ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม. 142 : ปลายฝนต้นหนาว
ถนนสายนี้มีตะพาบ ก.ม. 142
: ปลายฝนต้นหนาว :
ซ่า ซ่า ซ่า
สายฝนเทกระหน่ำลงมาจากฟ้า อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทามีเมฆดำทะมึนลอยต่ำปกคลุมอยู่ทั่วไป ทุกสรรพสิ่งล้วนเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน ลมพัดกรรโชกแรง หอบเอาละอองฝนสาดซัดใบหน้าให้ชื้นเปียก
หญิงสาวเงยหน้ามองหยาดฝนที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า
"เมื่อไรจะหยุดตกเสียทีนะ" หล่อนรำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆ
"เดี๋ยวก็ซาแล้วหล่ะจ้ะ" เสียงใสๆตอบมาจากด้านหลังหล่อน
"พวกพี่จะไปกันแล้วนะ ไม่ไปพร้อมกันหรือ"
"พวกพี่ไปกันก่อนเถิดจ้ะ ฉันจะอยู่ต่ออีกสักหน่อย"
หล่อนหันไปตอบพี่ๆ พร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน
"จะรอเขาอีกเหรอ"พี่สาวกระเซ้า อีกคนก็ว่า
"หมดเวลาของเราแล้ว ไปด้วยกันเถอะนะ"
หล่อนยิ้มละไมก่อนยืนยันความประสงค์
"ฉันอยากอยู่ต่อน่ะจ้ะ แป๊ปเดียว เดี๋ยวจะตามไปนะจ๊ะ"
"ก็ได้ๆ เธอก็เป็นแบบนี้ทุกทีแหล่ะ"
"พวกเราไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวน้องก็ตามมาเองน่า"
"ก็ได้ๆ ตามมาเร็วๆนะ"
....
....
พวกพี่ๆจากไปแล้ว สายฝนค่อยๆซาเม็ดลง
บรรยากาศรอบตัวเงียบเชียบ ลมเย็นๆพัดผ่านผิวกาย
อากาศเริ่มเย็นลงทุกทีๆ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองฟ้า
เมฆดำทะมึนหายไปแล้ว ฟ้าเริ่มกลับมาสดใสอีกครา
หล่อนหลับตาแล้วปล่อยให้ละอองฝนสัมผัสใบหน้า
สูดหายใจเอาลมเย็นๆเข้าไว้เต็มปอด
"ฉัน....จะต้องไปแล้วนะ..."
หล่อนกระซิบแผ่วกับสายลมเย็น
"อะไรกัน...จะไปแล้วหรือ ฉันเพิ่งมาถึงเองนะ"
เสียงเยือกเย็นกังวานตอบกลับมากับสายลม
หญิงสาวลืมตาขึ้นก่อนจะตอบคำ
"อืม...ต้องไปแล้วหล่ะ....
เธอมาช้าอีกแล้วนะ ต้นหนาว"
เธอต่อว่าเสียงเยือกเย็นนั้นผ่านสายลม
"ฉันมาช้าอีกแล้วหรือ นี่รีบมาสุดๆเลยนะ"
"เธอก็มาช้าอย่างนี้ทุกปีแหล่ะ ไม่ปรับปรุงตัวซะบ้างเลย"
"ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าพายุดีเปรสชั่นอะไรนั่นหอบฉันกลับไปละก็ ฉันคงมาถึงนานแล้วหล่ะ"
"ฮึ อย่ามาโทษฟ้าโทษลมเลย เดี๋ยวก็พาลมาโทษฝนเข้าอีก"
"โถๆๆๆ ใครจะไปโทษเธอจ๊ะปลายฝน แต่ถึงฉันจะ มาเร็วกว่านี้ เธอก็ต้องจากไปเร็วเหมือนกันนี่"
"ไม่ต้องมาทำงอนเลยต้นหนาว เราก็เจอกันแป๊ปๆ
แบบนี้ทุกปีนี่นา ไม่เป็นไรหรอกปีหน้าเราก็เจอกันอีกนะ"
"ปีหน้า ปีไหนก็เจอกันแป๊ปเดียวเอง"
ทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันสักครู่ก่อนจะเงียบงันกันไป
เพราะต่างก็รู้ว่าถึงเวลาต้องจากกันแล้วทั้งๆที่เพิ่งได้พบกัน
"ฉันกับเธออยู่ด้วยกันนานๆไม่ได้หรอก...เธอก็รู้.. ทั้งฝนทั้งหนาว เดี๋ยวสิ่งมีชีวิตบนโลกก็หนาวตายกันหมด"
"นั่นสินะ น้ำได้ท่วมโลกกันพอดี ฮะ ฮะ"
"ยิ้มได้แล้วสินะต้นหนาว มะมาเต้นรำกันเถอะ... ก่อนที่ฉันจะกลับไป"
"ได้สิปลายฝน มาเต้นรำกันดีกว่า"
แล้วปลายฝนกับต้นหนาวก็เต้นรำกันภายใต้สายฝนที่
โปรยปราย และอุณภูมิที่ลดต่ำลงทุกทีๆ
Create Date : 12 พฤศจิกายน 2558 |
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2558 14:07:15 น. |
|
18 comments
|
Counter : 1002 Pageviews. |
|
|
แวะมาดูปลายฝนเต้นรำกับลมหนาว
ได้สัมผัสตัวอักษรอันคุ้นเคย
คิดถึงจังเล้ยยยยยยย
แอมอร