ความคิดเปลี่ยนชีวิต #42 ทุกคนควรมีอาชีพสำรอง
งานแรกในชีวิตของผมคือการขายขนมในห้องเรียนแต่งานที่เป็นทางการจริงๆ
คือการไปวิ่งขายปกพลาสติกหุ้มใบปริญญา
ที่สวนอัมพร ตอนนั้น เลิกเรียน
ก็รีบไปสวนอัมพรทันทีหกพัติดปากก็เรียกถามลูกค้าไปว่า "ห่อปกไหมครับพี่"
หกใบละ 10 บาทได้กำไร 3 บาท
มีรายได้ 60 บาทต่อวันก็ยิ้มแก้มแทปปริ
หลังจากนั้นก็ทำมาอีกหลายงานระหว่างเรียนคือเรียกได้ว่าได้ว่า "เรียนไปทำงานไป"
พอเรียนจบ เป็นวิศวะก่อนก็ได้งานประจำในโรงงานแห่งหนึ่ง ตั้งใจทำงานมีรายได้ที่แน่นอนตำแหน่ง กับรายได้ก็สูงขึ้นเรื่อยเรื่อย
สิ่งที่ผมไม่เปลี่ยนแปลงก็คือยังทำงานพิเศษอยู่ตลอดในช่วงวันหยุด
แล้ววันที่เหมือนกับหลายๆคนก็มาถึง
ธุรกิจของบริษัทมีคู่แข่งเริ่ม เข้ามามีบทบาทใน อุตสาหกรรม บริษัทเราต้องเน้น
ลดต้นทุนการผลิต ลดจำนวนพนักงาน
เพื่อให้สามารถอยู่ได้ในตลาด
เราเคยผ่านวิกฤติแบบนี้มารอบหนึ่งแล้วช่วง วิกฤตต้มยำกุ้งแต่ช่วงนั้น เป็นช่วงเดียวกับที่ผมไปต่างประเทศได้ข่าวว่าเงินเดือนไม่ขึ้นโบนัสไม่มี
มาถึงวันนี้พนักงานแต่ละคนไม่มั่นใจในความมั่นคงของงานตัวเอง ส่วนตัวผมนั้นทำงานพิเศษทำมาตั้งนานแล้วตั้งแต่รับจ้างซ่อมคอมพิวเตอร์มาจนถึงการไปรับเป็น วิทยากรพิเศษ
โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
เหมือนดังในหนังสือสอนการลงทุนหลายเล่ม
กล่าวไว้เสมอ...
"ไม่ควรเอาไข่ใส่ ไว้ในตะกร้าใบเดียวกัน"
เพราะหากพลาดครั้งหลุดมือหล่นลงไป
ไข่จะแตกหมดนั่นเอง...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
