เกาะหวานใจไปเที่ยวจีน 2 (Old Town of Lijiang)
เที่ยววันที่2นั่งรถตียาวเพื่อไปลี่เจียง เมื่อได้นอนหลับสบาย เพราะได้ตีแปลงบนเตียงใหญ่ ที่นอนไม่ทำให้ปวดหลัง มีแรงเดินต่อวันนี้
อย่างที่แจ้งไว้ล่วงหน้าแล้วว่า ไม่เน้นการให้ข้อมูลเกี่ยวกับการท่องเที่ยว แต่จะเป็นเก็บภาพและบันทึก อะไๆที่พบเจอเสียมากกว่า
อีกอย่างคือ ภาพจะมีแม่ตะลีประกอบ เกือบทุกภาพ ใช่ว่าอยากจะโชว์หน้าเหี่ยวๆอ้วนๆของตัวเอง
แต่เป็นเพราะช่างภาพประจำตัว ไม่ชอบถ่ายวิวทิวทัศน์ ภาพที่ไม่มีแม่ตะลีอยู่ คือภาพจากมือถือ ของแม่ตะลีถ่ายเองซึ่งแป๊บๆแบตหมด ถ่ายได้ไม่กี่ภาพ
พยายามมองผ่านๆแม่ตะลีไปนะคะ ถ้าหากทำให้รำคาญตา
โรงแรมมี2โซน โซนแบบจีนและโซนสากล ในโซนจีน(ไม่ได้พัก) แต่แอบไปเดินเล่นในสวนไม้ดัด ก็ชอบไปเลย
ในโรงแรมมีหินและไม้แกะสลักสวยงามตกแต่ง ตั้งแต่ชิ้นเล็กๆ จนถึงสูงเลยหัว
ชอบชิ้นนี้มาก ภาพปักไหม รูปดอกโบตั๋น ฝีมือละเอียดยิบ (ละสายตาจากคนไปนะคะ)
หน้าโรงแรมก็มีแต่หินแกะสลัก ชอบจัง
อาหารเช้าที่โรงแรม วันนี้เลือกเป็นสลัด ชอบรากบัวต้มมากๆ หม่านโถวของเขานิ่มอร่อย
ไกด์พาไปชายทะเล ลมแรงหนาวเย็น
ต่อด้วยเข้าเมืองโบราณลี่เจียง เหมือนๆทัวร์อื่นพาไปนั่นแหละ
ก่อนเข้าเขตเมืองโบราณ ก็จะเจอ สระมังกรดำ
(Black Dragon Pond) ไม่ค่อยได้วิวมหาชน เป็นวิวแล้วแต่ตากล้องมากกว่า
ปลาคาร์พแยะมาก
เด็กจีนคนนี้ ถ่าย selfie น่ารักจริงๆ
เดินเรียบสระไปเรื่อยๆ เพื่อเข้าตัวเมืองโบราณลี่เจียง เมืองโบราณลี่เจียง ได้รับการยกย่องจากองค์การยูเนสโก้ ให้เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติ เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 1997 ก่อตั้งขึ้นในปลายราชวงศ์ซ่งใต้ ต้นราชวงศ์หยวน ที่ชาวมองโกลได้ขยายอาณาเขตเข้ามาปกครองจีน (ในช่วงราวปี ค.ศ.1180-1250) ผู้ปกครองเดิมถู่ซือ ได้ย้ายจากเมืองเก่าที่ไป๋ซา มาเนินเขาสิงโต และได้สร้างเมืองใหม่ที่เรียกว่า ต้าเย่อฉั่ง
เจอซากุระที่ไหนเจอแม่ตะลีที่นั่น
กังหันแบบนี้(ตรงนี้จุดนัดพบ) มีคนเอามาทำเลียนแบบที่สุพรรณบุรีด้วย
เท่าที่เห็นช่วงนี้ส่วนใหญ่ เป็นนักท่องเที่ยวชาวจีน
เมื่อมองลงมาจากเนินเขา จะเห็นบ้านเรือนแบบโบราณ มีธารน้ำไหลผ่านกลางหมู่บ้าน
ผ้าทอราคาไม่แพง ผ้าพันคอราคา100บาท
เจอดอกไม้ที่ไหน เจอแม่ตะลีที่นั่น
อากวง ไกด์ตลกหน้าตาย ของคณะเรา
นักท่องเที่ยวชาวจีน เขาแต่งตัวมาSelfieกัน บางคนเป็นชาวบ้านที่แต่งชุดพื้นเมืองมาขายของ
ชอบสาวคนนี้ ชุดเธอเท่ห์มาก ผ้าโพกหัวเตะตาเลยค่ะ
คนนี้จัดเต็ม
เข้าตรอกโน้น ออกตรอกนี้ ซอยโน้น ทะลุซอยนี้ ตามไกด์ไม่ทัน เพราะมัวอ้อยอิ่ง ซอยแยะมากๆๆๆๆ และมีอะไรน่าสนใจแยะเลย มีโรงแรมแบบโบราณ เหมือนโรงเตี๊ยมด้านในลึกๆด้วย มีบ้านคนที่อยู่อาศัยจริงๆ ด้านหลัง
เดินลึกไปเรื่อยๆ หลงซิคะ
ใกล้เวลานัดหมายขึ้นรถ ถามทางพ่อค้าแม่ค้า ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษ ไม่มีใครช่วย เฮ้อ!!!!
นึกขึ้นได้ว่าไกด์บอกก่อนจะแยกเที่ยวว่า ให้หาทางน้ำไหลให้เจอ แล้วเดินทวนน้ำมาตามคลองเรื่อยๆ ก็จะเจอทางออก ก็เลยทำตาม เย้...เจอทางออกตรงจุดนัดพบ
หลังจากหวานใจหน้าบูด เพราะขาลาก
หวานใจหน้าบูด ก็เริ่มดีขึ้น เมื่อเจอจุดนัดหมาย
พอขึ้นรถไปต่อ ระหว่างทางแวะ ก็จะมีพ่อค้าแม่ค้า หิ้วถังผลไม้ขึ้นมาขายกันบนรถ ซื้อกันอีก ผลไม้สดมากๆ หวานกรอบทุกอย่าง อากาศเย็นเจี๊ยบ ไม่ต้องพึ่งตู้เย็น
พวกนี้เป็นแอปเปิ้ล สาลีแห้ง กินอร่อยดี ไม่ค่อยไว้ใจเรื่องความสะอาด แต่ก็ซื้อชิม ยาธาตุ ยาแก้ท้องเสีย แก้ไข้แก้ปวดเอาติดตัวมาทุกชนิด น่าจะพอช่วยได้...แฮ่ะ
ถึงเวลาอาหารเที่ยงอีกแล้ว
เข้าร้านขายใบชา ตามธรรมเนียมของเขา เราไม่เข้าไปแล้วรีบออกมา ถ่ายภาพยอดเขามังกรหยกกันกลางถนนเลย
แล้วตียาวไปเรื่อยๆ จนถึงมื้อเย็นอีกรอบ เป็นสุกี้หม้อไฟแซลม่อน อร่อยดี มีเนื้อจามรีผัดพริกไทยด้วย
เข้าที่พักอีกที่ และได้นอน คนละเตียง นี่แหละที่ชอบ เพราะบอกเจ้าของทัวร์แล้วว่า ขอเตียงคู่ตลอดการเดินทาง ต่างคนต่างชอบนอนฟาดหัวฟาดหาง จะได้ไม่ตื่นเวลาแขนขากระทบกัน
หลับยาวสำหรับเดินทางพรุ่งนี้ต่อ
Create Date : 04 กรกฎาคม 2561 |
Last Update : 4 กรกฎาคม 2561 11:03:24 น. |
|
34 comments
|
Counter : 1124 Pageviews. |
|
|
|
ชอบเด็กน้อยเซลฟี่เหมือนกันค่ะ
แล้วหญิงสาวชุดแดงใส่ชุดพื้นเมืองเปิดพุงก็น่ารัก