|
โศกนาฏกรรมที่โลกลืม  ..๏ นั่นรถถั่ง..!! วิ่งมาฆ่าใครอีก
ข้ามิหลีกด้วยหมายคล้ายแม่พ่อ
มายืนขวางหว่างทางไม่รั้งรอ
คงต้องขอสู้บ้างอย่างแค้นใจ
แม้นสองมือไร้ปืนมายืนสู้
อยากรับรู้พ่อแม่...แกฆ่าไหม
ขอล้างแค้นขว้างหินก้อนดินไป
เขวี้ยงด้วยใจกล้าแกร่งด้วยแรงมือ
..เจ้ายังเด็กเหตุใดจึงไม่ถอย
จักรอคอยจนดับย่อยยับหรือ ?
เพียงสองเท้าก้าวแกร่งสองแรงมือ
ทำยุดยื้อยืนขวางอย่างเหิมใจ !..
หินที่ข้าดาหน้าปารถถัง
บอกความชังขุ่นแค้นที่แล่นไหล
ให้รับรู้... เจ้าศัตรูผู้เกรียงไกร
แม้นปืนใหญ่ลูกกระสุนพรุนทั่วตัว
ใช่สยบหมอบราบกับพวกเจ้า
ขอนอนเฝ้าแผ่นดินถิ่นคุ้มหัว
พวกเจ้ามาฆ่าใครใช่เกรงกลัว
มือสั่นรัวใช่หวาดเพียงขัดเคือง
ก้อนหินนี้...แทนคำที่ร่ำร้อง
พวกพี่น้องพ่อแม่แม้รู้เรื่อง
จักยินดีที่ข้า...มาป้องเมือง
แม้นปืนเขื่องดาบคมถาโถมมา
ขอขว้างหินใส่หัวตัวตนเจ้า
ใจร้อนเร่าคุ้มคลั่งยังหวังว่า
หากข้าต้องชีพลับดับวิญญาณ์
ยังดีกว่าตายไปไร้แผ่นดิน
..จงกระหน่ำเข้ามาเถิดอาวุธ
กระหน่ำความเป็นมนุษย์..
ให้จ่มลงพสุธาอย่างสาสม..
ผู้เก่งกล้าปล้นชาติอย่างโสมม..
เชิญมาถมวิญญ์ข้า..มัวช้าไย... ๚ะ๛ |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เอ่อ..อ่านแล้วไม่รุจะเขียนอะไรดีค่ะ