:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ 76 ::

:: 3   2   1 ::

" 3   2   1"    Hey   12 12 3 12 12 1

เสียงตรบมือ เป็นจังหวะ ของกองเชียร์  และ น้อง เชียร์ลีดเดอร์  เด็ก ๆ  ทำให้ ห้วงคำนึงของผมย้อนไปอีกครั้ง  ผ่านเวลาที่ล่วงเลยมานานแล้ว

............................................

สายตาบ้องแบ้ว ที่  มองหน้าผม  จ้องอย่างฉงนฉงาย  "พี่ค่ะ   พี่ค่ะ   ตกลงจะซ้อมกันต่อไหม"

"  ซ้อมครับ  ซ้อม "   เป็นอีกปี ที่ผม ต้องทำหน้าที่นี้   หน้าที่ที่สอน ลีดเดอร์รุ่นน้อง ให้เป็นท่าลีดส์ ส่วน สาวน้อยที่มองหน้าผมตะกี้

ก็เป็น น้องรหัส ผม เอง  ครับ เธอมาเรียนคณะนี้ตามที่พ่อ แม่ เธออยากให้มาเรียน  ก่อนหน้านี้เธอ อยู่ใน มหาวิทยาลัยใน กทม. ไม่ใช่มหาวิทยาลัยบ้านนอก เกิดใหม่ อย่างที่เราสองคนอยู่ในตอนนี้ หรอกครับ  มหาวิทยาลัยของผมนี้ เกิดขึ้นมาเพียงไม่กี่ปี ดังนั้น  อย่าถามเลยครับ  ท่า ลีดส์  เพลงเชียร์ ส่วนใหญ่เป็นเพลงที่พวกเราแต่งขึ้นใหม่  และคิดกันเองเกือบทั้งนั้น  

ผม เหรอ ครับ  ....  มาเป็นลีดส์ ได้ยังไงเหรอ  5555   ก้เพราะว่า ในคณะนี้ มีผู้ชายอยู่ไม่กี่คนเท่านั้นเองครับ  แถม ตอนปีหนึ่ง ผม เข้ามา เป็นที่เตะตาต้องใจ พวกพี่เลยจับ

 ไปแสดงละครฆาตรกรรม ของ มหาวิทยาลัย  เสร็จ ไป ประกวดขวัญใจมหาวิทยาลัย ด้วยอารมณ์กวน เลยได้ตำแหน่ง ขวัญใจ มาซะอย่างงั้น  เลย ต้องทำกิจกรรมต่อ อีกมากมาย

หนึ่ง ในนั้น คือ คือ การเป็น ลีดส์ ที่ผม เคย ตั้งข้อรังเกียจ  แถม ปรามาส ไว้หนักหนา ว่า "แม่งจะอะไรหนักหนาว่ะ  ออกมาเต้นๆๆๆ  ไม่กี่นาทีเสร็จจะเอาอะไรมากมาย พวกสต๊าฟ กีฬา อื่นๆ วิ่งหัววุ่นวายอยู่แล้ว จะเรื่องมากอะไร"

แต่กรรมเวร คงมีจริง ผมได้เข้ามาอยู่ใน วงจร นี้    เห้อ.....

...................................

เเต่เมื่อผม เข้ามาเป็น ลีดส์เดอร์  ในมหาวิทยาลัย  ที่มีนักศึกษาไม่เยอะเเละเปิดใหม่  ทำให้ ผมรู้ว่า

ลีดส์เดอร์  มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด   จำเพลง จำจังหวะ จำท่า  เอ่อ....  โคตรเหนื่อย

เลิกเรียนเสร็จ ซ้อมทุกวัน  อยู่กับเพื่อน ที่มันเป็นลีดส์ ด้วยกัน จนจะเป็นผัวเมียกันอยู่แล้ว

มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่ สำหรับผมมาก

ยิ่งพอ  จบงานครั้งแรก  เอ๋า  มีงาน แข่งของกีฬา คณะเดียวกัน ระหว่างสถาบัน  ต้องไป  มีเวลาเตรียมตัวไม่กี่วัน  แถม  น้อง... น้องเป็น ลีดส์ ม. แล้ว  มาช่วยพี่สอนเพื่อนหน่อยนะ  

เราต้องช่วยกันนะ มีคนไม่กี่คน

แล้วเพื่อนๆ คณะผมน่ะนะ  โคตรมีทักษะ ด้านนี้เลย   ห้าสิบกว่าชีวิต  ตลอดชีวิต เอาแต่เรียน ไม่ชอบทำกิจกรรม (ยกเว้น ไม่กี่คน เช่นผม  ที่ทำกิจกรรมมาโดยตลอด)  สามารถมาก

เห้อ...................แต่เเล้วมันก้ ผ่านไป  

.............................................................

จวบจน ผมต้องมาเป็นพี่  ที่ต้องสอนน้อง มาเป็นลีดส์แทน  เอาว่ะ  

ตั้งปณิธานในใจ  กูอย่างได้ลีดส์ แบบ ไม่เรื่องมาก  สั่งลงเป็นลง  ท่า อย่า แต๋วมาก รับไม่ได้ เอาท่าลีดส์ เท่ห์ ได้ม่ะ  ชุด ไม่ต้องมีสีสันมากก็ได้

เอาแบบ การ์ตูนญี่ปุ่นนักเรียนชาย เสื้อดำ กางเกงดำ มีกระดุม พอ  น้องผู้ญิง หาเอานะครับ  พี่ หาชุดผู้หญิงไม่เป็น

เอ่อ  เป็น ลีดส์ที่แปลกเอาการ

 ..............................................

จวบจน  เธอ เจ้าของสายตาบ้องแบ้ว  คนนั้นเดินเข้ามา ในการซ้อมลีดส์ ของผม

จริงเธอเป็นน้องรหัสผมนะ  แต่ในสาย  เคย มีคนว่าไว้  อย่าจีบน้องในสาย  ถ้าเลิกกันเเล้วมันมองหน้ากันไม่ติด

เอา  ไง ดีล่ะ   ผม ชอบเธอตั้งแต่ แรกเห็นนะ  ไม่ได้สวยอะไรมากมาย   แต่มีความคิด มีสง่าราศรี ที่ ผู้หญิงสวยๆ บางคนไม่มี

เอาหล่ะ  แค่มันโดนใจ เท่านั้นพอ

 .....................................

" 3  2  1 " ____  แปะ แปะๆๆๆๆ

งานกีฬาคณะ เวียนกลับมา อีกครั้ง  ตอนนี้  คณะเราเป็นที่รู้จัก ในเรื่อง ลีดส์ คณะ ที่  มี คอนเซ็บ เป็นของตัวเอง  มีความแปลกใหม่ในการนำเสนอ ทุกปี

ไม่ว่าจะเป็น  .. โกโบริ - อังสุมาลิน    หนุ่มเลี้ยงวัว - สาวทอผ้า  เงือกสาว-เจ้าชาย  ตุ๊กตาเจ้าชาย-ตุ๊กตาเจ้าหญิง  ในทุกๆ ปี มีความแตกต่างกัน จน

หลายๆ คณะ  ยินดี ที่จะรอ ชม ว่า ปีนี้  คณะผม จะแสดง ลีดส์ คอนเซ็บไหน   รางวัลเหรอครับ ไม่ใช่ที่เราได้ที่หนึ่งทุกปีนะ บางปีเราได้ที่ สอง ที่สาม  แต่พวกน้องลีดส์ของผม กรี๊ดกันสนั่นฮอลล์ทุกครั้ง

ไม่ว่าเราจะได้ที่เท่าไหร่  บางครั้งจนบางคณะที่ได้ที่หนึ่งอายไปเลย เพราะกรี๊ด และ มีความสุขไม่เท่าพวกเราที่ได้เพียงที่สาม  เพราะเรามีความสุขกับการทำลีดส์ทุกปี ต่างหาก

คำถามที่ พวกเราพี่ลีดส์  จะถามน้องเสมอ "น้องจะเอาถ้วยรางวัลไปทำอะไรครับ  ไปต้มมาม่า เหรอ"

เหตุผลเพราะผมมีกำลังใจที่ดีไงครับ   น้องรหัสกะ ผมเป็นแฟน กันมาสองปีแล้ว  หลังจากที่ช่วยสอนน้องลีดส์กันมา คนมีกำลังใจอยู่ข้างๆก็ดีแบบนี้แหละครับ

เราช่วยกัน คิด คอนเซ็บ  สอนน้อง อะไรหลายๆ อย่าง  สิ่งนึงที่ผม รู้สึกว่า เมื่อเป็นพี่ลีดส์ แล้วนั้นยากที่สุด คือการสอน

การสอนน้องให้ทำท่าสง่า ถูกต้อง  เพียงคนเดียวไม่ยากครับ   แต่ ที่ยากที่สุดคือ การทำให้ น้องทั้ง สิบกว่าคน หรือบางครั้งเกือบยี่สิบโน่นแหละ

ทำท่า  บุคลิกภาพยังไง ให้เหมือนกัน  ทั้งหมดต่างหาก ที่ยากที่สุด

แต่การที่ผม เป็นพี่ที่สอนน้อง  ทำให้ผมเรียนรู้ว่า  การที่เราจะสอนเค้า ต้องดูแต่ละคนด้วย ไม่ใช่สักแต่ว่า สอนๆ แบบเดียวกัน ผลที่ได้จะเป็นเหมือนกันหมดทุกคน

บางคนเรียนรู้ช้า  บางคนไม่ทักษะในการแสดงเลย  บางคนไม่เข้าใจ  บางคนเหนื่อย ว่าทำไมต้องทำอะไรเเบบนี้เนี่ยะ เจอมาหมดครับ ทุกรูปแบบ

แต่เมื่อน้อง ได้ยืนอยู่  ตรงจุดนั้น  จุดที่ทุกคน มองมาเป็น สายตาเดียว  สายตานับพันคู่ จ้องมองมาที่เรา ตาลาย เบลอ มองหน้าใครไม่เห็นสักคน

แต่มอง เห็นสายตา พี่ๆ กลุ่มหนึ่ง  ที่มองมาจาก ข้างบนแสตนด์  หรือ ข้างสนาม ที่  มองมาอย่างภูมิใจ ในตัวน้องเสมอ  น้องทุกคนก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองเป็นที่สุด

เหตุนี้เองมั้ง  ที่ น้องๆลีดส์ ของพวกผม  กลายมาเป็น เหมือนครอบครัวเดียวกัน  ทุกข์ ก็ปรับทุกข์ ให้พี่ฟัง เรียนหนักก็บอกพี่  ทะเลาะกับเเฟนเพราะมาซ้อมลีดส์ ก็บอกพี่

มันกลายเป็นครอบครัวที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ  เรื่อยๆ

 ..............................................................................ง

3  2  1 ........    1 2 3      1 2 3     1 2     1 2        1  .......

เสียงตรบมือ กระตุ้นเตือน อนุสติของผม อีกครั้ง

แถม ตอบตัวเองว่า  เพ้อนะเนี่ยะเรา  แต่ในใจ.... ยังนึกถึงสายตาบ้องแบ้ว คู่นั้น  อยู่ไม่วาย

แถมในอก ก็อุ่นวาบ อย่างประหลาด

ตรืด......ตรืด......... เสียงโทรศัพท์  ในกระเป๋ากางเกง ผมดังขึ้น

" พี่......ผม  โอ๊ตนะคร้าบบบบ    ..... จำผมได้ไหม"  เสียงแว่วมาตามสาย

" ได้ดิ โอ๊ต เหรอ.....เป็นไงสบายดีไหม ?? "  ผมตอบออกไปอย่างนึกดีใจ

ผมจะบอกว่าผมจะแต่งงานแล้วนะครับ   แต่งกับ  หยก  ที่เป็นลีดส์ คู่ผมไง  เมษานี้นะครับพี่

เอ่อ  .... ดีใจด้วยว่ะ   ดีใจจริงๆๆ

แล้วผมก็ อมยิ้มกับตัวเอง อย่างประหลาด  รู้สึกดีใจ อย่างบอกไม่ถูกจริงๆๆ

3  2  1 ...........

---

ปล. วันนี้ได้ข่าว  น้อง จะแต่งงาน  ผมเลยดีใจ เหมือนในเรื่องเปะ ครับ 555

เลยเอามาเขียนซะเลยครับ  

ทั้งตำนานรัก  ตำนานลีดส์ เลยครับ