Bloggang.com : หวานเย็นผสมโซดา : อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย เล่ม 1 ตอน ลางร้ายเริ่มปรากฎ : เลโมนี สนิกเก็ต

อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย เล่ม 1 ตอน ลางร้ายเริ่มปรากฎ : เลโมนี สนิกเก็ต

อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ตอน ลางร้ายเริ่มปรากฎ : เลโมนี สนิกเก็ต

ชื่อหนังสือ : อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ตอน ลางร้ายเริ่มปรากฎ
ผู้แต่ง : เลโมนี สนิกเก็ต
ผู้แปล : อาริตา พงศ์ธรานนท์
สำนักพิมพ์ : นานมีบุ๊คส์
จำนวน 112 หน้า ราคา 85 บาท

รายละเอียด

ไวโอเล็ต เคลาส์ และซันนี่ ได้รับข่าวร้ายขณะกำลังใช้ชีวิตอันแสนสุข ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง พ่อและแม่ของพวกเขาได้เสียชีวิตไปในกองเพลิงที่น่ากลัว ไม่นานต่อมาเด็ก ๆ ก็ถูกส่งไปอยู่ในความดูแลชั่วคราวของเคาต์โอลาฟ ญาติห่าง ๆ ที่หวังสมบัติของเด็กทั้งสาม ขณะที่เคลาส์และไวโอเล็ตกำลังจะเปิดหน้ากากเคาต์โอลาฟ ปรากฏว่าซันนี่หายตัวไป...

มุมมองของความรู้สึกส่วนตัว

   ตัดสินใจซื้อ ' อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ' มาอ่านเพราะสะดุดใจกับชื่อเรื่องแบบหัวทิ่มหัวตำ อืม...ฟังชื่อเรื่องแล้วเกิดอาการสนใจมาก ๆ ...อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย... ชื่อเรื่องแบบนี้ เนื้อหาของเรื่องจะเป็นยังไงนะ ชื่อตอนก็สะกิดใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ' ลางร้ายเริ่มปรากฏ ' กรี๊ด ! น่าสน น่าสน ความอยากรู้อยากเห็นมันไม่เข้าใคร แต่...เข้าหวานเย็นฮับ

   ยิ่งได้อ่านปกหลังเกริ่นนำน่าสนใจสุด ๆ ตัดสินใจซื้อทันทีฮับ แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ก็ตามชื่อเรื่องเลยฮับ ' อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ' เปิดเรื่องด้วยบรรยากาศขมุกขมัว และฉากไฟ้ไหม้คฤหาสน์โบดแลร์ พ่อแม่ของไวโอเล็ต เคลาส์ และซันนี่เสียชีวิตในกองเพลิง เด็ก ๆ ถูกส่งตัวไปอยู่กับญาติจอมละโมบ ที่ทั้งสกปรก น่ารังเกียจ และนานาความเลวร้ายที่ไม่อาจหยิบยกมาบรรยายได้หมด บอกตรง ๆ เลยว่า ถ้าคุณคาดหวังว่าจะได้รับความสุขจากการอ่านวรรณกรรมเยาวชนเรื่องนี้แล้วล่ะก็... คุณกำลังตัดสินใจผิดพลาดอย่างมหันต์เลยทีเดียว นอกจากความโชคร้ายที่เด็ก ๆ โบดแลร์ต้องพบเจอแล้ว คุณยังต้องใช้ความอดทนและหนักแน่นมากพอสมควรกับสำนวนการเขียนของเรื่องนี้ เพราะ...ผู้เขียนเล่นตอกย้ำกันแทบจะทุกบรรทัดที่อ่านเลยก็ว่าได้ว่า...ถ้าคุณคิดว่าไม่สามารถทนได้กับความหดหู่ใจ กรุณาวางหนังสือที่คุณกำลังอ่านอยู่นี้ลง และหาเล่มอื่นมาอ่านแทน... ถ้าคุณคาดหวังความสุขหรือโชคดี คุณควรจะเปลี่ยนไปอ่านหนังสือเล่มอื่นจะดีกว่า บรรยายเรื่องไปก็สบประมาทคนอ่านไป มันช่างน่าหงุดหงิดใจนัก แต่กระนั้น...อาจเป็นเพียงความรู้สึกของหวานเย็นก็เป็นได้ หากเป็นคนอื่นมาอ่านอาจจะไม่รู้สึกอะไรกับสำนวนการเขียนชวนหาเรื่องแบบนี้ แต่สำหรับหวานเย็นบอกได้คำเดียวว่าไม่ชิน อ่านไปก็เกิดอาการ ไป หงุดหงิด ๆ อารมณ์เสียสุด ๆ เขียนแบบนี้มันน่าต่อยปากด้วยปากกาเสียจริง ๆ เชียว ฮึ่ม !

   อ่าน ' อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ' จบลงด้วยอารมณ์กรุ่นๆ คล้ายประคองถ้วยกาแฟอุ่น ๆ ในวันอากาศหนาว องศาความไม่สบอารมณ์ยังไม่รุนแรงเท่าไหร่ แค่รู้สึกไม่ถูกใจนิด ๆ และด้วยเหตุนี้นี่เอง หวานเย็นจึงไม่ลังเลใจที่จะหยิบเล่มต่อของ ' ลางร้ายเริ่มปรากฏ ' มาอ่านต่อ นั่นก็คือ... ' ห้องอสรพิษชวนผวา ' อ่านไปก็นั่งปลงไป เฮ้อ ! เซ็งกับสำนวนการเขียนชวนหงุดหงิดใจนี่จริง ๆ เลย แต่กระนั้นก็ยังมุ่งมั่นอ่านมาเรื่อย จนกระทั่งสิ้นสุดความอดทน ขอพักที่เล่มที่ 6 คฤหาสน์อาเพศ เพราะมันเกินจะทนเต็มที ถึงวันนี้ที่หยิบยกเรื่องนี้มาเขียนถึง หวานเย็นก็ยังคงรักษาระดับความอดทนของตัวเองไว้ที่จุดเดิม แค่...เล่ม 6 เองฮับ ทั้ง ๆ ที่ ' อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย ' ดำเนินมาถึงบทอวสานในเล่มที่ 13 แต่หวานเย็นก็ยังคงยินดีที่จะรับรู้ความโชคร้ายของเรื่องนี้ไว้ที่เล่ม 6

   บรรยายความน่าชื่นชมของหนังสือเล่มนี้มามากมายถึงเพียงนี้ ใครสนใจลองหามาอ่านดูนะคะ ถ้าคุณคิดว่าสามารถรับได้กับความโชคร้ายของสามพี่น้องโบดแลร์ และสำนวนชวนหาเรื่อง แต่...สำหรับหวานเย็นยังคงขอเวลาทำใจอีกสักพัก เหลือจะรับแล้วคะ ทั้ง ๆ ที่พักมาก็นานหลายปีแล้วเหมือนกัน อยากรู้ว่าหวานเย็นหยุดพักความโชคร้ายนี้มานานแค่ไหน ลองพลิกดูวัน เดือน ปีที่พิมพ์ครั้งแรกของตอน ' คฤหาสน์อาเพศ ' ดูแล้วกันค่ะ หลังจากนั้นทำการคำนวณหักลบกับวันเดือนปีปัจจุบัน คุณจะได้รับคำตอบของความโชคดีที่ผ่านมาของหวานเย็น

   มีความสุขกับการอ่านนะคะ

มุมมองความรู้สึกของเพื่อนนักอ่าน

Create Date : 21 มิถุนายน 2551

Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:20:44 น.

17 comments

Counter : 2125 Pageviews.

เล็งไว้หลายทีแล้วค่ะ
แต่ยังไม่มีโอกาสได้ซื้อเลย

โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง

วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:14:09:29 น.

เรื่องนี้อ่านเล่นๆหนุกดี แต่บางทีก็เครียดๆเนอะ ดูตอนเป็นหนังเค้าเอามาทำได้ดีทีเดียว

โดย: biletec IP: 58.64.64.101 วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:14:34:42 น.

กำลังอ่านถึงตอนที่ 4 อยู่จ๊ะ
อ่านแล้วรู้ว่า ชีวิตเรา ดีจัง ไม่รันทดเท่าเด็กๆ ครอบครัวนี้

โดย: นัทธ์

วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:16:50:47 น.

มันหดหู่มากเลยหรือคะ

ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลยค่ะ
เคยคิดจะยืมจากห้องสมุดเหมือนกัน

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 21 มิถุนายน 2551 เวลา:21:31:30 น.

อ่านรีวิวของสองบล็อกในเวลาไล่เลี่ยกัน

รู้จักเรื่องนี้จากหนังค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยน่ะ

ปกใหญ่เบิ้มมากกกกกกกก

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:17:48:50 น.

-> ดอกคูณริมฝั่งโขง

อืม...ตัดสินใจดี ๆ นะคะ เรื่องนี้ค่อนข้างเครียดน่าดู

-> biletec

ใช่ค่ะ เครียดมาก ๆ

-> นัทธ์

ใช่ค่ะ รันทดและหดหู่

-> ~:พุดน้ำบุศย์:~

เอ่อ...หดหู่มากพอทนค่ะ

-> สาวไกด์ใจซื่อ

แหะ ๆ แก้ไขขนาดปกให้แล้วนะคะ อืม...หวานเย็นไม่ได้ดูหนังอะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:18:25:28 น.

โดย: p_tham

วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:8:15:19 น.

เรื่องนี้ดูแต่หนังค่ะ ส่วนหนังสือก็ว่าจะซื้อตั้งหลายที แต่กลัวซื้อมาแล้วจะอ่านไม่จบเนี่ยสิ

โดย: หมูย้อมสี

วันที่: 25 มิถุนายน 2551 เวลา:18:48:03 น.

555+

เห็นด้วยกับคุณหวานเย็นค่ะ ประโยคนั้นชวนขัดใจจริงๆเนอะ

แต่เราขอบายไปตั้งแต่เล่ม 3 แล้วค่ะ ไม่สู้อ่ะ อ่านแล้วฝันร้ายค่ะ โดยเฉพาะเล่ม 3 ที่มีปลิงนรกกินคนอ่ะ แง...หนูกลัว

เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าผู้ใหญ่เป็นบุคคลที่พึ่งพาไม่ได้ค่ะ-_-" เหอๆ

โดย: amy_de_alamode

วันที่: 28 มิถุนายน 2551 เวลา:22:38:17 น.

ได้อ่านเล่ม 7 เป็นเล่มแรก ถ้าเป็นไปได้ก็อยากอ่านตั้งแต่เล่มแรกเลยค่ะ

โดย: นานาโอะ IP: 125.24.34.246 วันที่: 12 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:46:37 น.

-> p_tham

สวัสดีค่ะ ดีใจที่ยังแวะมาทักทายกันนะคะ

-> หมูย้อมสี

ถ้ากลัวอ่านไม่จบ หวานเย็นขอเตือนว่าอย่าซื้อค่ะ เพราะกว่าหวานเย็นจะตะเกียกตะกายมาถึงเล่ม 6 ก็แทบแย่เหมือนกันค่ะ สำนวนของคนเขียนชวนให้ถอดใจจริง ๆ

-> amy_de_alamode

ใช่ค่ะ ผู้ใหญ่ในเรื่องนี้ช่างพึ่งพาไม่ได้เสียเลยเชียว

-> นานาโอะ

ทำไมไปเริ่มต้นที่เล่ม 7 ล่ะคะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:46:16 น.

หลงมาอ่าค่ะ-*-

เนื้อเรื่องโดยรวมนั้น

ผู้ใหญ่พึ่งพาอะไรไม่ได้จริงๆนะแหล่ะ

อ่านไปอ่านมา

เมาๆเนื้อเรื่องเหมือนกัน

ในตอนเล่มที่สองนั้น

ที่ไวโอเล็ตจะทำกุญแจผีและไปทำอะไรซักอย่างกับปลั๊กไฟ

คนพิมเลยเขียนคำว่าไม่ซะเต็มหนึ่งหน้ากระดาษ

กับอีกสามสี่บรรทัด-*-

พอเราเห็นตอนนั้นก้อคิด

อะโห

เอางี้เรยเหรอวะ-*-

แต่เนื้อเรื่องก้อสำนวนผู้ใหญ่ดีอ่าค่ะ

บางทีเด็กมันอ่านแล้วมาให้เราอธิบายให้ฟัง 555+

โดย: คนหลงมา IP: 118.172.177.98 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:14:31:29 น.

-> คนหลงมา

อ่านแล้วไม่งงค่ะ แต่ไม่ชอบเท่าไหร่

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 16 ตุลาคม 2551 เวลา:11:44:19 น.

ทนอ่านด้วยความรู้สึกหงุดหงิดไปได้หลายเล่มเหมือนกันค่ะ

ว่าจะไปหาเล่มจบมาลองอ่านดู เผื่อจะจบดี (เราคาดหวังเกินไปรึป่าวเนี่ย)

โดย: noinachan IP: 58.137.215.210 วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:12:22:52 น.

คุณ noinachan : ก็... ไม่แน่นะคะ เรื่องนี้อาจจะจบดีก็ได้ค่ะ แต่... นั่นก็แค่หวังอะนะคะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:14:14:36 น.

สนุกมากๆค่ะ อ่านครบ 13 เล่มแล้ว 2 รอบแล้วด้วย (ขออวดนิดนึง 555)
ชอบสามพี่น้องมากๆ แต่ปริศนาบางอย่าง เลโมนีก็เฉลยไม่หมด
แต่ท่าทางคุณหวานเย็นไม่ชอบแนวนี้เท่าไหร่ 555

โดย: Angie IP: 171.99.75.175 วันที่: 19 ตุลาคม 2555 เวลา:18:34:47 น.

คุณ Angie : ไม่ใช่ไม่ชอบแนวนี้นะคะ จริง ๆ แล้วหวานเย็นก็ชอบค่ะ เพียงแต่หมดความอดทนกับการตอกย้ำซ้ำ ๆ ด้วยประโยคที่ว่า...
...ถ้าคุณคิดว่าไม่สามารถทนได้กับความหดหู่ใจ กรุณาวางหนังสือที่คุณกำลังอ่านอยู่นี้ลง และหาเล่มอื่นมาอ่านแทน... ถ้าคุณคาดหวังความสุขหรือโชคดี คุณควรจะเปลี่ยนไปอ่านหนังสือเล่มอื่นจะดีกว่า
เส้นความอดทนจวนเจียนจะขาดก็เพราะประโยคหมิ่นแคลนแบบนี้นี่ล่ะค่ะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 20 ตุลาคม 2555 เวลา:23:10:19 น.