..๏ ณ..เวิ้งฟ้าหว่างฝันอันพรรณราย
แลแสงสายรังสิมันตุ์ตระการสี
เลื่อมระยับวับวามล้ำพรรณี
หลงฤดีมีจิตพินิจชม
ทิชากรบินล้อเคียงคลอคู่
ผละจากหมู่ลัดฟ้างามตาสม
ปีกโบยบางยังโบกชมโลกกลม
บินเล่นลมเริงร่านภาเพลิน
ครั้นเหนื่อยนักจักร่อนมานอนคู่
บนเนินภูลำเนาว์ถิ่นเขาเขิน
ไม่ใหลหลงกรงทองอันผ่องเกิน
ขอดำเนินเหิรฟ้าพเนจร
อยู่ใต้ฟ้าคราหนาวจักเข้าแอบ
กายนิ่งแนบกางกอดพร่ำพลอดสมร
ครั้นลมโบกโกรกกล้ำย้ำบั่นทอน
มิสั่นคลอนมั่นรัก...ประจักษ์เคียง ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
