|
ฝนซาฟ้าใหม่  ..๏ มองไกลสุดปลายสายฟ้า
เมฆาลาเลื่อนเคลื่อนหาย
บังเกิดอัศจรรย์พลันกลาย
โปรยปรายเป็นเม็ดเกร็ดงาม
สวยใสต้องกายเย็นฉ่ำ
สุขล้ำเกลื่อนกล่นล้นหลาม
กระเซ็นเป็นละอองฟองตาม
ยังความสดชื่นรื่นรมย์
กี่เม็ดโปรยปนหล่นฟ้า
แหงนหน้าเพ่งมองสวยสม
กายเปียกเย็นฉ่ำตามชม
ยามลมล่องแผ่วพัดพา
เมฆฝนบนฟ้าครากลาย
ควรหมายสุขสันต์หรรษา
ชมวสันต์พลันเพลินเจริญตา
จนกว่าซาสร่างร้างกลาย
สองมือชูรับจับน้ำ
ดื่มด่ำความเย็นกระเซ็นสาย
น้ำฝนกลางหาวราวคลาย
ดับกระหายโหยหิวกิ่วท้อง
ฝูงนกเริงร่าหฤหรรษ์
เฉกฉันไม่ขยับจับจ้อง
ปรารถนาเห็นรุ้งเรืองรอง
ขอบฟ้าสีทองอำไพ
สายฝนโปรยปรายคล้ายเคลื่อน
คล้อยเลื่อนลอยห่างทางไหน
คงเหลือดินชุ่มพุ่มไม้
สวยใสสดชื่นตื่นตา
ต่างแย้มดอกตามความฉ่ำ
ชื่นล้ำรับรองพฤกษา
เสกสรรค์หลากสีลีลา
เกินกว่าบรรยายในกวี
สายรุ้งพุ่งพานภาเพริศ
ล้ำเลิศปาฏิหาริย์วรรณฉวี
สัตตพรรณช่างล้ำงามมี
บังเกิดยามที่ฝนคลาย
ต้องแสงสุรีย์ฉายกลายเปลี่ยน
ล้อเลียนฝนฟ้าคราหาย
สดชื่นแจ่มใสใจสบาย
เรียงรายงดงามยามมอง ๚ะ๛ |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 28 29 30 31 |
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
