|
ฟ้าหลังฝน  ..๏ สายฝนหลั่งพรั่งพรูมาครู่ใหญ่
พืชพรรณไม้ผลิดอกงอกงามสวย
ต่างแตกก้านกิ่งกลุ่มกระชุ่มกระชวย
ฝนอำนวยเอื้อให้ได้ชื่นบาน
บ้างผลิดอกออกผลปนสีสัน
หลากพฤกษ์พันธ์ลุกล้มผสมผสาน
สอดกิ่งก้านเกาะกลุ่มดั่งพุ่มพาน
บ้างเลื้อยคลานแตกยอดสอดแซมใบ
ที่ต้นเด่นเป็นสง่าท้าแรงฝน
อาจลู่จนโอนเอนเช่นอ่อนไหว
กิ่งกวัดแกว่งก้านคลอนอ่อนตามไป
เช่นพอใจสุขสมลมพัดพา
เหล่านกน้อยภู่ผึ้งซึ่งหลบอยู่
ฝนพร่างพรูเปียกปอนนอนผวา
คงหนาวสั่นหวั่นไหวไม่นำพา
ยามฝนซามั่นหมายได้คืนรัง
ฟ้าเริ่มงามยามฝนเบื้องบนหาย
เปล่งประกายแสงสีสุรีย์ปลั่ง
เป็นรุ้งงามแต่งฟ้าโสภาดัง-
จิตรกรหวังวาดไว้ให้คนชม
ฟ้าหลังฝนงามตาทุกคราครั้ง
เปรียบความหวังยามพลาดอาจขื่นขม
หากเมื่อใดใจผ่องมิหมองตรม
แม้นเคยล้มคงลุกปลุกใจตน
ให้กล้าแกร่งมุ่งมั่นมิหวั่นไหว
ผิดพลาดใดเคยพบประสบผล
เป็นบทเรียนมีค่าอย่ากังวล
จงอดทนมุ่งมั่นคลายหวั่นเกรง
แพ้หรือพลาดคราวก่อนดั่งสอนสั่ง
ให้ระวังคราวหน้าคงกล้าเก่ง
กำจัดสิ้นความกลัวในตัวเอง
สิ่งข่มเหงหลอกหลอนบั่นทอนใจ
แล้วคงพบความงามตามจิตหวัง
ดั่งฝนหลั่งสาดกระเซ็นเป็นเกร็ดใส
ขู่กรรโชกดินฟ้าทุกคราไป
ข่มพืชไพรไม้ดอกหยอกรุนแรง
แม้นรุมเร้าดุดันสะท้านทั่ว
น่าหวาดกลัวทุกครั้งดั่งกลั่นแกล้ง
ครั้นเมื่อสิ้นฝนหายคล้ายเปลี่ยนแปลง
จักเห็นแสงสีงามยามฝนซา ๚ะ๛ |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
