|
ปลายฟ้า 
(งูกระหวัดหาง )
..๏ สุรีย์ย้ายคลายแสงอันแรงกล้า
กลุ่มดาราเรียงรายในเวหน
ให้เมียงมองผ่องพรรณพระจันทร์ดล
เด่นพิมลมั่นฟ้าคราวราตรี
แต้มเวหาคราดาวสกาวเกื้อ-
กูลโลกเมื่อมีพลังแห่งรังสี
สวยสมพร้อมย่อมสง่าทั้งธาตรี
ตราบรุจีแจ้งฟ้าจึงลาไกล
( มธุรสวาที )
มองเดือนเพ็ญเห็นพราวห้วงหาวนัก
แจ้งประจักษ์เจิดจรัสสุทรรศน์ใกล้
หมายไขว่คว้ามาครองคงต้องใจ
พริ้มพิไลหลงชมรื่นรมย์พลัน
แสงเพ็ญเรื่อเอื้อฟ้าโสภายิ่ง
บรรเจิดจริงแจ่มจ้าพนาสัณฑ์
ลอยลิบตามาให้ฝันใฝ่ครัน
วิลาวัลย์หว่างน้ำดั่งคำชม
( โตเล่นหาง )
สายน้ำเย็นเห็นปลามาเป็นหมู่
ครองเคียงคู่เคล้าคลอออสุขสม
เริงแสงจันทร์มั่นหมายคล้ายรื่นรมย์
บ้างสู่สมแซงส่ายว่ายแซกมา
คลื่นกระเพื่อมเหลื่อมล้ำลำน้ำใส
กระเซ็นไหวหว่างคู่หมู่มัจฉา
ช่างเพลิดเพลินเกินปรามความปรีดา
จึ่งเริงร่าเรียงรายหมายชมจันทร์
( สะบัดสะบิ้ง )
สายลมล่องต้องกายสบายเสบย
มองปลาเกยกำหนัดถวัดถวัน
แล้วเดินเล่นเห็นเมฆเอนกอนันต์
ลอยปิดกั้นเกลื่อนหล้าประภาประไพ
ฝนคงโปรยโดยที่กระวีกระวาด
ขืนลีลาศโลเลเถลไถล
อาจเปียกปอนนอนทีพิรี้พิไร
ฝนตกใช่เช่นนิดกระปริดกระปรอย
( จตุรงคประดับ )
สายฝนโปรยโดยกระหน่ำกระนั้นแน่
สายฝนแปรแลประสานประสมบ่อย
สายฝนพรำย้ำเสนาะสนั่นดอย
สายฝนปรอยค่อยขยับเขยื้อนไกล
หอมกรุ่นดินกลิ่นจรุงเจริญจิต
หอมกรุ่นติดจิตเสนอสนองได้
หอมกรุ่นเคลิ้มเริ่มสลึมสลือไป
หอมกรุ่นใจไร้ระทดระทวยตรม ๚ะ๛ |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
