...ทำสวนชีวิตหล่อเลี้ยงชีวิต...
ทำสวนหนังสือหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ.
|
|||
ความฝัน ความงาม ความจริง ผมไม่รู้ว่าในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา จะมีสักกี่คนสามารถทำความฝันให้เป็นจริงได้กี่ครั้งกี่หนกัน แน่นอน ความฝันใครบางคนอาจเกลื่อนกล่น ความฝันใครหลายคนอาจหล่นหาย ใครหลายใครอาจมองว่าความฝันคือความเพ้อฝัน ไกลจากความจริง แต่เชื่อว่ายังมีอีกหลายๆ คน ไม่เคยละทิ้งความฝัน พยายามฟูมฟักความฝัน กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู แม้บ่อยครั้งอาจอาจเหนื่อยหนัก เหน็ดหน่าย กว่าจะทำให้ความฝันนั้นกลายเป็นจริงได้... เหมือนชายคนนี้...ที่ทำให้ฝันหนึ่งนั้น กลายเป็น ความงาม และความจริง... ผมมีโอกาสเดินทางไปเยือน เวียงแหง อำเภอเล็กๆ ของจังหวัดเชียงใหม่ อยู่ติดกับชายแดนไทย-พม่า ซึ่งผมเคยบันทึกไว้ว่า เป็นดินแดนหุบเขาที่มีชีวิต เป็นเมืองในหุบเขา ค่ำคืนนั้น เราได้แวะหามิ่งมิตรเก่าแก่เมื่อครั้งผมยังเป็นครูดอยแถบนี้ ผมเรียกเขาว่า 'หมอวิทย์" ภาพเก่ายังย้ำเตือนให้เห็นถึงมิตรภาพทีเรามีต่อกันอยู่ย้ำๆ ภาพเขาพาพยาบาลบรรจุใหม่แบกเป้พกกระเป๋ายาเดินดุ่มขึ้นดอยน้ำบ่อใหม่ บนระยะทางครึ่งค่อนวัน ผมสอนหนังสืออยู่ที่นั่น ใช่, ทุกคนที่นั่นทำงานกันไปพร้อมๆ กับการเรียนรู้ ทดสอบชีวิตของตนให้กล้าแกร่งไปในตัว ผมยังจำภาพที่เราและผองมิตรล่องแพไม้ไผ่จากลำน้ำแตงไหลลงเมืองคอง เชียงดาว ภาพผองเราขดตัวนอนริมหาดทรายใกล้บ้านลาหู่ป่ากล้วย จำได้ว่า ครั้งหนึ่งเขาเกือบจมน้ำ แต่ผมช่วยดึงเขาขึ้นมาทัน เขารอดตาย เขายังมีชีวิต และเขายังมีความฝัน!! และนี่คืออีกหนึ่งความฝันของเขาและครอบครัว ฝันว่าสักวันหนึ่งจะทำสวนเล็กๆ ให้กลายเป็นที่พักของคนเดินทางไกล เขาลงมือทำในวันว่างจากงานโรงพยาบาล ช้าๆ ไม่เร่งรีบ เขาลงทุนซื้อเครื่องไม้เครื่องมือ มาทำบล็อกประสานด้วยตัวเอง เป็นการทำงานเงียบๆ ไปตามลำพัง ผ่านไปสิบกว่าปี ผมกลับไปเยือนหาเขาอีกครั้ง แทบไม่น่าเชื่อว่าความฝันของเขาได้ก่อเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว... สฤงฆาร ฮัท....กับความฝัน ความงามและความจริง... สำหรับ 'เวียงแหง' ยังมีอะไรน่าสนใจอีกมาก เหมือนกับคำขวัญว่าไว้ พระธาตุแสนไหเป็นศรี ประเพณีหลายเผ่า ชมทิวเขาสุดสยาม งามล้ำค่าฟ้าเวียงแหง ในค่ำคืนนั้น ผมบอกกับเขาว่า "ต่อไปเวียงแหง จะเป็นเมืองปายแห่งที่สอง!?" ปล.นักเดินทางท่านใด มีโอกาสไปเยือนเวียงแหง อย่าลืมแวะเวียนไปเยี่ยมหาความฝัน ความงาม ได้โดยตรงที่ หมอวิทย์...081 0223703 ใครนะมาขโมยชีน..เจ้าแรกไอ้หนุ่มบ้านปีกไม้ของเรา...ชักจะคุ้นนะค่ะ...
คุณพ่อพะเยียไปเวียงแหง..อิฉันก็ตามไปอีก ได้เพื่อนใหม่อีก...ช่างช่อมคอมพ์ เข้าโรงพบาลอีกรอบ..กระโดดหลายบล็อก...คอมพ์ช้ามาก....โดดไม่ข้ามคะ ....ภูช่วงนี้พี่ต้อง..พั้นอิน-พั้นออฟ..กับโรงพยาบาลอีกรอบ... ..ตาสตีฟ...เป็นไปตามที่คาดการณ์...ทำไมยูรู้ว่า..สามียูเขาเป็นอย่างนี้ ..คือกินยาแก้ปวดชนิดแรงสุด..๑๙เม็ดวันแรก..๑๗..เม็ดวันที่สอง .....คุณหมอตกใจ..สตีฟยูรอดมาได้อย่างไร?.. ..คุณหมอพี่สาวไอ้หนุ่มฮาวาร์ด..เป็นตัวช่วย....ทุกอย่าง..ฉันคิดเองไม่เป็น เพราะ ไม่ใช่หมอ... ...วันนี้แวะไปคลินิกหมอ... ..เมลานีพยาลบอก...ไปปลุกหมอให้หน่อย.. คนไข้รอ..สามรายแล้ว...จะเอาเอกสาร..การเข้าโรงเรียนลูก..ไปให้หมอช่วย.. ดู..และเขียน..สรุปคุณหมอเป็นไมเกรน..ถ้าไม่นอน..จะชัก..เลยได้คุยเรื่องตาตีฟ ..งานนี้ไม่รู้..ตาสตีฟ..คุณหมอป้า..หรือตัวพี่จะไปก่อนกัน... เพราะต้องใช้เวลาขับรถเป็นช.ม.บนทางด่วน... ....ไปดูสวนส้มที่บล็อกพี่ได้แล้ว.... ...วันนี้ไปถ่ายรูปดอกไม้..แบบบนบล็อกภู..แต่ไม่รู้ชื่อมันนะ... .....มีความฝัน...แต่สำหรับพี่..โชคชะตาช่วยอย่างท้วมท้น... ...คิดว่าเก็บฝันไอ้เกือบครบแล้วนะ...(คิดแบบเข้าข้างตัวเอง).. ....อุปสรรค..คือความถ้าทาย...ให้ชีวิตมีสีสัน..เช่นดอกไม้.. พอก่อน..ว่าจะไม่ร่ายยาว...ลืมสนิท.. ..ขอไปรักษาชีวิตก่อนนะ.. พี่จะพยายามไม่พิมท์มาก...นี้นะขนาดพยายามนะ..ยังร่ายชะเจ้าของบ้านปีกไม้ เบื่ออ่าน...เดี๋ยวโดนเขาขีดเส้นได้ว่า.".ไม่ยินดีให้ไปเที่ยวบ้านปีกไม้..". พบกันใหม่นะ .. โดย: คนสวย IP: 97.102.33.213 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:12:14 น.
ยังไม่เคยไปเวียงแหงเลยค่ะ
แต่ปายน่ะไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว อยากกลับไปสักครั้ง แต่เพื่อนกลับมาบอกว่า ปายแทบไม่ต่างจากพัทยา ป่าตอง ถ้าเราขี่มอไซค์ไปขอข้าวก้นบาตรเก็บข้อมูลวัดเหมือนตอนนั้นไม่ได้แล้ว เลยหมดใจ......และไม่เคยอยู่ในความคิดอีกเลยว่าจะไป เอาภาพเก่าๆมาดู......คงไม่มีแล้วจริงๆภาพเหล่านั้น เวียงแหงรุ่นน้องไปเป็นครูดอยอยู่พักหนึ่งชวนไปเที่ยวเมื่อปีก่อน กลับมาปีนี้น้องย้ายมาสอนที่แม่สลองเลยอดอีกเหมือนกัน ตอนนี้แผลโอเคแล้ว นั่งรถนานๆได้ หมอเพิ่งไล่กลับใต้เมื่อวันศุกร์ ก็ต้องกลับแล้วค่ะ เพราะข่าวล่ามาว่าปลาหมอสีที่เลี้ยงไว้ตายแล้วเมื่อเดือนก่อน แมวก็กลายเป็นแมวเถื่อน เพราะมันติดเราสองคนมาก......สงสัยว่าต้นไม้ที่ปลูกไว้ก็คงจะหงอยตายแหงมๆ ตั้งใจไว้เยอะว่าจะไปเที่ยวโน่น เที่ยวนี่ เจอหมอเจี๋ยนโช๊ะเดียว....จอด ฝากไว้ก่อนเถอะ...โอฬาร โดย: ปลายแปรง วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:37:47 น.
สายัณห์สวัสดีค่ะคุณภูฯ
----------------------------------------------------------- ความฝันระยะไกล ออกเดินทางด้วยใจมุ่งมั่น สักวันหนึ่งคงไปถึง ณ จุดหมายปลายทาง "เวียงแหง" แดนดินถิ่นไทยงามในความจริง ปล. โพสหลายครั้งแล้วค่ะ บล๊อกฯ บอกให้ล๊อคอิน (ทั้งที่เข้ามาก็ล๊อคอินนะ) งง งง โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:33:04 น.
"วสันต์นี้ในกระท่อมของข้า ไม่มีสิ่งใด แต่ก็มีทุกสิ่ง" โซโดะ (1641-1716) มีความสุขกับวันอาทิตย์นะครับ.... โดย: pu IP: 118.175.184.138 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:9:51:42 น.
แวะมารับ...
ความสุข วันอาทิตย์ นะครับ โดย: ช่อชบา IP: 58.9.157.23 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:21:39 น.
ชวนไปฟังเพลงแจ๊ส สบายๆ ครับ
//www.jazzmoment.com/ โดย: pu IP: 118.175.184.138 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:13:47 น.
ไม่ได้เข้ามาซะนาน กลับมาทีไรก็ได้สุขใจทุกที
ถ้ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่ จะไปเยี่ยมเวียงแหง นะคะ คุณภูมีเวลาว่างพาไปป่าว...ฮ่าๆ โดย: ก้อนหินริมทาง วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:36:26 น.
...ยุ่งๆกับการเก็บต้นไม้ที่ตายแล้ว..(ไม่รวมการสอนการบ้าน..และ..การอ่านให้เจ้าแพททริกนะ...อันนั้นหน้าที่..)
.....รถเก็บต้นไม้..ใบไม้มาทุกวันพุธ.... ....ไม่มัดรวมให้ดี..กองไม่สวย.... ..ไม้มีหนาม..ไม้ที่เก็บตระปูไม่ดี... ...อย่าหวังว่าพี่มืดแกจะเก็บไปให้..... .....".คนที่ฟังเป็นแต่..หมอลำอย่างพี่...เพลงแจ๊สมันไม่ถูกกับโรค"...ไม่ฟังแน่.. .....เวียงแหงก็น่าไป..ดูจากคอมพ์..รายการทีวี...อ.ปรายเปลี่ยนไป.. ....เห็นถ่ายบ้านทรงยุโรป..ใครก็ไม่รู้ไปสร้างไว้..ต่อไปอ.ปราย..คงขาด..จุดขาย.. ..แน่ๆ..พี่ว่าต่อไปคงต้อง..โปรโมตกันน่าดู...ต้องเอาแบบสวนสนุก..มีทุกอย่างที่ต้องการ.....ป่า..เขา....รวมสิ่งก่อสร้างทุกอย่างจากทั่วโลก.....เช่นเดียวกับ"ดิสน์นี่เวริด์.. ....ยกไปตั้งที่..เมืองโอเลนโด้....เพราะเมืองนี้ไม่มีจุดเด่นด้านการท่องเที่ยว.. ....ภูถ้าพี่โชว์รูปให้ตาสตีฟดูนะ..แกก็จะบ่นว่า.."เห็นจนชินตาแล้ว..ตอบโน".. ถ้า..โชว์แบบบ้านปีกไม้..ในหุบผาแดง..พอดูรูปแกจะ....เชเยสทันที...... ..ไปแล้ว..พี่เอารูปดอกไม้ลงบล็อกแล้ว...ปีนี้ต้องรีบถ่ายไว้..เพราะถ้าอาการหนาวมากๆ..ดอกไม้จะออกดอกได้สวยงามมากในปีนั้นๆ.. .....พบกันใหม่... .... โดย: คนสวย IP: 97.102.33.213 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:7:26:20 น.
อ่านแล้วก็สุขใจครับ
โดย: อ้วนforest IP: 124.120.77.85 วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:23:50:43 น.
|
pu_chiangdao
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?] ภาพและงานเขียนทุกชิ้นที่ปรากฏในเวบไซต์นี้ เป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของบทประพันธ์นั้นๆ แต่เพียงผู้เดียว ห้ามกระทำการดัดแปลง แก้ไข หรือแอบอ้างไปเป็นผลงานของตน โดยไม่มีการอ้างถึงเจ้าของลิขสิทธิ์ หากผู้ใดมีความประสงค์ จะนำข้อมูลดังกล่าวออกเผยแพร่ ตีพิมพ์ หรือนำไปใช้เพื่อประโยชน์อื่นใด โปรดติดต่อเจ้าของบทประพันธ์โดยตรง *************************** งานที่มีการเขียนลงบน WEB SITE แล้วส่งผ่านอินเตอร์เนตนั้นถือว่าเป็น สิ่งเขียนซึ่งเป็นประเภทหนึ่งของงานวรรณกรรม ดังนั้นย่อมได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (มาตรา 15) หากผู้ใดต้องการทำซ้ำหรือดัดแปลงงานดังกล่าวต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน มิฉะนั้นจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ (มาตรา 27) การดัดแปลงงานจากอินเตอร์เนตเป็นภาษาไทย จึงต้องขออนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ อย่างไรก็ตาม การคุ้มครองลิขสิทธิ์เป็นการคุ้มครองอัตโนมัติ เจ้าของลิขสิทธิ์หรือผู้สร้างสรรค์ไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ที่มา : เว็บไซต์กรมทรัพย์สินทางปัญญา Group Blog All Blog
Friends Blog
Link
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ช่วงที่อยู่เชียงดาวตั้งเดือนสองเดือน
ตั้งใจจะไปเวียงแหงสักครั้ง
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไป
วันหนึ่งจะต้องได้ไปเวียงแหง แหง ๆ