ชื่อหนังสือ : กุหลาบปรารถนา
เขียนโดย : น้ำเพชร
พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
สำนักพิมพ์ : มายดรีม
จำนวน ๕๖๐ หน้า ราคา ๓๔๐ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

นับแต่การตายอย่างอ้างว้างของมารดา
โรสิตาไม่เคยเชื่ออีกเลยว่ารักแท้มีอยู่จริง
และเฝ้ารอวันแก้แค้นคนคนนั้น...บิดาผู้ให้กำเนิด

จนเมื่อได้จี้อำพันที่มีกุหลาบตูมดอกจิ๋วอยู่ข้างในมาครอบครอง
การแก้แค้นจึงเริ่มต้นขึ้น
โรสิตา ใช้อำนาจจากจี้อำพันบังคับคนรอบข้างมาเป็นเครื่องมือ
โดยไม่สนใจว่าพวกเขาจะทุกข์ทรมานเพียงใด
แล้วเธอก็สมปรารถนา แก้แค้นบิดาได้สำเร็จ
ทว่าเธอต้องเสียมิตรที่ดีไปหลายคน เพราะอำนาจแห่งจี้อำพัน
ซ้ำร้ายอาการเนื้องอกในสมองก็กำเริบ เป็นตายเท่ากัน

ฤากุหลาบแดงนั้นปรารถนาให้เธอตอบแทน...ด้วยชีวิต !

ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... สถาพร บุ๊คส์ ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   โรสิตา หญิงสาวผู้มีความงามดั่งดอกกุหลาบ... กุหลาบ... ตัวแทนของความทะนง เป็นความงดงามชวนให้หลงใหล เชิญชวนทุกคนให้เข้าใกล้ ก่อนจะทำร้ายด้วยหนามอันแหลมคม โดยเฉพาะในความมืดเช่นนี้ยิ่งอันตราย มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะหลงตามกลิ่นหอมหวานนี้เข้ามาจนตัวเองได้รับบาดเจ็บ เธอเชื่อและยึดถือความคิดเช่นนี้ในการดำเนินชีวิตมาตลอด ความรักสำหรับเธอคือเรื่องไร้สาระ
   รักแท้...มันมีอยู่จริงเสียที่ไหน...
   ...มนุษย์จะรักคนอื่นได้ก็ต่อเมื่อเล็งเห็นแล้วว่าตนเองจะได้รับประโยชน์มากกว่าสูญเสีย ถึงจะไม่ใช่หลอกใช้ ไม่ทรยศ แต่รักแท้ชนิดเสียสละให้ทั้งหมดน่ะไม่มีหรอก
   ดูอย่างมารดาของเธอสิ มารดาผู้เชื่อมั่นในรักแท้ที่งดงาม แต่กลับไม่เคยได้สัมผัสกับรักแท้ดังคำชวนฝันเลยสักครั้ง ตราบจนหมดสิ้นลมหายใจก็ไม่เคยได้สัมผัส
    โรสิตา เองก็ไม่ต่างกัน เมื่อไม่เคยได้รับความรัก หัวใจจึงเต็มไปด้วยความเกลียดชังและพร้อมจะทำร้าย ทำลายใครคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่า บิดาผู้ให้กำเนิด
   การแก้แค้นเริ่มต้น เมื่อได้เป็นผู้ครอบครองจี้อำพันที่มีกุหลาบตูมดอกจิ๋วอยู่ภายใน จี้อำพันที่มีอำนาจครอบงำจิตใจทุกผู้คน มันทำให้เธอมีอำนาจเหนือทุกคน และ ทุกคนที่เธอมีอำนาจเหนือกว่าล้วนมอบหัวใจมาให้ ทว่าเธอแค่ต้องการผลพลอยได้จากความภักดีเท่านั้น ต่อให้ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก ไม่ปรารถนารักใด ๆ บนโลกอันแสนหลอกลวงและแปดเปื้อนนี้ เธอก็ไม่เคยคิดจะเหยียบย่ำหัวใจของใคร ความปรารถนาสูงสุดของเธอเป็นอะไรที่ไม่สามารถทำสำเร็จได้เพียงลำพัง แต่ก็ไม่คุ้มพอที่จะเสี่ยงเชื่อใจมนุษย์ที่ชอบทำลายมนุษย์ด้วยกันทั้งต่อนหน้าและลับหลัง
   ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องขอแรงจากตัวช่วยรอบด้าน เธอเฝ้ารอโอกาสมาเนิ่นนาน ฉะนั้นจะผิดพลาดไม่ได้ และเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น ก็ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะคืนทุกอย่างกลับไป จะไม่เหนี่ยวรั้งหรือยื้อยุดใครเอาไว้ให้ต้องเจ็บปวด นั่นคือสิ่งที่คนร้ายกาจในสายตาของใครหลาย ๆ คนอย่างเธอคิดมาตลอด
   ทว่า ความปรารถนาที่ขอออกไปแล้ว ไม่สามารถยกเลิกหรือเปลี่ยนแปลงได้ มันก็เหมือนคำสัญญา ...สัญญาที่ต้องตอบแทน...ด้วยชีวิต !

   กุหลาบปรารถนา นิยายเรื่องที่สองของ น้ำเพชร ส่วนเรื่องแรกนั้นยังอยู่ในกองดองอะค่ะ

   กุหลาบปรารถนา ได้เค้าโครงเรื่องมาจากวรรณคดีไทยเรื่อง “มัทนะพาธา” พระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

   มีนิทานเล่าต่อกันมาเนิ่นนาน...
   นางฟ้าผู้ปฏิเสธรักจากเจ้าแห่งสวรรค์ถูกสาปลงมาให้กลายเป็นดอกไม้ในเมืองมนุษย์ และต้องทนทุกข์ทรมานจากความรัก จนกว่านางฟ้าองค์นั้นจะยอมเปลี่ยนใจ อ้อนวอนต่อเจ้าแห่งสวรรค์ให้ช่วยเหลือ ทว่าพอวันนั้นมาถึง นางฟ้าองค์นั้นก็ยังคงไม่ยอมตอบรับความรู้สึกนั้นอีกเช่นเคย ท้ายที่สุดจึงต้องถูกลงโทษให้กลายเป็นดอกไม้ชั่วนิจนิรันดร์ ...เป็นดอกไม้ที่แสนงดงาม ทว่ามีหนามแหลมคมเอาไว้เตือนใจทุกชีวิตว่า ความรักมักมีความเจ็บปวดปนอยู่ด้วยเสมอ
   ใคร ๆ ก็คงบอกว่านางฟ้าองค์นั้นช่างโง่เขลาเหลือเกิน คงไม่มีใครอยากจะเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานอย่างนางฟ้าองค์นั้นแน่ๆ ไม่ปรารถนา...แต่กลับร่ำร้องหาความรักที่ไม่อาจสัมผัสได้
   รักแท้...มันมีอยู่จริงเสียที่ไหน...

   โรสิตา หญิงสาวผู้งดงามและทะนงในความสามารถของตน ไม่เคยเชื่อในรักแท้ เพราะเธอไม่ได้เกิดมาจากความรัก เธอรับรู้มาตั้งแต่จำความได้ว่าไม่เป็นที่ต้องการของ คุณปภพ บิดาผู้ให้กำเนิด และ คุณมารีญา มารดาก็ต้องทนทุกข์เพราะความรักที่ไม่เคยได้รับหัวใจรักตอบแทนกลับมาตราบสิ้นลมหายใจ หากใครสักคนบอก โรสิตา ว่า มัทนะพาธา คือเรื่องราวของรักแท้ที่มัอยู่จริง เธอพร้อมจะเย้ยหยันว่า...
   ช่างไร้สาระ ถ้าจำไม่ผิด...นอกจากนางฟ้าในเรื่องนี้จะถูกสาปให้กลายเป็นดอกกุหลาบแล้ว ยังต้องทุกข์ระทมจากความรักด้วยไม่ใช่หรือ
   หญิงสาวกลอกตา มนุษย์นี่ก็ช่างกระไร มักเลือกมองแต่ด้านที่เข้าข้างตัวเอง หลีกหนีความจริงและหลอกตัวเองเพื่อความสบายใจ ถ้ากุหลาบดอกนั้นคือเครื่องมือสื่อรัก คือเครื่องหมายของความมั่นคงในรักแล้ว ทำไมไม่มองถึงคำสาปที่ติดมาด้วยเล่า
   โรสิตาคิดพลางวางหนังสือกลับคืนที่เดิม อดคิดถึงแม่ไม่ได้ แม่จะรู้หรือเปล่าว่าความรักที่ชื่นชม รักแท้ที่เฝ้ารอ สุดท้ายมันก็เป็นเพียงมายาคติ ที่นอกจากจะจับต้องไม่ได้แล้ว ยังไม่รู้เลยว่ามันมีอยู่จริงหรือเปล่า ปลายนิ้วเรียวไล่ผ่านก้านสีเขียวบนปกช้า ๆ ก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ที่หนามแหลมคมเล็ก ๆ ที่ไม่สามารถทำร้ายใครได้ เคยได้ยินหลายคนบอกว่า หากดอกกุหลาบคือคัวแทนของความรัก หนามของมันก็คือตัวแทนความเจ็บปวดที่เกิดจากความรัก
   โรสิตาลดมือลงช้า ๆ พร้อมยิ้มเหยียดคำนิยามนั้น ใครจะว่ายังไงก็เป็นเรื่องของเขา แต่สำหรับเธอ กุหลาบคือความงามที่ชวนหลงใหล มีไว้หลอกล่อคนโง่หรือแม้กระทั่งศัตรู ส่วนหนามคม ๆ นั้นคืออาวุธที่จะใช้ทำร้ายสั่งสอนคนที่บังอาจมาแตะต้อง หรือทำให้กลีบแสนสวยบอบช้ำ

   กระทั่งวันหนึ่ง โรสิตา ได้ครอบครองจี้อำพันที่มีกุหลาบตูมดอกจิ๋วฝังอยู่ภายใน และค้นพบว่ามันมีอำนาจมากพอที่จะทำให้ทุกสิ่งที่เธอวาดหวังไว้นั้นเป็นไปตามความปรารถนา โรสิตา จึงใช้จี้อำพันนั้นเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น ทุกสิ่งอย่างกำลังเป็นไปตามที่ใจเธอต้องการ ทุกผู้คนล้วนล้วนยอมสยบให้เธอด้วยความลุ่มหลง ยกเว้น รองศาสตราจารย์ ดร. วาทิส พัทธานันท์ ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ไม่ถูกครอบงำด้วยอำนาจของจี้อำพัน ทั้งยังเตือนเธออีกว่า...
   'ชัยชนะบนน้ำตาของคนอื่นมันอยู่ได้ไม่นานหรอก สุดท้ายแล้วคนที่จะเจ็บปวดมากที่สุดไม่ใช่ใคร แต่อาจจะเป็นตัวคุณเองก็ได้'

   และ

   "การถูกรุมรักไม่ได้หมายความว่าจิตใจจะได้รับการเติมเต็มทุกครั้ง จริงไหม"
   คราวนี้เขาทำให้เธอหยุด และจำต้องหันกลับมามองได้จริง ๆ ชายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ ก้มหน้าลงมาหวังจะให้คนฟังได้ยินชัดทุกคำพูด
   "สำหรับคนที่ขาด เรื่องแบบนี้ก็เป็นได้แค่การทดแทน เมื่อหมดก็ต้องหามาเพิ่ม แต่ช่องว่างนั้นจะไม่มีวันได้รับการเติมเต็ม จนกว่าจะเจอสิ่งที่ถูกที่ควร" ริมฝีปากได้รูปยิ้มอย่างยโสถือดี "จริง ๆ มันก้แค่ทฤษฎีที่เคยอ่าน ถ้าเป็นมาทางปฏิบัติ คงต้องอาศัยการพิสูจน์ว่าจริงแท้แค่ไหนจากใครสักคน คุณเห็นด้วยมั้ยครับ"
   ...
   ...
   "ช่างขยันคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเสียจริงนะ" โรสิตาเสียงสั่นในตอนท้าย ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ก่อนโถมร่างทั้งหมดเข้าหา บดเบียดร่างกายนุ่มนิ่มกับแผงอกกว้างอย่างจงใจ
   "ถ้าหัวใจของคุณชอบสั่งให้สมองคิดแต่เรื่องน่ารำคาญ ก็ยกให้ฉันเถอะนะ ฉันจะเก็บเอาไว้ให้ แล้วก็ไปให้พ้นจากชีวิตฉันเสียที !"
   ...
   ...
   "เป็นการออกคำสั่งที่แปลกดีสำหรับผม" เสียงทุ้มสะท้อนไปทั่วโสตประสาทหญิงสาว "เสียใจจริง ๆ ที่จะบอกว่าผมไม่ใช่เจ้านุ อีกอย่างขอบคุณมากสำหรับข้อเสนอ แต่หัวใจของผม ผมดูแลเองได้ ขอบคุณมาก"

   วาทิส สามารถดูแลหัวใจของตัวเองได้จริง ๆ และพร้อมที่จะดูแลหัวใจของ โรสิตา เพียงแต่... สำหรับ โรสิตา เขาคือคนที่ทรยศความไว้วางใจของเธอได้อย่างเจ็บแสบที่สุด เพราะเธอคิดว่าเขาเลือกที่จะอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามกับเธอ และนับแต่นี้ไป...

   "ฉันจะไม่มีวันหยุด" เสียงที่เอ่ยเยือกเย็น หากเป็นคนอื่นคงขนลุกซู่ "จะไม่หยุดจนกว่าศัตรูจะย่อยยับ"
   คำพูดนั้นเหมือนเป็นคำประกาศสงครามแท้จริง ชายหนุ่มจ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้นอย่างไม่กลัวเกรง ไมีมีแววลังเลหรือสับสนใด ๆ อย่างเช่นวันวาน บัดนี้อาจเป็นตัวเขาเองที่ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ พร้อมปล่อยมือที่พยายามเหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้ มันอาจถึงเวลาที่ต้องปล่อยให้อะไร ๆ เป็นไปในทางที่มันจะต้องเป็น ผู้หญิงคนนี้ไปไกลเกินกว่าจะจับต้องหรือตะโกนเรียกให้หันกลับมาแล้วจริง ๆ
   "งั้นผมก็คงต้องขอแสดงความยินดีล่วงหน้า" เขาเอ่ยพร้อมวางแก้วในมือบนราวระเบียง
   "ผมขอให้คุณมีความสุขกับเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ ขอให้มีความสุขจริง ๆ เมื่อถึงวันนั้น แม้ว่าจะไม่ใครเคียงข้างหรือยินดีจากใจ ก็ขอให้ยิ้มแย้มกับมันได้จริง ๆ" วาทิสจ้องเข้าไปในดวงตาที่ยังคงแน่วแน่ และเริ่มมีควันไฟแห่งความกรุ่นโกรธ "หวังว่าเมื่อวันนั้นมาถึง คุณจะเรียกมันว่าวันแห่งความสำเร็จได้เต็มปาก ผมขอตัว" แล้วชายหนุ่มก็เดินกลับเข้าไปในงานเมื่อสิ้นสุดการสนทนา
   โรสิตาไม่ได้หันไปมองตาม เมื่ออยู่เพียงลำพังหน้ากากตุ๊กตาน้ำแข็งไร้จิตใจก็ไม่มีความจำเป็นใด ๆ อีก หญิงสาวกำมือแน่นจนมือสั่น คำพูดเมื่อครู่ยังคงดังก้องอยู่ในหัว เปลวไฟแห่งความเกลียดชังและคั่งแค้นกำลังแผดเผาในใจ ทำให้ดอกกุหลาบในดวงตายิ่งเรืองรองน่ากลัง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง เรื่องง่าย ๆ แบบนั้นหรือที่เธอจะไม่รู้ ไม่มีความจำเป็นต้องให้เขามาย้ำหรอก เธอพยายามสงบสติอารมณ์ สวมแว่นตาดำกลับคืนแล้วเชิดหน้าขึ้น
   หนทางแห่งชัยชนะมักเป็นเช่นนี้เสมอ คำว่าที่หนึ่งย่อมหมายถึงหนึ่งเดียว เธอเข้าใจความหมายนั้นดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไม่หันหลังกลับ เธอต้องชนะ และจะไม่มีวันเสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้น

   สำหรับใครที่ติดตามอ่านรีวิวของ น้องบาส (อุ้มสม) มาก่อน น่าจะพอทราบเรื่องราวคร่าว ๆ มาบ้างแล้ว แต่... สำหรับใครที่ยังไม่เคยแวะไปอ่านรีวิวของ น้องบาส (อุ้มสม) สามารถคลิกลิงค์ต่อไปนี้ได้เลยนะคะ -> //www.bloggang.com/mainblog.php?id=aumsom&month=19-03-2013&group=1&gblog=52

   ถ้าถามหวานเย็นว่า กุหลาบปรารถนา สนุกไหม ? หวานเย็นตอบได้เลยค่ะว่าสนุก เข้มข้น ชวนติดตามมากค่ะ เพราะหวานเย็นไม่มีตัวเปรียบเทียบ (เปรียบเทียบอะไร ? อย่างไร ? แวะไปอ่านจากรีวิวของ น้องบาส (อุ้มสม) เองนะคะ ) ถ้าถามว่า... โรสิตา นางเอกของเรื่อง ร้ายและแรงเกินไปหรือเปล่า ? หวานเย็นว่าก็... ตามความฝังใจล่ะนะคะ ฝังใจมาตั้งแต่เด็ก คุณปภพ ก็เป็นพ่อที่ไม่เคยมีคำอธิบายใด ๆ ในการกระทำมาตลอด มันก็คล้าย ๆ เรื่องเข้าใจผิดเพราะการแปลอวัจนภาษาย่อมมีความคลาดเคลื่อนเป็นธรรมดา ก็... จะว่า โรสิตา ร้ายเกินไปหรือเปล่า แรงเกินไปไหม ลองย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้นของปัญหา แล้วพิจารณาด้วยใจเป็นกลางเถอะนะคะ

   ทิ้งท้ายไว้นิดนะคะว่า... ใครบอกว่าเด็กไม่รู้จักคิดเล็กคิดน้อย ประเดี๋ยวร้องไห้ ประเดี๋ยวหัวเราะร่า ไม่รู้จักคิดมาก วันนี้โกรธ พรุ่งนี้หาย ไม่จดจำอะไรนานนักหรอก คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ ผ้าขาวไม่ได้หมายความว่าจะขาวสะอาดตลอดไป คุณแต้มเติมสีสันอะไรลงไป มันก็ซึมซับและรอวันสะท้อนกลับให้ได้เห็น ใครบอกกันคะว่าเด็กไม่คิดอะไร ? ? ?

Create Date : 01 เมษายน 2557
Last Update : 1 เมษายน 2557 18:16:57 น.		15 comments
Counter : 2526 Pageviews.
Share Tweet