เมื่อพูดถึงแท็กซี่ หลายคนคงนึกถึงเรื่องปฏิเสธผู้โดย ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ว่าใครๆที่พบเจอคงไม่สบอารมณ์เป็นแน่ๆ
แต่เรื่องราวที่ผมอดที่จะมาเขียนเล่าให้ทุกคนฟังไม่ได้เลย ไม่ใช่เรื่องความคับแค้นใจของกรณีที่ว่าไปหรอกครับ

เรื่องมันคืออย่างนี้ครับ วันนี้ตอนบ่าย 2 กว่าๆ ผมขึ้นแท็กซี่จากเซนทรัลลาดพร้าวไปที่พระรามเก้า 51 กับลูกชายและเพื่อนอีก 2 คน พอต้องลงรถเนี้ย ของมันเยอะมากๆ และต้องอุ้มลูกชายวัยสองขวบลงด้วย เลยดันทำโทรศัพท์มือถึอ iPhone 5s ที่เพิ่งถอยมาแทนเครื่องเดิมที่พังไปหมาดๆ ไม่ถึง 7 วันหล่นบนรถแท็กซี่คันนั้น รู้ตัวก็ผ่านไป 10 กว่านาที ผมเลยรีบเอาโทรศัพท์เพื่อนโทรเข้าเบอร์ผมแบบลนๆ ใจสั่นๆ ไม่มีใครรับสายผมเลย ผ่านไป 20 นาที ทำใจแล้วครับ

คงเหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา ไม่ได้คืนแน่ๆ แต่ไหนๆ ไม่ได้คืนแล้วก็ลองโทรให้มันถึงที่สุด จนมีคนรับสายเป็นเสียงสาวเสียงหวาน "มีคนเอาโทรศัพท์มาคืนค่ะ สะดวกลงมาเอาตอนนี้ข้างล่างมั๊ยค่ะ" ผมรับตอบว่าสะดวกและรีบวิ่งจากชั้น 4 ลงอย่างไว คงได้เจอหน้าสาวเสียงหวานคนนั้น แต่!!!! ไม่เจอครับ เจอผู้ชายพี่คนขับแท็กซี่คันที่เกิดเหตุนั้นแหละครับยืนถือโทรศัพท์ผมอยู่ 

ผมกำลังจะยกไหว้ขอบคุณ แต่พี่คนขับแท็กซี่ก็พูดขึ้นมาว่า "ขอโทษครับ ผมรับโทรศัพท์ไม่เป็น" ผมดีใจมากๆ ครับที่ได้โทรศัพท์คืน แต่ที่ดีใจกว่านั้นคือผมได้เห็นว่าในสังคมยังมีคนดีๆ ที่สร้างเรื่องราวน่ารักๆ และน่าประทับใจในสังคม
ขอบคุณมากๆ ครับ พี่ที่อุตส่าห์วนรถกลับคืนมาให้ ผมรู้ว่าพี่ต้องกลับรถไกลมากๆ และเสียเวลากับผมไม่น้อย ขอบคุณพี่มากๆ ครับ 

"คุณสมหมาย ประจญมอญ" คนขับ "แท๊คซี่สีฟ้า ทว 7692"

//pantip.com/topic/33265659