หลังจากไปทำบุญทำกุศลกันที่พุทธคยา คราวนี้ผมจะพาไปชมนครคนบาป (SIN City) หรือที่เรารู้จักกันในชื่อเมืองลาสเวกัสกัน การบินไทยไม่มีบินตรงไปยังลาสเวกัสนะครับ บินไปได้แค่นครลอสแองเจลิสเท่านั้น หลังจากนั้นก็ต้องต่อเครื่องภายในประเทศไปลงยังลาสเวกัสอีกที ซึ่งจะเลือกสายการบินไหนก็ต้องลองเลือกดูครับ ยิ่งถ้ารู้วันเวลาล่วงหน้า ลองจองผ่านเว็บไซด์ของสายการบินนั้น ๆ ดูก็จะได้ราคาที่ถูกพอสมควรทีเดียว

     ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิประมาณทุ่มครึ่งด้วยเที่ยวบินที่ TG795 วันที่ 30 ธันวาคม 2554 ไปถึงสนามบินลอสแองเจลิสตอนทุ่มยี่สิบของวันเดียวกัน ... ใช้เวลาเดินทางติดลบ 10 นาที ... 555 ...ไม่ใช่หละ ... ทริปนี้ใช้เวลาเดินทางประมาณ 14 ชั่วโมง โดยเวลาที่ลอสแองเจลิสและลาสเวกัสช้ากว่าเวลาที่กรุงเทพ 15 ชั่วโมง 

     ถึงแม้เราจะเช็คอินไปจนถึงลาสเวกัสเลย แต่พอถึงสนามบินลอสแองเจลิสก็ต้องไปรับกระเป๋าและผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองและด่านศุลกากรก่อน พอผ่านมาแล้วจึงเอากระเป๋าไปวางบนสายพานเพื่อเอาขึ้นเครื่องต่อไปโดยไม่ต้องไปเช็คอินใหม่ สนามบินลอสแเองเจลิสมีลักษณะเป็นตัว U โดยสายการบินระหว่างประเทศจะอยู่ตรงส่วนโค้งของตัว U ด้านซ้ายและขวาก็จะเป็น Terminal สำหรับสายการบินต่าง ๆ ภายในประเทศ คราวนี้ผมต่อเครื่องด้วยสายการบิน United ซึ่งอยู่ที่ Terminal 7 เป็น Terminal สุดท้ายด้านขวามือสามารถเดินไปได้ครับ หรือถ้าใครไม่อยากเดินก็มีรถบัสให้บริการฟรี แต่ต้องดูดีดีเพราะบางคันอาจจะไม่จอด Terminal ที่เราจะลงและอาจจะทำให้เราหลงทางได้

     เครื่องเราจะออกตอนเกือบ 5 ทุ่มและไปถึงลาสเวกัสตอนเที่ยงคืน นี่เพิ่งจะ 2 ทุ่มกว่าเลยเข้าไปหาอะไรทานเล่นแถว ๆ ประตูขึ้นเครื่องหละกัน ... แล้วแจ็คพ๊อตก็แตกตั้งแต่ยังไม่ถึงลาสเวกัส ... ไฟล์ทที่เราจะบินยกเลิกครับ ... ประกาศเอาตอน 4 ทุ่ม สาเหตุบอกว่าเครื่องที่จะใช้บินไม่มาเนื่องจากอากาศไม่ดี ไม่มีไฟล์ทให้ ไฟล์ทต่อไปที่ว่างพอจะไปได้คืออีก 2 วัน ... แล้วฉันจะบินมาทำไมเนี่ย ... สุดท้ายเลยต้องช่างมันแล้วเช่ารถจากลอสแองเจลิสไปยังลาสเวกัสแทนใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงถึงเวกัสเกือบ 6 โมงเช้า ... เฮ้อ ... เกือบมาไม่ถึงซะแล้ว

บรรยากาศบริเวณหน้าโรงแรม

      ลาสเวกัสตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของนครลอสแองเจลิส อยู่กลางทะเลทรายในรัฐเนวาด้า เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่สุดของรัฐ มีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 2,028 ฟุต โดยในปี ค.ศ. 1935 ได้เริ่มมีการก่อสร้างเขื่อนฮูเวอร์ (Hoover Dam) ขึ้นเพื่อใช้ในการผลิตไฟฟ้าและเป็นเขตแดนกั้นระหว่างรัฐเนวาด้าและรัฐอริโซน่า มีคนงานเดินทางมาทำงานจำนวนมาก เลยมีนายทุนเข้ามาสร้างโรงแรมกับคาสิโนขึ้นที่นี่ เมื่อกิจการไปด้วยดีนายทุนอีกหลายคนเลยเข้ามาลงทุน และพัฒนาจนสามารถพลิกฟื้นทะเลทรายที่ไร้ค่าให้กลายมาเป็นแหล่งท่องเที่ยวติดอันดับโลก

     ทริปนี้เราพักกันที่โรงแรม MGM Grand Hotel and Casino ครับ เป็นโรงแรมที่ใหญ่โตทีเดียว ... หลังจากผจญภัยมาเมื่อคืน กว่าผมจะตื่นก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง ตื่นแล้วก็ต้องโทรไปสายการบิน United ที่สนามบินอีกว่ากระเป๋าที่เราโหลดไปเมื่อคืนมาถึงหรือยัง ... นอกจากกระเป๋ากล้องแล้วก็ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย ... เมื่อกระเป๋ามาถึงแล้วก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับไปเอากระเป๋าที่สนามบินอีกที... เฮ้อ ...เป็นการเริ่มทริปที่เหนื่อยเอาการ

     ถึงแม้จะดูเหนื่อยตั้งแต่เริ่มทริป แต่ก็ต้องถือว่าเป็นทริปที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ถึงแม้เราจะนอนดึกแต่กว่าเราจะตื่นก็สาย ๆ เวลาส่วนใหญ่ในแต่ละวันก็ใช้ไปกับการเดินเข้าโรงแรมนู้นออกโรงแรมนี้ เดินช้อปเดินถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยเปื่อย บรรยากาศกำลังสบาย ๆ ไม่ร้อนและไม่หนาวจนเกินไปมีอาหารหลากหลายให้เลือกทาน...สุขอย่าบอกใคร...ทริปนี้ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เอาภาพบรรยากาศแบบรวม ๆ มาให้ชมกันแล้วกันนะครับ

โรงแรม Wynn

 โรงแรมVenetian

บรรยากาศบนถนน Las Vegas Boulevard

     เดิมลาสเวกัสอาจจะดึงดูดผู้คนด้วยการพนัน แต่ปัจจุบันลาสเวกัสได้พัฒนาความเจริญในด้านต่าง ๆ ขึ้นมามากมายทั้งเรื่องโรงแรม ห้องพัก การแสดง บุฟเฟ่ต์อาหารต่าง ๆ สีสันยามค่ำคืน ฯลฯ ไม่จำเป็นอีกแล้วที่คนไปลาสเวกัสจะไปเพื่อเล่นการพนัน ยังมีกิจกรรมอีกหลายอย่างให้บรรดานักท่องเที่ยวได้เลือกตามความต้องการของตนเอง

บรรยากาศในโรงแรม Caesars Palace

     น้ำพุเต้นระบำที่โรงแรมเบลาจิโอ้ (Belagio Hotel) ก็เป็นอีกหนึ่งการแสดงกลางแจ้งที่ทางโรงแรมจัดขึ้น จัดแสดงทุกวัน โดยวันจันทร์-วันศุกร์ เริ่มตั้งแต่บ่ายสามโมงถึงเที่ยงคืน วันเสาร์-อาทิตย์เริ่มตั้งแต่เที่ยงวันถึงเที่ยวคืน จะทำการแสดงทุก ๆ ครึ่งชั่วโมง แต่หลังจากสองทุ่มจะแสดงทุก ๆ 15 นาที ... อลังการงานสร้างมาก

การแสดงน้ำพุเต้นระบำหน้าโรงแรมเบลาจิโอ้

     นอกจากการแสดงกลางแจ้งที่จัดให้ชมกันฟรี ๆ แล้ว โรงแรมแต่ละแห่งจะมีโชว์ที่จัดแสดงเป็นประจำด้วย เช่น ที่โรงแรมเบลาจิโอ้ก็จะมีโชว์ “O” ของคณะ Cirque Du Soieil โชว์ของ Celine Dion ที่โรงแรม Caesars Palace โชว์ Viva Elvis ที่โรงแรม ARIA ฯลฯ ทริปนี้ผมมีโอกาสได้ดู 2 โชว์คือ Viva Elvis และโชว์ของ David Copperfield ซึ่งมาจัดที่ MGM ตอนผมไปพักพอดี ราคาบัตรขั้นต่ำก็ประมาณ 100 เหรียญ ก็ถือว่าแพงใช้ได้อยู่ แต่เมื่อได้เข้าไปดูก็ต้องให้เขาหละครับ เพราะแสง สี เสียงที่จัดแสดงนี่เรียกได้ว่าจัดมาเต็ม ๆ อลังการงานสร้างมาก ๆ ใครชอบดูโชว์ห้ามพลาดครับ

 บรรยากาศก่อนพระอาทิตย์ตกที่หน้าโรงแรมเบลาจิโอ้โรงแรมเบลาจิโอ้

     พูดถึงแสง สี แล้วอีกสิ่งหนึ่งที่น่าจะออกมาชื่นชมความสวยงามก็คือแสง สี ยามค่ำคืนของลาสเวกัสนั่นเอง กลางวันและกลางคืนของที่นี่ค่อนข้างจะแตกต่างกันมาก กลางวันคนจะตื่นสายและหลบอยู่ตามแหล่งช้อปปิ้งต่าง ๆ (ซึ่งแต่ละที่แต่ละแห่งก็ใหญ่โตเดินกันไม่หมด) พอแดดร่มลมตกผู้คนมากมายก็ออกมาเดินกันบนถนน ตึกต่าง ๆ ก็เปิดไฟให้ความสวยงามแปลกตาไปอีกแบบ

     อีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้แน่ ๆ ก็คือ คาสิโน นั่นเองไม่ว่าจะหันไปทางไหน เข้าไปตึกไหนเป็นได้เห็น (แม้กระทั่งที่สนามบิน) อย่างน้อยที่สุดก็ต้องมีเจ้าตู้สล็อตนี่แหละ มีหลายระดับราคาให้เลือกเล่นตั้งแต่ครั้งละ 1 เซนต์ไปจนถึงร้อยดอลล่าร์ (อันนี้อยู่ในโซนพิเศษ) นอกจากตู้สล็อตแล้วก็ยังมีโต๊ะเล่นไพ่หลากหลายชนิดไว้ให้เลือกเล่น ทั้งเล่นกับคนจริง ๆ และเล่นกับตู้เสมือนจริง ... เจ้าตู้นี้จะมีเก้าอี้ให้นั่งแต่คนแจกไพ่เป็นภาพกราฟฟิก บางตู้ก็ถ่ายเป็นภาพคนจริง ๆ มายืนทำท่าแจกไพ่ ... เก๋ไปอีกแบบ ...

การแสดง "O" ของคณะ Cirque Du Soieilของคณะ Cirque Du Soieil

    นอกจากชีวิตในเมืองแล้วถ้าใครมีเวลาก็สามารถซื้อทัวร์ไปเที่ยวนอกเมืองได้ด้วย ที่ที่น่าสนใจก็คือ แกรนด์แคน-ยอนและเขื่อนฮูเวอร์นั่นเอง มีทัวร์ให้เลือกหลายหลายแบบทั้งนั่งรถ นั่งเฮลิคอปเตอร์ ฯลฯ สนนราคาก็แตกต่างกันไปตามพาหนะที่ใช้ แต่คราวนี้ผมเจอโชว์เข้าไปสองคืน ถ้าจะไปก็กลัวกลับมาไม่ทันโชว์ เลยไม่ได้ไป ... แต่เอาเข้าจริงแค่อยู่ในเมืองนี่ยังรู้สึกว่าไปไม่ทั่วเลย ... กลับซะแล้ว ...

     หลังจากแจ็กพ๊อตแตกเมื่อตอนขามา (ไม่รู้ว่าจะได้เงินคืนหรือเปล่า) ขากลับก็ยังเจออีกครับ แต่คราวนี้แค่เบาะ ๆ ดีเลย์เฉย ๆ ยังไม่ถึงขั้นยกเลิก ดีที่เผื่อเวลาต่อเครื่องไว้ค่อนข้างเยอะไม่อย่างนั้นมีสิทธิ์ตกเครื่องของการบินไทยอีกรอบ... 555 ... ใครจะต้องต่อไฟล์ทภายในประเทศก็เผื่อเวลาต่อเครื่องไว้หน่อยก็ดี เพราะมีอะไรแปลก ๆ ให้ลุ้นได้ตลอด  ...

     หลายคนคงอยากรู้ว่าไปถึงลาสเวกัสทั้งที “เล่น” หรือเปล่า … นั่นสิครับ ไปถึงทั้งทีจะไม่ “เล่น” ได้อย่างไร ... และก็คงมีหลายคนอยากรู้ว่า “เล่น” แล้วเป็นยังไง ... “ได้” หรือ “เสีย” ... ไม่อยากจะบอกเลยครับว่าปีนี้ผมคงจะดวงดีไปตลอดทั้งปี ... เพราะทั้ง ”ฟาดเคราะห์” และ “สะเดาะเคราะห์” ไปเรียบร้อยแล้ว ... 555 ... การเดินทางหมื่นลี้เริ่มต้นด้วยก้าวแรกเสมอ ... ขอให้มีความสุขและสนุกกับการเดินทางครับ ...

Create Date : 27 พฤษภาคม 2555
Last Update : 27 พฤษภาคม 2555 9:56:43 น.		0 comments
Counter : 2449 Pageviews.
Share Tweet