่ได้ทำไร ทุเรศสุดๆเลยอะ แถมทำไม่รู้ไม่ชี้หาว่าเราผิด บอกว่าถ้าจะได้ไม่มีคนเบียดก็ไปนั่ง taxi สิ อ้าว แบบนี้มันน่าจะสอยเลยไหมเนี่ย แถมตอนที่ยืนอยู่ใกล้ๆเนี่ย มันมีรังสีหื่นแผ่ออกมาด้วย ยี้ พูดแล้วขนลุกอะ พี่อะเจอบ่อย แต่บางทีก็หาวิธีเบี่ยงๆเอา ถ้าไม่ได้สุดทนจริงๆ เพราะเราก็รีบๆ ไม่ก็บอกให้กระเป๋ารู้แล้วหนีไปที่อื่นเลยดีกว่า อ้อ เคยเจอแบบพวกโชว์ทีนึง พอดีตอนนั้นมีพกเหล็กฟุต ดีที่มันไม่เลื่อยออกมาจากหลังรถ ไม่งั้นมีการตัดคองูกันบ้างละ 55 เป็นไงปุ๊ก พี่โหดดีปะ บางทีเจอแบบนี้บ่อยๆ มันก็เริ่มมีภูมิคุ้มกันอะนะ เคยเจอเพื่อนเล่าให้ฟังว่า มีเพื่อนเค้า ลากอีตาผู้ชายโรคจิตไปที่ป้อมตำรวจใกล้ๆเลยตอนรถติด 55 อยากให้คนที่เจอแบบนี้กล้าที่จะทำอะไรกะพวกนี้ ไม่งั้นมันได้ใจเนอะ

แหมพูดเรื่องนี้แล้วเลือดมันขึ้นหน้า อิอิ

อ้อปุ๊ก พี่ทำการ์ดให้แล้ว แต่ดันลืมขอที่อยู่ซะนี่ เอาไงดี จะส่งกะมือหรือส่งที่อยู่มาให้ดีจ๊ะ

เชคหลังไมค์ด้วยนะจ๊ะ

แนนโชคดีนะปุ๊ก ที่ไม่เคยเจอโรคจิตมาก่อกวนให้รำคาญใจ
สงสัยหน้าตาแนนจิตกว่า พวกมันเลยกลัว ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็มีบ้างที่คนนั่งข้างๆชอบหลับแล้วมาโดนไหล่เรา
แนนก็ศอกไปเลยจ้ะ

แต่คนที่เจอโรคจิตแล้วไม่หนี ไม่ร้อง ไม่โวยวายเนี่ย
คือแนนเข้าใจนะว่าเค้าอาจจะอาย คือ ถ้าอายมากก็ไม่ต้องแหกปากก็ได้
แค่อย่างน้อย เดินหนีไปให้พ้นจากเขาคนนั้นก็น่าจะโอเค
แต่นี่ขนาดปุ๊กแนะนำเค้าให้ลุก แล้วเค้ายังนั่งเฉยต่อไป
แนนว่าเค้าก็อาจจะจิตไม่ปกติเหมือนกันล่ะมั๊ง อิอิ
แหม ก็ไม่รู้จะเห็นใจผู้หญิงคนนี้ดี หรือสมน้ำหน้าดีนะ

แวะมาทักทายน้องสาวรอบดึก ๆ จ้า ^_^

ไฉนไม่แจ้งกระเป๋ารถเมล์ล่ะจ๊ะ ^^

ความจริงแล้วผู้ประสบเหตุลุกหนีจากที่นั่งไปเลย จะง่ายที่สุดแล้วนะ ถ้าไม่ต้องการมีเรื่องอ่ะ

ปล.รูปแมวตีกันนี่คงไม่ใช่ป๊ปโปะกะพลอยใช่มะ

เอ่อ...อึ้งกะมุขของ Poppy สาว Graphic ผู้มาดมั่น

ฮ่า ฮ่า คุณปุ๊ก ... แต่ละวิธี ... เล่นทำเอาขำกระจาย
แต่ว่าไอ้ท่าที่สองทาถู ทาถู แล้วเอาไปโป๊ะให้กับไอ้
วายร้ายนั่น ต้องแน่ใจนะค่ะว่ามันเหม็นจริงๆ ไม่ใช่
ทาถูแล้วกลับโป๊ะแล้วมันบอกว่าหอม แบบนั้นมัน
จะแย่เอานะคะ เพราะเดี๋ยวมันติดใจเอา บอกว่า
จะขอดมกันสดๆ อันนี้หนาวเลย ตัวใครตัวมันเลย
นะคะ

............................


สำหรับเพลงย้อนวัยนั่น ... น่านเลยค่ะ มีอาสาสมัคร
ท้าดวลไมค์กันแล้ว ว่าแล้วสักตั้งนี่เมื่อไหร่ดีค่ะ
55+

ก่อนอื่น
ชอบประโยคนี้ "เพราะความดีกับความโง่
บางครั้งก็ห่างกันแค่เส้นด้ายบางๆ เท่านั้นเอง"

เรื่องโรคจิต พวกนี้บางทีลวนลามกันเป็นอาชีพ ไอ้เราจะหันไปเตะมัน ก็ไปเจอว่าถ้าเตะไป จะโดนขาคนอื่นที่ขวางอยู่ เพราะรถมันแน่น
และไอ้พวกนี้ก็หลบไวจริงๆ

แต่ถ้านางไม้ฯ เป็นผู้เสียหายขนาดยัยเบื๊อกคนที่หนูปุ๊กเล่ามาหละก็ คงได้สวมวิญญาณลูกนักรักบี้ยันมันลงมานั่งกะพื้นแน่นอน รับไม่ได้ ยอมไม่ได้เหมือนกัน

ว่าแต่ เขาไม่ได้มาด้วยกันแน่นะ? เดี๋ยวความหวังดีจะมาพร้อมกับหน้าแตก

รูปแมวต(ะป)บกันเนี่ย แมวของน้องปุ๊กอ๊ะเปล่า
เห็นแล้วฮา มาก

เอ่อ ถ้าทำแบบน้องแคทแล้ว
นิ้วเราจะไปโดนขี้มูกไอ้เจ้าโรคจิตมันนะ
เกิดเราติดโรค(จิต)จากมัน จะทำยังไงล่ะนี่


คิดถึงนะจ๊ะ

ปล. ลืมชมว่า การ์ตูนน่ารัก (ชมทุกที แฮ่ะ แฮ่ะ)
ปล.สอง มีลูกเห่าได้ด้วย พี่มีแต่เพื่อนเห่าได้ (จนต้องหาอะไรให้มันคาบไว้) อิ อิ

ผู้หญิงสมัยนี้ควรจะกล้า ที่จะต่อสู้กับพวกโรคจิต ผมเชื่อว่า คนบนรถเมล์พร้อมจะช่วยเหลือ สังคมไทยน้ำใจยังไม่แห้งซะทีเดียว

ผมเคยเจอเหตุการณ์ ประมาณว่า โรคจิตลวนลามผู้หญิงบนรถเมล์ ยังจำได้ว่าตอนนั้นนั่งรถสาย 113 เบาะหลังสุด พอดีมีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ตรงใกล้ๆทางลงประตูหลัง แล้วก็มีคนโรคจิตยืนอยู่ข้างหลัง โรคจิตจับก้นครั้งที่ 1 ไม่มีอะไร (ผมตกใจเพราะมันกล้าเกินไป) ครั้งที่ 2 ผู้หญิงที่โดนจับเอาถุงกระดาษพยามยามบังก้น ครั้งที่ 3 ผมทนไม่ไหว ตะโกนออกไป "มึงทำอะไรวะ" คนหันมามองผมทั้งรถ ผู้หญิงที่โดนลวนลามตะโกน "ไอ้โรคจิต" ใส่ชายโรคจิต กระเป๋ารถเมล์วิ่งมาพร้อมกระบอกเก็บค่าโดยสาร "เปรี้ยง" ฟาดไปที่หัดไอ้โรคจิตเต็มแรง พร้อมถีบลงรถทันที (รถติดน่ะ) ผู้คนบนรถพากันด่าไอ้โรคจิต พอถึงป้ายต่อไป ผู้หญิงคนนั้นรีบลงรถเลย

แต่ในกรณีที่รู้ว่าเค้าคิดไม่ดีแต่ก็ยังยอม ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไง

ผู้หญิงสมัยนี้ควรจะกล้า ที่จะต่อสู้กับพวกโรคจิต ผมเชื่อว่า คนบนรถเมล์พร้อมจะช่วยเหลือ สังคมไทยน้ำใจยังไม่แห้งซะทีเดียว

ผมเคยเจอเหตุการณ์ ประมาณว่า โรคจิตลวนลามผู้หญิงบนรถเมล์ ยังจำได้ว่าตอนนั้นนั่งรถสาย 113 เบาะหลังสุด พอดีมีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ตรงใกล้ๆทางลงประตูหลัง แล้วก็มีคนโรคจิตยืนอยู่ข้างหลัง โรคจิตจับก้นครั้งที่ 1 ไม่มีอะไร (ผมตกใจเพราะมันกล้าเกินไป) ครั้งที่ 2 ผู้หญิงที่โดนจับเอาถุงกระดาษพยามยามบังก้น ครั้งที่ 3 ผมทนไม่ไหว ตะโกนออกไป "คุณทำอะไร" (พูดหยาบ) คนหันมามองผมทั้งรถ ผู้หญิงที่โดนลวนลามตะโกน "ไอ้โรคจิต" ใส่ชายโรคจิต กระเป๋ารถเมล์วิ่งมาพร้อมกระบอกเก็บค่าโดยสาร "เปรี้ยง" ฟาดไปที่หัดไอ้โรคจิตเต็มแรง พร้อมถีบลงรถทันที (รถติดน่ะ) ผู้คนบนรถพากันด่าไอ้โรคจิต พอถึงป้ายต่อไป ผู้หญิงคนนั้นรีบลงรถเลย

แต่ในกรณีที่รู้ว่าเค้าคิดไม่ดีแต่ก็ยังยอม ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไง

ที่แท้เพราะมีคำหยาบนี่เอง เลยโพสต์แล้วมีปัญหา

สวัสดีจ้า... พี่ไม่เคยเห็นค่ะคนพวกนี้ แต่ก็ไม่อยากเห็นด้วย อิอิ

โหย แย่จังค่ะ...เกลียดชะมัดเลยพวกแบบนี้

ยังมีประเภทที่ว่าคนเบียดกันเยอะแยะ ๆ
แล้วมาทำเนียนเบียดไปเบียดมาด้วยนะคะ
คิดว่าไม่รู้เร๊อะ...ไอ้พวกนี้น่ะ....!!
แย่ชะมัดเลยค่ะ

ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมลุกมานะคะ
เป็นเราคงไม่เอาแค่กระดาษบาง ๆ มากั้นหรอก
แต่ก็คงไม่ใจกล้าแบ่บว่า...ในรูปภาพน่ะ เหอๆ

คุณปุ๊กขยันอัพบลอคดีนะคะ เข้ามาทีไรมีบลอคใหม่ ๆ เรื่อยเลย

ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีค่ะ

ที่ญี่ปุ่นบนรถไฟก็มีพวกโรคจิตเยอะมากค่ะ โชคดีที่ไม่เคยเจอเพราะคงไม่ใช่ทาเก็ตสเป็กเท่าไหร่ ฮ่าๆ
แต่คิดว่าถ้าเจอผู้หญิงโดนรังแกละก็ ยังไงเราก็คงต้องเข้าไปช่วยแน่นอน การเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย มันก็เท่ากับว่าเราเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยเช่นกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อนด้วยนะคะ

หนังสือชื่อ "อิบูกิ-เต" ค่า ขอบคุณมากๆ ที่ไปเยี่ยมกันเน้อ

ยังคิดเหมือนกันว่า ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ลุกหนีไปเลยหล่ะ หรือไม่ก็โวยวายใส่ !!!

พวกนี้ยิ่งกลัว มันก็ยิ่งได้ใจครับ

ก็แปลกดีค่ะ แทนที่จะห่วงตัวเอง กลับห่วงเบาะรถ
แต่ก็อย่างว่านะคะ อยู่ในกรุงเทพฯต้องผจญกับความแออัด รถติด
กว่าจะถึงที่ทำงานก็เล่นเอาเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มลงมือทำงานเลย
อีกอย่างเธอคนนั้นก็อาจจะต้องไปอีกไกล ก็เลยยอมทนนั่งอยู่แบบนั้น
นานาจิตตังนะคะ คุณปุ๊กก็พยายามช่วยเต็มที่แล้วเน๊าะ น่านับถือน้ำใจค่ะ
ที่กล้าเสี่ยงแบบนั้น

5555 ขอขำก่อน

...


ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ถ้าเจอ
แหม๋ แต่ภาพประกอบการเล่า สวยนะคะ อิอิ

ฮ่าๆๆๆ จะว่าขำก็ขำ จะน่ากลัวก็น่ากลัว
แต่ผมผู้ชาย ยังไงก็คงไม่น่ากลัวเท่าอยู่แล้ว



มีแท๊กมาฝากอ่ะครับคุณปุ๊ก
รบกวนด้วยคร้าบ

โห... น่ากลัวขนาดนั้นพี่ผู้หญิงยังไม่ยอมลุกอีก จะว่าไปแล้วที่นั่งบนรถเมล์นี่เป็นอะไรที่สำคัญสำหรับคนกรุงเทพฯจริงๆ เลยนะคะ...

เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งของหนูไปฝึกงานที่ กทม. ปกติที่ ตจว ผู้ชายลุกให้ผู้หญิงนั่งเป็นเรื่องธรรมดาเพราะไปมาสะดวกรถไม่ติดยืนแป๊บๆก็ถึงแล้ว
แล้วเพื่อนหนูคนนี้พอเค้าขึ้นรถเมล์แล้วมีผู้หญิงขึ้นมาก็ทำตัวแบบตอนอยู่ ตจว คือลุกให้ผู้หญิงนั่ง ... สุภาพบุรุษมาก...

แต่เป็นแบบนี้อยู่ได้แค่ 2 วันเท่านั้นแหละค่ะ ... เค้าบอกไม่ไหว ใกล้นิดเดียวแต่ใช้เวลานั่งรถเป็นชั่วโมงๆ ...ถ้าไม่จำเป็นอ่ะ ไม่ลุกแระ ...เหอๆ

ข้าวผัดฝีมือคุณปุ๊กสวยน่าทานที่สุดเลยครับ
คุณปุ๊กนี่เขียนบทความได้อ่านเพลินดีจริงๆชอบอ่านมากครับ
รูป Profile น่ารักจังคุณปุ๊ก
เอ๊ะนั่นน้องปั๊บโป๊ะกะน้องพลอยสวยป่าวนั่น อ้วนน่ารักเชียว

ชอบการ์ตูนเหมือนเดิม


อ่านแล้วก็ นะ เฮ้อ การได้นั่งบนรถเมล์ นี่ สำคัญมากๆ เลย น๊าเนี่ยะ

เคยเจอ พวกนี้เหมือนกันน่ะ สมัยยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ตอนนั้นไปกะเพื่อน
เห็น ไอ้โรคจิต กำลัง ลวนลาม ญ คนนึง
เลย ตัดสินใจ ส่ง มันลงรถเมล์ (ด้วยเท้า)


+_+ เด๋วนี้ใจไม่ถึงเหมือนแต่ก่อน ละ แก่แล้ว

ชวนปุ๊กไปเที่ยวฟาร์มกล้วยไม้ด้วยกันจ๊ะ

สวัสดีค่ะ หมอกกลับมาแล้วขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมระหว่างที่ไม่อยู่นะค่ะ
คิดถึงเสมอ อิอิ

สวัสดีจ้า แวะมาทักทายน้องสาวเหมือนเดิมจ้า ^_^

พวกนี้มันน่าเตะให้ขาดครึ่ง
ฮึ่มมม...

บางคนก็แกล้งหลับใส่ผู้หญิงซบคอซบอกก็มี พวกนี้นี่แย่จริงเป็นภัยเงียบที่แอบคิดลามกซ่อนไว้หรือเปล่านะ