๏ เพื่อ.. บางใคร
๏ ใช่โดดเด่นเช่นปราชญ์ราชบัณฑิต
อุบายปวงพ่วงจริตใคร่สนิทสนม
กว่าช่ำชองพ้องภาษาพร่างอารมณ์
เคยแล้งลมพูดพร่ำพลอยร่ำเรียน
ทั้งโคลงกาพย์กลอนฉันท์สารพันคิด
สู้มุ่งมั่นหมั่นประดิษฐ์หัดขีดเขียน
เรียงประโยคโยกความจนงามเนียน
ฉันพากเพียรเพื่อใครหวังใดกัน
แท้บุคคลคนเดียวหมายเกี่ยวข้อง
แค่เขาเหลือบแลมองร้อยกรองฉัน
หลากคำชมบนลานกลอนค่อนกำนัล
ฤๅ เทียบขวัญหนึ่งเขาอ่านเข้าใจ
ที่พร่ำเพ้อเสมอมาคราหงอยเหงา
ฉันหวังอ้อมอกเขาบรรเทาให้
ร่ายอรรถรสปลดเปลื้องเรื่องราวไป
วางอักษรซ่อนนัยแฝงใจความ
เขียนทุกอย่างเพื่อให้บางใครแล
สร้างกระแสบางหนคล้ายคนพล่าม
เคยมีคนแค่นแคลนว่าแสนทราม
กลอนห่วยห่ามผิดเหง้าเหล่ากวี
ยังยิ้มรื่นยืนยันรังสรรค์ถ้อย
แม้ฤทธิ์น้อยก็ตระหนักในศักดิ์ศรี
เจตนาเขียนให้ใครใจรู้ดี
คนเดียวที่พิเศษสาเหตุกลอน
แล้วบรรเลงลงความตามรู้สึก
จากส่วนลึกบึ้งใจนัยอักษร
ด้วยสายใยเสน่หาแสนอาทร
ทุกวรรคตอนทุกวลียินดีทำ ๚ะ๛
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมฉันต้องทำเพื่อบางใคร
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร ไม่รู้ว่าฉันคือคนพิเศษสำหรับเขาหรือเปล่า
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
