BlogGang.com : : ตะลีกีปัส : ซาปานอกจินตนาการ

ซาปานอกจินตนาการ

พอคนที่บ้านบอกไปซาปามั๊ย
ตอบทันที...ไป.ไป..ไปค่า
แค่ถามว่าเมื่อไหร่
นอกนั้นไม่ชัดเจนทั้งสายการบิน
ทั้งวันเวลา สถานที่ เพื่อนร่วมกรุ๊ป
มีเธอ มีฉัน เป็นอันพอ

วาดภาพซาปาว่าจะได้ลงไปเดินเล่นตามนาขั้นบันได
สูดอากาศเย็นสบายสดชื่น ต้นไม้เขียวชอุ่ม
ได้ดูวิถีชีวิตชาวเขา ชาวเรา
ได้ลิ้มรสอาหารแปลกแตกต่างที่(อยากให้)อร่อย

ได้ดูโปรแกรมหน่อยนึง มีสถานที่ซ้ำกับที่เคยไปบ้าง
แต่ก็คิด...หยวนๆน่า ได้ไปซาปาก็โอเคละ
ไกด์ไทยบอกอากาศเย็นนะ 12-24
เราก็เตรียมแต่เสื้อแขนยาวอุ่นๆ
หมวกผ้าพันคอ..วุ๊ย... กลัวหนาว

เช้าวันเดินทางรถตู้ออกจากบ้านตั้งแต่ตี5
เราเป็นคนแรกที่ต้นทาง กว่าจะรับสมาชิกครบ
กว่าจะถึงสนามบิน ก็นานโขอยู่ จึงช้าไม่ได้
รับเพื่อนร่วมทางไปตลอด บางคนรอจุดผิด
บางคนมาช้ากว่าที่นัด ก็ต้องโทรตามกัน
เป็นที่ประหวั่นพรั่นพรึง จนถึงสนามบิน
พบหัวหน้าทัวร์เช็คอินรับตั๋วเครื่องบิน2ใบ
จากภก.-สิงคโปร์ 1 ใบ เป็นSilk Air
และจากสิงคโปร์-ฮานอย อีก 1 ใบ เป็น Singapore Airline

เข้าเกท ผ่านตม. ตามลำดับ 8.30น.เครื่องออก
ที่นังสบายเข่าไม่ชน เครื่องไม่เต็ม มีคนตีตั๋วนอนยาวด้วย
เสิรฟอาหารกินอิ่ม กินได้ สมควรแก่สถานะ

จากไทยยังไม่ยุ่งยากนัก ใช้เวลานั่งเครื่อง สัก2ชม.
ถึงสนามบินชางกีที่ สิงคโปร์
พอจะเข้าสิงคโปร์นี่ซิ ถอดโน่นนี่นั่น ผ้าพันคอ รองเท้า นาฬิกา
โฮะ...ยุ่งยากดีแท้ กว่าจะผ่านตม.
แต่ก็ผ่านได้ไม่มีปัญหา

ไปถึงไกด์ไทยก็พาไปเที่ยวห้างดัง Jewel Changi Airport
ที่เพิ่งทำสวนในห้างเสร็จช่ื่อ Enchanted Garden
จุดที่ทัวร์อยากให้มาดูคือ น้ำตกสูง40เมตรกลางห้าง
กับสวนแนวตั้งรอบๆบริเวณ
ก็เนอะ...ให้นั่งเครื่องอ้อมโลก จากภก.ย้อนลงมาสิงคโปร์
เพื่อดูแค่เนี๊ยะ!!!
เอาวะ...เจ้าของทัวร์ที่ใช้บริการประจำ อยากให้แวะ
กัดฟันเดินเที่ยวให้ทั่ว ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ
ทำว่าตื่นเต้น ...ต้นไม้ดอกไม้ก็เห็นๆที่บ้านทั้งนั้น
ไม่มีอะไรแตกต่างเลย..อ้อ..มีTree Fern ที่เราไม่ได้ปลูกที่บ้าน

ใช้เวลาให้หมด ในการรอต่อเครื่องไปฮานอย4ชม.
ได้เวลาก็เข้าไปเช็คอินใหม่ ยุ่งยากเช่นเคย
ขึ้นเครื่องสายการบิน Singapore Airline
อาหารที่เสิรฟบนเครื่องอีกรอบ เรากินไก่อบ
มีข้าวผัดกะเพราไข่ดาวด้วย แอบตักของตนนั่งข้างชิม
ข้าวไรส์เบอรี่ อร่อยใช้ได้ เจอไวน์ไปคนละขวด หลับสบาย

ใช้เวลา 3 ชม.กว่าถึงสนามบินนอยไบที่ฮานอย เวียตนาม
ผ่านตม.คอยกระเป๋า ออกนอกอาคาร โห...อากาศ
หมอกควันทั้งนั้น ชาวไร่เผาหญ้า ควันเกลื่อนเมือง

ปิดหน้ากากกันทั้งกรุงเลย เอ้าๆๆๆ รีบขึ้นรถไปกินอาหารเย็นกันก่อน
เจอปลาที่เราไม่ชอบก็เลยไม่กิน เพราะก้างแยะ
ได้หมูพะโล้กับหมูย่างช่วยชีวิต
เจอมะเดื่อดองเค็มๆเปรี้ยวๆ อืม..แก้เลี่ยนดีแฮะ

กินเสร็จเดินทางต่อเข้าที่พักที่ชายแดน Lao Cai
ชื่อ Royal Hotel กว้างขวางสะดวกสบายและสะอาด

เช้ากินอาหารเช้าที่โรงแรม อาหารมีให้เลือกไม่มาก
คนพักก็ไม่แยะ ปกติเช้าๆเราก็ไม่กินแยะอบู่แล้ว
แต่ขอให้มีกาแฟก็โอเค กาแฟหอมดี
ชอบซดเฝือร้อนๆ บีบมะนาวเปรี้ยวๆ คล่องคอดี

โรงแรมนี้อยู่ริมแม่น้ำแดง
ฝั่งตรงข้ามคือประเทศจีน เมืองคุณหมิง

เช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม เดินทางต่อ
ไปแวะถ่ายรูปกันที่ด่านชายแดนเวียตนาม-จีน
ที่หลักเขตชายแดน

และประตูผ่านแดน เข้าไปประเทศจีน

เจอเกาลัดเม็ดเล็กๆคั่วร้อนๆ กับพุทราจีน
ก็มีคนซื้อกินกัน กิโลละ100บาท
ไกด์ห้ามไม่ทัน แนะนำว่าให้ล้างก่อนกิน
และต้องซื้อเกาลัดที่เห็นว่าคั่วใหม่ๆ
ประเภทใส่ถุงไว้อย่าซื้อ เพราะอาจเจอของเก่าจะท้องเสียได้
ไม่ทันแล้วละไกดฺเอ๊ย พี่ป้าน้าอาซื้อรวดเดียว แกะใส่ปากปุ๊บปั๊บกัน
ที่นี่ยินดีรับเงินไทยค่ะ

เดินทางกันต่อ เพื่อไปขึ้นกระเช้าลอยฟ้า ชมยอดเขาฟานซีปัน

มาถึงที่สถานีกระเช้าลอยฟ้าเวลาเที่ยง
ซื้อบัตรราคา2000บาท
เป็นบัตรที่เป็นค่าอาหารบุฟเฟ่ต์ และค่าขึ้นกระเช้าไป-กลับ

ระหว่างทางเดินไปที่สถานี มีสวนดอกไม้
ร้านขายของตามทางผ่าน
แต่ไกด์เร่งเรามาก จนอดแวะถ่ายภาพ
ที่น่าเสียดายคือ ขากลับไม่ได้กลับทางเดิมนี่ซิ

พอถึงสถานีก็เที่ยงพอดี กินบุฟเฟ่ต์กันก่อน
นักท่องเที่ยวแยะมาก อาหารก็แยะ
ทั้งคาวหวาน แต่ไม่มีน้ำให้ ต้องถือน้ำขวดกันมาเอง
แปลกจริงๆ อยากกินน้ำก็ต้องออกเงินซื้อเอาเอง

ที่ชอบมากๆคือบรรยากาศในร้าน
ที่ตกแต่งด้วยผ้าปักมือชาวเขา และเครื่องจักสานสวยงาม
เห็นผ้าปักชาวเขา เราก็กรี๊ดๆในใจไปตลอด

มีการบรรเดี่ยวดนตรีพื้นเมืองตลอดเวลา

กินเสร็จได้เวลาขึ้นกระเช้าไปชมยอดเขา
มีฝนปรอยๆ กับหมอกจัด ภาพจึงไม่ชัดเจน

ไปถึงยอดเขา เราก็ต้องเดินขึ้นบันไดไปชมทัศนียภาพกัน
ใครอยากจะขึ้นรถไฟฟ้าต่อไปจนถึงยอดสูงสุดก็ได้
แต่ขาลงถ้าอายุน้อยกว่า65ปี ต้องเดินลง
ไม่ให้ลงด้วยรถกระเช้า
คิดทบทวนอยู่นาน เข่ากระแทกขั้นบันได 800ขั้นไหวมั๊ย
ตอบได้ทันที ไม่ไหว...ขึ้นไปเองครึ่งทางที่พระใหญ่
หมอกจัด มองอะไรไม่ค่อยเห็น ชมแรงจัด อากาศก็เย็น
ลงเหอะ...

มีศาลเจ้าเล็กๆระหว่างทางขึ้น

ต้นเหมือนรวงข้าว งอกงามดีมาก
รวมทั้งกุหลาบหิน สวย

เจอกุหลาบพันปีไร้ดอกขึ้นอยู่นอกเขตกำแพง
และกระถางต้นไม้สวยๆของโปรด อดแชะไม่ได้

ใกล้ถึงเวลานัด รีบเดินลง นั่งกระเช้าลง ต่อด้วยรถรางไฟฟ้าเช่นเดิม
จุดลงอยู่ที่ใจกลางเมืองซาปา
ไปต่อกันที่หมู่บ้านชาวเขากัตกัต (Cat Cat)
ต้องเอารถบัสไปจอด และนั่งรถตู้เข้าไป
ด้วยถนนหมู่บ้านแคบมากๆ ที่จอดก็ไม่มี
เป็นหมู่บ้านชาวเขา ต้องเดินเที่ยวอย่างเดียว
และทางต้องเดินลง ลง ลงไปเรื่อยๆ
จะมีร้านขายของ ชาวเขาเรื่อยไปตลอด2ฝากทางเดิน
ขากลับก็ต้องเดินขึ้น ขึ้น ขึ้น ไป-กลับใช้เวลาเกือบ2ชั่วโมง
สำหรับสว. งั้นขอเวียนๆดูแถวๆร้านกาแฟดีกว่า
ช่วยแต่งตัวเพื่อนๆให้แปลงเป็นชาวเขา เพื่อถ่ายรูปกันหน่อย
ร้านเขาไม่ทำไซส์เกิน ไซส์ M เราจึงมิสามารถ
แปลงตัวเช่นสาวๆคนอื่นได้
รอดตัวไป70บาท...แฮ่ะ

นั่งเอ้อระเหยกินลม จิบกาแฟ
เจออ่างล้างมือทำจากอ่างหิน คิดถึงครกหินอ่างศิลาเลย
ก็อกเลียนแบบปล้องไผ่ น่ารักอ่ะ

คนที่เดินลงไปเที่ยวและซื้อของ
ขากลับบางคนเป็นลม ดีที่มีคนไปรับ
ได้เวลากลับ ไปเข้าที่พักที่ Sapa Lodge แล้วกินข้าวเย็นที่โรงแรม

กินอาหารเย็นเสร็จ ออกไปเดินย่อยอาหาร ชมซาปายามค่ำกัน
เราเดินได้ไม่ไกล เพราะเท่าที่เห็นไม่มีอะไร และมืด มองอะไรก็ไม่ชัด
ถนนเฉอะแฉะ เริ่มเมื่อยน่องด้วย อยากอาบน้ำนอนมากกว่า
จึงกลับโรงแรมอาบน้ำนอน

ชาวเขาขายผ้าปักกันทั้งมืดๆ ใช้ไฟที่คาดหัวไว้ส่องดู

เช้ากินอหารที่โรงแรม อาหารน้อยและเริ่มไม่ถูกปาก
กินแต่ผลไม้และมันต้มผักผัดหวานดี

ยังมีเวลาเหลือ ออกเดินเที่ยวตลาดเช้าๆดีกว่า

ตรงนี้คือ ใกล้สถานีรถรางที่ลงมาจากยอดเขา

โบสถ์ ที่เป็นสัญลักษณ์ของซาปา

ปลายังเป็นๆ ดิ้นเร่าๆอยู่เลย

ไก่ก็ใส่ข้องมาขายเป็นตัวๆเป็นๆ

ข้าวเหนียวสีส้มจี๊ด ไปชะเง้อดู
คนที่ซื้อแล้ว ยื่นมาให้ชิม หวานๆดี มีเห็ดหอมด้วย

ทางขึ้นลงไปบ้านของชาวบ้านเป็นบันไดสูงมากๆ

ตรงนี้ใช้ก้อนหินมาตกแต่งเป็นภาพ สวยดี

เจอชาวเขามีกระบุงข้างหลัง
พอไปชะโงกดูเท่านั้นแหละ ได้เรื่อง ทุกคนกรูกันเข้ามา
ล้อมหน้าล้อมหลังเพื่อขายของ
โห...อยากได้ แต่ไม่สู้ เพราะพอหยับของคนนี้ดู อีกคนก็เสนอสินค้า รุมกันเข้ามา
เราดูๆ ถามราคา แล้ว ไม่เอาดีกว่า ทั้งๆที่ราคาถูกมากๆ
ถูกกว่าผ้าปักชาวเขาที่ทางเหนือของเรามาก
แต่รุมกันอย่างนี้ไม่ไหวอ่า

รุมไปรุมมา เทศกิจมาไล่ชาวเขา
แต่ละคนรีบเอาผ้ายัดลงกะบุง แล้วนั่งเฉยๆกันอยู่
เหมือนว่าไม่ได้ขายอะไรนะ... คิดถึงเมืองไทยเลย

เดินกลับถึงโรงแรมที่พัก คอยรถตู้มารับไปขึ้นรถบัสอีกที
เพื่อกลับไปฮานอย

ระหว่างทางกลับฮานอย รถจอดให้ลงไปถ่ายภาพเป็นจุดๆ

ได้สัมผัสนาขั้นบันไดเพียงแค่นี้
มิใช่ซาปาในจินตนาของเราเล๊ย...
เอาน่ะ วันหน้าคงมาเอง ไม่มากับทัวร์

แวะกินเที่ยง

แวะถ่ายรูปที่สถานีรถไฟเก่า

เดินทางต่อเข้าฮานอย ฝนเริ่มพรำ

ถึงฮานอยเย็น กินมื้อเย็นเสร็จ ไกด์ปล่อยให้เดินเล่นซื้อของ ตามอำเภอใจ
แถวๆถนน36สาย เช่นครั้งก่อนๆที่เคยมา
ได้กระเป๋าเดินทาง 24นิ้วมา 1 ใบ 600บาท
เอาใส่ของที่ซื้อๆไว้กลับ คิดว่าใช้ได้สัก3ครั้งก็คุ้มแล้ว

เข้าที่พัก เก็บของลงกระเป๋า เตรียมเดินทางกลับวันรุ่งขึ้น

เช้าวันสุดท้าย ฝนลงเม็ด กินเช้าเสร็จ
อาหารน้อยลงกว่าทุกวัน เรากินไม่ลงเหมือนเดิม
หยิบผลไม้มากิน กับกาแฟและมันต้ม
ฝง เฝือ ไม่อยากกินแระ

แวะวัดหง็อกเซิน เวียนรอบต้นศรีมหาโพธิ์
เจอสาลีกับลูกท้อสดๆ ลูกโตมาก
ซื้อแล้วปอกกินตรงนั้น เห็นว่าหวานอร่อยดี
เลยหอบหิ้วเอากลับบ้านด้วย

ตอนเช็คอินเข้าเกท คุณผู้ชายของเรา โดนกักตัวพาเดินหายไป
หัวหน้าทัวร์ต้องตามไปประกบ
เราที่เข้าเกทไปแล้วเริ่มงง อะไรล่เนี่ย
เพาเว่อร์แบ้งก์ โน่นนี่นั่น ก็ไม่ได้โหลด
รึจะเป็นลูกท้อกับสาลีของเราเป็นเหตุให้ต้องรื้อกระเป๋า
แต่พอเจอกันข้างใน เขาบอกเจ้าหน้าที่ที่เกทพาไปที่เค้าน์เตอร์โหลดกระเป๋๋า
อิร๊งช๊งเช๊งกัน เจ้าหน้าที่โหลดกระเป๋าบอกไม่มีอะไรที่ต้องเปิดค้น
กระเป๋าโหลดขึ้นเครื่องแล้ว...บ๊ะ..ไม่รู้อะไรกัน

รอขึ้นเครื่องที่สนามบินนอยไบ ยังพอมีเวลาไปเดินดูตุ๊กตาน่ารักๆ
แต่ไม่ซื้อ แพงเกิ๊น เอามาก็รกตู้อีก

ถึงสนามบินชางงีที่สิงคโปร์ ปรากฏว่าเครื่องดีเลย์ โห...คอยกันเงกอีกเกือบ2ชั่วโมง เปลี่ยนเกทอีก ย้ายไปย้ายมากัน
สุดท้ายถึงบ้านเกือบ5ทุ่ม จบทริป ซาปานอกจินตนาการ

ได้เป็นลิงถือลูกท้อ _ท้อไม่ต้องพุก...เอามากินที่บ้านด้วย

ประสบการณ์อีกครั้งหนึ่งในชีวิต

สวัสดี

Create Date : 09 ตุลาคม 2562

Last Update : 11 ตุลาคม 2562 22:23:43 น.

10 comments

Counter : 1912 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณSai Eeuu, คุณกะว่าก๋า, คุณKavanich96, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณmcayenne94, คุณวลีลักษณา

ไอย๊ะ แม่หญิงไทย ใส่โสร่ง เที่ยวเวียดนาม แนวมากๆ ค่ะ
ดูๆ แล้ว ซาปานอกจินตนาการ เห็นขั้นบรรได ระหว่างทางใชไม๊คะ

อาหารเช้า รร ก็ไม่ปลื้ม แต่บนสายการบินคงปลื้มนะคะ เป็นสายการบินโปรดของป้าอิ๋วเลยค่ะ สิงคโปร์แอร์ไลน์เนี่ย ขอไวน์เท่าไรก็ได้ อิอิ ทำเหมือนกันนะ จะบอกให้

โดย: Sai Eeuu

วันที่: 11 ตุลาคม 2562 เวลา:19:33:39 น.

ซาปานอกจินตนาการ ... ดูไม่ค่อยรื่นรมย์เท่าไหร่นะคะเวียดนามช่วงนี้อากาศแย่ด้วยค่ะ

โดย: ฟ้าใสวันใหม่

วันที่: 11 ตุลาคม 2562 เวลา:19:33:41 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

ไปกับทัวร์ก็สะดวกสบายดีครับ
ผมเองก็ชอบเที่ยวกับทัวร์
เพียงแต่เวลาจะน้อยไปนิดเวลาเราอยากถ่ายรูป

ภาวนาให้ซาปาค่อยๆเติบโต
อย่าโดนทัวร์จีนแดงถล่มเหมือนบ้านเรา

ดูจากในภาพที่พี่ถ่ายมา
ตรงนาขั้นบันได
เริ่มมีบ้านเรือนทันสมัยแทรกเข้ามาแล้ว

เมื่อก่อนเป็นทุ่งนาจริงๆ ไม่ค่อยมีบ้านคน
ถ้าทัวร์จีนเข้าไปเยอะๆ
อีกหน่อยทุ่งนาขั้นบันไดต้องหายไปแน่ๆครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 ตุลาคม 2562 เวลา:6:52:51 น.

ผมนั่งดูสารคดีอย่างจริงจังเลยครับ
ดูสองเดือนแล้วก็เบื่อครับ 555
ตอนนี้มาดามยกเลิก netflix ไปเรียบร้อยแล้วครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 ตุลาคม 2562 เวลา:15:36:54 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน

โดย: Kavanich96

วันที่: 13 ตุลาคม 2562 เวลา:2:31:24 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 ตุลาคม 2562 เวลา:6:31:24 น.

เห็นบ้านเมืองเขาแปลกดีเหมือนกัน...ไปกับทัวร์ดีไปอย่างแต่
ก็เสียหลายอย่าง เอะ อะไร..555

ซาปาไม่เหมือนดังที่คิด แต่ก็โอเคครับ....ไปกินอาหารเวียตนาม
ทำใจ จืด...ซะ... ค่านั่งกระเช้าแพงจัง สองพันบาท

ชาวเขา ของเขา คงเหมือนชาวเขาของเรา ขายเสื้อผ้า.. ของ
เราเทศกิจไม่กวน...ยกเว้นชาวเราขายของใน กทม.เทศกิจกวน
555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 14 ตุลาคม 2562 เวลา:5:55:34 น.

ตามมาเที่ยวซาปาด้วยค่ะ ดีเลยไม่ต้องออกแรงเดินขั้นบันไดเยอะมากนะคะ ตอนลงต้องแลกด้วยหัวเข่าจริงอย่างว่า
อาหารการกินคงจะไม่ถูกปาก ดูๆไปแล้ว วิวก็ไม่ได้งามกว่าไทย
เที่ยวไทยน่าจะฟินกว่านะคะ แต่เวียตนามโฆษณาและโปรโมทเก่ง หาจุดขายจากที่ไม่มีอะไรเลย มาทำให้น่าสนใจนะคะ

โดย: mcayenne94

วันที่: 14 ตุลาคม 2562 เวลา:13:11:25 น.

ตามค่ะ
ชอบชุดแม่ตะลีสดใสมากค่ะ

โดย: วลีลักษณา

วันที่: 14 ตุลาคม 2562 เวลา:17:37:59 น.

สวัสดีตอนเย็นครับ...มาตอบ ขาสั้นหรือขายาว

ผมลองดูภาพ อืม..สั้นจริงด้วย ไม่เป๊บซี่ 555 มานึกย้อนหลัง
ไป ตอนนั้นทำงานประจำบริษัทใหญ่ และมีอาชีพเสริมคือ
ขายผ้า ขายเสื้อผ้า มีคนขายสิบกว่าคน..

เลยจัดหาสินค้าส่งให้คนขาย...ระยะนั้นเทนนิสกำลังฮิต เลยนำ
กางเกงสีฟ้าเทนนิสมาขาย หลายไซส์ ขายดีมาก แต่สีขาวขาย
ไม่ออก เลยนำมาใส่เองเฉพาะใส่ไปเที่ยวชายทะเลแต่ให้บังเอิญ
ใส่ไปเที่ยวในขุนเขา

รู้งี้ใส่กางเกงสะดอครึ่งแข้ง กับเสื้อชาวไทยใหญ่ก็ดีเนาะครับ 555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 14 ตุลาคม 2562 เวลา:18:18:50 น.