|
ขลุ่ยครวญ  ..๏ ยามขลุ่ยครวญพญาโศกให้อกหวั่น
แว่วรำพันผ่านเสียงสำเนียงหมาย
ด้วยคำนึงห่วงหาคราเดียวดาย
ถูกทักทายด้วยเศร้าเข้าเยี่ยมเยือน
ปากบรรเลงเพลงแผ่วใจแน่วแน่
นิ้วเปลี่ยนแปรเป็นเสียงเยี่ยงเชือดเฉือน
พญาโศกคร่ำครวญรัญจวนเตือน
ดั่งเค้าเงื่อนความหมายให้ตรอมตรม
ครั้งเก่าก่อนนอนแนบแอบอิงตัก
พร่ำคำรักเพลงหวานพลันสุขสม
เป่าขลุ่ยกล่อมคราวใกล้ให้อภิรมย์
ยังพลั้งชมเชยเจ้าดั่งเย้ายวน
นิ้วบรรเลงเสียงเสนาะไพเราะแล้ว
คงไม่แคล้วหันหน้ามาเสสรวล
เป่าเป็นเพลงลาวดวงเดือนเหมือนเชิญชวน
ฟังถ้อยถ้วนแห่งจิตติดตรึงตรา
สิ้นสำเนียงหมายกล่อมถนอมเจ้า
ยังใฝ่เฝ้าร่ายนิยามตามภาษา
ชมหมู่ดาวพราวเด่นเพ็ญนภา
จำนรรจาเป็นกวีที่เปรียบเปรย
สายลมเย็นแผ่วผ่านพลันหวั่นไหว
พลั้งเผลอใจหลงอดีตโอ้จิตเอ๋ย
แท้ความจริงอ้างว้างดั่งเช่นเคย
ลมรำเพยให้ตื่นฟื้นจากภวังค์
พญาโศกคงความย้ำความโศก
ดั่งลมโกรกพัดให้อาลัยหวัง
ด้วยคำนึงครวญคร่ำพร่ำลำพัง
อันความหลังรบเร้าเฝ้าหลอกใจ
แม้นพลัดพรากจากไกลไม่หวนกลับ
ยามตื่นหลับยังหวังดังฝันใฝ่
เกินหักห้ามสิเนหาและอาลัย
ด้วยเยื่อใยผูกพันนิรันดร์กาล ๚ะ๛ |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
