ความคิดเปลี่ยนชีวิต #74 ทำงานที่ตัวเองรักเหมือนไม่ได้ทำงานไปตลอดชีวิต
"การที่ต้องทนทำงานที่ตัวเองไม่ชอบเพื่อจะทำให้เรซูเม่ดูดีเปรียบเสมือนการเก็บเช็คเอาไว้ทำอย่างแกนั่นแหละ"(วอร์เรนบัฟเฟต)
การทำในสิ่งที่ตัวเองรักจะทำให้เรารู้สึกว่าเราอยากที่จะพัฒนามันขึ้นไปเรื่อยเรื่อยเรามีความสุขที่จะได้ทำและเราไม่สนใจเลยว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
งานอดิเรกเป็นสิ่งที่บอกตัวตนของเราเพราะเป็นสิ่งที่เราปรารถนาที่จะทำและทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆแต่สำหรับบางคนแล้วอาจโต้แย้งว่างานดิเรกทำเงินไม่เท่างานประจำ
หรือบางคนก็จะบอกว่า
"เก็บเอาไว้ทำให้มีความสุขดีกว่า
จะได้ไม่ต้องกดดันเพื่อหาเลี้ยงชีพมากนัก"
เราจะเห็นว่าหลายคนที่ทนทำงานประจำอยู่ตามโรงงานหรือตามสำนักงานมีงานอดิเรกที่น่าสนใจไม่ว่าจะเป็นการร้องเพลงการเล่นกีฬาหรือกิจกรรมอื่นๆที่ทำได้ดีจนหลายคนถึงกับร้องว้าวเลยทีเดียว
แต่ก็ไม่ได้นำมาเป็นอาชีพ
และทำอย่างมีความสุขทุกวัน
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นคือเรียนจบมาทางวิศวกรรมเครื่องกลตามเนื้อหาที่เรียนแล้วจะต้องเป็นวิศวกรออกแบบระบบปรับอากาศหรือคุมเครื่องจักรขนาดใหญ่เช่น Water Chiller หรือ Boiler โรงงาน
แต่ผมมีความชอบส่วนตัวเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ตอนเรียนแล้วพาตัวเองเข้ามาทำงานในสายคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ช่วงแรกของการทำงาน
"ผมอยากทำงานอะไรก็ได้ที่ได้ใช้คอมพิวเตอร์"
"ตอนนี้ยังไม่มีแต่ถ้ามีจะให้คุณทำทันที"
(ผู้สัมภาษณ์)
ผมมีความสุขที่ได้ทำงานต่อหน้าคอมพิวเตอร์มีความสุขที่ได้จรดมือลงบนคีย์บอร์ด
ได้คิดได้เขียนโปรแกรมและรันมันออกมา
แม้ว่าจะเจอปัญหามากมายนับไม่ถ้วน
แต่ก็รู้สึกมีความสุขที่จะเอาชนะปัญหาต่อไป
และมีความสุขที่จะขวนขวายหาความรู้
แม้ว่าไม่ใช่ช่วงเวลาทำงานก็ตาม
ในบางครั้งผมก็ถามตัวเองอย่างลังเลว่า
"เราไม่ได้เรียนมาทางนี้
เราจะทำได้ดีเหมือนคนที่เรียนมาโดยตรงหรือ"
แต่เมื่อทราบว่าหลายคนในวงการ อื่นๆ
ที่เป็นมือชีพก็มีลักษณะคล้ายกัน
เช่นบุคคลในวงการบันเทิงหลายคน
ก็ไม่ได้เรียนจบมาทางการแสดง
หรือนิเทศศาสตร์แต่เรียนจบมาทางด้านสถาปัตย์
ยิ่งนานวันผ่านไปเมื่อผมได้ทำงานกับเด็กรุ่นใหม่ใหม่แล้วพบว่าเค้าเรียนมาโดยยึดหลัก
"จบสาขานี้แล้วการหางานง่าย"
เป็นที่ตั้งก็จะพบว่าทำงานได้ไม่ดี
อย่างคนที่รักในงานนั้นจริงๆ
เราจะสู้กับคนที่รักงานนั้นได้อย่างไร
เมื่อแต่ละวันที่เค้าตื่นมาจะปรารถนาที่จะทำ
และมุ่งมั่นทำให้ดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ
เจออุปสรรคอะไรก็ไม่ย่อท้อ
มองเป็นเหมือนการฝึกตนเอง
ซึ่งต่างกับคนที่ทนทำงานไปวันๆ
หมดเวลาก็กลับบ้านไปก่อนแล้ว
และผมจะหมั่นถามตัวเองเสมอว่า
"เราดีพอที่จะทำงานในหน้าที่นี้หรือไม่ ?"
และคำถามนี้ก็เป็นแรงบันดาลใจ
ให้ผมได้ปริญญาโทสาขาบริหารสารสนเทศ
และกลับมาทำงานในตำแหน่งสูงสุดขององค์กร
"เมื่อรักในสิ่งใดก็จะทำได้ดี
และมีความสุขไปตลอดชีวิต"
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
