ม่านมนตรา : ศิ' มนตรา

ชื่อหนังสือ : ม่านมนตรา
เขียนโดย : ศิ' มนตรา
พิมพ์ครั้งแรก : ธันวาคม ๒๕๕๔
สำนักพิมพ์ : พิมพ์คำ
จำนวน ๕๔๔ หน้า ราคา ๓๐๐ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   ข่าวการค้นหาเครื่องบินเล็กฝึกบินพร้อมนักบินสองนายที่หายไปจากจอเรดาร์อย่างลึกลับหลังบินผ่านผืนป่าเขาใหญ่อาจเป็นหัวข้อข่าวที่มีคนสนใจเพียงไม่กี่วัน แต่สำหรับเพื่อนฝูง คนชิดใกล้ โดยเฉพาะพงษ์ระพี หนุ่มหล่อชาวกรุง การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของครูฝึกหนุ่มหนึ่งในผู้สูญหายซึ่งเป็นพี่ชายคนเดียวของเขานั้น เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยาก การออกเดินทางสู่ป่าลึกเพื่อค้นหาความจริงจึงเริ่มต้นขึ้น ไม่มีใคร...แม้แต่ตัวเขาเองที่จะคาดคิดว่า ความดื้อรั้นดันทุรังที่จะปฏิเสธความตายของพี่ชายจะทำให้อีกหลายชีวิตต้องถูกลากเข้าไปร่วมผจญอยู่ในเหตุการณ์ลี้ลับอันน่าพิศวง และหนึ่งในนั้นคือหญิงสาวบ้านป่านามดวงจำปา

    เบื้องหลังม่านหมอกแห่งมนตรา ชะตากรรมหรือสิ่งใดที่ชักนำคนสองคนซึ่งแตกต่างอย่างสุดขั้วให้มาพบเจอกัน


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... พิมพ์คำ ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   พงษ์ระพี ว่าจ้าง พรานชด พรานผู้ชำนาญการแกะรอยนำทางในป่าอาถรรพ์แถบนั้นดีที่สุดเพื่ออกเดินทางตามหา ตรีภพ ญาติผู้พี่และเพื่อนนักบินที่ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกและสูญหายไปในป่าบริเวณ เทือกเขาดงพญาไฟ ด้วยความหวังว่าพี่ชายของตนจะยังมีชีวิตรอดโดยไม่ฟังคำทัดทานจากใครใด ๆ ทั้งสิ้น สร้างความไม่พอใจให้กับ ดวงจำปา สาวน้อยบ้านป่าที่แสนดื้อรั้น บุตรสาวคนเดียวของ พรานชด เป็นอย่างมาก เธอและลูกสมุนคนสนิทจึงพยายามหาทางขัดขวางการเดินทางของเขาอย่างเต็มที่แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วอาถรรพ์อันลี้ลับที่บรรดานายพรานและชาวบ้านสืบทอดความเชื่อกันมานานจากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่งก็เกิดขึ้นกับพรานนำทางฝีมือจนได้ เมื่อ พรานชด หายตัวไประหว่างการแกะรอยกวางเข้าไปใน ทุ่งหมาหลง เป็นเหตุให้ ดวงจำปา จำต้องขัดคำสั่งผู้เป็นพ่อก้าวล้ำเข้าสู่ป่าต้องห้ามเพื่อนำทางให้ พงษ์ระพี และชาวคณะ โดยต่างฝ่ายต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกันนั่นคือตามหาบุคคลที่ตนรัก และเดินทางกลับอย่างปลอดภัย ทว่าอุปสรรคจากความลี้ลับของอาถรรพ์ก็เริ่มคุกคามหนักขึ้นทุกที... ทุกที ทั้งคณะจะรอดพ้นอาถรรพ์ครั้งนี้ไปได้หรือไม่ และจะทำเช่นไรเมื่อต้องเลือกระหว่างความรักกับหน้าที่ บทสรุปรอคอยอยู่ใน ม่านมนตรา

   ม่านมนตรา เป็นนิยายแนวลี้ลับ อาฆาตพยาบาท อำนาจมนตร์ดำ และมิติกาลเวลาเรื่องหนึ่งที่น่าอ่านมาก ๆ ค่ะ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกที่หยิบมาอ่านนั้นหวานเย็นไม่ได้คาดหวังหรือตั้งความหวังใด ๆ กับเรื่องนี้ไว้เลย เพราะไม่เคยอ่านผลงานของ คุณศิ' มนตรา มาก่อน และไม่ทราบมาก่อนอีกเช่นกันค่ะว่าเจ้าของนามปากกานี้เคยสร้างผลงานอันแสนประทับใจอย่าง ซาบีย์ จอมใจจักรพรรดิ ไว้ (เพราะไม่เคยอ่านค่ะ ) แต่พอได้อ่านต้องบอกว่าติดหนึบเลยค่ะ วางไม่ลง และไม่อยากวางเลย น่าติดตาม ชวนลุ้น ชวนให้ร่วมแกะรอยตามคณะเดินทางคณะนี้ไปเรื่อย ๆ อารมณ์คล้าย ๆ ใกล้ ๆ เพชรพระอุมา ดีค่ะ เพียงแต่เรื่องนี้พรานนำทางเป็นสาวน้อยร่างเล็กที่นิสัยกวน ๆ ยียวนนิด ๆ แต่ก็เฉพาะกับคนที่ไม่ลงรอยกันอย่าง พิมพ์ดารา อดีตคนรักของ พงษ์ระพี ว่าที่เจ้าสาวของ ตรีภพ นักบินหนุ่มที่หายตัวไปหลังประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกในเขตป่าอาถรรพ์แห่ง เทือกเขาดงพญาไฟ ทะเลาะกันไป จิกกัดกันไป แต่ไม่น่ารำคาญนะคะ อ่านสนุกเชียวค่ะ และถ้าใครกลัวว่าจะไม่หวาน ก็... ไม่ถึงกับขาดหวานนะคะเรื่องนี้ มีบทน่ารักนิด ๆ หน่อย ๆ พอให้ได้เขินบ้าง

   "ฉันไม่อยากเป็นนกเงือกของเธอหรอกนะดวงจำปา..." คำพูดนั้นแผ่วเบา แต่มั่นคงและชัดเจนในความรู้สึกของทุกคน "จะให้อยู่เฉย ๆ ...รอวันเธอกลับมาอย่างนั้นหรือ เธอไม่คิดบ้างเลยหรือว่าการรอคอยนั้นมันจะทรมานแค่ไหน ถ้าคนที่เรารอเขาจะไม่กลับมา"

   ถ้าสงสัยว่าทำไมต้องเปรียบกับนกเงือกต้องหาคำตอบเอาเองในเล่มค่ะ ขอไม่เฉลยน้า

   แต่ก็แค่ให้เขินนิด ๆ พอให้ชื่นใจเล็ก ๆ ค่ะ เพราะหลังจากนั้นก็ต้องลุยป่ากันต่อ ผจญอาถรรพ์นานาไปเรื่อย (เหนื่อยแทยเลยค่ะ ) และอย่างที่บอกนะคะ เรื่องนี้นางเอกเป็นลูกสาวนายพรานนำหน้าที่นำทางแกะรอยแทนพ่อที่หายตัวไปในอาณาเขต ทุ่งหมาหลง ฉะนั้น ความเด่นและความเก่งของเธอย่อมมีมากกว่าหนุ่มชาวกรุงอย่างพระเอกแน่นอนค่ะ แถม พงษ์ระพี ยังเป็นพระเอกที่กลัวดอกพิกุลจะร่วงในบางสถานการณ์ที่ควรจะมีปากมีเสียงได้อย่างน่าหมั่นไส้เล็ก ๆ พอถูก ดวงจำปา โยนคำพูดใส่หน้าว่า...

   "อ้าปากออกแล้วเหรอ ? ฉันคิดว่าคุณเป็นใบ้ไปเสียแล้วด้วยความภาคภูมิใจ คุณนี่มันเหลือเกินจริง ๆ ทั้งคนทั้งผีกระเหี้ยนกระหือรืออยากได้ มิหนำซ้ำยังมาทำให้ฉันต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย ซวยจริงๆ !"

    หวานเย็นเลยฮาและสะใจนิด ๆ แหม ! ปล่อยให้นางเอกถูกต่อว่าต่อขาน เหน็บแนมอยู่นั่นล่ะกว่าจะหาปากตัวเองเจอ ดีนะคะว่านางเอกเป็นประเภทฉันก็สู้คน อย่ามาวุ่นวายหรือเจ๋อไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมหรอกนะ ไม่อย่างนั้นคงแย่ค่ะ

   และเพราะเหตุการณ์ส่วนใหญ่ดำเนินไปในป่า จึงมีการสอดแทรกแง่คิดเกี่ยวกับธรรมชาติและป่าไม้ไว้แบบเนียน ๆ ในบทสนทนาเป็นระยะ ๆ พอให้สำนึกว่า...

   "นั่นซีนะ" พงษ์ระพีเสียงแผ่วลงอย่างเศร้าใจ เขานั่งลงบนขอนไม้ผุใกล้ ๆ แล้วถอนหายใจอย่างหนักหน่วง "มนุษย์ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้สร้าง แต่ขณะเดียวกันก็เป็นผู้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ทำลายกระทั่งธรรมชาติที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิต"
   "การล่าเพื่อการอยู่รอดไม่ใช่เรื่องผิด แต่การล่าอันเกิดจากความตึกคะนอง การทำลายที่เกิดจากความละโมบไม่รู้จักพอ ทำให้ธรรมชาติถูกทำลายลงจนแทบไม่หลงเหลือ ยังดีที่มีมนุษย์อีกกลุ่มหนึ่งลุกขึ้นมาปลุกจิตสำนึกให้คนหมู่มากเริ่มมองเห็นถึงความสำคัญของธรรมชาติและคุณค่าของชีวิตเพื่อนร่วมโลก ยอมเสียสละแรงกายแรงใจปกป้องดูแลผืนป่าและสภาพธรรมชาติ รวมถึงมีมานะอดทนในการที่จะเปลี่ยนความคิด ทัศนคติของคน"
   "มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ฝ่ายหนึ่งทุ่มเททุกอย่างเพื่อปกป้องรักษา ขณะที่อีกฝ่ายก็จ้องทำลายเพื่อผลประโยชน์ของตน"

   อ่านแล้วก็สะอึกเหมือนกันค่ะ แม้ไม่ใช่ผู้ทำลายโดยตรง แต่ก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาทำอะไรเพื่อปกป้องเลย สะท้อนใจจริง ๆ ค่ะ

   "มนุษย์เรามักหาข้ออ้างอย่างนี้เสมอ พอทำอะไรผิดก็อ้างว่าไม่ได้ตั้งใจโดยไม่คิดเลยว่าไอ้ความไม่ตั้งใจที่ตัวเองเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยนั้น มันสร้างความหายนะให้แก่ชีวิตอื่นมากมายใหญ่หลวงสักแค่ไหน ไม้ที่ถูกตัดจนหมดป่า ไฟที่จุดไล่เพื่อล่าสัตว์ที่หนีลนลานเอาชีวิตรอด สัตว์ตั้งไม่รู้เท่าไหร่ที่ต้องสังเวยชีวิตให้แก่ความ 'ไม่ตั้งใจ' ที่มนุษย์ยกมาแก้ต่างให้ตัวเอง"

   เฮ้อ !

   ข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็มีให้เห็นนะคะในเล่มนี้ ไม่ใช่ข้อมูลค่ะ แต่เป็นคำที่พิมพ์ตกหล่นใน หน้า ๓๐๕ บรรทัดที่ ๗
   ร่างของหญิงสาวพลิกกลิ้งลงจากก้อนหินที่นั่งอย ...
   สระและวรรณยุกต์หายไปนะคะ

   และอีกจุดอยู่ที่หน้า ๓๖๙
   .... เว้นแตพิมพ์ดาราที่ตวัดหางตาใส่ใครบางคนตามด้วยคำพูดเหน็บแนม

   ขอฝากไว้สำหรับการตีพิมพ์ครั้งใหม่ด้วยนะคะ

Create Date : 07 เมษายน 2556		8 comments
Last Update : 7 เมษายน 2556 9:08:10 น.
Counter : 3206 Pageviews.
Share Tweet