ชื่อหนังสือ : ทำนายฟ้า ชะตารัก
เขียนโดย : วิมพ์วิภา(เมเปิ้ลสีขาว)
พิมพ์ครั้งที่ ๒ : มกราคม ๒๕๕๗
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส
จำนวน ๒๒๔ หน้า ราคา ๑๕๙ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   ก่อนหน้าที่ขอบฟ้าจะได้พบเธอ... เพตรา พารวยผู้โด่งดัง เขามั่นใจว่าหมอดูมีแต่พวกหลอกลวงโกหกทั้งเพ

   แต่เมื่อบิดาของเขาประสบอุบัติเหตุและไม่ฟื้นสักที ชายหนุ่มจึงต้องจำใจยอมให้ป้าลากตัวมายังสถานที่ที่เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมาอย่างสำนักหมอดูแห่งนี้ แล้วเรื่องไม่ธรรมดาทั้งหลายก็พากันประดังประเดเข้าใส่เขาไม่หยุด !

   กุมารทอง ? วิญญาณออกจากร่าง ? ถอดจิต ? นี่มันศตวรรษไหนแล้ว เรื่องที่ยัยหมอดูคนนั้นพูดเป็นความจริงรึ เหลือเชื่อที่สุด ใครจะไปเชื่อลง !

ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... แจ่มใส ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   ขอบฟ้า ชายหนุ่มที่เชื่อว่า ดูดวง เข้าทรง คนเห็นผี...ไร้สาระทั้งเพ แต่เมื่อบิดาของเขาประสบอุบัติเหตุและไม่ยอมฟื้น ทั้ง ๆ ที่แพทย์ก็ยืนยันว่าไม่มีความผิดปกติใด ๆ แถมเขาเองยังมองเห็นวิญญาณของบิดาเดินหายจากบ้านบ่อย ๆ คุณนายเสงี่ยมศรี คุณป้าที่เขาเคารพรักจึงพาเขาไปพบ เพตรา พารวย หมอดูชื่อดัง คนหนึ่งไม่เคยเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น อีกคนกับใช้ชีวิตอยู่โดยมีสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็นเป็นเพื่อน แต่... เมื่อชะตาต้องกันให้ทำอย่างไรก็ไม่อาจฝืนพรหมลิขิตได้

   ทำนายฟ้า ชะตารัก เป็นผลงานเล่มที่สองในนามปากกา วิมพ์วิภา หรือที่รู้จักกันดีในนามปากกา เมเปิ้ลสีขาว นั่นเองค่ะ และเหตุผลของการเปลี่ยนนามปากกา หวานเย็นแนะนำให้แวะไปอ่านที่ https://www.facebook.com/writer.whitemaple/posts/10152182947986694?stream_ref=10 นะคะ

   ทุกการกระทำ ทุกการเปลี่ยนแปลงย่อมมีเหตุผล ฉะนั้น ลองแวะไปอ่านเหตุผลของการเปลี่ยนนามปากกาสักนิดนะคะ เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องตรงกันค่ะ

   กลับมาเข้าเรื่อง ทำนายฟ้า ชะตารัก กันดีกว่าค่ะ เรื่องราวของคนสองคนที่มีพื้นฐานและความเชื่อที่แตกต่างกัน แม้จะไม่เข้าขั้นต่างสุดขั้ว ก็...ไม่น่าจะโคจรมาพบกันได้ แต่... เมื่อชะตาต้องกัน คนที่ไม่เคยเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น มองว่าการดูดวง เข้าทรง คนเห็นผี เป็นเรื่องไร้สาระ กับอีกคนที่มีสัมผัสพิเศษ สามารถสื่อสารกับวิญญาณได้ ก็ได้มาพบ ได้มาทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ก่อนความสัมพันธ์จะพัฒนาไปทีละน้อย...ทีละน้อยตามขั้นตอนของพรหมลิขิต และเพราะความต่าง จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์จึงมาจากพื้นอารมณ์ที่เรียกว่า 'หงุดหงิด'

   ภายในห้องขอบฟ้า เพตรากำลังหงุดหงิดอย่างเต็มที่เพราะเจ้าของห้องสั่งให้เธอทำโน่นทำนี่ ตั้งแต่ยื่นแปรงสีฟังใหม่เอี่ยม ยาสีฟัน และสั่งให้เธออาบน้ำด้วย
   "ฉันจะไปใช้ห้องฝั่งโน้น หวังว่าออกมาแล้วจะไม่เห็นคนสกปรกยืนอยู่แบบนี้หรอกนะ"
   ขอบฟ้าคว้าสมุดของเพตรามาไว้ในมือโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว
   "เฮ้ นี่คุณ เอาของฉันคืนมานะ"
   เพตราถลาเข้าไปทั้งตัว พยายามจะดึงสมุดเล่มนั้นคืนมา
   "ไม่คืน ไปทำตามที่ฉันสั่งก่อน ไม่งั้นฉันจะอ่านให้หมดเล่มเลย คอยดู"
   ด้วยความสูงที่ต่างกันพอสมควรทำให้เป็นเรื่องยากที่เพตราจะดึงสมุดคืนมาจากคนที่กำลังยกมือขึ้นสูงขนาดนี้
   "นี่คุณ จะมากไปแล้วนะ" พอแย่งของจนหอบ หญิงสาวก็ว่าเขาอย่างเคือง ๆ
   "อ๋อ ใช่ ฉันรู้ว่าฉันทำเกินไป แต่ฉันทนเห็นผู้หญิงที่วาดตัวเองเป็นมนุษย์ล่องหนแล้วยังมีสภาพแบบนี้ไม่ได้นี่" ขอบฟ้าว่าใส่เธอ
   อีกครั้งที่เพตราอึ้งไปเพราะไม่นึกว่าเขาจะพูดกับเธอตามตรงแบบนี้ แล้วดูเหมือนเขาจะมองออกว่ามันมีความหมายว่ายังไง
   "ฉันจะวาดอะไรมันก็เรื่องของฉัน" คราวนี้เพตราพูดไม่เต็มเสียงนัก
   "แล้วทำไมเธอถึงต้องเป็นมนุษย์ล่องหนด้วย"
   ว่าแล้วชายหนุ่มก็กอดอกรอเธอตอบ เพตราสบตาเขาแล้วไม่รู้จะพูดยังไง
   "มันไม่เกี่ยวกับคุณ เอาสมุดฉันคืนมาแล้วเลิกยุ่งกับชีวิตของฉันได้แล้ว"
   ในที่สุดเธอก็ได้แต่เอ่ยเสียงอ่อน แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอม
   "ฉันขอร้องล่ะ คืนสมุดให้ฉันเถอะ"
   เพตราอ้อนวอนอีกครั้ง แต่แล้วขอบฟ้าก็พูดในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึง
   "ฉันมองอยู่นะ ตอนนี้ฉันมองเห็นเธออยู่ตลอดเวลา เธอไม่ได้เป็นมนุษย์ล่องหนในสายตาฉัน ไปทำตัวเองให้มันดูดีขึ้นแล้วมาเอาสมุดคืนไปซะ"
   เพตราเงียบลง เธอจ้องเขานิ่ง รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเป็นครั้งแรก หญิงสาวไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมองเธอทะลุปรุโปร่งเพียงแค่เห็นสิ่งที่เธอวาดในสมุด คำพูดของเขาฟังดูราวกับจะบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีตัวตน คนซึ่งไม่มีใครสนใจ คนที่ต้องโดดเดี่ยว ชายหนุ่มบอกกับเธอว่า...เขาเห็นเธอ ในสายตาของเขามีเธอ
   น่าตลกที่คนอื่นซึ่งเทียบกับเขาไม่ได้สักนิดไม่เคยพูดแบบนี้สักคำ หนำซ้ำยังไม่มีใครสนใจผู้หญิงเพี้ยน ๆ ที่วันดีคืนดีก็บอกว่าติดต่อกับวิญญาณได้ มีวิชา และเป็นหมอดู
   หญิงสาวถอนหายใจหนักก่อนหลับตาลงแล้วไม่พูดอะไร เธอไม่เถียงเขาสักคำ หมุนตัวกับเข้าไปในห้องน้ำและจัดการทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาต้องการแต่โดยดี

   และตามมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อค้นพบอีกมุมหนึ่งของอีกฝ่าย

   "น่าแปลกนะที่คนเป็นหมอดูบอกว่าไม่มั่นใจในตัวเอง" ขอบฟ้าเอ่ยเชิงถามกลับมา กอดอกทำท่าเหมือนจะยอมรามือ ซึ่งสวนทางกับสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจ
   "คุณเองก็ไม่ควรตัดสินคนอื่นจากภายนอกเหมือนกันค่ะ"
   คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวเริ่มจะฉุนขึ้นมานิด ๆ
   "ทำไมล่ะ ไม่ว่าใครก็ตัดสินกันแค่เปลือกนอกเท่านั้น"
   "มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอคะที่จะตัดสินว่าคนนั้นดี ไม่ดี หรือเป็นยังไงเท่าที่ตาเห็น"
   น้ำเสียงของเพตราแสดงความอัดอั้นตันใจออกมา แต่ก็หาได้ทำให้คนฟังรู้สึกอะไรไม่ หนำซ้ำชายหนุ่มยังหัวเราะออกมา
   "คุณขำอะไรคะ"
   เพตรามองเขาอย่างไม่เข้าใจ
   "ฉันขำเพราะฉันเดาได้ไม่ยากว่าเธอค่อนข้างจะเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร"
   "แล้วยังไงคะ" เธอถามต่อเพราะยังไม่เข้าใจสิ่งที่เขาอธิบายเลยสักนิด
   "แล้วเธอจะให้คนเขาตัดสินเธอจากอะไรล่ะ ในเมื่อเธอไม่เปิดตัวเปิดใจ หรือคบหาสมาคมกับใครบ้าง"
   พอได้ฟังคำอธิบายเพิ่มขึ้นของเขาหญิงสาวก็อึ้งไป
   เพตราไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ เพราะถ้าให้มองอีกมุม สิ่งที่ขอบฟ้าพูดก็เป็นเรื่องที่ถูกต้อง เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าการจะปฏิสัมพันธ์กับใครสักคนต้องเริ่มจากการเปิดตัวเปิดใจก่อน
   "เงียบไปแบบนี้ฉันพูดถูกใช่ไหม" ขอบฟ้าโน้มตัวเข้ามาพูดใส่ตัวอย่างจงใจ ซึ่งเธอไม่ชอบเอาเสียเลย

   นานวัน... ก็สร้างความห่วงใยให้ก่อตัว

   "ฉันรู้สึกแย่ที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ทั้งที่เป็นผู้ชายแล้วก็ยังเป็นลูกคุณพ่ออีก" ขอบฟ้าเอ่ยอย่างอัดอั้นตันใจ
   "คุณช่วยได้สิคะ" หญิงสาวระบายยิ้มอ่อน
   "เฮอะ นั่งอยู่เฉย ๆ เนี่ยนะช่วยได้"
   "เลิกหงุดหงิดใจเถอะค่ะ คนเรามีทั้งสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้ การที่คุณไม่สามารถทำสิ่งที่ฉันทำได้ไม่ได้หมายความว่าคุณทำอย่างอื่นไม่ได้นี่คะ"
   "ฉันไม่เห็นว่าตัวเองจะทำอะไรได้เลย" ขอบฟ้าพ่นลมหายใจออกมาอย่างฉุนเฉียว
   "ทำได้สิคะ แล้วคุณก็ทำได้มากด้วย คุณสามารถให้กำลังใจฉัน และอยู่ข้าง ๆ มันทำให้ฉันอุ่นใจนะคะ"
   ขอบฟ้านิ่งไปเล็กน้อย เขาหันมาทางคนช่างพูด เธอยังคงระบายยิ้มหวานให้เขา วูบหนึ่งชายหนุ่มพูดไม่ออก เขารู้สึกเหมือนโดนจู่โจมทันทีทันใด
   "เข้าใจพูดนะ"

   แล้วคนที่บอกว่า ช่วยอะไรไม่ได้ ก็ไม่ยอมอยู่เฉย เมื่อพอมองเห็นช่องทางที่สามารถช่วยอีกฝ่ายได้ ก็รั้งรอ...

   "มือของคุณเป็นยังไงบ้างคะ" เพตรามองไปที่ผ้าพันแผลซึ่งพันรอบมือเขา
   "ก็...ไม่เป็นอะไรมากน่ะ เผอิญมีดบาด" ชายหนุ่มตอบอย่างไว้ท่าที
   "ไม่ใช่เศษแก้วเหรอคะ" หญิงสาวเลิกคิ้วถาม
   ขอบฟ้าถอนหายใจหลับตาลงทันที
   "เธอรู้ด้วยเหรอ"
   "รู้สิคะ จุกอัดคลิปเอาไว้ให้ฉันดูแล้วล่ะค่ะว่าคุณทำอะไรเพื่อฉันบ้าง"
   เพตรายิ้มกว้างเอียงคอให้กับเขา แต่สิ่งที่ขอบฟ้าทำก็คือการหันไปแสร้งทำเป็นโมโห
   "ให้ตายเถอะ กุมารทองนั่น..."
   ท่าทางฮึดฮัดของเขาทำให้เพตราอดหัวเราะคิกออกมาไม่ได้
   "ทำไมต้องบอกว่ามีดบาดด้วยคะในเมื่อมันไม่เห็นจะเป็นเรื่องที่น่าปิดบังอะไร"
   "เพราะมันไม่ค่อยเท่เท่าไหร่น่ะสิ" ขอบฟ้ายักไล่พลางหน้างอเล็กน้อย
   "คุณคิดว่าผู้หญิงชอบให้ฮีโร่มาช่วยเหรอคะ แบบที่ขับรถเจ๋ง ๆ หรือเหาะมาจากฟ้าอะไรแบบนั้น"
   ยิ่งถามเพตราก็ยิ่งนึกสนุก แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่เธอไล่ต้อนเขาได้
   "ทำไมล่ะ ผู้ชายปกติก็อยากเป็นฮีโร่เท่ ๆ ทั้งนั้นแหละ"
   "แล้วคุณรู้ไหมว่าผู้หญิงปกติต้องการฮีโร่แบบไหน" หญิงสาวถามเสียงสูง
   "ไม่รู้สิ...แบบไหนล่ะ"
   "ผู้หญิงปกติต้องการฮีโร่ที่ช่วยเธอ ทำเพื่อเธอด้วยความจริงใจ ทำเพื่อเธอเพราะเป็นเธอ" เพตราพูดทุกคำอย่างชัดเจนแล้วมองลึกไปในดวงตาของชายหนุ่มด้วย
   เป็นอีกครั้งที่ขอบฟ้าทำหน้าไม่ถูก ชายหนุ่มตาโตสลับกับยิ้มกว้าง หันมองไปรอบ ๆ ไม่รู้จะพูดยังไง
   เพตราอมยิ้มอย่างรู้ทันว่านั่นเป็นอาการเขินของชายหนุ่ม
   "เฮ้อ เข้าใจพูดอีกแล้ว เธอนี่เวลาพูดออกมาทีก็ตีตรงจุดทุกทีเลยนะ ไม่เห็นใจคนอื่นซะบ้าง"
   "ขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อฉัน"

   นอกจาก ขอบฟ้า กับ เพตรา แล้ว ยังมีเด็กน้อยน่ารักที่ชื่อ จุก กับเหล่าผีพรายที่จะมาสร้างความตื่นเต้น และสยดสยอง ให้ได้เอาใจช่วยลุ้นกับภารกิจการตามหาวิญญาณ คุณอนุทัย บิดาของ ขอบฟ้า ทั้งยังต้องปะมือกับหมอไสยเวทมากเล่ห์ที่สามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเงิน

   อยากรู้รายละเอียดของ ทำนายฟ้า ชะตารัก ต้องติดตามอ่านเองในเล่มนะคะ หวานเย็นเล่าสู่กันฟังได้ไม่ครบทุกฉาก ทุกตอน ที่สำคัญเล่าได้ไม่สนุกถึงครึ่งที่อ่านเองหรอกค่ะ

Create Date : 02 มีนาคม 2557
Last Update : 3 มีนาคม 2557 13:07:45 น.		14 comments
Counter : 2406 Pageviews.
Share Tweet