..๏ ขับรถออกติดตามยามหนึ่งทุ่ม
ด้วยร้อนรุ่มอาลัยใจสับสน
มองจุดหมายปลายทางช่างมืดมน
ดังอับจนปัญญาตามหาเธอ
ทุกสิ่งสรรพ์พลันสลายคล้ายว่างเปล่า
ได้แต่เฝ้าคะนึงหาทุกคราเสมอ
แว่วเสียงใจเพรียกพร่ำร่ำละเมอ
กลับพบเจอความกังวลสับสนใจ
สิ้นโอกาสคลาดกันแสนหวั่นแท้
หวังเพียงแค่พบกันพลันชิดใกล้
วันนี้คงปล่อยวางอย่างอาลัย
แม้นทรวงในห่วงหาเฝ้าอาวรณ์
ครั้นเวลาห้าทุ่มทุกข์รุมเร้า
ยังโศกเศร้าคำนึงถึงดวงสมร
ครั้นตีสามต้องกลับไปหลับนอน
จำต้องย้อนหันหลังอีกครั้งครา
ยังเรียกสายปลายทางอย่างมุ่งหวัง
แม้ทุกครั้งไม่เป็นเช่นปรารถนา
หวังเพียงแค่โทรศัพท์ตอบกลับมา
ช้ำอุราเหตุไฉนไร้สัญญาณ
อยากงอนง้อขอวอนงามงอนเจ้า
อย่ามัวเฝ้าถือโทษโปรดสงสาร
โปรดกลับมาเคียงกันดั่งวันวาน
เพื่อร่วมสานถักสร้อยร้อยรักเรา
มีชีวิตจิตใจโดยไร้รัก
จึงตระหนักนิยามแห่งความเศร้า
ปราศจากเธอผู้เป็นเช่นดังเงา
เกินบรรเทาไฟทุกข์ลุกท่วมตัว
ต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าใจแท้
ดุจใบไม้อ่อนแก่แลหลุดขั้ว
แล้วล่องลอยเคว้งคว้างอย่างหวาดกลัว
ทั้งพันพัวด้วยระทมขมขื่นครัน
เป็นความรักประจักษ์จิตคิดห่วงหา-
อาทรมารัดรึงซึ่งใจฉัน ?
แม้ใคร่เผยความจริงสิ่งสำคัญ
เกินจำนรรจ์บอกไปให้รู้ความ
ว่าตัวฉันหวั่นไหวเช่นไรบ้าง
ความอ้างว้างท่วมท้นจนเกรงขาม
ยามนี้ยังเผชิญทุกข์ที่ลุกลาม
เกินหักห้ามสิเนหาเพราะอาลัย
( สร้อย )
เยือนแว่นแคว้นแดนดินทุกถิ่นฐาน
ดั่งดวงมานของฉันเฝ้าฝันใฝ่
เสียงคร่ำครวญคำนึงถึงทรามวัย
เพียงหวังให้เธอนั้นพลันกลับมา
เปิดหัวใจให้ฉันนั้นมอบรัก
ได้สานถักไมตรีสิเนหา
ด้วยยังเปี่ยมความหวังอีกครั้งครา
ยังปรารถนาโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
เยือนแว่นแคว้นแดนดินทุกถิ่นฐาน
ดั่งดวงมานของฉันเฝ้าฝันใฝ่
เสียงคร่ำครวญคำนึงถึงทรามวัย
เพียงหวังให้เธอนั้นพลันกลับมา
เปิดหัวใจให้ฉันนั้นมอบรัก
ได้สานถักไมตรีสิเนหา
ด้วยยังเปี่ยมความหวังอีกครั้งครา
ยังปรารถนาโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
เพียงชั่วคราวราวกับอาภัพนัก
ได้ประจักษ์ความจริงอันยิ่งใหญ่
ว่าความรักหลุดลอยคล้อยจากไกล
เกินฝันใฝ่ไขว่คว้ามาครอบครอง
ฤๅวันชื่นคืนสุขทุกสิ่งสรรพ
นั้นล่วงลับร้างไกลไปทั้งผอง
แล้วคืนสู่สามัญตามครรลอง
จำใจต้องยอมรับกับเหตุการณ์
แต่บ้านเมืองทั้งมวลล้วนปรากฏ-
ความรันทดปวดร้าวราวหักหาญ
รู้ซึ้งว่าสิ้นหวังนั่งทรมาน
เพียงพบพานอีกครั้งยังจนใจ
( สร้อย )
เยือนแว่นแคว้นแดนดินทุกถิ่นฐาน
ดั่งดวงมานของฉันเฝ้าฝันใฝ่
เสียงคร่ำครวญคำนึงถึงทรามวัย
เพียงหวังให้เธอนั้นพลันกลับมา
เปิดหัวใจให้ฉันนั้นมอบรัก
ได้สานถักไมตรีสิเนหา
ด้วยยังเปี่ยมความหวังอีกครั้งครา
ยังปรารถนาโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
เยือนแว่นแคว้นแดนดินทุกถิ่นฐาน
ดั่งดวงมานของฉันเฝ้าฝันใฝ่
เสียงคร่ำครวญคำนึงถึงทรามวัย
เพียงหวังให้เธอนั้นพลันกลับมา
เปิดหัวใจให้ฉันนั้นมอบรัก
ได้สานถักไมตรีสิเนหา
ด้วยยังเปี่ยมความหวังอีกครั้งครา
ยังปรารถนาโอบเอื้อด้วยเยื่อใย ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
