ชื่อหนังสือ : สิเน่หาสัญญารัก
เขียนโดย : บุษบาพาฝัน
พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
สำนักพิมพ์ : Sugar Beat
จำนวน ๔๔๘ หน้า ราคา ๒๗๐ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

เธอยอมให้เขาจับเป็นตัวประกันเพื่อกลับสู่แผ่นดินเกิด
หนีการตามล่าของพวกกบฏไปกับเขาด้วย
กว่าจะรู้ว่าเขาเป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งพูริมบัง
เธอกับเขาก็ตกอยู่ใน ‘สิเน่หาสัญญารัก’ จนยากจะถอนตัวเสียแล้ว

พูริมบัง ดินแดนงดงามน่าพิศวงด้วยศาสตร์คุณไสยมนตร์ดำลี้ลับ
เกิดกบฏรบราฆ่าฟันแย่งชิงอำนาจจนต้องปิดประเทศ
ศัลยา หญิงไทยใจแกร่งตัดสินใจยอมเป็นตัวประกันให้เขาได้กลับแผ่นดินเกิด
อัสวา หนุ่มพูริมบังไม่อาจปฏิเสธหัวใจรัก
จำต้องพาเธอมาร่วมผจญชะตากรรมหนีตายไปกับเขา
เธอตกหลุมรักเขาเต็มหัวใจ กว่าจะรู้ว่าเขาเป็นถึงองค์รัชทายาทผู้สูงศักดิ์
ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
ชีวิตพลิกผันจากหญิงสามัญชนมาเป็นพระชายาในกษัตริย์องค์ต่อไป
ถูกปองร้ายเล่นงานด้วยคุณไสยมนตร์ดำจนแทบเอาตัวไม่รอด
แต่ด้วยหัวใจรักมั่นพร้อมภาระหน้าที่ต่อประเทศชาติ
อุปสรรคใด ๆ จึงมิอาจทำลายความรักต่างฐานันดรนี้ลงได้


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... สถาพร บุ๊คส์ ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   ศัลยา ยอมให้ อัสวา จับเป็นตัวประกันเพื่อกลับคืนสู่ พูริมบัง ประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของเขาด้วยความเต็มใจ ท่ามกลางการตามล่าอย่างไม่ลดละของฝ่ายกบฏ ทั้งสองต้องร่วมกันฝ่าฝันอุปสรรคนานัปการเพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งการรบราฆ่าฟันเพื่อแย่งชิงอำนาจ ทั้งอาถรรพ์ลี้ลับที่เรียกว่า 'ไสยศาสตร์' ท่ามกลางการแก่งแย่งนั้นเอง ศัลยา เพิ่งค้นพบความจริงว่าเธอตกอยู่ในห้วงสิเน่หาของ อัสวา อย่างยากจะถอนตัว ทว่า... เขาหาใช่สามัญชนอย่างที่เธอเคยเข้าใจ แต่มีศักดิ์ฐานะเป็นถึงองค์รัชทายาทแห่ง พูริมบัง และในฐานะผู้ช่วยชีวิตองค์รัชทายาท เธอจึงมีเป็นฐานะพระชายาของ ว่าที่กษัตริย์แห่งพูริมบัง ต้องตกเป็นเป้าหมายถูกปองร้ายเล่นงานด้วยคุณไสยมนตร์ดำจนแทบเอาตัวไม่รอด ! ! !

   หลังจากใช้ลุ้นเจ้าหนี้กับลูกหนี้ที่ ฮ่องกง ให้ลงเอยกันเรียบร้อยแล้ว หวานเย็นก็ขอไปผจญภัยต่อ ณ พูริมบัง ประเทศเล็ก ๆ ที่ยังคงสืบทอดขนบธรรมเนียมประเพณีเก่าแก่ ดินแดนงดงามน่าพิศวงด้วยศาสตร์แห่งคุณไสยมนตร์ดำอันลี้ลับก็แล้วกันนะคะ (ความจริงคือ...ดองรีวิวไว้นานประมาณกันอะค่ะ )

   สำหรับ สิเน่หาสัญญารัก เล่มนี้นั้นเป็นหนังสือที่ห้องสมุดมหา 'ลัยได้รับบริจาคมาจำนวน ๓ เล่มอะค่ะ หวานเย็นก็เลยได้หยิบยืมมาอ่าน ซึ่งถ้าถามว่าน่าอ่านไหม ? หวานเย็นว่า... แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคลอะค่ะ สำหรับหวานเย็นเรื่องนี้ไม่ถูกจริตสักเท่าไรเลยค่ะ หยิบมาอ่านเพราะหลงคำบรรยายหลักปกที่ว่า...
   ศัลยาหญิงไทยใจแกร่งตัดสินใจยอมเป็นตัวประกันให้เขาได้กลับแผ่นดินเกิด
   คิดว่าจะได้อารมณ์ประมาณอ่อนนอกแข็งใน บอบบางแต่พร้อมลุย อะไรทำนองนั้น แต่... พออ่าน ๆ ไปแล้วรู้สึกว่า ศัลยา เป็นผู้หญิงที่... ภายนอกอ่อนหวาน ภายใน (จิตใจ) อ่อนปวกเปียก จะบอกว่าเป็นเพราะพลัดบ้านพลัดเมือง อยู่ห่างคุณพ่อที่ทั้งรักทั้งทะนุถนอมเธอเป็นที่สุด ก็... มันเกินไปค่ะ ถ้าเธอเป็นหญิงที่จิตใจแข็งแกร่งคงไม่ปวกเปียกป้อแป้ เดี๋ยวน้ำหูน้ำตาร่วง เดี๋ยวร้องไห้กระซิก ๆ จนหวานเย็นรู้สึกว่าเธอเยอะจนน่ารำคาญอะค่ะ และถ้าจะบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ บอบบาง ต้องมาวิ่งหนีบุกป่า ฝ่าอันตราย ผจญคุณไสยมนตร์ดำ ก็ยังทำใจเข้าข้างและยอมรับไม่ได้อยู่ดีค่ะว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนนอกแข็งในตามที่บรรยายและบอกกล่าวไว้หลายครั้งหลายคราให้ได้อ่าน เพราะเธอช่างพิลาปรำพันเสียเหลือเกิน เฮ้อ ! เหนื่อยใจมากค่ะ

   ด้านความสัมพันธ์ระหว่าง อัสวา หรือ องค์ชายนิโคไร องค์ชายรัชทายาทแห่ง พูริมบัง กับ ศัลยา เพื่อนสาวชาวไทย ก็ปูพื้นความสัมพันธ์ได้ไม่ชัดเจนพอที่จะชี้ให้เห็นถึงความรัก ความผูกพัน แม้จะพยายามสอดแทรกเรื่องราวความสนิทชิดเชื้อระหว่างกันเมื่อครั้งอยู่ประเทศไทยผ่านการระลึกนึกถึงเป็นครั้งคราว ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เชื่อว่าความผูกพันของทั้งสองคนนั้นจะมากมายพอที่จะรักกันได้ เท่าที่หวานเย็นอ่านระยะเวลาที่ได้ทำความรู้จักและใกล้ชิดไม่ได้ยาวนานอะไรมากมาย และถ้าจำไม่ผิดน่าจะแค่ไม่กี่เดือนเองค่ะ แต่... บรรยายราวกับว่าผูกพันมานานปี รักและประทับใจจนยากจะตัดใจได้ ออกแนวเพ้อเกินไปนิดอะค่ะ แถมบทสนทนาก็ออกแนวลิเก๊...ลิเก อ่านแล้วรู้สึกขัด ๆ ไม่รื่นในอารมณ์ คล้าย ๆ พยายามจะประดิดประดอยให้สมฐานะของตัวละคร แต่กลับไม่กลมกลืน อ่านแล้วให้รู้สึกแปลกแปร่งชอบกลค่ะ

   ตัวร้ายของเรื่องก็... ช่างร้ายได้ละครน้ำเน่ามากค่ะ ร้ายแบบหลุดมาจากละครหลังข่าว ไม่ได้ขบคิดหรือใช้สมองไตร่ตรองเท่าไรเลย เน้นจิกกัด สรรหาข่าวลือมากระทบกระเทียบ อ่านแล้วชวนหงุดหงิดค่ะ อาจเป็นเพราะหวานเย็นชอบตัวร้ายที่เก่ง มีการวางแผนที่บ่งบอกว่าใช้ความคิด มีเล่ห์เหลี่ยมพอให้ได้เห็นความคมคายทางความคิด ไม่ใช่ร้ายแบบตลาด ๆ ปากดีก็ได้ค่ะ อย่าง พระนางอลินา

   "เรื่องในกาลก่อน หม่อมฉันไม่ทราบ หม่อมฉันทราบเพียงว่าในขณะนี้ข่าวลือเรื่องพี่หญิงกับนายพลอัชมา เอ่อ ออกจะอื้อฉาวนะเพคะ" พระนางอลินนารับสั่งออกมาตรง ๆ ด้วยถือไพ่เหนือกว่าจึงแย้มสรวลเย้ยเยาะอยู่ในที
   พระนางอนาสตาเซียทรงกริ้วแทบจะถึงขีดสุด แต่เก็บพระอารมณ์ไว้อย่างดีที่สุดแล้วรับส่งสุรเสียงเย็นเยียบ
   "การที่พี่วางแผนร่วมรบกับท่านนายพลอัชมาก็เพื่อแผ่นดินนี้ใช่หรือไม่ และถ้าพี่ปล่อยวางไม่สนใจการศึกสงคราม และกิจการบ้านเมือง พี่อยากถามว่าราชวงศ์พูริมบังจะยังคงอยู่เช่นนี้รึ และถ้าพี่จะต้องเสียสละแม้กระทั่งชีวิตของตนเองเพื่อปกป้องอธิปไตย ใครกันที่ได้ประโยชน์สุขไปด้วยล่ะ ไม่ใช่พระบรมวงศานุวงศ์งั้นหรือ แล้วมีผู้ใดคิดบ้างหรือไม่ว่าผู้หญิงต่างเชื้อชาติผู้นี้ได้เสียสละแล้วทุกอย่าง การเอาแต่ครหาไม่คิดจะทำอะไรเพื่อประโยชน์สุขของบ้านเมืองแล้วต้องการเสวยสุขเพียงอย่างเดียว พี่ว่าน่าละอายมากกว่านะ"

   นี่ก็... ไม่มีเหลี่ยมคูมากพออะค่ะ จะมาหาเรื่อง พระนางอนาสตาเซีย ทำไมไม่สรรหากลวิธีอันแยบคายมาใช้เพื่อจะได้เชิดใส่ว่าฉันก็มีสมอง นี่ดันมาทำตัวเป็นเจ้ากรมการข่าวลือ ถูกตอกกลับแบบนี้บอกได้คำเดียวว่า สมน้ำหน้า ค่ะ

   จุดผิดพลาดเล็ก ๆ ที่ขอฝากไว้เพื่อการแก้ไขสำหรับการตีพิมพ์ครั้งต่อไปอยู่ที่ หน้า ๓๙๓ บรรทัดที่ ๓
   ... แต่แล้วนางข้าหลวงอลินนาก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงหัวเราะของใครบางคนที่ไม่ใช่เสียงของพระนางอลินนาดังมาจากด้านหลัง
   ในความเป็นจริงแล้วต้องเป็น นางข้าหลวงกันตารี นะคะ ไม่ใช่ นางข้าหลวงอลินนา

   ทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามา สรุปสั้น ๆ ว่า... หวานเย็นไม่ถูกใจเรื่องนี้อะค่ะ ประเด็นการแก่งแย่งชิงดีนั้นน่าสนใจอยู่ค่ะ แต่ไม่เข้าขั้นชิงไหวชิงพริบชวนติดตาม ความลี้ลับเกี่ยวกับเรื่องของไสยศาสตร์มนตร์ดำนั้นเป็นอีกประเด็นที่น่าสนใจ แต่...ก็ยังไม่ดึงดูดใจไม่มากพออะค่ะ ฉะนั้น ใครใคร่อ่านอ่าน ความชื่นชอบของแต่ละบุคคลแตกต่างกันน่ะค่ะ แนะนำให้ทดลองด้วยตัวเองดีกว่าค่ะ

Create Date : 25 มีนาคม 2557
Last Update : 25 มีนาคม 2557 13:39:24 น.		7 comments
Counter : 3318 Pageviews.
Share Tweet