นี้ภู พี่หลงป่า มาเข้าบล็อกนี้ เห็นคุณสาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น ทำให้นึกถึงพี่ เปรมจิต แกเป็นคนใต้ ตอนนั้นทำงานพี่เป็นเด็กฝึกงาน ไปตลาดที่จังหวัดขอนแก่น พี่จิตรเขาก็พาไปตลาด แกบ่นว่า"ลูกพี่มันไม่ยอมกินผักเลย พี่ละกลุ้มใจ" พี่ก็พยายามชิ แกเล่นมุข สอนแล้วมันไม่จำ มันขี้น้อยใจ "ทำท่าทางชะเหมือนมาก พอบทสรุป มันคือกระต่ายที่พี่แกเลี้ยงไว้...เลยถึงบางอ้อ... เป็นภาพที่ทำให้คิดถึงจ. ขอนแก่น...ช่วงที่นั่งพิมพ์นี้ ..ฝนตก..พรุ้งนี้จะมีฝนตกอีก...โลกบ่ายโมงนะภู...มันไม่เที่ยง...มุขเดิม...ที่มาหาบ่อยๆ นี้..เพราะชอบบ้านปีกไม้นะ....ของแต่งบ้านหลังนี้นะ..สั่งมาจาก..เชียงใหม่...ตาสตีฟเป็นฝรั่งที่ชอบสไตล์แบบไทยๆนะ...เห็นเพื่อนน้องสาวที่ทำร้านอาหารไทยได้แต่งงานกับฝรั่งที่อยู่นิวยอกร์..บอกว่าถ้าพวกเราได้ไปขอไปเที่ยว ขอพักที่บ้านนะ เขาตอบว่า "บ้านหลังเล็กยินดีต้อนรับถ้าไม่รังเกียจ" ทำไม ไม่บอกเพื่อนไปละ บ้านยายเรานะ เตาไฟติตกับคอกควาย ขี้มันก็เต็มเราก็ยังอยู่มาได้..พากันนั่งนึก..กินข้าวได้อย่างไรนะ...เจ้าควายมันก็นั่งมองพวกเรากินข้าวอยู่ .....พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์..จะแวะมาเยี่ยมใหม่นะ

  

สวัสดีเจ้า....อ้าย ^^

สบายดีเจ้า...

อยากปิ๊กบ้าน...แต่บ่าว่างเลยเจ้า

เดี๋ยวถ้าว่างหลาย ๆ วัน แวะไปแอ่วบ้านสวนอ้ายท่าจะดี อิอิ

เปิ้นจะยินดีต้อนฮับก่หา.......^^

  

เชิญชวนครับ...

- - เ ติ ม ห นั ง สื อ ใ ห้ เ ต็ ม ชั้ น... เ ติ ม ฝั น ใ ห้ ว า วี - -

ช่วยกันคนละไม้คนละมือ หว่านเมล็ดฝันทางความคิด ให้สวนอักษรบานสะพรั่งทั้งวาวี

ด้วยการส่งหนังสือ, นิตยสาร เก่าหรือใหม่ ไปเติมชั้นในห้องสมุดของโรงเรียน กรุณาจัดใส่กล่องพัสดุแล้วจ่าหน้าซองถึง...

คุณครูบุญทม วันสูง
ห้องสมุดโรงเรียนบ้านวาวี
โรงเรียนบ้านวาวี ตำบลวาวี
อำเภอแม่สรวย
จังหวัดเชียงราย (57180)
โทร. 053 – 760147

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่บล็อกโดม วุฒิชัย

ปล.ถ้าหนังสือเต็มห้องสมุดดอยวาวีแล้ว ถึงครามาช่วยห้องสมุดร.ร.ในหุบเขาผาแดงกันมั่งนะครับ

  

สวัสดีค่ะคุณpu_chiangdao ทำสวนและเขียนบทกวี เป็นชีวิตที่น่าอิจฉามากค่ะ

  

นี้ภู พี่ก็แปลกใจนะ ทั้งโรงเรียนไม่มีห้องสมุด แถวบ้านพี่ที่ศรีสะเกษขนาดว่าจนแล้ว หนังสือเขาบริจาคมาเต็มเลย อนุโมทนา สาธุคนที่บริจาคหนังสือนะคะ หนังสือพี่คงเอาไปบริจากที่วัด ไทย ปีที่แล้ว สองสาวฝาแฝด เขาสร้างโรงเรียนใหม่ พี่คนอ่านอังกฤษ ตีความไม่แตก เขาไปรอประชุมประชุมที่ห้องสมุด ผู้ปกครองคนใดสนใจ ไปออกความเห็นได้พี่คนที่ฟังเขาไม่รู้เรื่องคงไปออกกับเขาไม่ได้ ไปแค่พอรู้ พวกที่ทำงาน School board เขามาสอบถามผู้ปกครอง น้องสาวพี่ มันคงเอานิสัยครูติตตัวมา ชอบพาไปชื้อหนังสือนิทานเด็ก ที่ตลาดมือสองกัน แรกก็คิดว่าเอาหนังสือมาจากที่ไหนมาขายนะ พอไปที่โรงเรียนใหม่ของลูก หนังสือ, โต๊ะ, เก้าอี้. ทุกอย่างใหม่หมด หนังสือเก่า มีกลิ่น เขาก็เอาไปบริจาคหรือขายให้พวกชื้อของเก่า อันนี้ละที่พี่ไปชื้อมา กระดาษเขาก็พิมท์อย่างดีถ้าเป็นโรงเรียนเก่าๆ อย่างโรงเรียนของพี่ มีทั้งหนังสือเก่าและใหม่ ที่ทำให้พี่ตกใจ ก็หนังสือประวัติศาสตร์อเมริกา พิมพ์เล่มใหญ่มากขนาด ความยาวสามฟุต มีตั้งหลายเล่ม พี่ลองยกออกมาอ่าน จะเป็นลม ข้อมูลทุกอย่างครบ เห็นหนังสือภาษาอังกฤษ มีทุกประเภท ทำไมตัวเองถึงอ่านไม่เข้าเรื่อง เข้าใจแค่ ๒๐ เปอร์เชนต์ ไม่ได้อรรถรสในการอ่าน ความเข้าใจของพี่ประเทศที่เขาเจริญ
นี้ การอ่านและห้องสมุดจำเป็นจริงๆนะ อันนี้ก็ตีความเอง โรงเรียนไฮสคูล แข่งขันกันออกโบว์ชัวร์ ส่งมาถึงบ้าน ว่าพวกเขาสอนเก่งด้านใด นักศึกษาผู้ใหญ่อย่างพวกพี่
และเพื่อนต่างชาติ ครูจะขอร้อง ให้ตั้งใจเรียน ทำข้อสอบให้ได้ ทางโรงเรียนจะได้งบ
ประมาณเพิ่ม พวกนักเรียนหัวขี้เลื้อยอย่างพี่ ก็จะบอกครูว่าช่วยเต็มที่แล้วนะ ความสามารถมีแค่นี้จริงๆ ถ้าเป็นคนเก่ง คงไม่หาผัวฝรั่งหรอกคะ นักเรียนจากประเทศกลุ่มจี๗ไม่ค่อยมี แต่ที่พบบ่อยที่สุด ณ ตอนนี้ คือ พวกรัสเชีย นักเรียน เข้าๆออกๆมาเจ็ดปีอย่างพี่ รู้หมด สองปีนี้ตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เพราะแพททริกเริ่มโตแล้ว
เอาเรื่องตลกบ้างนะ เมื่อสองวันก่อน เห็นนักเรียนคนไหนไม่รู้ พี่ได้ยินเสียงสะอึก
พี่ก็เข้าไปบอก ว่า" ทำไมยูส่งเสียงดังในห้อง" ความที่โมโห ฝรั่งมันจะเลือดขึ้นหน้าเลย ผิวทำให้มองเห็น "ไอไม่ได้ทำอะไร" เสียงแบบโมโห พี่เลยหัวเราะขึ้น "ไออยากช่วยอยู่ให้หายสะอึก" เขาบอกขอบคุณมาก ตอนพักเที่ยงช่วยเปิดประตูให้ ดีนะที่เป็นฝรั่ง ถ้าเป็นไอ้มืด ผิวดำ เด็กวัยรุ่น พี่คงโดนหมัดสวน ที่ไปว่าให้เขา คนผิวดำนี้จะดูไม่ออกว่าโมโห พี่คงหลบหมัดไม่ทันแน่ๆ ลูกสาวบอกแม่อย่าไปทำอย่างนั้นอีกนะ
มันอันตราย..แม่ก็พยายามระวังเหมือนกัน..
ฝนตกเมื่อวาน วันนี้อากาศเย็นอีกแล้ว ร่างกายมนุษย์ปรับตัวไม่ทันแน่ๆ
มีโอกาสได้ไป หุบผาแดง คงบริจาคหนังสือให้นะ
พบกันใหม่












































































































.++++++
+----+













++++


+++++++++++++++++++++++--999----+-++++++++-----++++---เหมือนกัน บ้านไหนเป็นบ้านหลังแรกอายุมาก ที่เขาจะอนุรักษ์ ทางหน่วยงานที่รับผิดชอบ จะมาชื้อจากเจ้าของ
ขอชื้อจากเจ้าของไว้เลย ขนาด ต้องเรียกว่า เถียงนา ทางรัฐ ชื้อไปไว้ และประกอบเหมือนรูปเดิมหมด เห็นเอามาโชว์งานประจำปี พิพิธทภันฑ์ ไม่ตัองพูดถึง มีทุกอย่างครบ ใครมาอยู่นี้เป็นคนแรก ห้องสมุดมีทุกที่ บริการ แต่น่าเสียดาย พี่เหมือนเด็กอนุบาลที่เดินเข้าห้องสมุด เปิดดูรูปภาพเอา

  

ใครคนนั้น
กำลังหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งถ้อยคำ
บนหัวใจประชาชนผู้ตาบอด

  

ขอให้คุณภูได้มีความสุขกับงานที่รักทั้งสองอย่าง
ทั้งการทำสวน และการเขียนบทกวีด้วยค่ะ

สำหรับอาการเจ็บไข้ได้ป่วยต่างๆ ก็ขอให้หายโดยเร็ว
ด้วยนะคะ .. อากาศทางกรุงเทพตอนนี้อุ่นขึ้นแล้ว
แต่ที่โน่นคงยังหนาวเย็นอยู่ใช่ไหมคะ

  

  

ขออภัยกับการพิมท์ และส่ง พวกบรรณาธิการ แม้กระทั้งช่างคอมพ์พากันป่วย..พี่เลยส่งแบบ ..จัดหน้าไม่เป็น..ขออภัยกับคนอ่านท่านอื่นด้วยนะคะ..สภาพอากาศ
ครบสามฤดู...ในอาทิตย์เดียว...นกอินทรีย์ที่ทำรัง ..ตามเสาร์ไฟฟ้า..ยังไม่เห็นสร้างรังกันเลย...แต่นกเล็กๆ..เริ่มสร้างรังแล้ว..ไม่รู้...ฝนจะไปหรือพายุจะมา..หมอดูอย่างพี่เลยยังไม่ได้เก็บสถิติไว้...นกกระเรียน..ก็ย้ายไปสร้างรังแถวอื่น..คงตามไปดูอีกตามเคย...
อาทิตย์หน้าที่วัดไทย จัดเวียนเทียนที่วัด วันอาทิตย์พราะท่านจะเวียนเทียนบ่ายโมง วันจริงวันอังคารเวียนเทียนตอนทุ่ม.คนที่อยู่ใกล้ก็คงไปกัน
พี่จุ๋มแกจะไปบวชชีพรามณ์กับพวกป้าๆอายุมากๆที่เข้าวัดประจำ
พี่คนบุญไม่ถึง เพราะกลัวผีไม่กล้านอนวัด
เจ้าอาวาสท่านบอกว่า บวชเป็นพระมาสี่สิบปี
มีโยมบุญสิตา..เขียนจ.ม.หาท่านเป็นคนแรกท่าน
บอกไม่เคยเห็น.."ต่อไปหนูไม่เขียนอีกแล้วคะ ..หลวงตา"
พี่ไปนมัสการท่าน..ก็จะถามว่า.".เดวิทไม่มาด้วยหรือ.".
หลวงตาเจ้าคะ..สามีหนูนะ ชื่อตาสตีฟ..จะหาสามีใหม่
ให้หนูเหรอคะ....เรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่
ตอนเส้นเลือดในสมองแตก..ก็ได้หลวงตานี้ละ
ไปสวดต่อดวงชะตา...ไม่ต้องพูดถึงเมืองไทย
แม่ไปดูหมอทดูทุกที่..ไปวัดเกือบทุกวัด..ฟื้นขึ้นมา
เลยต้องทำบุญไว้มากๆ...พอตายไปจะได้ไม่เสียดาย
.....ที่ไม่ได้ทำบุญ
พบกันใหม่นะภู (ถ้าไม่ชอบที่พี่เขียนก็ลบทิ้งนะ บางที่พี่กลับมาอ่านก็อายตัวเองเหมือนกัน เป็นตัวเองหรือเปล่าที่เขียน)

  

แวะมาอ่านกลอนเพราะ ๆ บ้านอ้ายภูเจ้า..
อ้ายภูเป็นไข้หายหรือยังเอ่ย..
ปวดมือเพราะว่าจับเมาส์นักกว่าจับขอบ๊ก ก้าอ้าย..
..
เจียงดาวยังหนาวอยู่ก่อ ฮักษาสุขภาพเน้อเจ้า..

  

วันนี้ไม่แวะมาพูดเพ้อเจ้อแล้ว.....
อยากจะมาบอกว่า..แวะไปดูสวนที่บล็อกพี่..หน่อยนะ..
ช่างคอมพ์..พึ่งเอาลงให้...จะรอภูไปดู.....ปร่อยตามดวง..
มันก็เลยเป็นไปตามดวง..เฉกเช่น..เจ้าของมัน...
ดีนะ..ต้นไม้มันไปไหนไม่ได้....ถ้าเหมือนเจ้าของมัน..คงไม่เจอ
..เพราะหล่อนชอบไป...เกิดปีลิง...นี้นะ..ช่วยไม่ได้

  

หวัดดีเจ้า ก่อนอื่นต้องฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ เพิ่งเข้าเยี่ยมชมค่ะ แล้วจะเข้ามาอ่านบ่อยๆค่ะ ชอบธรรมชาติเหมือนกัน เคยอยู่ในกรุงเทพซะนาน ตอนนี้ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่ แต่ก็ยังอยู่ในเมืองอยู่ดี แอบอิจฉาคุณพี่ที่มีบ้านในหุบเขาค่ะ อยากมีบ้างจัง

  

ดีใจที่ภูแวะไปดูสวนพี่..พรุ่งนี้ก็จะเป็นเกร็ดน้ำแข็งอีก..พี่ห่มผ้าให้กับทุกต้นแล้ว
มะระกอเอาคืนไม่ได้แล้ว..ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา..บ้านหลังอื่นก็ทะยอยห่มกันแล้ว..แม้แต่ต้นปาล์มยังไม่เหลือ ...บ้านปู่คือพ่อตาสตีฟ..ที่บอสตัน..หลังจากแม่แกตาย..โทรหาพ่อทุกวัน..บอกหิมะยังไม่ตก..แต่หนาวมาก..บ้านที่บอสตัน..สร้างมาห้าสิบกว่าปี..พึ่งติดแอร์ได้สองปี...เพราะโลกร้อนขึ้น..บ้านรัฐทางเหนือเขาสร้างมีเตาไฟด้วย..ที่นี้ก็มี...แต่ตอนพี่ชื้อบ้านหลังนี้ถามราคาเตาผิงแล้ว...ไม่มีปัญญาจ่าย....ที่พูดเรื่องบ้านนะ..เพราะพี่ชอบบ้านปีกไม้ของภู....น้องคุณหมอ..เป็นไอ้หนุ่มสถาปนิก..นักเรียนทุน..ของฮาร์วาร์ดยู..พี่ถามน้องเขา(อันนี้เรียกน้องได้..)..บ้านในฝันของยูเป็นอย่างไร...บอกให้ส่งเมล์มาให้ดูหน่อย..แต่โทษทีคุณน้องเขาเขียนไทยไม่เป็น..เลยยังไม่ส่งมาเพราะ..คุณพี่คนนี้ก็เขียนอิงลิชไม่เก่งเลย...วันวาเรนไทร์นี้ชิจะเขียนเรื่องและลงรูปของไอ้หนุ่มฮาร์วาร์ดให้ดู...(..ถ่ายภาพโดยตาสตีฟ)แล้วพี่จะแวะมาบอกนะ...
....วันนี้เห็นตาสตีฟอยู่บ้าน..เลยชวนให้แกไปรับแพททริก กลับจากโรงเรียนด้วยกัน..เพราะแพททริกหน้าตาจะมีความสุขมาก เวลาที่พ่อกับแม่รับ ก่อนถึงบ้าน..มันก็จะมีฟาร์มเลี้ยงม้า..มีต้นส้ม..เลยพาแกแวะดูบ่นใหญ่.".ว่าคนไม่สบายยูยังพาไอมาดูแพะกับต้นส้มนี้นะ "เห็นมันออกลูกเยอะเป็นบ้านของคุณยายออร์ลีน น้องสาวพี่ไปทำความสะอาดบ้านให้แก..พูดให้หรูหน่อย(คนใช้ฝรั่งดีๆนี้เอง.)"มือจับช็อกล์ดีๆไม่ชอบ..เลยต้องมาขัดหัวส้วมให้ฝรั่ง"..และไอ้เจ้าแพะตัวดีลูกเต้ามันก็เต็มไปหมดเห็นแล้วมันน่ารัก....หลังบ้านพี่ที่ถ่ายรูปนะมันเป็นลำคลอง...ถัดไปก็ทุ่งเลี้ยงวัว.....เป็นชาวเม็กชิกันอาศัยอยู่ ..วันดีคืนดีพี่แกก็เปิดเพลงละตินกัน...แต่นานๆครั้งนะ..เพราะถ้ามีคนโทรไปแจ้งตำรวจ..พี่แกก็หมดสิทธิ์สนุก..เพราะไปรบกวนเพื่อนบ้านเขา....ต้นกล้วยก็แข็งตาย..โลกหนอโลกเรา...ที่ไหนก็สู้เมืองไทยไม่ได้..แม่บอกว่า..ที่ศรีสะเกษก็หนาวมากๆ....ที่ดินที่ชื้อไว้ที่เชียงใหม่...ของพี่อยู่ที่กิ่งอำเภอแม่ออนใต้....ดูทิศทางลมของตาสตีฟก่อน..ว่าแกจะพัดไปทางไหน...พี่จะได้ไปถูกทาง...ไม่หลงทาง..เสียก่อน
ไปแล้วนะ..พูดเพ้อเจ้อ..นานแล้ว..พบกันใหม่นะ